صفحه ۵۷۴ مصحف شریف سوره مبارکه مزمل #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @mesbah_family407 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه 574 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام عجم کرد - صبا 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @mesbah_family407 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

نکته تفسیری صفحه ۵۷۴: شب خیز که عاشقان به شب راز کنند: یکی از لطف­ های بزرگ خدا به ما این است که وقت مشخّصی را برای ارتباط با خود معلوم نکرده و اجازه داده که در هر ساعتی از شبانه­ روز که خواستیم، او را بخوانیم، و وعده داده که هر زمان او را خواندیم، به ما پاسخ دهد[1]؛ امّا مناجات و راز و نیاز با خدا در نیمه­ های شب، طعم دیگری دارد که جز کسانی که آن را چشیده­ اند، نمی­ توانند تصوّر و توصیف کنند. در آن زمان که هیاهو و غوغاهای روز فرو نشسته و سکوت و آرامش، همه جا را فرا گرفته و بیشتر مردم در خواب گران به سر می­ برند، دوستانِ ویژه‏ ی خدا، به شوق گرمای مناجات با معبود خود، بسترهای گرمشان را رها می­کنند، وضو می­ گیرند و در پیشگاه مقدّس او به نماز و مناجات و خواندن قرآن سرگرم می­ شوند و روح و جان خود را در دریای رحمت الهی شست­وشو می­ دهند و از آن دریای بی­ پایان، گوهرهای معنوی فراوانی به دست می­ آورند. آری، شب­ زنده­ داری و نیایش با خدا در نیمه­ های شب، راه و رسم پیامبران و امامان و بنده­ های بسیار خوب خداست. خداوند در آیات متعددی از قرآن، بندگانش را به شب­ زنده­ داری تشویق کرده است[2]؛ امّا هیچ­گاه دقیقاً بیان نکرده که پاداش شب­ زنده­ داری چیست؛ زیرا پاداش آن توصیف­ شدنی نیست. در روایتی از امام صادق علیه السلام می­ خوانیم: «هیچ کار خوبی نیست مگر این­که در قرآن برای آن پاداشی ذکر شده است؛ مگر نماز شب که به سبب ارزش فوق­ العاده­ اش، خداوند پاداشش را مشخّص نکرده است.»[3] پیشوایان معصوم ما نیز تأکید فراوانی بر عبادت شبانه کرده و پیروان خود را به آن خوانده­ اند. در حدیثی می­ خوانیم که پیامبر صلوات الله علیه سه مرتبه‏ ی پیاپی به امیر مؤمنان علی علیه السلام فرمود: «بر تو باد به نماز شب.»[4] در حدیثی از امام صادق علیه السلام می­ خوانیم: «بر شما باد به نماز شب؛ زیرا سنّت پیامبرتان است و شیوه­ ی خوب گذشتگانِ شایسته‏ ی شماست و بیماری­ ها را از بدن­ هایتان دور می­ کند.»[5] در روایت دیگری از همان حضرت نقل شده است: «خانه­ هایی که شب­ها در آن نماز خوانده، و همراه آن، قرآن تلاوت می­ شود، برای ساکنان آسمان می­ درخشند؛ همان­طور که ستارگان برای ساکنان زمین می­ درخشند.[6]» همچنین بر اساس روایتی از پیامبر، نماز شب باعث نزدیکی به خدا، آمرزش گناهان، بازداری از کارهای بد، دور کردن بیماری از بدن انسان و آبادی خانه‏ ی انسان در عالم پس مرگ خواهد شد[7]. آری، «شبِ مردان خدا، روز جهان­ افروز است روشنان را به­ حقیقت شب ظلمانی نیست». [1] - با توجّه به این فراز از آیه186: «اُجیب دعوه الداع اذا دعان».   [2] - مانند 17 آل عمران، 17 و 18 ذاریات و آیة مورد بحث [3] - تفسیر قمی، ج2، ص168 [4] - من لایحضره الفقیه، ج1، ص484 [5] - همان، ص472 [6] - همان، ص473 [7] - مستدرک الوسائل ج6، ص 331 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @mesbah_family407 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

صفحه ۵۷۵ مصحف شریف سوره مبارکه المدثر #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓ @mesbah_family407 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه 575 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام صبا - سه گاه 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓  @mesbah_family407 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

