🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳
🏴
⭕️گذری‌کوتاه بر ویژگیهای‌ظاهری‌وباطنی #امام‌موسی‌کاظم(ع)
🔶 #امام‌موسی‌کاظم(ع)، امام‌هفتم ما شیعیان، که پس از شهادت پدرشان امام‌جعفرصادق(ع) به امامت رسیدند و از سال ۱۴۸ تا ۱۸۳ یعنی به مدت ۳۵ سال رهبری شیعیان را بر عهده داشتند. ایشان معاصر با چهار تن از خلفای‌عباسی یعنی منصور، مهدی، هادی و هارون‌الرشید بودند که همگی در ضدیت با شیعه قرار گرفته، اختناق و فشار بسیاری را متوجه امام‌موسی‌کاظم(ع) و اصحابشان نموده بودند.
🔷نام امام، موسی و لقب آنحضرت، کاظم(ع) کنیه آن امام ابوالحسن و ابوابراهیم است. شیعیان و دوستداران لقب #باب‌الحوائج به آن حضرت داده‌اند. تولد امام‌موسی‌کاظم(ع) روز یکشنبه هفتم ماه صفر سال ۱۲۸ هجری در ابوأ اتفاق افتاد. #دوران‌امامت‌امام‌کاظم(ع) مقارن بود با سال‌های آخر خلافت منصور عباسی و در دوره خلافت هادی و ۱۳ سال از دوران خلافت هارون که سخت‌ترین دوران عمر آن حضرت به شمار آمده است.
🔷 #امام‌موسی‌کاظم(ع) از حدود ۲۱ سالگی براساس وصیت پدر بزرگوارشان و به امر خداوند متعال به #مقام‌بلندامامت رسیدند، و زمان امامت آن حضرت ۳۵ سال و اندکی بود که مدت امامت آنحضرت از همه ائمه بیشتر بوده است، البته غیر از حضرت ولی عصر(عج). #امام‌موسی‌کاظم (ع) دارای قامتی معتدل بودند. صورتشان نورانی و گندمگون و رنگ مویشان سیاه و انبوه بود. بدن شریفشان از زیادی عبادت ضعیف شده بود، ولی همچنان روحی قوی و قلبی تابناک داشتند.
🔷 #امام‌موسی‌کاظم(ع) به تصدیق همه مورخان، به زهد و عبادت بسیار معروف بوده اند. حضرتشان از عبادت و سخت‌کوشی، به عبد صالح معروف و در سخاوت و بخشندگی مانند نیاکان بزرگوار خود بودند. #امام‌موسی‌کاظم(ع) کیسه‌های ۳۰۰ دیناری و ۴۰۰ دیناری و ۲۰۰۰ دیناری بین ناتوانان و نیازمندان تقسیم می‌کردند. از امام‌موسی‌کاظم(ع) روایت شده است که فرمودند: «پدرم پیوسته مرا به سخاوت داشتن و کرم کردن سفارش می‌کرد.»
🔷 #امام‌موسی‌کاظم(ع) با آن کرم و بزرگواری و بخشندگی خود، لباس‌خشن بر تن می‌کردند. چنانکه نقل کرده‌اند: #امام‌بسیارخشن‌پوش و روستایی‌لباس بود و این خود نشان دیگری است، از بلندی روح و صفای باطن و بی‌اعتنایی آن امام به زرق و برق‌های گول زننده دنیا. #امام‌موسی‌کاظم(ع) نسبت به همسر و فرزندان و زیردستان بسیار باعاطفه و مهربان بودند. همیشه در اندیشه فقرا و بیچارگان بودند، و پنهان و آشکار به آنها کمک می‌کردند.
🔷برخی از فقرای مدینه او را شناخته بودند، اما بعضی - پس از تبعید حضرت از مدینه به بغداد - به کرم و بزرگواریش پی بردند و آن وجود عزیز را شناختند. #امام‌موسی‌کاظم(ع) به تلاوت قرآن مجید انس زیادی داشتند. قرآن را با صدایی حزین و خوش تلاوت می‌کردند. آنچنان که مردم در اطراف خانه آن حضرت گرد می‌آمدند و از روی شوق و رقت گریه می‌کردند.
