📢 🔴🔴🔴امام علی(ع)： 📢📢📢مَنْ نَامَ عَنْ نُصْرَةِ وَلِيِّهِ انْتَبَهَ بِوَطْأَةِ عَدُوِّهِ؛😱😭 هر کس به وقت یاری رهبرش در خواب باشد؛زیر لگد دشمن بیدار می شود😔😞 💠💠رهبرم چه می گوید؟💠💠 💠💠رهبرم چه میخواهد؟💠💠 #خرمشهرها در پیش است # صدای رهبری باشیم

#واقعا_خدا_عقل_بده❗️ 🎥 تو به اندازه چند الاغ، الاغی! 😢 📌 کارهای قرآنی بی‌ارزش از نظر حجت‌الاسلام #قرائتی #قرآن_کشتی_مطلا

🌹🍃 نماز شب بايد از كم شروع شود؛ با حذف مستحبات طولانى آن، مى‏ شود همه آن را در ده دقيقه خواند؛ 🌻🍃 ولى اگر حال خوشى دست داد، طولانى كردن آن به اندازه كشش حال، اشكالى ندارد. 🌹🍃 عادت به نماز شب و سحرخيزی، ممكن است حداقل دو سال طول بكشد؛ بنابراين از افت و خيزها، بيدار شدن‏ ها و بيدار نشدن ‏ها، سستى و سردى به خود راه ندهيد. 🌻🍃 «والذين جاهدوا فينا لنهدينهم سبلنا ؛ و كسانى كه در راه ما كوشيده‏ اند به يقين راه‏ هاى خود را بر آنان مى ‏نماييم».

معنای اصطلاحی سکولاریسم عبارت است از: جدایی دین از حوزه اجتماع، تعاملات و مناسبات اجتماعی; یعنی، دین، تفکر و تئوریهای دینی، در حوزه مدیریت، اقتصاد، هنر، سیاست و ... نقشی نداشته و تنها جنبه فردی و شخصی دارد . 

ریشه‌های تاریخی و فلسفی سکولاریزاسیون و سکولاریسم در ایران الف) جهل به مبانی دینی و جامعیت اندیشه ناب اسلامی، خصوصا عدم فهم بعد اجتماعی و حکومتی دین .  ب) جهل به مبانی سکولاریزم و عقلانیت ابزاری (البته عده ای چنین هستند، ولی عده ای دیگر کاملا به مبانی و لوازم سکولاریسم واقفند).  ج) تفسیر ماتریالیستی و دیالکتیکی همچنین تفسیر انقلابی، سیاسی و اجتماعی از دین که به التقاط منتهی شد .  د) وابستگیهای سیاسی به غرب و دارا بودن قصد و غرض سیاسی . قائلان به تفکر ترابط اندیشه دینی و سکولاریسم در واقع به دین ‌شناسی جامع نرسیده و در معرفت‌دینی آنها نقص جدی وجود دارد; زیرا دین امری درون ذات انسان و فطری بشر بوده و هست و خواهد بود و دین ناب اسلامی پاسخگوی همه نیازهای بشری و حاجات آدمیان بوده و توانمند در اداره جامعه انسانی است ه) بشری دانستن، تقدس زدایی، عصریت، تغییر و تحول معرفت دینی نیز از مبانی سکولاریسم دینی است . 

 ایده سکولاریسم در کشورهاى اسلامى و ایران به صورت غرب گونه شدن و غرب‏زدگى و تجددگرایى وارد شده است که به اعتقاد جامعه شناسانى چون رستو(Rostow) و دیوید مکلاند( David maccland ) ورودش مراحل مختلفى را پشت‏ سر گذاشته است.

در اواخر سده نوزدهم و اوایل سده بیستم، زمام‏داران قجرى، اشراف زادگان را براى تحصیل علم به دیار غرب روانه ساختند و در این میان تعداد اندکى از آنها با اندیشه‏ هاى غربى آشنا شدند، آنان شیفته تفکر سده هیجدهم اروپا گشته، بدون توجه به شرایط خاص اروپا، ماهیت کلیسا و دوران تاریک قرون وسطایى در مغرب زمین و مهم‏تر از همه تفاوت فاحش شرایط زیستى و فرهنگى مشرق زمین بااوضاع آن دیار، در صدد برآمدند، ایده‏ ها، تفکرات و راه‏ حل‏ هاى سده هیجدهم اروپا را در جهان اسلام پیاده نمایند، اینان خود را «منور الفکر» نامیدند که ویژگى‏ هاى عمده‏ شان را مى‏ توان در موارد ذیل خلاصه کرد: 1. تقلید کورکورانه و بى حد و مرز از غرب؛ 2. ستایش پیشرفت‏ هاى غرب در زمینه‏ هاى مادى و معنوى؛ 3. اعتقاد به تقلید یا اقتباس راه و روش غرب در همه زمینه‏ ها؛ 4. تلاش در جهت تطبیق نظام‏ هاى فرهنگى و اجتماعى ملل اسلامى به نظام‏ هاى اجتماعى و فرهنگى غرب؛ 5. مخالفت شدید با مذهب و سنن ملى و ناخشنودى از چیرگى عقاید مذهبى