نکته تفسیری صفحه ۵۷۵:  هر چه ممکن است، قرآن بخوانید: در زمان پیامبر صلوات الله علیه ، گروهی از مسلمانان که از ارزش والای شب­ زنده­ داری آگاه شده بودند، بخش زیادی از شب را بیدار می­ ماندند و به خواندن نماز و قرآن سپری می­ کردند؛ تا حدّی که گاه به سختی می­ افتادند و به جسمشان آسیب می­ رسید و گاهی نیز از کار و فعّالیت روزانه‏ ی خود باز می­ ماندند. خداوند در این آیه‏ با اشاره به این نکته، به مسلمانان توصیه می­ کند که برای بهتر بهره بردن از برکات عبادت شبانه، هر قدری از شب را که می­ توانند، بیدار بمانند و به عبادت و تلاوت قرآن بگذرانند، و برای تأکید بر این مطلب، دو بار در این آیه می­ فرماید: هر چه ممکن است، قرآن بخوانید.[1] گذشته از این­که این فراز از آیه، به مطلب خاصّی که در آن زمان بوده، اشاره می­ کند، می­ تواند به مطلب عمومی­ تری نیز اشاره کرده باشد، و آن، این­که خوب است هر کس در شبانه­ روز به قدری که می­تواند، قرآن بخواند، و بدین­وسیله، روح و جان خود را نورانی کند. پیشوایان معصوم ما نیز بر تلاوت بخشی از قرآن در هر شبانه­ روز تأکید کرده­ اند. در حدیثی از امام صادق علیه السلام می­ خوانیم: «چه اشکالی دارد که یکی از شما که تاجر است و در مغازه­ اش مشغول است، هنگامی که به منزلش باز می­ گردد، نخوابد تا این­که سوره­ای از قرآن را تلاوت کند، و در مقابل هر آیه­ ای که می­خواند، ده حسنه برایش نوشته شود و ده گناه از نامه اعمالش پاک شود؟»[2] در حدیث دیگری از پیامبر صلوات الله علیه می­خوانیم: «هر کسی که در یک شب ده آیه بخواند، در زمره‏ ی غافلان[کسانی که از خدا بی­ خبرند] نوشته نمی­ شود، و کسی که پنجاه آیه بخواند، در زمره‏ ی ذاکران[کسانی که به یاد خدا هستند] نوشته می­ شود.»[3] البته پیشوایان ما، در کنار تأکید بر تلاوت روزانه قرآن، تأکید کرده­ اند که تلاوت انسان باید همراه با فروتنی و تدبّر و اندیشه در آیات قرآن باشد؛ زیرا هدف اصلی تلاوت قرآن، تعلیم و تربیت است. در حدیثی از امام رضا علیه السلام در باره‏ ی فراز (فَاقرَءوا ما تَیَسَّرَ مِنهُ)(هر چه ممکن است، قرآن بخوانید) می­ خوانیم: «آن مقدار بخوانید که در آن خشوع قلب و صفای باطن باشد.»[4] در ابتدای همین سوره نیز می­ خوانیم که خداوند پس از دستور به نماز شب می­فرماید: (وَ رَتِّلِ القُرءانَ تَرتیلًا)؛ یعنی قرآن را شمرده و بادقّت بخوان. در حدیثی از امام علی علیه السلام در توضیح این آیه آمده است: «آن را روشن بیان کن. نه مانند اشعار، سریع و پشت سر هم بخوان، و نه مانند دانه­ های شن، آن را پراکنده کن؛ بلکه دل­ های سختِ خود را با آن نرم کنید، و هرگز هدف شما این نباشد که به انتهای یک سوره برسید [؛ بلکه آیات قرآن را شمرده و بادقّت بخوانید؛ هرچند کم باشد].»[5] [1] - در نگارش این متن تا بدین­جا از تفاسیر المیزان، نمونه و الجوهر­الثمین استفاده شده است [2] - وسائل­الشیعه، ج6، ص201 [3] - همان، ص202 [4] - بحارالانوار، ج84، ص135 [5] - الکافی، ج2، ص614 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓ @mesbah_family407 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

صفحه ۵۷۶ مصحف شریف سوره مبارکه المدثر #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓  @mesbah_family407 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه 576 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام سه گاه 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓  @mesbah_family407 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

