وزیر علوم: قطعاً پس از آیت الله مصباح در محیط‌های علمی احساس خسران می‌کنیم منصور غلامی وزیر علوم: 🔻نگاه ظریف آیت الله مصباح و بیان و مشخص کردن دقیق مسائل توسط ایشان در فضای دانشگاهی بسیار راه گشا و تاثیرگذار بود. 🔻دانشجویان اوایل انقلاب نوشته‌ها و مکتوبات آیت الله مصباح یزدی را قطعاً به خاطر دارند و تداوم این آثار بعد از آن دوره در مباحث علمی و در محیط‌های دانشگاهی بسیار اثرگذار است. 🔻از اینکه ما سرمایه بزرگی همچون آیت الله مصباح یزدی را از دست دادیم قطعاً در محیط‌های علمی احساس خسران می‌کنیم اما خدا را شاکریم که وجود علمایی مانند ایشان در برهه‌های مختلف، چراغی را برای روشن کردن بخش‌های مختلف در مباحث علوم اسلامی فراهم کرده اند لذا باید برای حفظ دستاوردهای علمی آیت الله مصباح تلاش کنیم. @meshkatnoor

از همه علاقه مندان دعوت می شود که با ورود به لینک ذیل 👇👇👇وارد صفحه سمینار شوند. https://engage.shatel.com/b/moh-rwr-0c6-xuj

🔻حجت الاسلام والمسلمین دکتر شبان‌نیا عضو هیات علمی موسسه امام خمینی و استاد علوم سیاسی در پاسخ به این شبهه که استاد مصباح ، هیچ منزلتی برای رأی مردم قائل نبودند، گفت: 🔻علامه مصباح یزدی معتقد بودند که حکومت اسلامی دارای دو رکن است و هرگز نمی‌شود این دو رکن را از آن جدا کرد؛ نخستین رکن آن است که هرگونه تصرفی که در حکومت اسلامی انجام می‌شود از قانون الهی نشأت گرفته و صاحب منصبان از سوی خداوند متعال مشروعیت دینی و الهی دارند و رکن دیگر که بسیار مهم است مردم هستند. آیت الله مصباح یزدی در فلسفه سیاسی خویش معتقد بود تا زمانی که مردم در حکومت حضور ندارند حکومت اسلامی به اهداف خود نمی‌رسد. ایشان برخلاف هجمه‌هایی که نسبت به او وجود داشت و گفته می‌شد که آیت الله مصباح یزدی جایگاهی برای نقش مردم در حکومت اسلامی قائل نیست؛ باطل بودن این سخن را با طرحی که در کتاب حقوق و سیاست در قرآن کریم ارائه کرد، به اثبات رساند. 🔻مشروح مصاحبه ایشان با خبرگزاری مهر را در ذیل دنبال نمایید 👇👇👇 https://www.mehrnews.com/news/5112585/

🔴 اختلاف میان آیت الله مصباح و شهید بهشتی ✍️دکتر علیرضا جواد زاده ❇️ يکي از اتهاماتي که نسبت به آيت‌الله مصباح مطرح شده و مي‌شود، ادعاي اختلافات اساسي ميان ايشان و شهيد بهشتي است. منشأ اين اتهام نيز مربوط مي‌شود به اختلاف ديدگاهي که ميان شهيد بهشتي و آيت‌الله مصباح در روش برخورد با برخي از انديشه‌هاي غير اصيل دکتر شريعتي وجود داشته است. ديدگاه آيت‌الله مصباح و استاد مطهري درباره دکتر شريعتي، تقريبا شبيه هم بود. اما مواضع شهيد بهشتي در مقابل اشتباهات دکتر شريعتي، آرام‌تر و ملايم‌تر از آن دو بزرگوار بود. لکن عده‌اي اختلاف روش در اين موضوع را به معناي اختلافات اساسي ميان شهيد بهشتي