📣 گزارش راهبردی «ویلٌ للمُطَبِّعین!» تحلیلی به مناسبت سالگرد عادی‌سازی روابط میان امارات متحده‌ی عربی و رژیم صهیونیستی به قلم وحید اخوت منتشر گردید. 🔹درست یک سال پیش، یعنی 15 سپتامبر 2020، دونالد ترامپ به همراه عبدالله بن زاید، عبداللطیف الزیانی و بنیامین نتانیاهو در محوطه چمن حیاط جنوبی کاخ سفید برای امضای توافق‌نامه‌ی بحث برانگیز ابراهیم دور هم گرد آمدند. توافقی که خبرش را ترامپ در 13اوت همان سال، در حالی که جارد کوشنر در سمت راست او ایستاده بود در دفتر بیضی کاخ سفید اعلام کرده بود. 🔹توافق‌نامه‌ی عادی‌سازی میان امارات و رژیم صهیونیستی را با هیچ یک از موارد مشابه قبلی و بعدی نمی‌توان مقایسه کرد. چه اینکه مصر و اردن هر دو در پی شکست در یک دور درگیری مجبور به عادی‌سازی شدند و سودان و مراکش و بحرین پس از عادی‌سازی، کنش قابل‌توجهی در برقراری ارتباط با رژیم صهیونیستی انجام ندادند و امتیاز قابل‌توجهی از آمریکا دریافت کردند. (مغرب تأیید حاکمیت این کشور بر صحرای غربی را گرفت و سودان از لیست کشورهای حامی تروریسم درآمد.) یادمان نرود که هماهنگ‌کننده‌ی اصلی عادی‌سازی روابط، میان رژیم صهیونیستی با بحرین و سودان و مغرب نیز خود امارات بود. 🔹پس از اعلام عادی‌شدن روابط امارات و رژیم صهیونیستی، توافقات سیاسی، دیپلماتیک و اقتصادی میان دو طرف به طرز چشمگیر و غیر قابل باوری افزایش یافت. 🔹توصیف چگونگی و تحلیل چرایی این تحول مهم که شاید بتوان آن را یکی از مهم‌ترین تحولات دهه‌ی اخیر دانست، کلید فهم خیلی از روابط و رویدادها در حال و آینده‌ی غرب آسیا خواهد بود. فهمی که البته نباید آن را در تحلیل‌های روزمره‌ی رسانه‌ای جستجو کرد؛ چه اینکه پرتکرارترین تحلیل رسانه‌ای در مورد چرایی عادی‌سازی روابط میان رژیم صهیونیستی و امارات «تهدید ایران» بود. 🔹سناریوی ایران‌هراسی و به تبع آن پناه بردن به دامان رژیم صهیونیستی برای ما البته چندان جدید نیست؛ حاکمان باکو سال‌ها پیش، برای توجیه روابط خود با رژیم صهیونیستی کم از این داستان‌سرایی‌ها نکردند. اما کیست که نداند انگیزه‌ی این اقدامات در آذربایجان، غلبه بر ایروان بود، نه مقابله با «تهدید ایران»! غول بی شاخ و دم لابی ارمنی در آمریکا را تنها غول بی شاخ و دم‌ تری مانند لابی صهیونیستی می‌توانست از میدان به در کند. 🔹در این گزارش راهبردی قصد داریم، پس از توصیفی دقیق از چگونگی به سر انجام رسیدن توافق ابراهیم، نشان دهیم که تبیین چرایی این توافق بر اساس «تهدید ایران» یک دیدگاه ناقص و غلط‌انداز است. اساساً این توافقنامه برای طرف‌های مختلف درگیر در آن، یعنی امارات و رژیم صهیونیستی و آمریکا، معنای متفاوتی دارد و نمی‌توان تنها از یک دیدگاه به آن نگریست. برقراری این توافق در لایه انگیزه‌ها، منافع و اهداف هر یک از این سه حکومت، در جایگاه متفاوتی نسبت به دیگری قرار می‌گیرد. 📌این #گزارش_راهبردی در ۵۵ صفحه از سوی اندیشکده مرصاد جهت استفادۀ کارشناسان و نهادهای مرتبط منتشر شده است. 👈برای تهیۀ این اثر می توانید با شمارۀ ۰۲۵۳۷۸۳۰۵۵۳ یا آی دی @Mers_ad تماس حاصل فرمایید. #امارات #رژیم_صهیونیستی #تطبیع 🔗 لینک خبر ©️ @mersadcss 🔷🔷🔷

