🔰 شکست در پیامبری / قسمت اول نوشتاری از حجت الاسلام دکتر محمد جعفری؛ دانشیار موسسه امام خمینی و عضو قطب فلسفه دین در پاسخ به آخرین نوشته دکتر سروش بر آن بودم که دیگر در مورد دکتر سروش و روشنفکری دینی او ننویسم تا آن که یکی از جملات وی در نامه روزهای اخیرش، شگفتی ام را برانگیخت و مرا وادار به نگارش این نوشته نمود. داستان به ماه قبل بر می گردد که سروش در اوائل فروردین، مصاحبه ای با سایت زیتون در مورد بحران کرونا و پیامدهای الهیاتی آن داشت که بازتاب گسترده ای یافت. سروش در آن مصاحبه، از خرافی بودن زیارت و مزارات گقت و الهیات شیعی را به قبله گرایی متهم نمود و البته بسیاری مطالب دیگر که طبعاً، موجی از انتقادات را متوجه خود نمود. وی در نامه اردیبهشتی اش در مقام پاسخ به نقدها برآمده و در ضمن آن، بدین جمله می رسد: « غاصبان و کاسبان دین در انتظار مرگ و زوال روشنفکری دینی نشسته‌اند. هم خود آن را به دل و به دعا آرزو می‌کنند و به عادت مألوف در مجلس ختمش می‌نشینند، هم اصحاب و اذنابِ آتش به اختیارشان را در رسانه‌‌ها می‌گمارند تا شایعه مرگ آن مسلک مبارک را در گوش مریدان غافل فرو خوانند و آنان را از گمراهی برهانند. روشنفکری دینی بمیرد که چه بشود؟ در این عصر پرشبهه و پر‌شایبه مگر راهی دیگر برای دینداری باقی مانده است؟ روشنفکری دینی، شریعتی سمحه و سهله، چُست و چابک و آسان، اقلّی و لاغر، عالمانه و بی‌خرافه ، معرفت‌اندیش و تجربت‌اندیش، زدوده از زواید، منحصر در ضروریات و قطعیّات و ذاتیّات، بی‌روحانی و بی‌مزد و اجرت عرضه می‌کند و واسطه‌ها را درمی‌نوردد تا دست دینداران را بی‌واسطه و بی‌رابطه در دستان نوازشگر خداوند بگذارد. نه بر دوش دین، باری گران می‌نهد‌، نه بر دوش دینداران! انتظارات از دین را چنان کوچک و اندک و دایره دینداری را چنان فراخ می‌کند تا هر حقیقت‌جویی محرم حریم آن شود. در این مسلک نه تکفیرست و نه تفسیق، نه لعن، نه احساس برگُزیدگی، نه غلّو نه فقه متورّم، نه الوهیتی انسان‌وار، نه انسان‌هایی الوهیّت یافته! در اینجا دین ابزار و وسیله و مرکب و مکسب نیست، بل خود غایت است». سروش در حالی از آرزوی مرگ روشنفکری دینی گلایه می کند که بعد از طرح نظریه رویای وحی، خود رسماً مهر پایان بر روشنفکری دینی زد و دیگر مجالی برای دفاع از آن حتی برای نزدیکترین همراهان خود خصوصا یاران حلقه کیان در دهه ۷۰ باقی نگذاشت تا آن جا که برخی مانند محسن آرمین و عبدالعلی بازرگان و … زبان و قلم به نقد آن گشودند. باری روشنفکری دینی به اذعان خودِ سروش در شروع این پروژه در اولین مقالات قبض و بسط، مدعی جمع میان دین و مدرنیته بود و این مهم وابسته به پذیرش و اعتراف به واقعیتی به نام دین و نزول آن از طرف خدا برای هدایت آدمیان است. دکتر سروش در نظریه قبض و بسط دین