و استاد مصباح معنا کرده، سعي در متقابل جلوه‌ دادن اين دو شخصيت در زمينه‌هاي فکري و عاطفي داشته و دارند. در حالي که اولا: روابط ميان شهيد بهشتي و آيت‌الله مصباح از جهت فکري و عاطفي بسيار نزديک و صميمانه بود و «يکي از صميمانه‌ترين دوستي‌ها را» اين دو با هم داشتند: ثانيا، شهيد بهشتي، نسبت به آثار دکتر شريعتي منتقد بوده و اشتباهات دکتر را زياد و مهم مي‌دانست؛ به عنوان نمونه شهيد بهشتي در جلسه‌‌اي كه درباره انديشه و آثار دكتر شريعتي تشكيل شده بود، مي‌‌گويد: «... [شريعتي] خامي‌هاي فراوان دارد و كار تحقيقي مستندش از كار قريحه‌اي و ذوقي‌اش بسيار كمتر است. من مي‌دانم كه او در اين برداشت‌هاي سليقه‌اي و ذوقي كه مي‌تواند با خطاها و اشتباهات و انحرافات همراه باشد،‌ ضررها هم زده و يا مي‌زند. اما در كنار اين ضرر زدن‌ها، سودها و جاذبه‌‌هايي براي عده زيادي از افراد دختر و پسر جوان به سوي اسلام و تشيع داشته و دارد. آيا از اين ضرر و سود كدام بيشتر است؟ نمي‌دانم. اين مسأله به آمارگيري احتياج دارد. در دايرة آگاهي من،‌ كساني كه به وسيلة كتاب‌ها و سخنراني‌هاي شريعتي با اسلام آشناتر شده‌اند و به اسلام رو آورده‌اند، فراوانند؛ اما كساني كه منحرف شده باشند و انحرافشان مستند به اين نوشته‌ها باشد، در دايره شناسايي من، چندان نيست. ولي اين شناسايي من است؛ ممكن است شناسايي آقاي مصباح عكس اين باشد، ممكن است شناسايي دوستان ديگر عكس اين باشد ...» (شريعتي جستجوگري در مسير شدن،‌ ص 63ـ64). آري، اختلاف شهيد بهشتي با شخصيت‌‌هايي چون آيت‌الله مصباح و شهيد مطهري، نه در اصل اشتباه و مردود بودن بخشي از آثار دکتر شريعتي،‌بلکه در برآيند مثبتات و منفيات نشر انديشه و آثار دکتر شريعتي و پاره‌اي از شيوه‌هاي برخورد با اشتباهات بوده است. انتقادهاي آيت‌الله مصباح و شهيد مطهري نسبت به افکار و آثار دکتر شريعتي نيز تنها براي جلوگيري از انحراف جامعه و اصلاح اشتباهات وي بوده است. تا حدي که پس از شنيدن خبر وفات دکتر شريعتي، آيت‌الله مصباح مي‌گويند: «من درتمام اين سا‌لها تلاش مي‌کردم تا با اشتباهات و انحرافات دکتر مقابله کنم و آرزويم اين بود که ايشان اصلاح مي‌شود و قلم و بيان او در خدمت اسلام و قرآن قرار مي‌گرفت» (براي تفصيل بحث درباره نقدهاي آيت‌‌الله مصباح به انديشه و آثار دکتر شريعتي، و برخي اختلاف‌هاي روشي ميان آيت‌الله مصباح و شهيد بهشتي در اين موضوع، همچنين اطلاع از شواهد و نمونه‌هاي متعدد از روابط بسيار نزديک ميان آيت‌الله مصباح با شهيد بهشتي، ر.ک: گفتمان مصباح، فصل چهارم: آيت‌الله مصباح،‌دکتر شريعتي و شهيد بهشتي،‌ص 199ـ293؛ مصباح دوستان، ص127ـ196). 🌐 @meshkatnoor