🔷بدخواهانی بودند که آن حضرت و اجداد گرامیش را - روی در روی - بد می‌گفتند و سخنانی دور از ادب به زبان می‌راندند، ولی آن حضرت با بردباری و شکیبایی با آنها روبرو می‌شدند، و حتی گاهی با احسان آنها را به صلاح می‌آوردن، و تنبیه می‌فرمودند. تاریخ، برخی از این صحنه‌ها را در خود نگهداشته است. #لقب‌کاظم از همینجا پیدا شد. کاظم یعنی نگهدارنده و #فروخورنده‌خشم. این رفتار در برابر کسی یا کسانی بوده که از راه جهالت و نادانی یا به تحریک دشمنان به این کارهای زشت و دور از ادب دست می‌زدند.
🔷رفتار حکیمانه و صبورانه آن حضرت کم کم، بر آنان حقانیت خاندان عصمت و اهل بیت علیهم‌السلام را روشن می‌ساخت، اما آنجا که پای گفتن کلمه حق - در برابر سلطان و خلیفه ستمگری - پیش می‌آمد، #امام‌موسی‌کاظم(ع) می‌فرمودند: «قل الحق و لو کان فیه هلاکک؛ حق را بگو اگر چه آن حق‌گویی موجب هلاک تو باشد». #ارزش‌والای‌حق به اندازه‌ای است که باید افراد در مقابل حفظ آن نابود شوند. در فروتنی - مانند صفات شایسته دیگر خود - نمونه بودند.
🔷با فقرا می‌نشستند و از بینوایان دلجویی می‌کردند. بنده را با آزاد مساوی می‌دانستند و می‌فرمودند: «همه، فرزندان آدم و آفریده‌های خدائیم». از ابوحنیفه نقل شده است که گفت: #موسی‌بن‌جعفر(ع) را در کودکی دیدم و از او پرسش‌هایی کردم، چنان پاسخ داد که گویی از سرچشمه ولایت سیراب شده است. به راستی ایشان فقیهی دانا و توانا و متکلمی مقتدر و زبردست بود. محمدبن‌نعمان نیز می‌گوید: #موسی‌بن‌جعفر(ع) را دریایی بی پایان دیدم که می‌جوشید و می‌خروشید و بذرهای دانش به هر سو می‌پراکند.
منبع: وبسایت‌راسخون به‌نقل‌از سایت‌عصرشیعه
#امام_موسی_کاظم
https://eitaa.com/mesagh
@mesagh
🌴🌴🌴
هدایت شده از mesaghمیثاق
⭕️تحلیل زمانه و عصر امام موسی بن جعفر (ع)
🔹این مقطع سی‌وپنج ساله (از ۱۴۸ تا ۱۸۳ هجری) یعنی دوران امامت حضرت ابی‌الحسن #موسی‌بن‌جعفر (علیهما السّلام) یکی از مهمترین مقاطع زندگینامه‌ی ائمه (علیهم السّلام) است. دو تن مقتدرترین سلاطین بنی عباس - منصور و هارون - و دو تن از جبّارترین آنان - مهدی و هادی - در آن حکومت می‌کردند.
🔹بسی از قیامها و شورشها و شورشگرها در خراسان، در افریقیه، در جزیره‌ی موصل، در دیلمان و جرجان، در شام، در نصیبین، در مصر، در آذربایجان و ارمنستان و در اقطاری دیگر، سرکوب و منقاد گردیده و در ناحیه‌ی شرق و غرب و شمال قلمرو وسیع اسلامی، فتوحات تازه و غنایم و اموال وافر، بر قدرت و استحکام تخت عباسیان افزوده بود.
🔹جریان های فکری و عقیدتی در این دوران، برخی به اوج رسیده و برخی زاده شده و فضای ذهنی را از تعارضات، انباشته و حربه‌ای در دست قدرتمداران و آفتی در هوشیاری اسلامی و سیاسی مردم گشته و میدان را بر عَلَم‌دارانِ صحنه‌ی معارف اصیل اسلامی و صاحبان دعوت علوی، تنگ و دشوار ساخته بود.