✍️ یک سالگی خیانت به فلسطین 👤 وحید اخوت و امیرحسین صالحی 📌 برش‌هایی از متن مقاله: 🔹پس از اعلام عادی‌شدن روابط امارات و اسرائیل، توافقات سیاسی، دیپلماتیک و اقتصادی میان دو طرف به طرز چشمگیر و غیر قابل باوری افزایش داشت. بر خلاف دو تجربه‌ی گذشته از عادی سازی روابط کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی، یعنی مصر و اردن که هر دو در پی شکست در یک دور درگیری مجبور به عادی‌سازی شدند، این اولین روندی بود که یک کشور عربی به اختیار خود وارد آن می‌شود و از این رو مختصات متفاوتی با موارد قبلی داشت. به تناسب همین نکته، شرایطی نیز که پس از عادی‌سازی به وجود آمد، با نمونه‌های پیشین فاصله‌ی زیادی داشت. 🔹فرصت‌ها و چالش‌هایی که در سال گذشته در جریان عادی‌سازی روابط شکل گرفت را می‌توان در سه قسمت بررسی کرد. قسمت اول مربوط به روابطی متنوعی است که میان طرفین برقرار شد. قسمت دوم سرنوشت امتیازات سیاسی و نظامی برجسته‌ای است که امارات متحده‌ی عربی در زمان انعقاد توافق اعلام کرد به دست آورده است: یعنی خرید جنگنده اف-35 و الغای طرح الحاق. قسمت سوم نیز مربوط به جنگ غزه است که مهم‌ترین چالشی است که در این یک سال ایجاد شد. 🔹دستاوردهایی که امارات متحده‌ی عربی در ابتدای توافق برای خود اعلام کرد، دو سو داشت. از یک سو امارات می‌خواست «الغای طرح الحاق سرزمین‌های کرانه‌ی باختری به رژیم صهیونیستی» را دستاوردی در راستای منافع مردم فلسطین معرفی کند که به واسطه‌ی توافق ابراهیم به دست آمده است و مدیون فعالیت دیپلماتیک آنهاست و از سوی دیگر «دستیابی به جنگنده‌ی اف-35 و پهپادها و تسلیحات به روز» را در راستای منافع ملی و تأمین امنیت خود به رخ بکشد. اما هر دو مورد در مدت کوتاهی به سرنوشت بد و نامعلومی گرفتار آمد. 🔹اما مهم‌ترین چالشی که در یکسال گذشته بر سر راه توافق ابراهیم قرار گرفت، جنگ غزه بود. جنگی که با درگیری‌های قبلی، تفاوت‌های اساسی و مهمی داشت که توضیح آنها در این مقال نمی‌گنجد. برای اشاره همین بس که جرقه‌ی این دور از درگیری‌ها نه در غزه، که در قدس و در محله‌ی شیخ جراح زده شد و غزاوی‌ها این بار در حمایت از ضفاوی‌ها دست به شلیک راکت زدند و این امر سبب به وجود آمدن انسجام کم سابقه‌ای در مسأله‌ی فلسطین، حداقل در سطح مردمی شد. 🔹واکنش امارات متحده‌ی عربی به جنگ غزه را می‌توان در دو لایه مورد بررسی قرار داد. لایه‌ی اول، موضع‌گیری‌های رسمی مقامات مسئول و لایه‌ی دوم، اظهارنظر افراد تأثیرگذار و مورد حمایت حکومت. #امارات #رژیم_صهیونیستی #فلسطین #تطبیع 🔗 متن کامل این مقاله را اینجا بخوانید. ©️ @mersadcss 🔷🔷🔷