🔴 #دكتر_سروش و انكار آسماني بودن قرآن #روياانگاري_وحي #رودررو ✅ حجت الاسلام دکتر ابوالفضل ساجدی 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2073231414Cedf9811cee 🌐 @meshkatnoor

⚫️ حقوق بشر آمریکایی 🔴 در نگاه نظام لیبرال سرمایه داری غرب، سعودی های وهابی با همکاری صهیونیستها حق دارند مردم مظلوم یمن را چندین سال محاصره و قتل عام کنند؛ چون این ظالمان مستکبر قدرت و ثروت دارند. 🔴 طبق معیارهای غرب سکولار ضد دین، مردم مظلوم یمن (که به دلیل تحریم های ظالمانه، کودکانشان غریبانه از گرسنگی جان می دهند) به جرم دفاع از دین و وطنشان تروریست نامیده می شوند و جمهوری اسلامی ایران نیز به دلیل دفاع از آنها، طرفدار تروریست لقب می گیرد. ❌ برجام منطقه ای و بی تفاوتی نسبت به مظلومان منطقه که مشتی غربگدای بی احساس شعار آن را می دهند یعنی مخالفت با فرمایش امام علی (علیه السلام): 🔆«کونا للظالم خصما و للمظلوم عونا» دشمن ظالم و یاور مظلوم باشید. 📝 جواد گلی

📺 برنامه تلویزیونی «مصباح» 🔻با موضوع سیری در آثار علامه مصباح یزدی 👤 با حضور حجت‌الاسلام دکتر ابوطالبی 🕙 امشب ساعت ۲۲ زنده از شبکه قرآن ‌ @aboutalebi57 🌐 @meshkatnoor

♦️ لم تقولون ما لا تفعلون👇👇 🔷 در تمامی سخنرانی ها و کتاب های حضرت استاد علامه مصباح ـ رضوان الهی بر اوـ حتی یک جمله تاکید می کنم یک جمله اهانت نسبت به مخالفین و معاندین او پیدا نمی کنید. اصولا بنای ایشان بر نام بردن از افراد نیست بلکه اندیشه را نقد می کنند(هر چند درنهایت ضمیر، مرجع خود را پیدا می کند) در کلام و گفتار استاد عزیز ،صاحب اندیشه ها اهانت نمی شوند و این یعنی تقوی و خودسازی که سیره این مرد الهی بوده از جوانی اما کافیست نگاهی به تعابیری که مخالفان او علیه این شخصیت پرثمر بکار برده و می برند بیندازید آن وقت تفاوت اخلاقی را به وضوح مشاهده می کنید. از جمله مخالفین،‌دکتر سروش است که حتی بعد از رحلت این عارف بزرگ، نسبت های ناروا به ایشان زده و تهمت هایی را روا داشته این در حالی است که نامبرده(دکتر سروش) در کتاب اوصاف پارسایان که شرحی است بر خطبه متقین چنین می نویسد: ✍️ از قديم الايام تا روزگار حاضر يکي از راه‌هاي تشفّي خاطر اين بوده است که آدميان به يکديگر لقب زشت بدهند. کساني که نمي‌توانند رودررو با کسي بايستند و سخنشان را بگويند و از مواجهه مستقيم عاجزند، تنها راهي که برايشان مي‌ماند اين است که دشنامي پشت سر نثار کنند و نيشي بزنند و غيبتي روا دارند و يا آن که نام زشتي بر کسي بگذارند. اين تنابز به القاب است يعني آن که آدمي نامي يا کلمه‌اي به کسي بچسباند تا او را بدنام و موهون کند و شخصيت اجتماعيش را لجن مال کند. (ص 349 کتاب اوصاف پارسایان دکتر سروش(شرح خطبه متقین) https://eitaa.com/nafahat99/895 🌐 @meshkatnoor