🔹شعر و هنر، فقه و حدیث و حتّی زهد و ورع، در خدمت ارباب قدرت درآمده و مکمل ابزار زر و زور آنان گشته بود. در این دوران، دیگر نه مانند اواخر دوران بنی‌امیه و نه همچون ده‌ساله‌ی اول دوران بنی‌عباس و نه شبیه دوران پس از مرگ هارون که در هر یک، حکومت مسلط وقت، به نحوی تهدید می‌شد، تهدیدی جدی دستگاه خلافت را نمی‌لرزاند و خلیفه را از جریان عمیق و مستمر دعوت اهل بیت (علیهم السّلام) غافل نمی ساخت.
🔹در این دوران، تنها چیزی که می توانست مبارزه و حرکت فکری و سیاسی اهل بیت (علیهم السّلام) و یاران صدیق آنان را مجال رشد و استمرار بخشد، تلاش خستگی ناپذیر و جهاد خطیر آن بزرگواران بود و توسل به شیوه‌ی الهی «تقیه». و بدین ترتیب است که عظمت حیرت‌آور و دهشت انگیز جهاد حضرت #موسی‌بن‌جعفر (علیه و علی ابائه التحیّة والسّلام) آشکار می‌گردد.
بیانات مقام معظم رهبری ۶۸/۰۷/۲۶
منبع: وبسایت‌دفترحفظ‌و‌نشرآثارمعظم‌له
#امام_کاظم #امام_خامنه_ای
هدایت شده از mesaghمیثاق
🛑📢گفتار علماء و بزرگان اهل سنت درباره شخصیت «امام موسی کاظم (ع)» چیست؟ (بخش اول)
🔸با مراجعه به کلمات اهل سنت در طول تاریخ پى مى بریم که حضرت #موسى‌بن‌جعفر (علیه السلام) مورد توجه خاص و احترام ویژه آنان بوده است. در اینجا به نقل برخى از این کلمات مى پردازیم:
1⃣محمد بن ادریس شافعى: وى مى گوید: «قبر موسى بن جعفر التریّاق المجرّب؛ [۱] قبر موسى بن جعفر (ع) اکسیر تجربه شده اى است). این کلام اشاره به اجابت دعا در کنار قبر حضرت دارد.
2⃣حسن بن ابراهیم، ابوعلى خلال، شیخ حنابله (از علماى قرن سوّم ه.ق): «ما همّنى امر فقصدت قبر موسى بن جعفر فتوسّلت به الاّ سهّل الله تعالى لى ما أحبّ؛ [۲] هیچ امرى بر من دشوار نشد جز آن که قصد قبر #موسى‌بن‌جعفر (ع) را مى نمودم و به او توسل مى کردم و خداوند متعال آنچه دوست داشتم را براى من تسهیل مى نمود».
3⃣محمّد بن ادریس بن منذر، ابوحاتم رازى (ت: ۲۷۷ ه.ق): او درباره #امام_کاظم (علیه السلام) مى نویسد: «ثقة صدوق، امام من ائمة المسلمین؛ [۳] او ثقه، صدوق، و امامى از امامان مسلمین است».
4⃣عبدالکریم بن محمّد سمعانى (ت: ۵۶۲ق): «هو موسى بن جعفر بن محمّد بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب... و مشهده ببغداد مشهور یزار... زرته غیر مرّة مع ابنه محمّد بن الرضا على بن موسى؛ [۴] #موسى‌بن‌جعفر بن محمّد بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب... مرقد او در بغداد مشهور و محلّ زیارت است... من قبر او و قبر فرزندش محمّد پسر على بن موسى (الرضا) را چندین بار زیارت کردم».