نکته تفسیری صفحه ۵۷۶: چرا آدمیان دوزخی می­ شوند؟: مطالعه‏ ی آیات قرآن کریم و روایات معصومین نشان می­ دهد که کارهایی انسان را از لطف و رحمت خدا دور می­ کند، و اصرار و پافشاری بر آن­ها، باعث بیچارگیِ ابدی انسان و دوزخی شدن او می­شود. البته تأثیر نابودگری این کارها به یک اندازه نیست و برخی بدتر از دیگران هستند. در آیات مورد بحث می­ خوانیم هنگامی که بهشتیان از علّت دوزخی شدنِ دوزخیان از آنان سؤال می­کنند، در پاسخ می­ شنوند که چهار عاملِ مهم، باعث بدبختی آنان شده است؛ عواملی که لطف خدا را از آنان دور کرد و آتش خشم خدا را برافروخت: 1ـ ترک نماز: نخستین عامل بیچارگی دوزخیان، «بی­ نمازی» است. نماز، مهم­ ترین نشانه‏ ی یک مسلمان است، و به فرموده‏ ی پیشوایان ما، «ستون دین» است. امام باقرعلیه السلام در باره‏ ی نماز فرموده است: «نماز، ستون دین است. مثال آن، مثال ستون خیمه است؛ تا هنگامی که ستون ثابت مانده، میخ­ ها و طناب­ ها نیز ثابت می­ ماند؛ ولی هنگامی که ستونِ خیمه بیفتد و بشکند، هیچ میخ و طنابی سر جایش نمی­ ماند.[1]» آری، تا هنگامی که نماز در زندگی انسان وجود دارد، بقیه‏ ی عبادت­ ها نیز در جای خود انجام می­ شود، و در صورت کم و کاستی، نماز با تأثیر بی­ نظیر خود در اصلاح و پاک­سازی انسان، کاستی­ ها را جبران می­ کند؛ ولی هنگامی که نماز از زندگی حذف شود، دیگر نشانی از مسلمانی در زندگی انسان نمی­ ماند. از این رو پیامبر گرامی ما فرموده است: «نماز را از روی عمد ترک نکن؛ زیرا هر کسی که آن را به عمد ترک کند، ارتباطش با دین اسلام قطع شده است.»[2] 2ـ بی­ توجّهی به فقرا و نیازمندان: دوزخیان در دنیا افرادی خودخواه و مغرور بوده­اند که هیچ­گاه از دردِ دردمندان اندوهگین نمی­ شدند، و تنها چیزی که برایشان اهمّیّت داشت، خوردن و تفریح خودشان بود، و بدتر از همه‏ ی این­که آنان واجبات مالی خود را ادا نمی­ کردند؛ اموری مانند زکات و خمس که خودداری از پرداخت آن­ها، از گناهان بزرگ محسوب می­شود. در حدیثی از امام علی علیه السلام می­خوانیم: «هر کس زکات مالش را نپردازد، مسلمان نیست.»[3] همچنین در روایتی از امام باقر علیه السلام می­ خوانیم که ندادن خمس، آدم را دوزخی می­ کند.[4] 3ـ هم­ نشینی و هم­ صدایی با اهل باطل: یکی از ویژگی­های اصلی دوزخیان این است که با هر صدایی که بر ضد حق بلند می­ شد، هم­نوا می­ شدند و در هر مجلسی که بر ضد دین و آیات خدا تشکیل می­ شد، شرکت می­ کردند. آنان با کسانی نشست و برخاست داشتند که خدا و مقدّسات را به بازی می­ گرفتند و سخنانِ زشت و دور از ادب می­ گفتند و اهل گناه و فساد بودند. این هم­ نشینیِ نامبارک، آنان را به رنگ هم­ نشینانشان درآورد و سرنوشتشان را با آنان پیوند داد. 4ـ انکار روز جزا: اهل دوزخ برای فرار از مسئولیت و ادامه­ ی خلاف­کاری و گنه­کاری­ هایشان، همیشه قیامت و حساب و کتاب آن را انکار می­کردند؛ آنان نه­ تنها هیچ دلیلی برای انکار آن نداشتند، بلکه دلایل زیادی بر وجود آن دیده و شنیده بودند؛ امّا هیچ­گاه حاضر نمی­ شدند آن را بپذیرند؛ زیرا پذیرش آن، با قطع هوس­رانی­ هایشان برابر بود، و آلودگی­ هایشان سبب می­ شد که آن را انکار کنند، و این انکارِ ابلهانه، سرانجام آنان را به خاک سیاه نشاند.   [1] - مستدرک­ الوسائل، ج3، ص31 [2] - وسائل­ الشیعه، ج4، ص43 [3] - مستدرک­ الوسائل، ج7، ص24 [4] - وسائل­ الشیعه، ج9، ص483 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓  @mesbah_family407 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