🔴 اصالت اسلامي در مبارزات انقلابي مبارزات آيت‌الله مصباح در سال‌هاي 1346ـ1355 ✍️دکتر علیرضا جواد زاده ، استاد و پژوهشگر تاریخ معاصر 1. درباره فعاليت‌هاي سياسي آيت‌الله مصباح (ره) در قبل از انقلاب، سؤالات و شبهاتي مطرح شده است. طرح اين شبهات از اواسط دهه هفتاد به بعد از سوي جريان موسوم به اصلاحات ـ که آيت‌الله مصباح به مواجهة انتقادي نسبت به مباني و اصول فکري اين جريان اقدام کرده بود ـ طرح شد. در همان زمان، پاسخ‌هاي متعددي در قالب مقالات و کتاب‌ها نوشته و انتشار يافت. شايد بهترين و جامع‌ترين اين آثار، کتاب «مصباح دوستان» است که در سال 1383 منتشر شد. در فصل دوم اين کتاب با عنوان «مبارزي بي‌ادعا» (ص35ـ98) و نيز در ضميمه چهارم آن با عنوان «اسناد و مدارک» (ص435ـ472)، با تفصيل و به صورت متقن و مستند، به فعاليت‌هاي انقلابي و مبارزاتي بسيار زياد و حاد آيت‌الله مصباح پرداخته و به سؤالات و شبهات پاسخ داده شده است. در ويراست دوم کتاب که با عنوان «گفتمان مصباح» در سال 1387 انتشار يافت، مطالبِ طرح شده، بسط و اتقان بيشتري پيدا کرد. ر.ک: «فصل دوم: دوران مبارزه» (ص 59ـ151) و بخش «اسناد و مدارک» (ص983ـ1059). اين کتاب، نوشته جناب حجت‌الاسلام رضا صنعتي از ارادتمندان مرحوم هاشمي رفسنجاني است که برخي آثار را در تمجيد و دفاع از ايشان به نگارش درآورده است؛ 2. با انتشار آثار متعدد درموضوع مبارزات آيت‌الله مصباح در قبل از انقلاب، و وجود اسناد و گزارش‌هاي متواتر در اين زمينه (به عنوان نمونه، جلد سوم کتاب «اسناد انقلاب اسلامي» و جلد اول و چهارم کتاب «جامعه مدرسين حوزه علميه قم»)، طبعا، شبهه عدم انقلابي بودن ايشان رنگ باخته و مجالي براي طرح پيدا نمي‌کند. اخيرا سؤال و شبهه به نحو ديگري طرح شده است؛ اين‌که،‌ فعاليت‌هاي مبارزاتي‌آيت‌الله مصباح در سال‌هاي 1341ـ1345 و نيز سال‌‌هاي 1356ـ1357 مسلم بوده و قابل انکار نيست؛ اما ايشان در سال‌هاي مياني انقلاب يعني 1346ـ1355، از مبارزات کنار کشيده بودند. در پاسخ به اين سؤال،‌ نکاتي در چند بند به اختصار ذکر مي‌شود و تفصيل بحث به نگارش مقاله‌اي مستقل موکول مي‌گردد؛ 3. در دوره ده‌ساله مذکور (1346ـ1355)، بخاطر شرايط خفقاني حاکم بر کشور، فعاليت‌هاي سياسي و مبارزاتي حوزويان در مقايسه با قبل و بعد از اين دوره کمتر شد؛ به عنوان نمونه، در طول اين ده سال،‌ صرفا يک نوشتة جمعي از سوي فضلا و مدرسان حوزة‌عليمه قم با اسم و امضاي افراد منتشر شد (ر.