5⃣ابوالفرج عبدالرحمن بن جوزى (ت: ۵۹۷ ه.ق): «کان یدعى العبد الصالح لأجل عبادته واجتهاده و قیامه باللیل و کان کریماً حلیماً، اذا بلغه عن رجل یؤذیه بعث إلیه بمال...؛ [۵] او را به جهت عبادت و کوشش فراوان و قیام در شب، عبد صالح مى خوانند. او مردى کریم و حلیم بود. هر گاه از کسى به او اذیتى مى رسید مالى براى او مى فرستاد...».
6⃣ابن اثیر جزرى (ت: ۶۳۰ ه.ق): «و کان یلقّب بالکاظم لأنّه کان یحسن إلى من یسىء إلیه، کان هذا عادته ابداً؛ [۶] او را #کاظم لقب داده اند؛ زیرا به هر کس که او را اذیت مى کرد احسان مى نمود و این عادت همیشگى او بود».
7⃣محمّد بن طلحه شافعى (ت: ۶۵۲ ه.ق): «او امامى بزرگ مقدار، عظیم الشأن، مجتهدى بزرگ، کوشا در اجتهاد، مشهور به عبادت، مواظب بر طاعات و مشهور به کرامات بود. شب را تا به صبح به سجده و قیام بیتوته مى نمود، و روز را به صدقه و روزه ختم مى کرد. و به جهت کثرت بردبارى و گذشتش از متجاوزان، او را «کاظم» نامیدند. او انسان بدکار را به احسان خود پاسخ مى داد. و با انسان جنایتکار با عفو برخورد مى کرد. و به جهت کثرت عبادتش، او را عبد صالح نامیدند. و در عراق معروف به باب الحوائج الى الله است؛ زیرا حوائج متوسلین به خدا، به وسیله او برآورده مى شود. کرامت او عقل ها را متحیّر مى کند، و براى او نزد خداوند قدم صدقى است که زائل نشده و زائل نخواهد شد... و اما مناقب او بسیار است، و اگر چیزى به جز عنایت الهى نسبت به او نباشد، همین منقبت او را بس است...». آن گاه برخى از مناقب آن حضرت را بازگو کرده است. [۷]
8⃣شمس الدین محمّد بن احمد بن عثمان ذهبى (ت: ۷۴۸ ه.ق): «او مردى صالح، عالم، عابد، بخشنده، بردبار و بزرگوار بود». [۸] و در جایى دیگر مى گوید: «او مردى صالح، عالم، عابد و الهى... بود». [۹] #ادامه_دارد...
پی نوشت‌ها؛
[۱] تحفة العالم، ج ۲، ص ۲۲
[۲] تاریخ بغداد، خطیب بغدادى، ج ۱، ص ۱۲۰، به نقل از او؛ المنتظم ج ۹، ص ۸۹
[۳] الجرح و التعدیل، ج ۸، ص ۱۳۸
[۴] انساب السمعانى، ج ۵، ص ۴۰۵
[۵] صفة الصفوة، ج ۲، ص ۱۸۴، ترجمه رقم ۱۹۱
[۶] الکامل فى التاریخ، ج ۶، ص ۱۴
[۷] مطالب السؤول، ج ۲، ص ۱۲۰
[۸] العبر، ج ۱، ص ۲۲۲
[۹] تاریخ الاسلام، حوادث وفیات ۱۹۰ - ۱۸۱
📕اهل بیت از دیدگاه اهل سنت، على اصغر رضوانى، مسجد مقدس جمکران، ۱۳۸۵ش، ص ۱۲۴
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#امام_کاظم
هدایت شده از mesaghمیثاق
⭕️تحلیل زمانه و عصر امام موسی بن جعفر (ع)
🔹این مقطع سی‌وپنج ساله (از ۱۴۸ تا ۱۸۳ هجری) یعنی دوران امامت حضرت ابی‌الحسن #موسی‌بن‌جعفر (علیهما السّلام) یکی از مهمترین مقاطع زندگینامه‌ی ائمه (علیهم السّلام) است. دو تن مقتدرترین سلاطین بنی عباس - منصور و هارون - و دو تن از جبّارترین آنان - مهدی و هادی - در آن حکومت می‌کردند.
