🛑📢امام علی (علیه السلام) در خطبه ۲۰۴ نهج البلاغه، چه دلیلی بر لزوم انجام اعمال صالح بیان می فرماید؟ 🔹#امام_علی (علیه السلام) در خطبه ۲۰۴ نهج البلاغه برنامه آمادگى براى سفر #آخرت را به اين صورت بيان مى فرمايد: «وَ انْقَلِبُوا بِصَالِحِ مَا بِحَضْرَتِكُمْ [۱] مِنَ الزَّادِ». (با انجام #اعمال_صالحى كه در توان دارید، زاد و #توشه تهيّه کنید و [به سوى آخرت] باز گرديد)؛ تعبير به «اِنْقَلِبُوا» تعبير لطيفى است كه اشاره به #تحولی_درونى دارد؛ يعنى توجّه خود را از #دنياپرستى به تهيه زاد و #توشه_آخرت باز گردانيد؛ و تعبير «بِحَضْرَتِكُمْ» اشاره به توانايى ها و فرصت هاست كه انسانها در اختيار دارند. 🔹آنگاه امام (عليه السلام) به ذكر دليلى براى لزوم تحصيل زاد و #توشه جهت سفر #آخرت، پرداخته و مى فرمايد: «فَإِنَّ أَمَامَكُمْ عَقَبَةً كَؤُوداً، وَ مَنَازِلَ مَخُوفَةً مَهُولَةً، لاَبُدَّ مِنَ الْوُرُودِ عَلَيْهَا، وَ الْوُقُوفِ عِنْدَهَا». (زيرا #گردنه_سخت و منزلگاه هاى مخوف و هولناكى در پيش داريد كه بايد در آنها وارد شويد و نزد هر يك توقّف كنيد [و پاسخگوى اعمال خود باشيد]). اين گردنه سخت و منزلگاه هاى خوفناك، اشاره به مرگ و منزلگاه هاى #آخرت است، 🔹زيرا در روايتى امام صادق (عليه السلام) مى فرمايد: «إِنَّ فی الْقِيامَةِ خَمْسينَ مَوْقِفاً كُلُّ مَوْقِف كألْفِ سَنَة مِمّا تَعُدُّونَ». [۲] (در #قيامت پنجاه موقف است و هر موقفى به اندازه هزار سال از سال هاى دنيا به طول مى انجامد). شبيه همين معنا به صورت مشروح ترى از اميرمؤمنان امام على (عليه السلام) نقل شده است [۳] و احتمالا در هر موقفى از اين مواقف يكى از #اعمال_واجبه مانند نماز و روزه و امر به معروف و نهى از منكر و يا گناهان كبيره مورد سؤال قرار مى گيرد كه صاحبان آنها بايد در شرايطی سخت که همه چیز به دقت بررسی می شود پاسخگو باشند. اگر از آنها به سلامت بگذرند راهى كانون رحمت خدا، بهشت برين مى شوند وگرنه گرفتار خواهند شد. 🔹به تعبير ديگر، همان گونه كه مرحوم شيخ مفيد فرموده است: منظور از اين #عقبات (گردنه ها) #اعمال_واجب است كه هر كدام تشبيه به گردنه اى شده است و همان گونه كه عبور از گردنه ها سخت و طاقت فرساست، جوابگويى از اين اعمال نيز دشوار است. قرآن مجيد در سوره «بلد» مى فرمايد: «فَلاَ اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ - وَ مَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ - فَكُّ رَقَبَة - أَوْ إِطْعَامٌ فِى يَوْم ذِى مَسْغَبَة - يَتِيماً ذَا مَقْرَبَة - أَوْ مِسْكِيناً ذَا مَتْرَبَة»؛ [۴] (ولى او از آن گردنه مهم نگذشت و تو چه مى دانى آن گردنه چيست؟ آزاد كردن برده اى است، يا غذا دادن در روز گرسنگى به يتيمى از خويشاوندان يا مستمندى خاك نشين). پی نوشت‌ها؛ [۱] «حضرت» به معناى «حضور» است، و در جمله بالا اشاره به فرصت هايى است كه در پيش روى انسان وجود دارد. استعمال اين واژه درباره بزرگان براى اين است كه نمى خواهند خود آنها را خطاب كنند، بلكه محضرشان را مورد توجّه قرار مى دهند. [۲] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربى، ۱۴۰۳ق، چ دوم، ج ‏۷، ص ۱۲۶، باب ۶،ح ۳ [۳] بحارالأنوار، همان، ج ‏۷، ص ۱۱۱، باب ۵، ح ۴۲ [۴] قرآن کریم، سوره بلد، آيات ۱۱ تا ۱۶ 📕پيام امام امير المومنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۸، ص ۷۱ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #آخرت #قيامت #اعمال_صالح