ک: اسناد انقلاب اسلامي، ج3،‌ص222). اتفاقا نام آيت‌الله مصباح در ذيل اين نوشته آمده است؛ 4. به طور کلي فعاليت‌هاي عالمان و روحانيانِ مبارزين در سال‌هاي مياني انقلاب با دو رويکرد پي‌گيري شد:‌ الف) گروهي مانند آيت‌الله منتظري و آيت‌الله رباني شيرازي، به فعاليت‌هاي سياسي مستقيم در قالب سخنراني عليه رژيم، تنظيم و نشر اعلاميه (در بسياري از اوقات بدون ذکر نام)، ايجاد هماهنگي ميان مبارزان و رسيدگي به وضعيت آنان و ... ادامه دادند و در اين راستا متحمل زندان و تبعيد شدند. هر چند اين گروه فعاليت‌هاي حوزوي و فرهنگي نيز داشتند، اما به نظر مي‌رسد اولويت و دغدغة اصلي آنها، مبارزات سياسي مستقيم با رژيم بوده است؛ ب) گروه ديگري مانند شهيد مطهري، شهيد بهشتي و آيت‌الله مصباح، به رغم همراهي و فعاليت در مبارزات سياسي، اولويت برنامه‌هاي خود را به فعاليت‌‌هاي فرهنگي و گفتماني، تربيت نيرو‌هاي فكري و كادرسازي ـ‌كه به صورت غير‌مستقيم، تأثير عميقي مي‌توانست در مبارزات سياسي اسلامي برجاي گذارد ـ اختصاص دادند؛ 👇👇👇

5. در اين دوره، بخشي از مبارزات سياسي اسلامي با مبارزات افراد و جريان‌هاي التقاطي «مارکسيست‌ اسلامي» (مانند دکتر شريعتي و سازمان مجاهدين خلق) آميخته شد؛ به گونه‌اي که اين‌گرايش‌ در حوزه و ميان انقلابيان علاقه‌مند به اسلام نيز نفوذ کرد. به گفتة آيت‌الله مصباح، برخي افراد برجستة مبارز مي‌گفتند: « ما بايد اقتصاد سوسياليستي را در ايران پياده كنيم، تنها راه اصلاح كشور اين است که اقتصاد ايران، سوسياليستي بشود يا كسان ديگري بودند... كه صريحاً مي‌گفتند ماركسيست‌ها يك بخشي از اسلام را گرفته اند و ما هم يك بخش ديگري را، حقيقت اسلام دو چيز است، يكي اعتقاد به خدا و معنويات و يكي هم عدالت اجتماعي كه عدالت اجتماعي‌اش را ماركسيست‌ها گرفتند و اعتقاد به خدايش را ما! اگر ما ماركسيست را توأم با اعتقاد به خدا كنيم، مي‌شود اسلام» . اين تفکر و گرايش موجب شد آيت‌الله مصباح که حساسيت منفي بسيار بالايي نسبت به جريان‌هاي انحرافي و التقاطي داشتند، نسبت به آينده انقلاب نگران شوند؛ به همين جهت علاوه بر عدم همراهي با چنين مبارزاتي که با جريان‌هاي التقاطي گره خورده بود، وظيفه خود را روشنگري فرهنگي در اين زمينه بداند‌ (ر.ک: مصباح دوستان،‌ صص76ـ 79؛ گفتمان مصباح، ص144ـ147)؛ 6. با اين حال، طي سال‌هاي1346ـ1355 در مواردي که فعاليت‌هاي سياسي و مبارزاتي بدون التقاط بود، و با امام خميني ارتباط داشت، آيت‌الله مصباح فعاليت و همراهي نمودند. به‌رغم اهتمام ايشان به پنهان‌کاري در مبارزات (به جهت اخلاص و نيز رعايت اصول مبارزاتي)، مواردي از اقدامات سياسي ايشان در اين دوره منتشر شده است. دو نمونه در اين راستا ذکر مي‌شود: الف) حجت‌الاسلام سيد محمود دعايي (از روحانيان مبارز قبل انقلاب و مدير مسئول روزنامه اطلاعات در جمهوري اسلامي) در گزارشي درباره برخي فعاليت‌هاي ايشان كه مربوط به سال 1346 مي‌باشد،‌ چنين آورده است: «امام براي اولين بار در دوران تبعيدشان، نامه‌اي به دولت وقت نوشتند و پيغامي براي فضلا و روحانيون حوزه علميه قم صادر فرمودند ‌[درباره نامه و پيام امام و چگونگي چاپ و انتشار آن،‌ر.