🔹بسی از قیامها و شورشها و شورشگرها در خراسان، در افریقیه، در جزیره‌ی موصل، در دیلمان و جرجان، در شام، در نصیبین، در مصر، در آذربایجان و ارمنستان و در اقطاری دیگر، سرکوب و منقاد گردیده و در ناحیه‌ی شرق و غرب و شمال قلمرو وسیع اسلامی، فتوحات تازه و غنایم و اموال وافر، بر قدرت و استحکام تخت عباسیان افزوده بود.
🔹جریان های فکری و عقیدتی در این دوران، برخی به اوج رسیده و برخی زاده شده و فضای ذهنی را از تعارضات، انباشته و حربه‌ای در دست قدرتمداران و آفتی در هوشیاری اسلامی و سیاسی مردم گشته و میدان را بر عَلَم‌دارانِ صحنه‌ی معارف اصیل اسلامی و صاحبان دعوت علوی، تنگ و دشوار ساخته بود.
🔹شعر و هنر، فقه و حدیث و حتّی زهد و ورع، در خدمت ارباب قدرت درآمده و مکمل ابزار زر و زور آنان گشته بود. در این دوران، دیگر نه مانند اواخر دوران بنی‌امیه و نه همچون ده‌ساله‌ی اول دوران بنی‌عباس و نه شبیه دوران پس از مرگ هارون که در هر یک، حکومت مسلط وقت، به نحوی تهدید می‌شد، تهدیدی جدی دستگاه خلافت را نمی‌لرزاند و خلیفه را از جریان عمیق و مستمر دعوت اهل بیت (علیهم السّلام) غافل نمی ساخت.
🔹در این دوران، تنها چیزی که می توانست مبارزه و حرکت فکری و سیاسی اهل بیت (علیهم السّلام) و یاران صدیق آنان را مجال رشد و استمرار بخشد، تلاش خستگی ناپذیر و جهاد خطیر آن بزرگواران بود و توسل به شیوه‌ی الهی «تقیه». و بدین ترتیب است که عظمت حیرت‌آور و دهشت انگیز جهاد حضرت #موسی‌بن‌جعفر (علیه و علی ابائه التحیّة والسّلام) آشکار می‌گردد.
بیانات مقام معظم رهبری ۶۸/۰۷/۲۶
منبع: وبسایت‌دفترحفظ‌و‌نشرآثارمعظم‌له
#امام_کاظم #امام_خامنه_ای
هدایت شده از mesaghمیثاق
🛑📢گفتار علماء و بزرگان اهل سنت درباره شخصیت «امام موسی کاظم (ع)» چیست؟ (بخش اول)
🔸با مراجعه به کلمات اهل سنت در طول تاریخ پى مى بریم که حضرت #موسى‌بن‌جعفر (علیه السلام) مورد توجه خاص و احترام ویژه آنان بوده است. در اینجا به نقل برخى از این کلمات مى پردازیم:
1⃣محمد بن ادریس شافعى: وى مى گوید: «قبر موسى بن جعفر التریّاق المجرّب؛ [۱] قبر موسى بن جعفر (ع) اکسیر تجربه شده اى است). این کلام اشاره به اجابت دعا در کنار قبر حضرت دارد.
2⃣حسن بن ابراهیم، ابوعلى خلال، شیخ حنابله (از علماى قرن سوّم ه.ق): «ما همّنى امر فقصدت قبر موسى بن جعفر فتوسّلت به الاّ سهّل الله تعالى لى ما أحبّ؛ [۲] هیچ امرى بر من دشوار نشد جز آن که قصد قبر #موسى‌بن‌جعفر (ع) را مى نمودم و به او توسل مى کردم و خداوند متعال آنچه دوست داشتم را براى من تسهیل مى نمود».
3⃣محمّد بن ادریس بن منذر، ابوحاتم رازى (ت: ۲۷۷ ه.ق): او درباره #امام_کاظم (علیه السلام) مى نویسد: «ثقة صدوق، امام من ائمة المسلمین؛ [۳] او ثقه، صدوق، و امامى از امامان مسلمین است».
