eitaa logo
MESBAHYAZDI.IR
34.1هزار دنبال‌کننده
3.1هزار عکس
1.5هزار ویدیو
181 فایل
پایگاه اطلاع رسانی و نشر آثار حضرت آیت الله مصباح یزدی (قدس سره) ارتباط با ادمین: @mesbahyazdi_adm
مشاهده در ایتا
دانلود
🕋 | «قانونی که هرگز تغییر نمی کند!» آیه: «أَفَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَنْ یَهْدِیهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ أَفَلا تَذَكَّرُون» (جاثیه، آیه ۲۳) ترجمه: پس آیا کسی که معبودش را هوای نفسش قرار داده دیدی؟ و خدا او را از روی علم و آگاهی خود [بر اینکه شایسته هدایت نیست] گمراه کرد، و بر گوش و دلش مُهرِ [تیره بختی] نهاد، و بر چشم [دلش] پرده ای قرار داده است، پس چه کسی است که بعد از خدا او را هدایت کند؟ آیا متذکّر [حقایق] نمی شوید. ✅️ نکته: 🔸️ کریم به عاقبت بد و خطرناک افراد و گروه هایی اشاره دارد که بر اثر نافرمانی و انحرافات عمدی مشمول غضب الهی شده اند و خداوند بر قلوب و جان هاشان مهر انحراف و کج روی زده است. 🔸️این البته از سنن الهی است؛ چرا که بر اساس سنت الهی، وقتی بر اثر اشتباه و لغزش، در سراشیبی سقوط قرار گرفت، با گوش دادن به فرمان مربیان، حرکتش را متعادل تر می کند و با کنترل بیشتر و با سرعت کمتر ادامه می دهد، به گونه ای که وقتی خطری پیش آید، فرصت کافی برای نجات وی وجود دارد. 🔸️افراد و گروه هایی که بر اثر اشتباه یا از روی عمد، در چنین موقعیت های خطرناکی قرار می گیرند و بی توجه به هشدارهای دیگران لحظه به لحظه بر سرعتشان می افزایند، به جایی خواهند رسید که اساساً کنترل از دستشان خارج می شود. به گونه ای که نه از دست خودشان و نه از دست کسانی که ناظر سقوط آنها هستند، کاری ساخته نیست. در نتیجه، با مغز به زمین می خورند و از هستی ساقط می گردند. این قانون و سنت الهی هم در حرکت ها و رفتارهای فیزیکی، و هم در سیرهای فکری و معنوی، صادق و تخلف ناپذیر است. 🔸️به ویژه در مورد کسانی که دانسته و از روی علم و آگاهی و فقط بر اثر تبعیت از هوای نفس با دین خدا و مقدسات الهی در می افتند و آن را به بازی و سخره می گیرند، این بیش از دیگران جاری است. 📚 برگرفته از کتاب صهبای حضور، صفحه ۴۱۷و۴۱۸ 🌙 @mesbahyazdi_ir
🕋 | «تله گذاری شیطان» آیه: «وَ مَنْ یَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمَنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطَاناً فَهُوَ لَهُ قَرِین» (زخرف، آیه۳۶) ترجمه: و هر کس خود را از یاد [خدای] رحمان به کوردلی و حجاب باطن بزند، شیطانی بر او می گماریم که آن شیطان ملازم و همدمش باشد. ✅️ نکته: 🔸️رفاقت با انسان ها همیشه یکسان نیست. گروهی از مردم دائماً قرین و همراه شیطانند. آنها کسانی اند که از یاد خداوند محرومند. 🔸️وقتی از یاد خدا روی گرداند و خود را از برکات آن محروم کند، خود خداوند، رفیقانی از شیاطین برای وی مقرر می فرماید تا او و شیاطین همیشه با هم مأنوس و همدم باشند. 🔸️این رفقا هر آنچه را از مظاهر دنیا در پیرامون اوست، برایش زینت می دهند و قلبش را به آن مشغول می دارند. عاقبت چنین انسانی جز و شکست نخواهد بود. 🔸️وقتی چنین شد، طبیعی است که جز زندگی تلخ و ناگوار در دنیا و عذاب الیم و دائم در آخرت چیزی نصیب انسان نخواهد شد. 📚برگرفته از کتاب صهبای حضور، صفحه ۴۲۳و۴۲۴ 🌙 @mesbahyazdi_ir
