🔺برای تربیت و رشد باید انسان را شناخت و انسان به تعبیر شهید بهشتی "شدنی است مستمر، پویشی است خودآگاه، #انتخابگر و #خودساز. (١) 🔺یعنی انسان همواره در حال شدن است و برای این شدن تلاشی خودآگاهانه انجام میدهد اما این تلاش هنگامی ارزش مضاعف دارد که تمایز او و غیر خودش که انتخابگری و آزادی اوست در نظر گرفته شده باشد چرا که او موجودیست که"باید انتخابگر به دنیا بیاید، انتخابگر بزرگ شود، انتخابگر زندگی کند، انتخابگر به راه #فساد برود، انتخابگر به راه صلاح برود و تا لحظه‌ی مرگ #هرگز_زمینه_انتخاب از دستش گرفته نشود"(٢) 🔺این مهم‌ترین نکته‌ایست که در ساخت جامعه و ساختارها و روندها و تصویب قوانین و هرآنچه در آینده اتفاق خواهد افتاد باید لحاظ شود. بنابراین" نظام اجتماعی و اقتصادی اسلام را، نظام ‌#تربیتی اسلام را، نظام کیفر و مجازات و حقوق جزایی اسلام را، نظام مدنی و حقوق مدنی و اداری اسلام را، همه را باید پس از توجه به این اصل شناخت. ***هر جا انسان از انتخابگری بیفتد دیگر انسان نیست. دیگر ارج انسانیت او رعایت نشده است"(٣) 🔺یعنی توی سیاست‌گذار توی مربی توی نماینده مجلس توی امام جمعه توی مسئول توی لیدر و... باید حواست باشد که اگر جامعه درست رفتار کند ولی این درستی رفتار باانتخاب خودش نباشد ارزشی از نظر اسلام ندارد چرا که یا تقلیدیست، یا تعصبیست یا تحت فشار محیط و این مغایر روش تربیتی امام است. __ ١)آزادی،هرج و مرج، زورمداری ٢)بایدها و نبایدها صفحه ١٧١ ٣)بایدها و نبایدها صفحه ١٧١ پ. ن. آیا ما مجموعه‌هامان را بر این اساس که او باید انتخاب کند تا رشد کند طراحی میکنیم یا مریدپروری و تبعیت محض را بیشتر میپسندیم؟ کدام مردم را بیشتر میپسندیم مطالبه‌گران یا مطیعان گوش به فرمان بی‌تحلیل را؟ لازمه داشتن این آزادی آیا داشتن اطلاعات بصورت شفاف نیست؟ #حجت_الاسلام_افشار