4⃣عبدالکریم بن محمّد سمعانى (ت: ۵۶۲ق): «هو موسى بن جعفر بن محمّد بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب... و مشهده ببغداد مشهور یزار... زرته غیر مرّة مع ابنه محمّد بن الرضا على بن موسى؛ [۴] #موسى‌بن‌جعفر بن محمّد بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب... مرقد او در بغداد مشهور و محلّ زیارت است... من قبر او و قبر فرزندش محمّد پسر على بن موسى (الرضا) را چندین بار زیارت کردم».
5⃣ابوالفرج عبدالرحمن بن جوزى (ت: ۵۹۷ ه.ق): «کان یدعى العبد الصالح لأجل عبادته واجتهاده و قیامه باللیل و کان کریماً حلیماً، اذا بلغه عن رجل یؤذیه بعث إلیه بمال...؛ [۵] او را به جهت عبادت و کوشش فراوان و قیام در شب، عبد صالح مى خوانند. او مردى کریم و حلیم بود. هر گاه از کسى به او اذیتى مى رسید مالى براى او مى فرستاد...».
6⃣ابن اثیر جزرى (ت: ۶۳۰ ه.ق): «و کان یلقّب بالکاظم لأنّه کان یحسن إلى من یسىء إلیه، کان هذا عادته ابداً؛ [۶] او را #کاظم لقب داده اند؛ زیرا به هر کس که او را اذیت مى کرد احسان مى نمود و این عادت همیشگى او بود».
7⃣محمّد بن طلحه شافعى (ت: ۶۵۲ ه.ق): «او امامى بزرگ مقدار، عظیم الشأن، مجتهدى بزرگ، کوشا در اجتهاد، مشهور به عبادت، مواظب بر طاعات و مشهور به کرامات بود. شب را تا به صبح به سجده و قیام بیتوته مى نمود، و روز را به صدقه و روزه ختم مى کرد. و به جهت کثرت بردبارى و گذشتش از متجاوزان، او را «کاظم» نامیدند. او انسان بدکار را به احسان خود پاسخ مى داد. و با انسان جنایتکار با عفو برخورد مى کرد. و به جهت کثرت عبادتش، او را عبد صالح نامیدند. و در عراق معروف به باب الحوائج الى الله است؛ زیرا حوائج متوسلین به خدا، به وسیله او برآورده مى شود. کرامت او عقل ها را متحیّر مى کند، و براى او نزد خداوند قدم صدقى است که زائل نشده و زائل نخواهد شد... و اما مناقب او بسیار است، و اگر چیزى به جز عنایت الهى نسبت به او نباشد، همین منقبت او را بس است...». آن گاه برخى از مناقب آن حضرت را بازگو کرده است. [۷]
8⃣شمس الدین محمّد بن احمد بن عثمان ذهبى (ت: ۷۴۸ ه.ق): «او مردى صالح، عالم، عابد، بخشنده، بردبار و بزرگوار بود». [۸] و در جایى دیگر مى گوید: «او مردى صالح، عالم، عابد و الهى... بود». [۹] #ادامه_دارد...
پی نوشت‌ها؛
[۱] تحفة العالم، ج ۲، ص ۲۲
[۲] تاریخ بغداد، خطیب بغدادى، ج ۱، ص ۱۲۰، به نقل از او؛ المنتظم ج ۹، ص ۸۹
[۳] الجرح و التعدیل، ج ۸، ص ۱۳۸
[۴] انساب السمعانى، ج ۵، ص ۴۰۵
[۵] صفة الصفوة، ج ۲، ص ۱۸۴، ترجمه رقم ۱۹۱
[۶] الکامل فى التاریخ، ج ۶، ص ۱۴
[۷] مطالب السؤول، ج ۲، ص ۱۲۰
[۸] العبر، ج ۱، ص ۲۲۲
[۹] تاریخ الاسلام، حوادث وفیات ۱۹۰ - ۱۸۱
📕اهل بیت از دیدگاه اهل سنت، على اصغر رضوانى، مسجد مقدس جمکران، ۱۳۸۵ش، ص ۱۲۴
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#امام_کاظم