🕋 | «خلوتی برای حضور» آیه: «يَعْلَمُ خائِنَةَ الأعْيُنِ وَ ما تُخْفِی الصُّدُور» (غافر، آیه۱۹) ترجمه: خدا خیانت چشم‌ ها و مخفی ‌کاری دلها را می ‌داند. ✅️ نکته: ▪️کسانى که تاکنون در راه تحصیل حضور قلب به هنگام نماز تمرین نداشته ‌اند، در شبانه روز وقتى را به این‌ کار اختصاص دهند که در خلوت بنشینند و به این نکته توجه یابند که خدا آن‌ ها را مى ‌بیند. البته شکى نیست که آدمى پیوسته در محضر خداست و خدا او را مى‌ بیند. 📚 ره توشه، جلد۱، صفحه۲۴ صوت کامل جلسه اول ره توشه 💠 @mesbahyazdi_ir
🕋 | «اگر دیگر بیدار نشوی...» آیه: «اللّهُ يَتَوَفَّى الأنْفُسَ حینَ مَوْتِها وَالَّتى لَمْ تَمُتْ فى مَنامِها» (زمر، آیه۴۲) ترجمه: خداست که به هنگام مرگ ارواح بندگان را مى ‌گیرد و آن را که هنوز مرگش فرا نرسیده، در حال خواب روحش را قبض مى ‌کند. ✅️نکته: برخى بزرگان سفارش مى‌ کردند که به هنگام خواب تصوّر کنید که شاید این خواب بیدارى نداشته باشد و در آن حال فرشته مرگ، روح شما را قبض کند. روح در هنگام خواب، تقریباً از بدن جدا مى‌ شود و اگر اجل انسان فرا رسید، به طور کامل ارتباطش از بدن قطع مى ‌شود. در واقع انسان در حال خواب نیمى از مسیر مرگ را پیموده است؛ لذا توصیه کرده ‌اند به هنگام خواب، فرض کنید که روح پس از جدا شدن از بدن، دیگر به آن بر نمى ‌گردد و آنگاه که از خواب بیدار شدید، خدا را سپاس گویید که جانى دوباره به بدن شما داده و پس از مردن، حیاتى دوباره به شما عطا کرده است. 📚 ره توشه، ج۱، ص۴۲و۴۳ صوت کامل جلسه دوم ره توشه متن کامل درس دوم از کتاب «ره توشه» 🌐 @mesbahyazdi_ir
🕋 | «گران ‌بها ترین نعمت خدا» آیه: «حَتّى اِذا جاءَ اَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ رَبِّ ارْجِعوُنِ* لَعَلّى اَعْمَلُ صالِحاً فیما تَرَكْتُ كَلاّ اِنَّها كَلِمَةٌ هُوَ قائِلُها وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ اِلى يَوْمِ يُبْعَثوُنَ» (مؤمنون، آیه ۹۹و۱۰۰) ترجمه: آنگاه که مرگ یکى از آنها فرا رسد، خواهد گفت: پروردگارا مرا به دنیا باز گردان، تا شاید عمل صالحى انجام دهم. این درخواست هرگز عملى نخواهد شد و این سخنى است که از روى حسرت مى‌ گوید (و سودى نمى ‌بخشد) و پشت سرشان برزخى است تا روزى که برانگیخته شوند. ✅️نکته: نعمت حیات، نعمت عام و گسترده ‌اى است که بعد از سایر نعمت‌ ها ذکر شده است. در واقع نعمت ‌هاى دیگر به نعمت حیات و زندگى وابسته ‌اند. 🔸️اگر زندگى نباشد جایى براى نعمت ‌هاى دیگر نمى ‌ماند. پس ریشه و اساس نعمت‌ ها، نعمت زندگى دنیوى است که از سوى خداوند به بندگان ارزانى شده است و بعد از مردن، گرچه انسان از نعمت حیات اخروى بهر‌ه مند است، ولى قدرت عمل، انتخاب و تصمیم ‌گیرى آزادانه از او سلب مى ‌گردد. 🔸️آنجاست که بر زندگى گذشته خویش و از دست دادن فرصت‌ ها و بر سوء انتخاب خویش حسرت مى‌ خورد و براى جبران مفاسد گذشته، درخواست بازگشت به دنیا مى‌ کند؛ ولى چه سود که درخواست او پذیرفته نمى ‌شود. 📚 ره توشه، ج۱، ص۴۲ صوت کامل جلسه دوم ره توشه متن کامل درس دوم از کتاب «ره توشه» 🔰 @mesbahyazdi_ir