را ثابت و الهی و معرفت دینی را متغیر و بشری معرفی نمود و اما ده سال بعد در بسط تجربه نبوی ، نه تنها معرفت دینی که بلکه حتی خود دین را هم متحول و متکامل می داند و با طرح بحث ذاتی و عرضی در دین، ذاتیات اسلام را اندک و عرضیات آن را شامل می داند که باید با اندیشه ورزی مدرن، ظرف تاریخی دین کنار گذاشته شده و با ترجمه ای فرهنگی، محتوایی جدید متناسب با ظرف مدرنیته برای زیست دینی مردم فراهم گردد. ده سال پس از آن، در مصاحبه اش با نشریه زِم زِم هلند، قرآن را تجربه ای نبوی تلقی نمود و نقش نبی را به عنوان نقشی فاعلی و نه قابلی، و شخصیت انسانی و بشری نبی را تاثیر گذار در محتوای وحی معرفی نمود؛ اما این همه بداعتِ فکری، با نگاهی خوش بینانه، با تاکید بر الهی بودن دین و قرآن از ناحیه سروش بود و البته نقدهای اندیشمندان دینی هم متمرکز بر این دغدغه بود که روشنفکری دینی به بازسازی دین از منظر مدرنیته پرداخته و در این راستا اصالت و خلوص دینی را به مخاطره می کشاند. اما انگاره رویای وحی در شروع دهه ۹۰، دیگر برای حقیقت الهی دین چیزی باقی نمی گذاشت و آن را صرفا به تجربه ای انسانی و فارغ از ترابط با آسمان و ملکوت، فرو می کاست و این به معنای پایان روشنفکری دینی دست کم با خوانش سروش بود. پس عزا بر خود کنید ای خفتگان زانک بد مرگیست این خواب گران # پاسخ به شبهات # پایان روشنفکری دینی 🌐 @meshkatnoor

معرفی رشته کلام و فلسفه دین موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی

😱پاسخی دیگر به شبهات «من زئوس هستم» بر ضد دعا 🔰در مساله کرونا دین و دیانت نه تنها عقب نشینی نکرده بلکه پیشرفت هم داشته است. 🔰دعا شرایط و آدابی دارد و طبق مصلحت و حکمت الهی دعاها به شکلهای مختلفی مستجاب می شوند. 🔰تصور دین داران واقعی این است که باید از عقل و علم استفاده نمود و دستور دین هم همین است. 🔰علل طبیعی و مادی در عرض وجود خداوند نیستند بلکه در طول هستند،اما اثر داشتن آنها وابسته به خواست و مشیت خدا که علت العلل است می باشد،و اگر او نخواهد هیچ علت طبیعی و مادی هیچ تاثیری نخواهد داشت. 🔰دین ساخته ذهن دین داران نیست بلکه امری واقعی،فطری و از جانب خداست. 🔰علل مادی و طبیعی مثل داروها و وسایل پزشکی اگر اراده وخواست خدا که درطول سلسله علل است بر این جاری شود که اثر داشته باشند تاثیر خواهند داشت،و گر نه اثری نخواهند داشت،چه بسیار افرادی که از دارو و وسایل پزشکی استفاده می کنند اما می میرند. 🔰دعا زمینه،ظرفیت و استعداد کسب فیض و موهبتهای الهی را برای انسان فراهم می کند و به خواست خدا موجب می شود که علل طبیعی و غیرطبیعی دیگری که برای ما ناشناخته اندبکار بیفتند و سلسله علتها تغییر کنند تا مثلا بیماری شفا پیدا کند،قانون علیت هم نقض نمی شود. 