🎥 هل دادن زن مسن از درب اتوبوس به سمت بیرون در کالیفرنیا 🔺فردی که این زن را هل داد، روی او تف انداخت در این حین فرد دیگری به جای کمک کردن کیف پولش را دزدید! 🌎 آمریکا

توحید،تنهایگانه دانستن خدا نیست. کسانی که توحید را در یگانه دانستن خدا خلاصه کرده‌اند جاهلانی هستند که هرگز طعم توحید را نچشیده اند. یگانه دانستن خدا هنر نیست. هنر،پرستش خدای یگانه است. اگر خدا را یگانه بدانی ولی از او اطاعت نکنی،موحّد نیستی 💓♡💓♡.....

💠 ماجرای جالب دیر رسیدن خانم دکتر طوبی کرمانی در سر کلاس درس در آمریکا 🔹 وقتی دیر رسیدم؛ در زدم و اجازه خواستم و نشستم. استاد برگه را به من داد .... 👈 رفتار خانم کرمانی و واکنش استاد، بسیار شنیدنی و درس آموز است. ماجرا را حتما خودتان بشنوید ... 🎦 با بیان شیوای مرحومه دکتر طوبی کرمانی ✅ برخی سوابق ایشان عبارت است از: 🔹 استاد فلسفه دانشکده الهیات دانشگاه تهران 🔹 فارغ التحصیل فوق دکترای فلسفه و کلام تطبیقی از دانشگاه کالیفرنیای آمریکا 🔹مؤلف بیش از ۷۰کتاب و مقاله علمی 🔹 اولین بانویی که مسؤولیت رایزنی فرهنگی ایران در یونان را به عهده داشتند.