🕋 | «طلایی ‌ترین وقت برای ساختن خود» آیه: «قالَ رَبِّ إِنّى وَهَنَ الْعَظْمُ مِنّى وَاشْتَعَلَ الرَّاْسُ شَيْباً…» (مریم، آیه۴) ترجمه: گفت: پروردگارا؛ از فرط پیرى استخوان‌ هایم سست گردید و موى سرم سفید شد… نکته: دوران پیری، دوران ضعف، ناتوانی، و شکل ‌گیری نهایی شخصیت است؛ دورانی که دیگر انعطاف‌ پذیری وجود ندارد و فرد توانایی تغییر روحیات خود را از دست می‌ دهد. به ‌طور خلاصه، این دوره، زمان چیرگی سستی و کندی بر جسم و روان است. پس دوران جوانى زمانى بسیار گران ‌بها براى زدودن رذایل اخلاقى است؛ چرا که این کار در دوران پیرى بسیار دشوار مى ‌شود. با این حال، انسان معمولاً بدون احساس و تجربه، چیزى را باور نمى ‌کند. برگرفته از کتاب ره توشه، ج۱، ص۳۹و۴۰ صوت کامل جلسه دوم ره توشه متن کامل درس دوم از کتاب «ره توشه» 🌐 @mesbahyazdi_ir
مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِیلاً (احزاب/۲۳) «از مؤمنان مردانی‌ند که آنچه را با خدا بر سر آن پیمان بستند (که در جنگ تا مرگ ثابت قدم باشند) به مرحله صدق درآوردند، پس برخی از آن‌ها به نذر خویش وفا کردند (شهید شدند) و برخی از آنان انتظار می‌کشند، و هیچ تغییری (در پیمان خود) ندادند». 🕋 | خداوند بندگانش را تنها نمی‎گذارد 🔸️نباید ترس و وحشت به خود راه دهیم، بلکه باید بر خدا و قدرت لایزال او تکیه داشته باشیم. مطمئن باشیم که با اتکاى به خداوند و قدرت لایزال او، بر دشمنان پیروز مى‌‌گردیم. خداوند در بحران‌‌ها، بندگان مؤمن خود را تنها نمى‌‌گذارد و به آنها یارى مى‌‌رساند. اوست که در هنگامه خطر، معادلات ظاهرى را درهم مى‌‌شکند و قدرت و شوکت خویش را به رُخ قدرت‌‌هاى پوشالى مى‌‌کشاند و هیمنه آنان را فرو مى‌‌ریزد. 📚نقش تقلید در زندگی انسان، صفحه ۱۹۰ 📱 @mesbahyazdi_ir
🕋| «تنها با مطالعه نمی توان عاشورا را درک کرد» | فصل ۱ | جلسه ‍۱ | (۱) آیه: «وَ واعَدْنا مُوسى ثَلاثینَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْر» (اعراف، آیه ۱۴۲) ترجمه: و با موسی [برای عبادتی ویژه و دریافت تورات] سی شب وعده گذاشتیم و آن را با [افزودن] ده شب کامل کردیم، پس میعادگاه پروردگارش به چهل شب پایان گرفت. ✅نکته: حضرت موسى (علیه السلام) از جانب خداوند به کوه طور دعوت شد تا در آن جا عبادت کند. آن چه به مردم گفته شد این بود که ایشان یک ماه در آن جا خواهد ماند. اما اراده خدا بر این بود که حضرت موسى چهل روز بماند. آن ده روز را مردم نمی دانستند و این آزمایشی برای قوم بنی اسرائیل بود. تا نشان دهد آنان تا چه اندازه در ایمان شان استوار هستند. بعد از این که سی روز تمام شد، بنی اسرائیل نزد هارون ـ که جانشین موسى بود ـ آمدند و پرسیدند: چرا برادرت نیامد؟ گفت: منتظریم، به زودی می آید. روز بعد نیز موسى نیامد. مجدداً پرسیدند: چرا موسى نیامد؟ از تأخیر او معلوم می شود که ما را تنها گذاشته و خود رفته است. سامری از این فرصت استفاده کرد و آن گوساله را ساخت و مردم را به پرستش گوساله دعوت کرد و گفت: «هذا الهکم و اله موسى؛ این خدای شما است و خدای موسى نیز همین است».(طه، آیه ۸۸) بسیاری از بنی اسرائیل در برابر گوساله به سجده افتادند و مشغول پرستش آن شدند. خدای متعال در طور به حضرت موسى وحی کرد که در میان قومت چنین جریانی اتفاق افتاده است و در طی این غیبت ده روزه تو، مردم گوساله پرست شده اند. حضرت موسى (علیه السلام) هم شنید اما عکس العملی نشان نداد. ده روز تمام شد و بعد از چهل روز، الواح آسمانی را که بر او نازل شده بود برای مردم آورد تا ایشان را به اطاعت از احکام الهی و عمل به شریعت نازل شده دعوت کند. وقتی حضرت برگشت، دید مردم گوساله می پرستند. به محض این که دید در حال پرستش گوساله هستند، عصبانی شد؛ به گونه ای که الواح را به کناری پرتاب کرد: «وَ اَلْقى الاْلْواحَ وَ أَخَذَ بِرَأسِ أَخیهِ يَجُرُّهُ اِلَيْهِ» (اعراف، آیه ۱۵۰)؛ به سراغ برادرش حضرت هارون رفت، و سر او را گرفت و با عصبانیت به سوی خود کشید و از او بازخواست کرد که چرا اجازه دادی مردم گمراه گردند؟ خدا به حضرت موسى از ماجرای گوساله پرستی قوم او خبر داده بود. حضرت موسى نیز در مورد آن هیچ شکی نداشت؛ زیرا خبری بود که خدا به او داده بود. وقتی خبر را شنید، چندان آثار غضب در او ظاهر نشد. اما زمانی که بازگشت و دید که مردم گوساله می پرستند، آشفته شد و نتوانست تحمل کند. به سراغ برادر خود رفت و به او اعتراض کرد. مقصود، بیان فرق میان دانستن و دیدن است. خداى متعال انسان را به گونه اى آفریده است که هنگامى که چیزى را مى‌بیند یا مناظرى را مشاهده مى‌کند، اثرى مى‌پذیرد که هیچ گاه گفته ها، شنیده ها و دانسته ها آن اثر را ندارد. هر گاه صحنه هایى را بسازیم و بازسازى کنیم، خواه در قالب سنتى و یا با استفاده از روش هاى جدید و به صورت نمایش و فیلم، به گونه اى که جریان عاشورا را براى مردم مجسم کند، بازسازى آن صحنه ها و نشان دادن آن ها اثرى دارد که گفتن و دانستن آن ها نمى‌تواند آن اثر را داشته باشد. 📕«آذرخشی دیگر از آسمان کربلا»، ص ۱۹ و ۲۰ 📚متن کامل جلسه اول در کتاب «آذرخشی دیگر از آسمان کربلا» (ویراست قدیم) 🏴 @mesbahyazdi_ir
❓️چگونه انسان آرام آرام با شوخی و خنده منافق می شود؟ «از مسخره کنندگان دین فاصله بگیر!» | فصل ۱ | جلسه ‍۱ | (۲) آیه: «وَقَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آیاتِ اللَّهِ یكْفَرُ بِهَا وَیسْتَهْزَأُ بِهَا فَلَا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى یخُوضُوا فِی حَدِیثٍ غَیرِهِ إِنَّكُمْ إِذًا مِثْلُهُمْ إِنَّ اللَّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِینَ وَالْكَافِرِینَ فِی جَهَنَّمَ جَمِیعًا» (نساء، ۱۴۰) ترجمه: چون بشنوید گروهی آیات خدا را مورد انکار و استهزا قرار می دهند، با آنان ننشینید تا در سخنی دیگر درآیند، [اگر بنشینید] شما هم [در به دوش کشیدن بار گناه انکار و استهزا] مانند آنان خواهید بود؛ یقیناً خدا همه منافقان و کافران را در دوزخ گرد خواهد آورد. ✅️ نکته: قرآن مى فرماید: «شیطان دشمن شما است، شما هم باید با او دشمنى کنید.»