🔰خداوند دنیا را خلق نکرده و کنار برود،بلکه (کل یوم هوفی شان) است،او (فعال لمایرید)است،ما و تمام موجودات عین الربط به خدا هستیم و فیض دائم او باعث می شود ما وجود داشته باشیم و کاری انجام دهیم،او دائما دنیا را نظارت و تدبیر می کند. 🔰دعا امری است که تاثیر داشتن آن تجربه شده است وما دعاهای بیشماری داریم که مستجاب شده اند و محدود به چند داستان از پیامبران الهی نیست. 🔰دین قطعی و واقعی هیچ تناقضی با علم واقعی و قطعی تجربی ندارد.بلکه حامی تفکر و تعقل و دقت در دنیای پیرامون است. 🔰دعا خود عبادت است،برای انسان آرامش هم می آورد و البته در بسیاری از موارد مستجاب هم می شود،ما عقل و علم را بکار می گیریم ولی امید و توکلمان به خداست تا راهی برای مشکلاتمان بیابیم. 🔰معنای زندگی تقرب الهی و رسیدن به کمال است وعبادت وبندگی تنها راه آن است،کوچک شدن در مقابل خدا در حال دعا و نماز و...برای انسان عزت و سربلندی می آورد(من کان یریدالعزه فلله العزه جمیعا) اگر انسان درمقابل خدا تعظیم وبندگی نکند ناچار است در مقابل شیطان و هوای نفس و پول و آمریکا و دشمنان اسلام سر تعظیم و بندگی فرود آورد. 🔰خداوند به زئوس هم عقل و فهم بدهد🤭🤭🤭 ✍️ حجت الاسلام داوود اسفندیاری 🌐 @meshkatnoor

🔰 نقدی بر «عصر حیرت » مهدی نصیری ⛔️شبهه: «این دو سرمایۀ عظیم [کتاب و سنت]، بدون حضور حجت معصومِ خداوند که مفسر قرآن و برطرف کنندۀ اختلاف فهم ها و تفسیرها از کتاب و سنت می باشد، نمی تواند منشأ رفع اختلاف و دسترسی به الگوهای روشن هدایتی و مدیریتی در ابعاد گوناگون –که برای هدایت و استقرار معنویت و عدالت و تحقق تمدن تراز اسلامی لازم است- باشد.» ( مهدی نصیری ،عصر حیرت، ص 35) ✅ پاسخ: ۱_ خداوند متعال در آیات متعددی قرآن را به صورت مطلق (غیر مقید به عصر حضور معصوم) «فرقان=تمییز دهنده حق از باطل»، «تبیان»، «مبین» و... معرفی می کند. ۲_ پیامبر اکرم _صلی الله علیه و آله_: «هر گاه فتنه ها همچون پاره های شب تار بر شما مشتبه شدند، بر شما باد به قرآن ...هرکه آن را پیش روی خود قرار دهد، به بهشت راهنمایی اش می نماید و هرکه آن را پشت سر قرار دهد، او را ه سمت آتش سوق می دهد» (اصول کافی، ج۴، ص۵۹۵) ۳_ امام خامنه-ای: «در همین ظاهرِ قرآن هزاران دستور زندگی وجود دارد. امیرالمؤمنین فرمود: اِنَّ القُرآنَ ظاهِرُهُ اَنیقٌ وَ باطِنُهُ عَمیق. ...این چیزهایی که من عرض میکنم که در قرآن وجود دارد و درس زندگی است، مال همین ظاهر قرآن است؛ مال همین چیزی است که بنده و امثال بنده از قرآن میفهمیم. ...همه‌ی این هزاران دستور کاربردی قرآنی، عملیّاتی است.» ✍️ حجت الاسلام و المسلمین سید ابولقاسم کاظمی، استاد کلام حوزه 🌐 @meshkatnoor

آیا اساسا روزه داران، در حالی که وضع زندگی شان جور است، حال فقرا را درک می کنند؟ 👆👆👆👆

🔸بررسی را باید به کسانی سپرد که حقیقت و ضرورت دعا و توسل را درک می‌کنند آن وقت هر چه آن‌ها تصمیم بگیرند بنده و همه مردم به آن عمل خواهیم کرد 🆔 @rasanewsagency

آزمون کرونا ( دیدگاهها و راهبردها ) یادداشتهای اساتید دانشگاه امام صادق پیرامون کرونا 👆👆👆👆

🎤فایل صوتی 🔷نقد سخنان مهندس عبدالعلی #بازرگان 🔴 قسمت سوم و پایانی: حدود اسلامی، برساخته های فقهی یا حقایق اسلامی؟ ⭕️ مهندس عبدالعلي بازرگان، فرزند مرحوم مهدي بازرگان، در گفتگو با يکي از شبکه‌هاي تلويزيوني ماهواره‌اي نکاتي را دربارة حدود اسلامی بیان کرده و بسیاری از آنها را برساخته های فقیهان دانسته است‌. استاد شريفي در اين سخنراني به نقد این بخش از سخنان ایشان پرداخته است. 🆔کانال استاد احمدحسین شریفی 🆔 https://eitaa.com/ahmadhoseinsharifi

🔰 شکست در پیامبری / قسمت دوم نوشتاری از حجت الاسلام دکتر محمد جعفری؛ دانشیار موسسه امام خمینی و عضو قطب فلسفه دین در پاسخ به آخرین نوشته دکتر سروش باری این چنین شد که سروش در مصاحبه کرونایی اش، با گذر از برخی ذاتیات دین که خود در دو دهه قبل بیان می نمود که یکی از آنها پذیرش بندگی خدا توسط انسان و دیگری پیامبری پیامبر اسلام بود، دیگر نه خدا را خدایی کامل می داند که به درد آدمیان برسد و نه پیامبر را، انسانی کامل که بعد از رحلتش، بتوان او را واسطه در معرفت و ولایت دانست. شگفت آورتر این که سروش الهیات دینی و اسلامی را پاسخگوی معنا و معنویت و دغدغه های انسان مدرن در بحران کرونا ندانسته و عالمان دینی را به روی آوری به سوی الهیات مسیحی و نگرش غیر مطلق به خدا دعوت می نماید. سوگمندانه باید گفت که روشنفکری دینیِ سروش، که در آغاز گمان بر این می رفت که می تواند در پیرایش و پالایش دین همراه و هم افزای عالمان راستین و احیاگر دین باشد، اینک به دست خود، پایان تفکر دینی توحیدی و قرآنی را اعلام می نماید و باز مدعی است که تنها راه گریز از الحاد است. در واقع روشنفکری دینی، دین و قرآن را از جامعیت، عصمت، تداوم و جهان شمولی ساقط نمود و دیگر دینی باقی نمی ماند که روشنفکران دینی در صدد توفیق و تطبیق آن با مدرنیته باشند و این حقیقت، اینک، مورد اذعان بسیاری از دلبستگان این جریان فکری قرار گرفته است. همین چالش باعث شد که پاره ای از روشنفکران دینی، با پیاده شدن از جریان فوق، پروژه معنویت و عقلانیت را رقم بزنند که در آن از دین عبور شده و معنویت جایگزین آن می گردد. گرچه نگارنده اساسا پروژه معنویت و عقلانیت را نه عبور از سروش و روشنفکری دینی بلکه در اصل، امتداد آن می داند زیرا روشنفکری دینی سالها پیش، از مدعای خود نه به زبان و قلم، که در فکر و اندیشه عقب نشسته است؛ یعنی مدعای ضرورت حفظ دین در دوران مدرن. با این تفاوت که صاحب پروژه عقلانیت و معنویت، در سخن خود صراحت و جسارت بیشتری نشان می داد که دوره دین در زمانه مدرن دیگر، سپری شده است . آری باید دین را از خرافات و آفات پیرایش و پالایش نمود اما دستگاه و مکانیزم این مهمّ، از دل منابع سنت و اجتهاد روشمند و عقلانی به دست می آید نه مبتنی بر اقتضائات مدرن. طُرفه این جاست که سروش ، روشنفکری دینی را دینی بدون روحانی و بی واسطه معرفی می نماید و حال آن که خود در بسط تجربه نبوی، پیشنهاد بسط تجربه وحیانی پیامبر توسط عرفا و روشنفکران را طرح می نماید و بدین ترتیب، نگاهی دیگر را در مورد خاتمیت رقم می زند و البته فقط واسطه ها را عوض می نماید. دکتر سروش باید روشن کند که از کارآمدی کدام روشنفکری دینی در عصر حاضر سخن می گوید؛ با هم مروری بر برخی آرای وی در ادوار فکری گذشته می کنیم : الف) با طرح بحث گوهر و صدف، مباحث فقهی دین را عرضی دین و قابل تغییر دانست که البته ابتدائا فقط به مباحث فقه اجتماعی نظر داشت و نه فقه عبادی و در ادامه دامن فقه عبادی را هم گرفت. ب) با طرح بحث ایمان و حیرت و به تبع الهیات لیبرال مسیحی، گوهر دین را به تجربه فروکاسته و دین را در تمام عرصه های نظری و عملی، قابل تغییر و انعطاف با آموزه های مدرن دانست. ج) با طرح بحث اخلاق خدایان، اساسا اخلاق را هم سکولار دانست. د) با طرح بحث رویا انگاری وحی، حوزه اعتقادات دینی را هم بالجمله از مدار حجیت و ثبات خارج نمود. آیا این بود نتیجه خرافه زدایی و احیای دین در عصر مدرن !؟ این همه در حالی است که روشنفکری دینی مدعی آزاد اندیشی فکری و نقادی اندیشه درونی خود با تکیه بر خرد ناب بوده اما دریغ از پذیرش منصفانه یک نقد محقّقانه. دیگر زمانه تئوری پردازی های بی دلیل و خطابه و شعر در هم آمیختن، مرید پروری و جذب و یارگیری، عقل کلّ و علامه دهر بودن و روایت های کلان گفتن و برای هر چیزی، نسخه ای پیچیدن و فرار از پاسخگویی گذشته است. آری و این چنین است که دیگر بسیاری کسان، دیگر دکتر سروش و اندیشه های اندیشه سوز او را جدی نمی گیرد و این است پایان اندیشمندی که در سالیان اخیر بیش از آن که در صدد اندیشه ورزی باشد، درصدد موج آفرینی بوده و هست و به تعبیر اتزیونی: روشنفکران و شکست در پیامبری! این قلم البته بر لزوم برخی دغدغه ها مانند پیرایش و پالایش متون روایی و زدودن خرافات و نیز پایش فکری اندیشه دینی در حوزه تاکید دارد اما اینها هیچ یک از فراخنای اندیشه احیاگران دینی و دغدغه مندان آن، خارج نبوده است که سروش آن را دائم به رخ بکشاند . جریان احیا گر دینی، از ویژگیهایی همچون همسویی دین با عقلانیت و علم ، اجتهاد و بازاندیشی در تفکر دینی، بهره گیری از دستاوردهای صحیح تجدد بدون خودباختگی و همراه با غربالگری و نقد مبانی تفکر مدرن، بهره مند است و در این راستا حرکت می کند گرچه افت و خیزهایی هم در این میانه داشته است.

ایده جالب و ارزشمند حجت الاسلام حسینی میقانی از فارغ التحصیلان گروه کلام موسسه امام در روز معلم امسال 👆👆👆👆

💢اندر باب ولایت، عقلانیت و کرونا ... 💢 حاشیه‌ای بر فرمایشات امروز مقام معظم رهبری خطاب به ستاد ملی کرونا (99/2/21) 🔹خداوند سایه #ولایت را بر سر جامعه مستدام بدارد.. 🔹در مواجهه با مسئله‌ی کرونا و کارشناسی پزشکی، در این ایامِ دو سه ماهه، در فضای حوزه‌های علمیه، #دو_جریان_فکری بیشترین بروز و ظهور را داشته‌اند؛ 1️⃣ یک جریان #طیف_فقاهت_متداول که کار فقیه را #حکم‌شناسی و کار کارشناسان را #موضوع‌شناسی قلمداد می‌کند و با #صدور_پیشینی_احکامِ دو عنوان مبتلاء به #خوف_خطر و #احتمال_ضرر_و_اضرار، کار خود را تمام شده تلقی کرده و عملاً با واگذاری #تعیین_مصداقِ این عناوین به کارشناسان، عرصه مدیریت عینی جامعه را علی الاطلاق به پزشکان و اقتصاددانان و ... واگذار نموده است و هر از چندگاهی متواضعانه و از سر تکلیف، تبعیت تام و بی‌قید و شرط خود را از موضوع‌شناسی کارشناسی کشور اعلام می‌دارد. 2️⃣جریان دوم، جریان #نوظهوری است که اساساً کارشناسی پزشکی موجود را سراسر باطل می‌داند و عمدتاً با سیاسی دانستن کارشناسی موجود، آن را #ضد_عقل قلمداد می‌کند و با برجسته‌سازی دوگانه #طب_مدرن و #طب_اسلامی (و در یک درجه ضعیف‌تر طب سنتی)، بدون اینکه دغدغه‌ی چندانی در #ثبت_اجتماعی خود به مثابه یک #دانش داشته باشد، خود را هم حکم‌شناس و هم موضوع‌شناس معرفی می‌کند. لذا با ایستادن در #نقطه_وحدت_و_جمع حکم‌شناسی و موضوع‌شناسی ، جایی برای نقش آفرینی کارشناسی پزشکی موجود باقی نمی‌گذارد. ⏪ ولی امروز #ولایت_فقیه، در میانه‌ی این #اطلاق‌نگری‌ها در خصوص حکم‌شناسی و موضوع‌شناسی (تکفیک مطلق و وحدت مطلق) ایستاد و در عین رعایت #حریم_عقلانیت_موضوع‌شناسی_کشور، از #منظرِ_مبانی_شامل_و_بالادستی، #قیودی را به کارشناسی مدرن زدند و از مسئولین خواستند که کارشناسانی را به کارگیرند که به چنین قیودی #باور دارند. 🔹به نظر حقیر تنها راه #ارتقاء_عقلانیت_کشور همین است و اگر حوزه علمیه و صاحب‌نظران فقه حکومتی و علوم انسانی اسلامی، ایده‌های قدرتمند و کارآمدی برای تمشیت و تدبیر امور کشور دارند ـ که البته دارند ـ باید بدانند که وضعیتِ ما در خصوص اصلاح عقلانیت جاری و ساری در عینیت انقلاب اسلامی، مانند #تعمیر_هواپیمای_در_حال_پرواز است و به میزانی که عقلانیت‌های دینی بارور شود و بتواند اقتضائات خود را در خصوص #اکنون_عقلانیت‌ورزی_کشور منقح کند، می‌تواند #قیودی_معقول_و_جامعه‌پذیر بر عقلانیتِ #التقاطی کشور بزند و به تدریج زمینه خلوص و عبور آن را از عقلانیت مدرن، به سمت عقلانیتِ دینیِ کاربردیِ ناب‌تر #ریل‌گذاری کند. این مسیر اگر خوب تبیین شود، #جمعِ_سالم میان #مبناگرایی_در_اندیشه و رعایت الزامات #تقوم_عقلانیت_و_جامعه است. #عقلانیت_انقلاب_اسلامی #ولایت_فقیه #توسعه_تفاهم_اجتماعی #هم‌اندیشی‌ها #تمدن_نوین_اسلامی #کرونا ❇️تاریخ نگارش:1399/2/21 https://eitaa.com/alimohammadi1389 https://www.instagram.com/ali.mohammadi89/