ک: نهضت امام خميني، ج2، ص308ـ323]. من براي چاپ و توزيع آن از عراق به ايران آمدم.» «پيام امام به حوزه‌هاي علميه را در هزار نسخه تكثير نموديم و به نحو مطلوبي توزيع شد ... اين پيام احتياج به پاسخ داشت، پاسخ را حضرت آيت‌الله مصباح خودشان از زبان مخاطبان امام نوشتند كه پيام دلگرم‌كننده‌اي براي امام بود كه ما آمادگي داريم و وفادار هستيم ... از اين پاسخ، در حدود هزار نسخه تكثير و توزيع شد.» «من به دليل بي‌احتياطي يكي از افراد لو رفتم و در همين جريانات بود كه حضرت آيت‌الله مصباح با اطلاعاتي كه از درون زندان‌ها داشتند، تأكيد مي‌كردند كه من حتماً از ايران خارج بشوم.» «مقدمات فرار من بسيار كارساز بود. مقدمات خروج موفق من را حضرت‌ آيت‌الله مصباح فراهم كردند». آقاي دعايي در ادامه مي‌گويد: «خاطرم هست كه در اولين روز ورود به نجف به درس حضرت امام (ره) در مسجد مرحوم شيخ انصاري (مسجد ترك‌ها) در بازار حويش نجف رفتم. بعد از درس جلو رفتم و گفتم: من تازه از ايران آمده‌ام و پاسخ پيغام شما به طلاب را در ايران تكثير كرده‌ايم. به احتمال قوي به عرضشان رساندم كه اين پاسخ را آقاي مصباح تنظيم كرده‌اند و تقديم كردم. روز بعد باز در مسير، امام را زيارت كردم با برخورد رضايت‌آميز و يك لبخند سپاس‌گونه‌اي از اين كه پيامشان منتشر شده و پاسخ مناسب دريافت كرده‌اند، ابراز رضايت و خوشحالي كردند» (گفتمان مصباح، ص112ـ113؛ مصباح دوستان،‌71ـ72). 👇👇👇

ب) فضلا و مدرسين حوزة قم كه از اوايل سال 1345 در طول چهار سال، به‌دليل فشار و اختناق رژيم نتواسته بودند اعلاميه، تلگراف و نامه‌اي به صورت جمعي صادر و منتشر نمايند، در سال 1349 دو روز پس از وفات آيت‌الله حكيم، در 14 خرداد تلگرافي به امام خميني ارسال كردند. از جملة امضا‌کنندگان اين تلگراف، آيت‌الله مصباح است که نام ايشان به صورت کاملا روشن و واضح در ذيل تلگراف درج شده است. در اين تلگراف كه از امام با تعبير «آيت‌الله‌العظمي مرجع بزرگ شيعه، آقاي خميني» ياد شده است، ضمن عرض اظهار تأسف از رحلت آيت‌الله حكيم، خطاب به امام آمده است: «حوزة علمية قم، اين ‏فاجعة عظيم را به ساحت مقدس حضرت بقية الله امام زمان ـ عجل‏الله تعالي فرجه ‏الشريف ـ و محضر آن مرجع عظيم الشأن، تسليت مي‏گويد. عظمت اسلام و مسلمين و ترقي روزافزون جامعة روحانيت و حوزه‏هاي علميه را در ظل توجهات امام زمان و رهبري ارزنده حضرت مستطاب عالي از پيشگاه خداوند قادر خواستار است» ( اسناد انقلاب اسلامي، ج3، ص222؛ گفتمان مصباح، ص1051) اين تلگراف، در راستاي ترويج مرجعيت امام اهميت بسياري داشت و به همين خاطر ساواک بدان حساسيت نشان داد و در مقام دستگيري عوامل اصلي آن برآمد (ياران امام به روايت اسناد ساواک، روايت پايداري، ص 198ـ199). 🌐 @meshkatnoor