(فاطر، ۶) با شیطان دیگر نمى شود لبخند زد و کنار آمد. وگرنه انسان هم مى شود شیطان. 🔸️اگر باید با اولیاى خدا دوستى کرد، با دشمنان خدا هم باید دشمنى کرد. این فطرت انسانى است و عامل تکامل و سعادت انسانى است. 🔸️اگر «دشمنى» با دشمنان خدا نباشد، به تدریج رفته رفته رفتار انسان با آن ها دوستانه مى شود، و در اثر معاشرت، رفتار آن ها را مى پذیرد و حرف هایشان را قبول مى کند. کم کم شیطان دیگرى مثل آن ها مى شود. 🔸️مى گویید نه! ببینید قرآن چه مى فرماید: «چنانچه ببینى کسانى نسبت به دین بدگویى و اهانت مى کنند، با سستى و با زبان مسخره و استهزا سخن مى گویند، به آن ها نزدیک نشو. هر چه گفتند، گوش نده تا زمانى که به بحث دیگرى بپردازند.» (انعام، ۶۸) 🔸️و در جاى دیگر مى فرماید: «و خداوند (این حکم را) در قرآن بر شما نازل کرده که هرگاه بشنوید افرادی آیات خدا را انکار و استهزا می کنند، با آنها ننشینید تا به سخن دیگری بپردازند! وگرنه، شما هم مثل آنان خواهید بود.»(نساء، ۱۴۰) 🔸️بعد [در ادامه همین آیه] مى فرماید: «اگر کسانى این نصیحت را گوش نکردند، باید بدانند که عاقبت به آن ها ملحق خواهند شد؛ اِنَّ اللّهَ جامِعُ الْکافِرینَ وَ الْمُنافِقینَ فى جَهَنَّمَ جَمیعاً» 🔸️سرانجامِ کسانى که نسبت به استهزا کنندگانِ دین محبت می ورزند و به آن ها روى خوش نشان مى دهند این است که تدریجا حرف هاى استهزاکنندگان بر آن ها اثر مى گذارد. وقتى حرفهایشان اثر کرد، در دل هایشان شک به وجود مى آید. و اگر شک ایجاد شد، اظهار ایمان کردن نفاق مى شود. انسان وقتى در دل ایمان ندارد اما در ظاهر بگوید من مسلمانم، این عین نفاق است. 📕«آذرخشی دیگر از آسمان کربلا»، ص ۲۵ و ۲۶ 📚متن کامل جلسه اول در کتاب «آذرخشی دیگر از آسمان کربلا» (ویراست قدیم) 🏴 @mesbahyazdi_ir
«تنها با مرگِ روحمان راضی می شوند!» | فصل ۱ | جلسه ‍۱ | (۳) آیه: «وَ لَنْ تَرْضى عَنْكَ الْيَهُودُ وَ لا النَّصارى حَتّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُم» (بقرهُ ۱۲۰) ترجمه: یهود و نصاری هرگز از تو راضی نمی شوند تا آنکه از آیینشان پیروی کنی. ✅️ نکته: تا دست از انقلابتان بر ندارید، آمریکا از شما راضى نخواهد شد. هر روز لازم است تأمل کنیم که آشتى با چنین کسانى یعنى چه؟ لبخند به روى آنان یعنى چه؟ باید با نهایت غضب، خشونت، تندى و عبوسى با این ها بر خورد کرد. باید مرگ را بر سر این ها بارید، چون آنان جز به مرگ ما راضى نیستند، نه تنها به مرگ بدن ما، بلکه تنها به مرگ روح ما، به مرگ دین ما راضى مى‌شوند. 📕«آذرخشی دیگر از آسمان کربلا»، ص۲۸ 📚متن کامل جلسه اول در کتاب «آذرخشی دیگر از آسمان کربلا» (ویراست قدیم) 🏴 @mesbahyazdi_ir