صفحه ۵۷۷ مصحف شریف سوره مبارکه القیامه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓ @mesbah_family407 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه 577 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام سه گاه - حجاز 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓ @mesbah_family407 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

نکته تفسیری صفحه ۵۷۷: بهترین داور: یکی از ویژگی­ های قیامت این است که در آن دادگاه بزرگ، در کنار قضاوت عادل­ ترین قاضی جهان، یعنی خداوند، تک تک انسان­ها نیز برای قضاوتِ رفتار خود فرا خوانده می­ شوند؛ زیرا هم دلایل و شواهد برای کیفر یا پاداش افراد، کاملاً روشن است، هم هر کس به­ تنهایی می­ تواند در مورد درست­کار یا خلاف­کار بودنِ خود قضاوت کند. آری، این ویژگی انسان است که بدی را بد می­ داند و خوبی را خوب می­ شمرد؛ هرچند ممکن است برای حفظ منافع خود، حقیقت را کتمان کند و برای رفتار نادرستش عذر بتراشد. آیات مورد بحث به همین نکته اشاره کرده، می­ فرماید که هرچند در قیامت، انسان­ها توسّط خدا و فرشتگان از تمام کارهایشان باخبر می­ شوند، بدون این کار هم هر کسی از وضعیّت خود آگاه است؛ هرچند در ظاهر عذرهایی بتراشد. آیه‏ ی 14 سوره‏ ی اسراء نیز به همین نکته اشاره کرده، می­ فرماید: پس از آن­که در روز قیامت، نامه‏ ی عمل هر کس به او داده می­ شود، به او گفته می­ شود: «نامه­ ی عملت را بخوان؛ امروز خودت برای محاسبه‏ ی خودت کافی هستی.» البته هرچند اصل این حساب­رسی در قیامت اتفاق می­ افتد، در دنیا نیز انسان­ ها از درست یا نادرست بودن رفتار و عملکرد خود آگاه­ اند و هر کس در دادگاه وجدان خود می­ تواند در مورد خویشتنِ خویش قضاوت کند. آری، این دادگاهِ پنهان، همان «نفس لوّامه» و وجدان سرزنش­گر هر کس است که خداوند در آیه‏ ی 2 همین سوره به آن سوگند یاد کرده است. شاید همه‏ ی ما خویشتن را سرزنش کرده باشیم. در این حال و پس از انجام یک کارِ اشتباه یا ستم به دیگران، آشوبی در وجود ما به پا می­شود و نیرویی ما را از درون ملامت می­کند. این همان دادگاهِ وجدان است که در دنیا نیز اشتباهات ما را به یاد ما می­آورد. البته ممکن است این نیروی درونی، به سبب خود­خواهی­ ها و پیروی از هوس­های زودگذر، بسیار ضعیف و ناتوان شود و صدای آن دیگر به گوشِ جان نرسد. از این رو پیشوایان دین به ما سفارش کرده­ اند که پیش از فرا رسیدن دادگاه عظیم قیامت، پیوسته خود را به دادگاهِ خصوصیِ وجدان احضار کنیم و خویشتن را محاسبه کنیم تا از دادگاه بزرگ و علنی قیامت نیز سربلند و روسپید خارج شویم. آری، این توصیه‏ ی مشهور پیامبر صلوات الله علیه است که فرمود: «پیش از آن­که به حساب شما برسند، به حساب خود برسید، و قبل از آن­که کارهایتان را بسنجند، خودتان کارهایتان را بسنجید و برای حضور در بزرگ­ترین دادگاه آماده شوید.»[1] [1] - وسائل­ الشیعه، ج16، ص99. ظاهراً ترکیب وصفی«العرض الاکبر»، اضافه مقلوب است و در اصل، «اکبر العرض» می­ باشد. با توجّه به صعوبت ترجمه این ترکیب برای مخاطب نوجوان، به «بزرگ­ترین دادگاه» ترجمه شده است. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓ @mesbah_family407 ┗━━━♥️═🍃━━━┛