eitaa logo
#کانال_میثاق♥🇮🇷🇮🇷🇮🇷 ♥mesahg@🇮🇷🇮🇷🇮🇷
1.4هزار دنبال‌کننده
198.8هزار عکس
183.7هزار ویدیو
2هزار فایل
استقرار اسلام اصیل، دفاع از انقلاب اسلامی وحفظ ارزش های آن تااستقرار عدل و قسطmesahg@
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از mesaghمیثاق
توضیح: ریاست طلبی و هدف قرار دادن قدرت از نظر اخلاقی مذموم و ناپسند و موجب هلاکت انسان است، اما اگر فردی که صلاحیت دارد برای احیای حق و عدالت و کسب رضای خدا، قدرت و ریاست را ابزار قرار دهد نکوهیده نیست
هدایت شده از mesaghمیثاق
توضیح: اگر انسان قبل از فرونشستن خشم اقدامی انجام دهد ممکن است باعث رسوایی او شود لذا حضرت می‌فرماید قبل از اینکه خشم شما فرو نشیند خود را رسوا مکنید
هدایت شده از mesaghمیثاق
🔘امام محمدباقر علیه‌السلام ▫️من حسنت نیته ، زید فی رزقه 🟤هر که خوش نیت باشد، روزی اش افزایش می یابد 📘بحارالانوار ، دار احیاء التراث العربی ، ج ۷۵ ، ص ۱۷۵.
هدایت شده از mesaghمیثاق
امیرالمؤمنین علی (ع) النّاسُ أبناءُ الدنيا و لا يُلامُ الرجلُ على حُبِّ اُمِّهِ مردم فرزندان دنيايند و هيچ كس براى دوست داشتن مادرش سرزنش نمى شود. نهج البلاغه حکمت 303
هدایت شده از mesaghمیثاق
وظیفه ما در فتنه های قبل ظهور چیست؟ هلک_المستعجلون حکمتهای_علوی قال امیرالمومنین علیه السلام: كُنْ فِي الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبُونِ لَا ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ وَ لَا ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ. 🔸امیرالمومنین علیه السلام: هنگام فتنه چون شتر دو ساله باش كه نه پشتي دارد تا سوارش شوند و نه پستاني تا شيرش دوشند نهج البلاغه نتیجه شخصی :ما در فتنه های قبل از ظهور باید فرشی از فرش های خانه باشیم و گمنام بمانیم و در فتنه ها شرکت نکنیم. ✨فاروق²|نهج‌البلاغه‌ای‌شویم. 🍃اللّٰهمَّ صَلِّ عَلی مُحَمّدٍ وآل مُحمّد وعجل فرجهم🍃 🍃اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج🍃
هدایت شده از mesaghمیثاق
💠 امام جعفر صادق (علیه السلام) : ▫️مؤمن همانند کفه ترازوست؛ هرچه بر ایمانش افزوده شود، بر بلا و سختی‌هایش اضافه خواهد شد. 📚کافی، ج۳، صفحه ۳۵۴
هدایت شده از mesaghمیثاق
💠 روز 💠 💎 نقشه‌ای برای شکستِ ترس 🔻امیرالمؤمنین امام علی (علیه السلام): اِذا هِبْتَ اَمْرا فَقَعْ فیهِ فَاِنَّ شِدَّةَ تَوَقّیهِ اَعْظَمُ مِمّا تَخافُ مِنْهُ؛ ➖ هرگاه از کاری هراس و بیم داشتی، خود را در آغوش همان کار بیفکن، چرا که سختی پرهیز و هراس، بزرگتر از خود آن چیزی است که از آن می‏‌ترسی. 📚نهج البلاغه، حکمت ۱۷۵