«دنیا عزادار حسین -علیه السلام- است» | فصل ۱ | جلسه ‍۲ | آیه:«قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً اِلاّ الْمَوَّدَةَ فى الْقُرْبى» (شوری، ۲۳) ترجمه: بگو: از شما [در برابر ابلاغ رسالتم] هیچ پاداشی نمی خواهم جز مودّت نزدیکانم را. ✅علاوه بر شیعیان، در بسیاری از کشورهای سنی نشین نیز در ایام عاشورا، مراسمی از سوی اهل سنت برگزار می شود؛ یا اگر شیعیان جلساتی تشکیل می دهند، برادران اهل تسنن خود را موظف می دانند که در این مراسم شرکت کنند. بسیاری از برادران اهل تسنن ما در شبه قاره هند، در هندوستان که تعداد مسلمانان آن دو برابر جمعیت کل ایران است، و نیز در بنگلادش و پاکستان، به عنوان ادای اجر رسالت، بر خود واجب می دانند که در مراسم عزاداری سیدالشهداء (علیه السلام) شرکت کنند. زیرا در قرآن آمده است: «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى» (شوری، ۲۳). بر همین اساس، ایشان نیز اظهار مودت به اهل بیت (علیهم السلام) را اجر رسالت می دانند و ادای آن را بر خود واجب می شمارند. به همین دلیل، وقتی عزاداری سیدالشهداء (علیه السلام) برپا می شود، آن ها نیز برای اظهار محبت و علاقه به اهل بیت (علیهم السلام) و ادای این دینی که بر عهده خود می دانند، شرکت می کنند. حتی بت پرستانی که به شریعت اسلام معتقد نیستند، به دلیل برکاتی که از عزاداری سیدالشهداء (علیه السلام) دیده اند، مراسم عزاداری برپا می کنند و نذورات فراوانی برای برگزاری مراسم سیدالشهداء (علیه السلام) دارند. این ها مواردی است که در سراسر دنیا دیده می شود و کفار نیز می دانند که چنین مسائلی وجود دارد. شما هیچ حادثه ای را در عالم نمی توانید نشان دهید که چنین تأثیری داشته باشد و ملت های مختلف را این گونه تحت تأثیر قرار داده باشد. 📕برگرفته از کتاب آذرخشی دیگر از آسمان کربلا، ص۳۵ 📚متن کامل جلسه دوم در کتاب «آذرخشی دیگر از آسمان کربلا» (ویراست قدیم) 🏴 @mesbahyazdi_ir
🕋 | «نگاهی قرآنی به سنت امتحانات الهی و راه پیروزی در آنها» 🔸️سنت الهی بر امتحان است و هر روز این امتحانات پیچیده‌تر خواهند شد؛ بنابراین باید منتظر آزمون‌های سخت‌تری باشیم. در چنین شرایطی، وظیفه هر یک از ما چیست؟ 🔸️شرایط مختلف اجتماعی تکالیفی را برای جامعه ایجاد می‌کند که این تکالیف در نهایت به تکالیف فردی تبدیل می‌شوند، زیرا جامعه وجود حقیقی مستقلی از افراد ندارد. 🔸️بر همین اساس، هر امتحان یا تکلیفی که برای یک جامعه پیش می‌آید، در واقع امتحان و تکلیف برای افراد آن جامعه است. با توجه به اینکه افراد از لحاظ فهم، شناخت، مراتب ایمان، موقعیت اجتماعی و برخورداری از امکانات متفاوت هستند، هر یک از آنها وظایف خاصی خواهند داشت. درس گرفتن از گذشته و تقویت نقاط قوت 🔸️بدون شک، این سختی‌ها و دشواری‌ها در آینده نیز برای ما تکرار خواهد شد و ما باید از تجربیات گذشته برای آینده استفاده کنیم. باید نقاط ضعفمان را شناسایی و اصلاح کنیم و نقاط قوت را تقویت نماییم. 🔸️تجربه‌ای که این فراز و نشیب‌ها به ما آموخته و قرآن نیز آن را تأیید می‌فرماید این است که شرایط جامعه به قدری تغییر و نوسان پیدا می‌کند که گاهی حتی مؤمنان خاص هم مشرف به یأس و ناامیدی می‌شوند. 