▪️ جایگاه زن در مکتب اهل بیت علیهم السلام

🍃حسین جانم آرزو دارم با پیرهن سیاه بمیرم...💔 #اربعین

سرکوب نشانه‌شناختی خانواده در سینمای ایران #یادداشت نهم «مضمون» و «فرم» دو عنصر مهمِّ سازنده یک «فیلم» هستند. لذا اگر چالش‌های دراماتیک روایت و تکنیک‌های خلق تصویر را از یک فیلم بگیریم، آنگاه فقط با یک «متن» طرف هستیم که درصدد است بدون تکلّف، جهان را برای ما روایت کند. از این منظر می‌توان گفت تفاوتی میان فیلم و «فلسفه» وجود ندارد. تلقیِ «سینما به‌مثابه فلسفه» ناظر به شکست هژمونی فرم و تکنیک و هویت بخشیدن به «ایده» فیلم است. ایده‌ای که اگرچه روایت آن بدون لکنت فرمی به منطق سینما نزدیک‌تر است، اما به خودی خود اصالت دارد. تصاویر رسوب‌یافته در ذهن افراد تبیین‌کننده‌ی منطقِ کنش آنان در جامعه است. فهم بین‌الاذهانی، تبیین و تداوم الگوهای کنش، پیش‌بینی و بازتولید انواع کنش و... در پیوندی وثیق با این تصاویر ذهنی قرار دارند. همچنین مناقشات گفتمانی، تطورات اجتماعی، تضاد و وفاق در جامعه، گسست فرهنگی و... به نوعی متاثر از تصاویر هستند. به‌عبارتی همچنان که تداوم فرهنگ و الگوهای زیست و کنش افراد در یک جامعه معلول موفقیت در انتقال تصاویر است، شکاف میان‌فرهنگی نیز متاثر از جایگزینی تصاویر متناقض و مخالف در اذهان جامعه است. اهمیت غیرقابل انکار «تصویر» که به تعبیر نورمن دنزین، تکوین و بازتولید جامعه جدید از خلال تصاویر صورت می‌گیرد(Denzin,1970:124)، تلازمِ میان «سیاست‌گذاریِ کنش»(Behavior Policy) و «سیاست‌گذاری بازنمایی»(Representation Policy) را بیش از پیش برای ما آشکار می‌سازد. رسانه‌ها و وسایل ارتباط جمعی مهمترین منابع سازنده تصاویر ذهنی نزد افراد هستند. لذا نهادهای اجتماعی برای تداوم و بازتولید خویش نیاز به خلق تصاویر موّید و سازگار به خود در رسانه هستند. در این میان اما «سینما» جایگاه ویژه‌ای دارد. اگر «فیلم» را در نسبت با سایر تولیدات تصویری، غنی‌ترین و تاثیرگذارترین منبع خلق تصویر در ذهن مخاطب بدانیم(Dayer,2005:63) می‌توان گفت سینما اولین و موثرترین رسانه در زمینه ایجاد تصاویر ذهنی نزد افراد جامعه است. از سوی دیگر سینما تنها رسانه جمعیِ رسمی در ایران است که نهادهای نظارتیِ تضمین‌کننده‌ی نُرم‌ها و استانداردهای سیاست‌گذاری بازنمایی در آن ناکارآمد عمل نموده و در سال‌های اخیر نسبت به رسانه‌های رسمی دیگر کمتر در مسیر بازنماییِ تصاویر سازگار با الگوهای نهادینه شده کنش در جامعه ایرانی – اسلامی ما حرکت نموده است. با نگاهی به جریان تولید فیلم در سینمای ایران و بررسی آثار 4 دهه اخیر از منظر مضامین و رویکردها، در می‌یابیم که خانواده سنّتی ایرانی غالبا در جایگاه دیگریِ سینما بوده و تصاویر خلق شده از خانواده و مناسبات آن در سینمای ایران اغلب در راستای سرکوب نشانه‌شناختی آن بوده است. در روند غالب این آثار، خانواده سنتی به‌سان اهریمنی فاقد عقلانیـت و اخـلاق به تصویر در می‌آید. اساسا مسئله این نیست که خوانش مرجّح این آثار در مقابل این نـوع زیسـتِ خانوادگی موضعی مقابله‌آمیز و نقادانه دارند، بلکه مسـئلۀ اهـریمن سـازي از خـانواده سـنّتی ایرانی از یکسو و عدم امکان به سخن درآمدن آن از سوي دیگر است. اگرچه آثار بسیار خوبی نیز خارج از روند مذکور در سینمای ایران خلق شده‌اند اما آن چیزی که تصویر غالب از خانواده در سینمای ایران محسوب می‌شود، نوعی غیریت‌سازی از خانواده سنتی ایرانی است که سالیان متمادی در جامعه ایران محمل بازآفرینی‌های فرهنگی بوده است. ✍ابوالفضل اقبالی

در نتیجۀ درگیری ها در کردستان و پیشروی نیروهای نظامی اعم از ارتش و سپاه، حزب دموکرات و دیگر نیروهای سیاسی کردستان از ۱۳۶۲ ش مجبور به عقب‌نشینی از کردستان شدند . کنگرۀ ششم حزب در بهمن ۱۳۶۲ در یکی از روستاهای مرزی عراق به نام «گلاله» منعقد شد ، در این کنگره بحث بر روی جزوۀ معروف به «کورته باس»، به نام بحثی کوتاه پیرامون سوسیالیسم که توسط عبدالرحمان قاسملو و با همراهی صادق شرفکندی تهیه شده بود، منجر به مناقشاتی شد؛ اما مورد تصویب کنگره قرار گرفت. تلاش برای استقرار یک جامعۀ دموکراتیک سوسیالیستی که از یک سو استقلال را در حزب تضمین کند و هم مبنای مناسبی برای دوستی با کشورهای سوسیالیستی و نیروهای ترقی‌خواه شود، سیاست حزب تلقی شد . در این بین مسئلۀ مذاکره با دولت جمهوری اسلامی از سوی حزب دموکرات، از موضوعات چالش‌برانگیز در شورای مقاومت بود. اختلاف نظرها، درنهایت به خروج حزب از شورای ملی مقاومت، و قطع ارتباط با آنها در ۱۳۶۴ ش منجر شد .

شهید بروجردی و ناگفته های کردستان شهید بروجردی در سال 61 و قبل از انجام عملیات سخنرانی‌ای را در جمع پاسداران سپاه کردستان و رزمندگان تیپ ویژه شهدا داشته است . شهید بروجردی در این سخنرانی ناگفته‌‌هایی را از وقایع کردستان و اقدامات و جنایات عناصر ضد انقلاب بیان می‌کند