🔰 بازگشت به فارسی باید جنبش همگانی باشد! ✍ اسفندیار نظر، کارشناس تاجیکستانی 🔸 ۹۸ سال است که در تاجیکستان نبرد سنگین جهت مقابله با خطّ پارسی ادامه‌ دارد! اگر بپذریم که تاجیک، یعنی نژاد ایرانی، یعنی پارسی زبان، یعنی ساکن بومی ماوراءالنهر یا #فرارود –شوروی این مرز و بوم را آسیای میانه و قزّاقستان نامگذاری کرد– پس زبان این ملّت پارسی نام دارد و خط آن هم خطّی جز پارسی نبوده است. 🔹 بازگشت به پارسی ضروری و حتمی و برتر از این‌ها آرمان ملّی است! بهانه می‌آرند که «از رودکی تا طغرل همه با خط سیریلیک بازنویسی شده، دیگر چه دارید، که از دسترستان دور مانده؟» باید گفت اگرچه شعر پارسی نجات‌بخش اصلی زبان ملّی در برابر تازش تازیان و روس‌ها و #پان‌ترک‌ها بوده و هست، اما مراد از بازگشت به پارسی تنها شعر استاد رودکی یا طغرل و شاهین نیست! ▫️مراد دور نیفتادن از جهان هم زبان و هم نژاد و هم ریشه ی خویش است! در جهانی، که نژاد‌های اروپایی زیر چتر «همبستگی اروپا» گرد آمده‌اند، در جهانی، که کشور های #ترک زبان دور هم جمع آمده‌اند و در هر کشوری، که بخش کوچکی از تبار ترکی‌ست، کار می‌کنند و تأثیر می‌رسانند و دخالت می‌کنند، برای زنده ماندن، برای میان اقوام زور و متّحد حلّ و هضم نشدن، اهتمام به خطّ و زبان بومی خود، لازم است! ▪️علاوه بر آن، آیا تمام ادبیات فارسی همین شماری‌ست که به #سریلیک نشر شده‌اند؟ در ماه نه، در سال چند کتاب از دانش های مختلف به زبان تاجیکی نشر می‌شود؟ حکومت برای این امر چه مقدار هر سال از بوجه ی ملّت پول جدا می‌کند؟ 🔻 امّا بازگشت به پارسی، یعنی دسترسی به میلیون‌ها جلد کتاب آماده، دسترسی سریع به همه ی ادبیات کهنه و نوترین جهان است و به‌طور معکوس، با خط و زبان رسمی فارسی، هر تاجیکستانی می‌تواند آثار خود را با هزینه کمتر، نه بین ۹ میلیون نفر بلکه میان ۲۰۰میلیون نفر به اشتراک بگذارد. این امر میلیاردها سامانی –واحد پول تاجیکستان– را برای تاجیکستان صرفه‌جویی می‌کند. 📎 این متن، خلاصه‌ای مقاله اسفندیار نظر راجع‌به احیای زبان فارسی در تاجیکستان بود؛ همچنین برخی کلمات و جملات آن برای سهولت فهم توسط مخاطب ایرانی تغییر کرده است.