🔸️قرآن کریم می‌فرماید: «حَتَّى إِذَا اسْتَیْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّواْ أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُواْ؛ تا آنگاه که رسولان مأیوس شدند، و (مردم) گمان کردند که به آنان دروغ گفته شده است.» (یوسف، ۱۱۰). 🔸️همچنین در آیه دیگری خطاب به پیامبر (ص) و یارانش آمده است: «أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُواْ الْجَنَّةَ وَلَمَّا یَأْتِكُم مَّثَلُ الَّذِینَ خَلَوْاْ مِن قَبْلِكُم مَّسَّتْهُمُ الْبَأْسَاء وَالضَّرَّاء وَزُلْزِلُواْ حَتَّى یَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِینَ آمَنُواْ مَعَهُ مَتَى نَصْرُ اللّهِ» (بقره، ۲۱۴). این آیه می‌فرماید: آیا گمان می‌کنید صرفاً با ادعای ایمان، کار تمام شده است؟! تمام سختی‌هایی که به پیشینیان رسیده، به شما هم خواهد رسید، تا جایی که متزلزل می‌شوید و می‌گویید: «پس خدا کی ما را یاری خواهد کرد؟» زمانی که کار به اینجا رسید، آن زمان است که می‌فرماید: «أَلا إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِیبٌ؛ آگاه باشید، یاریِ خدا نزدیک است!» (بقره، ۲۱۴). 🔸️ما نیز باید توجه داشته باشیم که در پیش رو، امتحانات و آزمون‌هایی داریم که ما را هم به چنین موقعیت‌هایی خواهد رساند؛ شرایط به قدری زیر و رو می‌شود و ما را به جایی می‌رساند که فریادمان بلند می‌شود: «مَتَى نَصْرُ اللّهِ؟!» 🔸️زمانی که امیدمان از همه جا قطع شد و چشم امید به چیزی غیر از خدا نداشتیم، به نیروی خودمان، به فکر و پولمان، و به قدرت و تجربه‌مان نبالیدیم و از همه چیز قطع امید کردیم، آنگاه خدا می‌گوید: «أَلا إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِیبٌ». اعتماد کامل به خدا سرچشمه پیروزی 🔸️اگر کسانی بتوانند از ابتدا تمرین کنند که به چیزی غیر از خدا اعتماد نکنند، برای چنین کسانی همیشه «إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِیبٌ» خواهد بود. 🔸️اشکال کار ما این است که در ایمان، معرفت و اعتمادمان به خدا ضعف داریم. به زبان می‌گوییم که رزق و روزی ما دست خداست، اما در دل می‌گوییم باید برای روز مبادا پول را نگه داریم! پس خدا کجاست؟! 🔸️باید سعی کنیم در هر حالی به گونه‌ای باشیم که به هیچ چیز غیر از خدا اعتماد نداشته باشیم. 🔸️البته خداوند وظایفی را برای ما قرار داده که باید آنها را انجام دهیم؛ باید شبانه‌روز تلاش کنیم. اما نباید فراموش کنیم که خداوند می‌فرماید زمانی که مؤمنان از همه جا مأیوس شدند، ما ملائکه را برای کمکشان فرستادیم. 🔸️اما مبادا تصور کنید که ملائکه مؤمنان را پیروز می‌کنند؛ بلکه «وَمَا جَعَلَهُ اللّهُ إِلاَّ بُشْرَى لَكُمْ وَلِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُكُم؛ ولی اینها را خداوند فقط بشارت، و برای اطمینان خاطر شما قرار داده» (آل عمران، ۱۲۶). یعنی فرشته‌ها را فرستادیم تا شما آرامش پیدا کنید؛ [لذا در ادامه می فرماید:] «وَمَا النَّصْرُ إِلاَّ مِنْ عِندِ اللّهِ الْعَزِیزِ الْحَكِیمِ» (آل عمران، ۱۲۶). 🔺️بیانات مرحوم علامه مصباح یزدی، ۱۳۹۰/۱۲/۲۲ 🏴 @mesbahyazdi_ir