🛑📢امام علی (علیه السلام) در خطبه ۲۰۴ نهج البلاغه، چه دلیلی بر لزوم انجام اعمال صالح بیان می فرماید؟ 🔹#امام_علی (علیه السلام) در خطبه ۲۰۴ نهج البلاغه برنامه آمادگى براى سفر #آخرت را به اين صورت بيان مى فرمايد: «وَ انْقَلِبُوا بِصَالِحِ مَا بِحَضْرَتِكُمْ [۱] مِنَ الزَّادِ». (با انجام #اعمال_صالحى كه در توان دارید، زاد و #توشه تهيّه کنید و [به سوى آخرت] باز گرديد)؛ تعبير به «اِنْقَلِبُوا» تعبير لطيفى است كه اشاره به #تحولی_درونى دارد؛ يعنى توجّه خود را از #دنياپرستى به تهيه زاد و #توشه_آخرت باز گردانيد؛ و تعبير «بِحَضْرَتِكُمْ» اشاره به توانايى ها و فرصت هاست كه انسانها در اختيار دارند. 🔹آنگاه امام (عليه السلام) به ذكر دليلى براى لزوم تحصيل زاد و #توشه جهت سفر #آخرت، پرداخته و مى فرمايد: «فَإِنَّ أَمَامَكُمْ عَقَبَةً كَؤُوداً، وَ مَنَازِلَ مَخُوفَةً مَهُولَةً، لاَبُدَّ مِنَ الْوُرُودِ عَلَيْهَا، وَ الْوُقُوفِ عِنْدَهَا». (زيرا #گردنه_سخت و منزلگاه هاى مخوف و هولناكى در پيش داريد كه بايد در آنها وارد شويد و نزد هر يك توقّف كنيد [و پاسخگوى اعمال خود باشيد]). اين گردنه سخت و منزلگاه هاى خوفناك، اشاره به مرگ و منزلگاه هاى #آخرت است، 🔹زيرا در روايتى امام صادق (عليه السلام) مى فرمايد: «إِنَّ فی الْقِيامَةِ خَمْسينَ مَوْقِفاً كُلُّ مَوْقِف كألْفِ سَنَة مِمّا تَعُدُّونَ». [۲] (در #قيامت پنجاه موقف است و هر موقفى به اندازه هزار سال از سال هاى دنيا به طول مى انجامد). شبيه همين معنا به صورت مشروح ترى از اميرمؤمنان امام على (عليه السلام) نقل شده است [۳] و احتمالا در هر موقفى از اين مواقف يكى از #اعمال_واجبه مانند نماز و روزه و امر به معروف و نهى از منكر و يا گناهان كبيره مورد سؤال قرار مى گيرد كه صاحبان آنها بايد در شرايطی سخت که همه چیز به دقت بررسی می شود پاسخگو باشند. اگر از آنها به سلامت بگذرند راهى كانون رحمت خدا، بهشت برين مى شوند وگرنه گرفتار خواهند شد. 🔹به تعبير ديگر، همان گونه كه مرحوم شيخ مفيد فرموده است: منظور از اين #عقبات (گردنه ها) #اعمال_واجب است كه هر كدام تشبيه به گردنه اى شده است و همان گونه كه عبور از گردنه ها سخت و طاقت فرساست، جوابگويى از اين اعمال نيز دشوار است. قرآن مجيد در سوره «بلد» مى فرمايد: «فَلاَ اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ - وَ مَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ - فَكُّ رَقَبَة - أَوْ إِطْعَامٌ فِى يَوْم ذِى مَسْغَبَة - يَتِيماً ذَا مَقْرَبَة - أَوْ مِسْكِيناً ذَا مَتْرَبَة»؛ [۴] (ولى او از آن گردنه مهم نگذشت و تو چه مى دانى آن گردنه چيست؟ آزاد كردن برده اى است، يا غذا دادن در روز گرسنگى به يتيمى از خويشاوندان يا مستمندى خاك نشين). پی نوشت‌ها؛ [۱] «حضرت» به معناى «حضور» است، و در جمله بالا اشاره به فرصت هايى است كه در پيش روى انسان وجود دارد. استعمال اين واژه درباره بزرگان براى اين است كه نمى خواهند خود آنها را خطاب كنند، بلكه محضرشان را مورد توجّه قرار مى دهند. [۲] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربى، ۱۴۰۳ق، چ دوم، ج ‏۷، ص ۱۲۶، باب ۶،ح ۳ [۳] بحارالأنوار، همان، ج ‏۷، ص ۱۱۱، باب ۵، ح ۴۲ [۴] قرآن کریم، سوره بلد، آيات ۱۱ تا ۱۶ 📕پيام امام امير المومنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۸، ص ۷۱ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #آخرت #قيامت #اعمال_صالح