هدایت شده از mesaghمیثاق
ایران‌فروشی به‌سبک پهلوی
نهضت‌خوانی؛ بازخوانی گزیده‌ای از کتاب نهضت امام خمینی/114
🔹روزنامههاى ايران در تاريخ 7 ارديبهشت ماه 1349 گزارش دادند:
🔸براى بررسى امكانات سرمايهگذارى در ايران، #راكفلر و #ليليانتال به اتفاق بزرگترين سرمايهگذاران امريكا به تهران مىآيند. سرمايهگذارى در رشتههاى توريسم، منابع جنگلى، كشت و صنعت، ايجاد شبكه توزيع و صنايعى مانند پتروشيمى در كنفرانس 35 تن سرمايهگذار امريكايى مطالعه مىشود.
🔹پس از حدود 7 ماه كه از فرمايشات شاهنشاه آريامهر در امريكا مىگذرد، امروز رسماً اعلام شد كه اولين كنفرانس بزرگ سرمايهگذارى امريكا در كشورهاى خارج در آخر ماه جارى در تهران تشكيل خواهد شد و بزرگترين سرمايهگذاران امريكايى در اين كنفرانس كه در نوع خود بىسابقه است شركت خواهند جست.
🔸شاهنشاه در امريكا رسماً به تشكيل #كنسرسيوم_سرمايهگذارى_امريكا در ايران اشاره فرموده بودند... سابقه امر حاكى است كه در حدود دو سال و نيم قبل به فرمان شاهنشاه آريامهر آقاى #هوشنگ_انصارى وزير اقتصاد كه در آن تاريخ، عهدهدار سفارت ايران در امريكا بود توفيق يافت كه براى تشويق سرمايهگذاران امريكايى به سرمايهگذارى در ايران كميتهاى در امريكا تشكيل دهد... از ميان اعضاى مهم و سرشناس كميته امريكايى آقايان:
🔹 #ديويد_راكفلر، #چيس، #مانهاتان و #ديويد_ليليانتال كه با همكارى شركت او طرح عمران خوزستان به مرحله اجرا گذاشته شد... بايد نام برد... در كنفرانس تهران امكانات سرمايهگذارى در 6 رشته مورد بررسى قرار مىگيرد... اغلب اين شخصيتها... به اتفاق همسران و منشيان خود و تعدادى از آنان با هواپيماهاى شخصى به ايران مىآيند...
🔸 استراتژى اقتصادى امريكا بر آن بود:
🔹1. اقتصاد امريكا را بر مجموع اقتصاد جهان سلطه بخشد و سرمايهگذارىهاى كلان و گسترده در ايران به اين نقشه كمک مىكرد.
🔸2. با سرمايهگذارى در ايران، ملت زير ستم و محروم ايران را هر چه بيشتر به اقتصاد امريكا وابسته سازد و نقشههاى امپرياليستى و اسارتبار امريكا را آسان‌تر بر آنان تحميل كند.
🔹3. از راه سرمايهگذارى در ايران، نفوذ اقتصادى امريكا را در كشورهاى منطقه بيشتر سازد.
🔸4. با اين سرمايهگذارى، بازار مهمى براى كالاهاى سرمايهاى و مصرفى امريكا پديد آورد.
🔹5. كالاهاى بىمصرف و دور ريختنى امريكا را در ايران و ديگر كشورهاى زير سلطه به مصرف برساند.
🔸6. از رشد واقعى صنعت در ايران پيشگيرى كند و صنايع #مونتاژ را گسترش دهد؛ زيرا سودى
🔹كه يك سرمايهدار امريكا از ورود اجزاى يك كالا مىبرد، او را بر آن مىداشت كه از ساختن و ايجاد آن محصول در ايران جلوگيرى كند و قهراً آنچه مىتوانست در ايران توسعه يابد، صنايع مونتاژ بود و بدين ترتيب به جاى ايجاد شرايط مناسب براى توسعه صنعت در ايران، فقط شرايط مناسب براى كسب سود بيشتر سرمايهداران خارجى فراهم مىآمد.
🔸خطر اين توطئه براى استقلال ايران، به مراتب از خطر #امتياز_تنباكو بيشتر و زيان‌بارتر بود و با اجراى آن ضربه مهلک و جبرانناپذيرى بر اقتصاد ايران وارد مىآمد و ملت را به نابودى و ورشكستگى اقتصادى مىكشانيد.(نهضت امام خمینی، ج2، صص768-767)
🔊بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی
هدایت شده از mesaghمیثاق
گریز امام خمینی از منصب مرجعیت
نهضت‌خوانی؛ بازخوانی گزیده‌ای از کتاب نهضت امام خمینی/115
🔹روز سهشنبه 12 خردادماه 1349 (27 ربيعالاول 1390) حاج #سيدمحسن_حكيم در يكى از بيمارستانهاى بغداد چشم از جهان فرو بست و جهان تشيع را عزادار ساخت.
🔸نكتهاى را كه بايد خاطرنشان كنم آن‌كه به دنبال بسترى شدن او در بيمارستان بغداد، علما و روحانيان عالىمقام نجف يكى پس از ديگرى به بغداد رفته از او عيادت كردند، ليكن هرچه به امام پيشنهاد شد و روى آن اصرار و پافشارى به عمل آمد كه به بغداد برود و از او عيادت كند، نپذيرفت.
🔹به امام گفتند: #مراجع_نجف به #بغداد رفته از آقاى حكيم عيادت كردند، خوب است شما هم چنين كنيد. در پاسخ فرمود: «آقايان مراجع به عيادت ايشان رفته و مىروند، به منِ طلبه چه ربطى دارد».؛ البته امام از آقاى حكيم در نجف پيش از انتقال او به بيمارستان بغداد عيادت كرده بود.
🔸امام از هرگونه حركتى كه شائبه آيندهسازى براى خويشتن داشته باشد سخت گريزان بود و از اين رو نمىخواست كارى را كه علماى طراز اول نجف انجام دادهاند، تقليد كند و از اين راه، خود را در رديف آنان قراردهد و اين از روح خداجويى، سلوک عرفانى و تهذيب نفس امام ريشه مىگيرد، چنانكه در شب سهشنبه 12 خرداد ماه 49 وقتى خبر درگذشت حكيم به نجف رسيد، بنا به گفته آقاى حاج شيخ #عبدالعلى_قرهى، امام آن شب را نخوابيد و شب را به دعا و تفكر گذراند و صبحگاهان پس از اداى نماز، نامبرده را به حضور طلبيد و فرمود: به دوستانم بگوييد من راضى نيستم در اين كشمكشهايى كه در سطح حوزهها بروز خواهد كرد، وارد شوند و به نفع من بخواهند كارى انجام دهند.(نهضت امام خمینی، ج2، ص793)
بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی