📣 جلسه حضوری قزوین ✳️ ختم ۱۴هزار صلوات، قرائت حدیث شریف کساء و شرح صحیفه سجادیه با حضور استاد بنایی (زید عزه) در قزوین حسینیه مرحوم عبادی برگزار می گردد. 🔹زمان: جمعه ، ۷ اردیبهشت ماه، ساعت ۱۰ صبح تا ۱۲ ظهر 🔻 رئوس برنامه: ذکر صلوات ساعت ۱۰ تا ۱۰/۳۰ قرائت حدیث شریف کساءساعت ۱۰/۳۰تا۱۱ شرح صحیفه سجادیه و پرسش و پاسخ از ساعت ۱۱ تا ۱۲ ظهر 📌 مکان: شهرک کوثر، خیابان میعاد، کوچه پنجم شهامت، پلاک ۲۴، حسینیه مرحوم عبادی 🔰جهت شرکت در جلسه به صورت مجازی پس از ورود با لینک زیر از بخش مهمان(guest) وارد شوید: 👇 https://www.skyroom.online/ch/saman2/khatmesalavat

🔻معنای حضور قلب در نماز رهبر انقلاب حضرت امام خامنه‌ای @meysamtammar_qz

گزیده‌ای از منویات استاد اخلاق حضرت آیت‌الله بنایی کاشی در خصوص اخلاص: * اخلاص یعنی خلاص شدن از غیر خدا؛ اخلاص یعنی انسان نیت خود را از هم نوعان خود خلاص کند. * اخلاص اکتسابی نیست و تنها باید از جانب خدای متعال عنایت شود اما زمینه پیدایش اخلاص را خود انسان به وجود می‌آورد. زمینه آن با اطمینان به خدا( ایمان) و تقوا ( عمل به واجبات و ترک محرمات یا زمینه گناه را به وجود نیاوردن ) در انسان به وجود می‌آید. * معمولا پایه عدم اخلاص، خیال است. مهم ترین جای پای شیطان خیال و تخیل انسان است. انسان معمولا یک فکر اولیه دارد سپس وارد تخیلات می شود. اگر خیال را بتوانیم کنترل کنیم شیطان جای پا پیدا نمی‌کند. رفع خیال به این هستش که انسان در زمان حال مقدمه مخالفت با خدا را پیش نیاورد و تقوا داشته باشد ( ترک محرمات و انجام واجبات). * تمام عُرضه ما انسان‌ها این است که مقدمه گناه و مخالفت فرمان را خود خواسته پیش نیاوریم سپس خدای متعال خودش به ما عنایات فراوان می‌نماید این در حالی است که اگر وارد گناه و معصیت شویم خیلی بعید است بتوانیم سالم از آن معرکه گناه بیرون بیاییم.

💠 در محضر آیت الله خوشوقت(رض) 📌یاد خدا و راه تسلط بر اعضاء 🔸امام صادق (ع) فرمودند: سه چیز «سیّد الاعمال» است و یا مشکلترین کارها است؛ یکی از آن‌ها رافرمودند که همین مراقبه است. 🔸ایشان فرمودند: «ذِکْرُ اللَّهِ عَلَى کُلِّ حَالٍ»؛ در هر حال و در هر جایی هستی، بیابان، خیابان، اتاق، بیرون، خلاصه هر جا که هستی، به یاد خدا باش... 🔸البتّه در ادامه فرمودند: نه این‌که بگویی «سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ فَقَط»؛ نه، منظور این نیست؛ اگرچه این هم یاد خدا است؛ امّا آن چیزی که من می‌خواهم بگویم،‌ مقدمه‌ی تربیتی دارد. 🔸فرمودند: آن این است که هر وقتی خواستی با چشم نگاه کنی، با زبان حرف بزنی، با گوش بشنوی، با دست و پا کاری بکنی، فوراً ببین حلال است یا حرام؟ اگر دیدی حلال است، انجام بده؛‌ امّا اگر حرام بود، ترکش کن. این مراقبه است. 🔸اگر انسان دو سه هفته این‌طور کار کند، می‌تواند بر اعضایش مسلّط شود و دیگر از او کار حرامی سر نزند. و الّا اگر در انجام عمل، مراقبه نباشد، آدم طبق عادت معمول عمل می‌کند و حرام از دستش در می‌رود. آن وقت شب باید با محاسبه آن را گیر بیاورد. مراقبه، کار محاسبه را هم آسان می‌کند.

🔻تصاویری از آیت الله خوشوقت @meysamtammar_qz

🔻کتابخانه ی آیت الله خوشوقت @meysamtammar_qz

🔸بهترین راه برای حضور قلب در #نماز 🔹در کلام استاد بنایی‌کاشی @meysamtammar_qz

🔸نکته ای ناب درخصوص برآورده شدن حاجات در مکه مکرمه 🔹در کلام استاد بنایی‌کاشی #حج @meysamtammar_qz

🔸نقل خاطره‌ای از مراودات آیت‌الله خوشوقت با مقام معظم رهبری 🔹در کلام استاد اخلاق حاج‌آقا بنایی‌کاشی @meysamtammar_qz

🔸آثار نماز استغاثه حضرت زهرا سلام‌الله علیها 🔹در کلام استاد اخلاق حاج‌آقا بنایی‌کاشی #تعییر @meysamtammar_qz

🔸توصیه آیت‌الله خوشوقت برای ارتباط با امام عصر(عج) 🔸داستان تشرف آیت الله خوشوقت به محضر حضرت صاحب‌الزمان(عج) 🔸هدیه امام رضا سلام‌الله‌علیه در اولین زیارت آیت‌الله خوشوقت در مشهد مقدس 🔹در کلام استاد اخلاق حاج‌آقا بنایی‌کاشی @meysamtammar_qz

🔸بهترین عمل برای برطرف شدن مشکلات مالی چیست؟ 🔸آیت‌الله سیدعلی قاضی و داستان اخراج ایشان توسط صاحب‌خانه 🔸ماجرای قطع شهریه آیت‌الله سیدعلی قاضی توسط آیت‌الله ابوالحسن اصفهانی چه بود؟ 🔹در کلام استاد اخلاق حاج‌آقا بنایی‌کاشی @meysamtammar_qz

مزار آیت‌الله عزیزالله خوشوقت‌تهرانی(ره) از شاگردان علامه‌ طباطبایی(ره) در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) در شهرری

🔸اهمیت و اثرگذاری دوست بر زندگی انسان 🔸مبنای انتخاب رفیق در کلام امیرالمومنین 🔹در کلام استاد اخلاق حاج‌آقا بنایی‌کاشی @meysamtammar_qz

🔻از مرحـوم علامه طباطبایـی«قـدّس‌سـره‌» سوال شد: 🔸آیا امکان ملاقات با حضرت صاحب‌الزمان «ارواحـنافـداه» هست یا خیر؟! 🔹فرمودند: بله به ۳شرط: ▫️تقوای کامل؛ ▫️عشق فراوان؛ ▫️مداومت بر زیارت آل‌یاسین «علیهم‌السلام».

🔸بهترین عمل در ماه مبارک رمضان 🔹در کلام استاد اخلاق حاج‌آقا بنایی‌کاشی @meysamtammar_qz

🔸بهترین راه‌کار برای رهایی از درگیری و آشفتگی‌های ذهنی 🔸یک نکته مهم برای فعالین فرهنگی و اجتماعی 🔸با ذهن مشغول چه می‌توان کرد؟ راه‌کاری برای خانه‌تکانی ذهن 🔹در کلام استاد اخلاق حاج‌آقا بنایی‌کاشی @meysamtammar_qz

رحیم مخدومی نویسنده دفاع مقدس و انقلابی کشورمان یادداشتی را با عنوان «محسنیه خوشبخت» درباره مرحوم آیت‌الله خوشوقت نوشته و آن را در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده است. * آن که دست ورامین را در دست خوشبختی گذاشت آیت‌الله معصومی طبیب دوّاری است که واسطه‌ وصل ورامین به حضرت آیت‌الله خوشوقت شده. خود، دست‌ پرورده اوست که این‌ چنین خوش می‌درخشد. آدمی پا به سن گذاشته، اما دائم السفر و اهل تحمّل سختی‌های ارشاد و هدایت و اتصال زمینیان به آسمان. بی چشم‌داشت از این شهر به آن شهر، به آن روستا، خانه، محله و مدرسه می رود تا طبابت دل کند! چه تحفه‌ای می‌تواند چشم مردی را پر کند که سیدمهدی نوجوانش را با افتخار فدایی دفاع از نظام ولایی کرد، جز پرورش نسلی ولایی؟. یک‌بار آمده بود ورامین. نمی‌دانم در این نسل 15 خرداد چه دید که هدیه گرانبهایی به عطش زدگان معرفت این شهرستان ارزانی کرد. تشنگانی که از آبا و اجداد خود یاد گرفته بودند سرباز خوبی برای حریم ولایت باشند، چه هدیه‌ای شایسته نهال جوانمردیشان بود، بهتر از خورشید!. حاج آقا معصومی خورشید بزرگی در آسمان کوچک شهرستان ورامین نهاد، به نام «خوشبخت»، مردی درشت قامت، متواضع، خوش رو و شوخ طبع، کم حرف و پر حوصله، با محاسنی که کاملاً سفید نبود و کمتر از سن واقعی اش نشان می‌داد. خوشوقت برای ما خوشبخت بود! تا چند سال بعد که او هر هفته جمعه ها به شهرستان ما می‌آمد و ما را غرق نور می‌کرد، او را خوشبخت می‌شناختیم. نمی‌دانستیم این سیره اوست و نامش خوشوقت است. تا این‌که کاندیداتوری مجلس خبرگان نام واقعی‌اش را آشکار کرد. نامی که خرسندمان نکرد چرا که خودش را خوشبخت یافته بودیم و دوست نداشتیم اسمش جز این باشد. * محسنیه خوشبخت مطلع حاج آقا معصومی در ورامین، منزل یک کشاورز بود. با عنایت او بود که همین منزل، مطلع آیت‌الله خوشوقت هم شد. منزل حاج احمد علیخانی؛ پدر شهید محسن علیخانی. حاج احمد با کفن پوشی در قیام خونین 15 خرداد 42، به خود و فرزندانش یاد داده بود حق حریم ولایت را با جانبازی ادا کنند. محسن نوجوان بهترین بازیگر این نقش در کربلای دفاع مقدس بود. به یمن همین نام تأسی گرفته شده از محسن حضرت زهرا (س) بود که به پیشنهاد آیت‌الله خوشوقت، این منزل به نام محسنیه شهید علیخانی نام گرفت، تا کانونی شود برای روشنگری‌های دینی و انقلابی شهرستان. آن جمعه شریف و شفیق که خوشوقت، محسنیه را خوشبخت کرد، کسی چه می‌دانست از آن پس اتفاق دیگری در شهر حامیان نهضت حضرت امام رخ خواهد داد! کسی چه می‌دانست جمعه به جمعه او طلوع خواهد کرد؛ ولو برای یک جمع ده - پانزده نفره. ولو در کوچه‌ای باریک، منزلی غریب، بدون هیچ دعوتی رسمی و دعوتنامه‌ای معتبر به امضای بزرگان. آه و افسوس! که این اتفاق‌ها بسیار بسیار کم یاب است در هزاره‌های این کره‌ی خاکی! آیا ورامین یک بار دیگر چنین نعیمی به خود خواهد دید؟!. ما باریکی کوچه را می‌دیدیم، گمنامی خانه را و قلت جمع را. او بیت شهید را می‌دید و پاکی سفره را و دل‌های تشنه و کویرزده را و آینده نزدیک را که محسنیه به بزرگترین کانون روشنگری انقلابی شهرستان بدل می‌شد!. * پیامبری به نام صلوات از کودکی آموخته بودیم صلوات تجلیل پیامبر است و تبرک مجالس و زینت مسلمین. چه می‌دانستیم صلوات مستعد انسان‌سازی، جامعه‌سازی و فرهنگ‌سازی! چه می دانستیم صلوات اردوگاه عظیمی‌ست نیازمند مربی‌‌ای از جبهه پیامبر و از جنس پیامبران عصر غیبت که با کهولت سن، تمام بار کهن اندوخته‌های علمی و سنگینی فضایل اخلاقی عجین شده با جسم و روح خود را جمعه به جمعه وارد مجلس کند، مثل امپراطوری مقتدر و مسلط در رأس مجلس بنشیند و صلوات‌ها را معماری کند. همه در سکوت صلوات بفرستند و او خود نیز. صلوات، صلوات، ده‌ها، صدها، هزاران، دهها هزار...! یاد آن پیش دستی‌های کوچک که با یک نخ تسبیح و چند دانه شکلات، سربازان اردوگاه صلوات خوشبخت را به ذکر صلوات برای اهدا به معصومین دعوت می‌کرد، به خیر! ما صلوات می‌فرستادیم و او در ملکوت خود از قطرات صلوات ما رودی می‌ساخت جاری به اقیانوس. که هر درد لاعلاجی را علاج می‌کرد؛ صلوات‌ها پیامبری می‌شد برای جلای دل‌ها، برای شکستن بن‌بست اندیشه‌ها، برای زدودن رذیلت‌ها. آنگاه محسنیه مستعد شنیدن حرف حق می‌شد و حاج آقا آغاز می‌کرد: بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین و هو خیرُ مُوفقٍ و مُعین... هر چه که می گفت، از هر دری که وارد می‌شد، همه چیز و همه چیز و همه چیز حول محور دو جمله خلاصه می‌شد: انجام واجبات ... ترک محرّمات! همین دو جمله‌ای که محسنیه را شکوفا کرد. بینش‌ها و روش‌های سیاسی مذهبی را نظم و نسق داد. دهها جوان مستعد را طلبه‌ای فاضل کرد و جوانان انقلابی را روشن‌ترین و پاک‌ترین در موضع‌گیری‌های سیاسی و انقلابی‌ترین پاکارترین در میادین دفاعی.

* دو رکعت خبرگان هم مرجع علمی و اخلاقی‌مان بود، هم مرجع سیاسی. یک‌بار وقت گرفتیم اختصاصاً برای رهنمود سیاسی. رفتیم منزلش. خودش در را باز کرد، تنها بود. زمزمه کاندیداتوری نهمین دوره‌ی ریاست جمهوری تازه مطرح شده بود. حاج آقا گفت خیلی از کاندیداها آمده‌اند این‌جا، ولی برگشته‌اند. مضمون حرفش این بود که مهر حمایت نگرفته‌اند. او حتی کاندیدای مورد تائید خودش را نگذاشته بود، قصر در برود. نصیحتش کرده بود به تقوا و عدم غفلت از شیطان. چندی گذشت. کسی برای چندمین بار زمزمه شورای رهبری را مطرح کرد. حاج آقا که اهل کاندیداتوری نبود، مکلفانه کاندیدای خبرگان رهبری شد تا جلوی زمزمه‌های مشکوک را بگیرد. به عمرم کاندیدایی به راحتی و کم خرجی او ندیده بودم. ورود خودش را تکلیف می‌دانست. مابقی تکلیف با دیگران بود. سخنرانی، معرفی، تبلیغ، بچه‌های ورامین در این آزمون هم انصافاً سنگ تمام گذاشتند. خودشان پول گذاشتند برای تبلیغات. اما گویا دیگران باید وظایفشان را جدی‌تر ایفا می‌کردند. که نکردند و حاج آقا رأی نیاورد و تکلیف از گردنش ساقط شد. نزدیکانش دیده بودند که پیش، حین و بعد از انتخابات ذره‌ای تفاوت در او حس نمی‌شود. برای او گویا وقت فریضه‌ای رسیده بود و او مکلّفانه به پا خاسته بود برای ادامه‌ فریضه. او نمازش را درست و به سر وقت ادا کرده بود، هر چند مکبّر و مأمومین کمی عقب مانده بودند! * کلیم الرضا میهمان آقا علی‌بن موسی‌الرضا علیه السلام بودم؛ در مشهد مقدس. دوستان گفتند حاج آقا آمده مشهد! ساعت حضورش در حرم را پرسیدم. دوست داشتم هم خودش را زیارت کنم، هم چگونگی زیارتش را. این که بزرگان چگونه زیارت می‌کنند، سوژه‌ جالبی بود. نشستم به تماشای او که ظاهراً نشسته بود به تماشای ضریح، از فاصله‌ای حدوداً بیست متری. متفکرانه نگاه می‌کرد. در سکوت و تأمل. مریدان و مشتاقان او در اطراف زیر نظرش داشتند. جزیره سکوت او و مریدانش که مثل یک تیم حفاظت در اطراف پخش و پلا بودند، در میان ذکر و گریه و صدای همهمه جمعیت دعاخوانی که ناخودآگاه جزیره را در بر گرفته بود، سنگینی محسوسی داشت. نیم ساعتی طی شد؛ لااقل. بعد، حاج آقا برخاست. مثل کشیدن سرنخی که ده‌ها کس را بجنباند، تیم ارادت از گوشه و کنار جنبیدند. حاج آقای هشتاد و چهار ساله، شاد و قبراق از چیزی عزم صحن مجاور را داشت و مریدان شتابان از پی او عزم ادراک. حاج آقا را روی یک صندلی نشانده، دورش حلقه زدند. حاج آقا را که انگار از فتح الفتوحی برگشته بود؛ به طراوت و جوانی یک نوجوان بازیگوش! لب باز می‌کردی، می‌بست به شوخی و خنده. درونش سرریز بود از شور و شعف. فریاد لبخند ملیح او و صدای خنده‌‌های پی در پی جوانان اطرافش به گونه‌ای بود که زائران عبوری را می‌‌کشاند به قصد جستجو؛ یکی دو نفر خارجی بودند با لهجه‌ا‌ی عربی. نشاط جمع بی آنکه بدانند برای چیست، به دلشان بلوتوث شده بود. با لبی خندان پرسیدند: «این آقا کیست؟». گفتم: مرجع تقلیدی است. خم شدند به دست بوسی حاج آقا و ارتباطی کلامی به عربی. وقتی حاج آقا با اطرافیانش به راه افتاد، من هم سرشار بودم از شور و شعف، اما برای چه؟ خودم نمی‌دانستم. مثل نوزادی که کامش را شیرین کرده باشند. گنگ و سردرگم. بعدها که حاج آقا محمدی گلپایگانی گفت: «روزی در مشهد مقدس نزد آیت‌الله خوشوقت تنها بودم و از ایشان سؤال کردم؛ وقتی که به حرم امام رضا(ع) مشرف می‌شوید، کدام زیات‌نامه را می‌خوانید. فکر ‌کردم ایشان زیارت جامعه و زیارت امین‌الله را مطرح می‌کند، ولی گفتند، هیچکدام و من تعجب کردم. آیت‌الله خوشوقت گفتند هیچ زیارتی نمی‌خوانم و من پرسیدم پس در حرم چه می‌خوانید؟ ایشان در پاسخ گفتند، خودم با حضرت حرف می‌زنم، می‌گویم و می‌شنوم». سری تکان دادم به حسرت و افسوس.

🔸مسیر اصلی کسب ایمان کدام است؟ 🔸رابطه فراگرفتن علوم با شکل گرفتن ایمان قلبی 🔸نقل خاطره ای از ایت الله مهدوی کنی درمورد استاد برجسته فلسفه 🔹در کلام استاد اخلاق حاج‌آقا بنایی‌کاشی @meysamtammar_qz

🔸و سجیتکم الکرم... 🔸وَ أَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنهَر آیه 10سوره ضحی 🔸ائمه علیهم السلام دست رد به سینه هیچ سائلی نمی زنند حتی اگر سائل دشمن آنها باشد... 🔸ماجرای مسلمان شدن مرد مشرک بعد از مشاهده بخشش امیرالمومنین علیه السلام در میدان جنگ 🔸داستان دلاوری حضرت علی علیه السلام در میدان نبرد و ترس دشمن از ایشان 🔹در کلام استاد اخلاق حاج‌آقا بنایی‌کاشی @meysamtammar_qz

سید قریش قزوینی نویسنده: شیخ روح الله شفیعیان آیة الحق آقا سید قریش حسینی قزوینی از عرفای بزرگ و مجهول القدر قرن سیزدهم و از اقطاب سلسلۀ کبرویۀ ذهبیه می‌باشند. ایشان استاد امام‌قلی نخجوانی بوده و لذا در سلسلۀ اساتید آیة‌الحق سید علی آقای قاضی به شمار می‌روند. آیة الحق آقا سید قریش حسینی قزوینی (متوفای ۱۲۷۹) مرحوم آیة الحق و العرفان آقا سید قریش قزوینی از معروفین زمان فتحعلی شاه در قزوین و از عرفاء‌ بزرگواری هستند که شأنشان مجهول بوده و کمتر درباره ایشان درمنابع سخن گفته شده است. در اینجا جهت احیاء یاد این ولی الهی و به وجود آمدن زمینه تحقیق درباره ایشان چند یادداشت کوتاه درباره ایشان قرار داده میشود. آقا سید قریش قزوینی در طبقات اعلام الشیعة مرحوم آقا بزرگ تهرانی دربارۀ ایشان می‌فرمایند: السید قریش‌ بن محمد الحسینی، القزوینی‌، المتوفّى بالحائر الشریف فی عصر السلطان محمدشاه القاجار، والمعاصر للحاج المولى محمدتقی الشهید البرغانی وأخیه الحاج المولى صالح، و قد أشخصهم جمیعاً السلطان فتح علی شاه إلى طهران، مریداً توهینهم، فقلب السید بنفسه الشریف قلب السلطان حتّى بدّل فی المجلس الإهانة إلیهم بالإكرام والإعزاز والإحسان سید قریش بن محمد حسینی قزوینی در کربلا و در زمان سلطان محمد شاه قاجار وفات نموده است. معاصر حاج ملّا محمدتقی برغانی (معروف به شهید ثالث) و برادرش ملّا صالح برغانی بوده است. فتحعلی شاه قاجار این سه تن را به قصد شکستن حرمتشان به طهران فراخواند. اما سید قریش با نفس شریفش در قلب سلطان تصرف کرد به‌گونه‌ای که آن مجلس که برای اهانت به آن بزرگواران برپا شده بود تبدیل به مجلس اکرام و احترام ایشان گشت. وله كرامات ومقامات تفوق كرامات الحاج السید تقی القزوینی الشهیر. وله تصانیف، منها: المقتل الجلیل الموسوم ب «مجمع المصائب» الموجود فی الرضویة، كتابته سنة (۱۲۴۱ ق)، وقفه الحاج المیرزا موسى خان سنة (۱۲۶۱ ق)، وكأنّه اشتراه بعد وفاة المؤلف و وقفه، و كتاب فی الأخبار والحدیث، حدّثنی بهما بعض المطّلعین على أحواله. سید قریش دارای کرامات و مقاماتی است بیش از عالم مشهور آن دوران، حاج سید تقی قزوینی. ایشان کتابهایی هم دارد از جمله مقتل ارزشمندی به نام «مجمع المصائب» این کتاب سال ۱۲۴۱ ق نوشته شده و هم‌اکنون در کتابخانۀ آستان قدس رضوی موجود است. حاج میرزا موس‌خان سال ۱۲۶۱ آن را وقف آن کتابخانه نموده است. گویا بعد از وفات سید آن را خریده و وقف نموده‌ است. همچنین سید قریش کتابی در اخبار و احادیث دارد. برخی از کسانی که از احوال ایشان آگاه بوده‌اند مرا از از این دو کتاب خبر داده‌اند. ومرّ ذكر ولده الجلیل السید حسین. وله أیضاً كتاب «الفضل» فارسی فی معجزات أمیر المؤمنین علیه السلام، ذكره سیدنا الحسن صدر الدین بملاحظة ما كتب فی أوّله‌ فی الطبع، لكن ذكر بعض المطّلعین أنّ اسمه «حیاة الأبرار فی معجزات الكرار» طبع سنة (۱۲۷۹ ق) وذلك بعد وفاته، ذکر فرزند بزرگوارش سید حسین هم گذشت و ایشان هم کتاب داردبه زبان فارسی دربارۀ‌ معجزات امیرالمؤمنین. استاد ما سید حسن صدر آملی نام آن را به اعتبار کلمات آغازین آن [۱] «کتاب فضل» ذکر کرده ولی برخی از آگاهان نام آن را «حیاة الأبرار فی معجزات الكرار» ذکر کرده‌اند. این کتاب پس وفات سید حسین و در سال ۱۲۷۹ به چاپ رسیده است. وذكر فی أوائله ما ظهر له فی عالم الخلسة بعد الأربعین یوماً التی اشتغل فیها بالریاضة الشرعیة فی شهر الصیام. وبالجملة هو من أهل السیر والسلوك. ومن خواصه ممقلی [امام‌قلی] النخجوانی، كما ذكره والد المیرزا علی آغا القاضی التبریزی المتوفّى (۱۲۶۶ ق) وطبع فی آخره ترجمة قصة یوذاسف وبلوهر بعین الألفاظ التی فی عین الحیاة، و قد أخرج منه هذه القطعة وطبع هنا مستقلًا در اوائل این کتاب مکاشفه‌ای نقل شده است که برای سید حسین در ماه رمضان در حالت خلسه رخ داده است در حالی که چهل روز را به ریاضت سپری کرده بود. به هرحال ایشان از اهل سیر و سلوک بوده‌اند و از شاگردان خاص ایشان امام‌قلی نخجوانی است همانگونه که پدر آقا سید علی آقای قاضی نقل کرده‌اند. در پایان کتاب حیاة الأبرار ترجمه فارسی «داستان یوذاسف وبلوهر» آمده است.[۲] البته این بخش نوشته سید حسین نیست و در واقع بخشی از کتاب عین الحیاة مجلسی است که ناشر آن را همراه با کتاب حیاة الأبرار به چاپ رسانده است.[۳]

اساتید مرحوم آقا سید قریش قزوینی منابعی که از جهات عرفانی مرحوم آیة الحق آقا سید قریش قزوینی سخن گفته‌اند متفقند که این عالم عارف بزرگوار از شاگردان مرحوم ملا محراب گیلانی و به نقلی از جانشینان ایشان در مسائل عرفانی بوده است و مرحوم ملا محراب شاگرد آقا محمد بیدآبادی و ایشان شاگرد مرحوم سید قطب الدین محمد نیریزی عارف بزرگ ذهبی قدس الله اسرارهم جمیعاً‌ می‌باشد. لذا باید ایشان را از طریقت عرفانی مرحوم نیریزی به حساب آورد البته با توجه به اینکه مرحوم بیدآبادی و بالتبع شاگردان ایشان مذاقی خاص و مکتبی ممتاز در تربیت نسبت به برخی دیگر از شاگردان مرحوم نیریزی داشته‌اند و لذا تفاوتهائی در مسلک تربیتی ایشان با برخی دیگر از ذهبیه وجود داشته است. سید محمدعلی گلریز برجسته‌ترین محقق تاریخ قزوین در کتاب «مینودر یا باب الجنة قزوین» در ص ۳۱۲ در ذیل بحث از کتاب حیاة الابرار فی فضائل الکرار گوید: «سید جلیل جمال السالکین حاج سید قریش بن سید محمد حسینی قزوینی از عرفای عالیمقدار و پارسایان پرهیزگار به تقوی و وارستگی متصف و کرامات و به تاثیر نفس مشهور بود. جنابش از اقطاب سلسله جلیله ذهبیه به شمار آمده و پس از مولی محراب گیلانی راهنمائی سلسله کسرویه [کبرویه_ظ] ذهبیه را بر عهده داشت.» (و نیز رک: ص۵۰۸) جناب صدوقی سها نیز گویند: «تتمیم: من بنده سها گویم که جناب سید محمد قریش قزوینی نیز تربیت از جناب آخوند ملا محراب گیلانی اصفهانی یافته بود است از اصحاب به نام آقا محمد بید آبادی گیلانی اصفهانی و آن بزرگ (جناب آقا محمد) نیز از اصحاب سید قطب الدین محمد نیریزی می‌بوده است قدس الله اسرارهم »[۴] لازم به ذکر است که سلسلۀ ذهبیه از شاخه‌های سلسلۀ کبرویه است و لذا صحیح این است که گفته شود سلسلۀ کبرویۀ ذهبیه اما نویسندۀ مینودر گاه کبرویه ذهبیه می‌گوید و گاه ذهبیه کبرویه، و جالبتر اینکه گاه کلمه کبرویه در کتاب به صورت کسرویه چاپ شده است که علی القاعده غلط طبعی است. اشتباه نویسنده و اشتباه چاپخانه دست به دست هم داده‌اند که برخی از محققین گمان کنند مرحوم سید قریش از پیروان شاخۀ کسرویۀ سلسلۀ ذهبیه بوده‌اند!! در حالی که در منابع چنین شاخه‌ای از سلسلۀ ذهبیه گزارش نشده است. آثار آقا سید قریش قزوینی از آثار ایشان، کتابهای ذیل احصاء شد: • ۱. مجمع المصائب في نوائب الاطائب في فضائل و مناقب سيّد الشهداء عليه السلام، و واقعة كربلاء؛ نسخۀ خطی این کتاب با ۱۵۷ برگه هم اکنون در کتابخانۀ آیةالله مرعشی نجفی در قم با شمارۀ ۳۳۶۹ موجود است. تاریخ تالیف آن ۱۲۴۲ و تاریخ کتابت این نسخه ۱۲۷۵ است. • ۲. تتمة مجمع المصائب في نوائب الاطائب في ذكر مصائب النّبيّ و الزهراء و الأئمة الطاهرين إلى الامام الرضا صلوات اللّه عليهم؛ نسخۀ خطی این کتاب هم اکنون در کتابخانۀ آیةالله مرعشی نجفی در قم با شمارۀ ۵۴۲۵ موجود است. • ۳. حياة الأبرار في معجزات الكرار این کتاب را مرحوم آقا بزرگ در متنی که در بالا آمد از آثار مرحوم سید حسین فزرند سید قریش قزوینی دانسته‌اند اما در الذریعه ج‌ ۷ ، ص ۱۱۳ و ج ۱۶، ص ۲۶۵ مانند سایر محققان[۵] این کتاب را از آثار خود آقا سید قریش دانسته‌اند. شاگردان آقا سید قریش قزوینی استاد حجةالاسلام‌والمسلمین وکیلی در یادداشتی با عنوان طریقت عرفانی آیة الحق آقا سید قریش حسینی قزوینی درباره شاگردان ایشان می‌نویسند: از شاگردان ایشان نگارنده فقط این چند نفر را می‌شناسد: • ۱. عارف الهی مرحوم امام‌قلی نخجوانی که وصی و جانشین ایشان است • ۲. فرزند ایشان سید جلیل القدر و صاحب کرامات مرحوم آقا سید حسین قزوینی که پس از پدر به شاگردی در نزد مرحوم امام‌قلی نخجوانی رفتند • ۳. میر سید علی پدر سید جلال الدین ابوالفضل عنقا که ابتدا از شاگردان مرحوم سید بود و سپس به دامادی ایشان مفتخر شد. (انوار قلوب السالکین، ص۱۰) • ۴. از عبارات مرحوم شیخ آقا بزرگ در طبقات به دست میاید که داماد مرحوم آقا سید قریش یعنی مرحوم آشیخ باقر برغانی نیز از اهل معنی بوده است. ایشان در وصف مرحوم شیخ باقر می‌نویسد: «و كان من الأجلاء المرتاضين و الصلحاء المتورعين» و بعید نیست که ایشان نیز شاگرد آقا سید قریش باشند. از شاگردان مرحوم امام قلی نخجوانی فقط آقا سید حسین قزوینی و مرحوم آیة الله سید حسین قاضی طباطبائی والد معظم حضرت آیة الحق و العرفان آقا سید علی قاضی طباطبائی قدس الله سره را می‌شناسیم و نگارنده از غیر از این بزرگان اثری در تاریخ از این طریقه نیافتم. وفات آقا سید قریش مرحوم آقا بزرگ طهرانی در الذریعه ج ۱۶، ص ۲۶۵ وفات ایشان را در سال ۱۲۷۹ و در شهر کربلا دانسته‌اند. [۶]. اما ظاهرا ایشان در قزوین وفات نموده‌اند و بعد پیکر مطهرشان توسط حاکم قزوین با احترام تمام به کربلا منتقل و در مقبرۀ‌ رکن الدوله پسر فتحعلی شاه به خاک سپرده شد.[۷] http://erfanvahekmat.com/e/qb

🔸راه کسب حکمت و اثر آن در زندگی 🔸إنّ لِكلِّ شيءٍ دَليلاً و دَليلُ العَقلِ التَّفَكُّرُ ، و دَليلُ التَّفَكُّرِ الصَّمتُ 🔸انسان اگر بتواند حکیمانه عمل کند همیشه موفق خواهد بود. 🔹در کلام استاد اخلاق حاج‌آقا بنایی‌کاشی @meysamtammar_qz

🔸بهترین ذکر برای ادای قرض 🔸میزان کار و فعالیت برای کسب روزی 🔹در کلام استاد اخلاق حاج‌آقا بنایی‌کاشی @meysamtammar_qz