چشم ها حرف می زنند ... ما که لحظه ی آخری که حاج همت از حاج ق.ا.س.م از سنگر فرماندهی در خیبر خداحافظی کرد و با موتور و همان شلوار معروفش به سمت مجنون می رفت را ندیدیم ، اما حتما در چشمهایش حرف های آسمانی داشت که خدا چشمها را با قابش برای خودش برداشت... ما چشم های قتیل بغداد در لحظه های آخرین آغوش گرمش با ابومهدی را چند لحظه قبل از ارباًاربا شدنشان ندیدیم ، اما حتما حاجی با نگاهش حرفی با عظمت تر از همه ی دنیا به ابومهدی زد که اینگونه حلت بفنائک شد و ما ماندیم و یک دست به یادگار مانده ... ما چشم های ورم کرده زیر کتکِ آرمان را در آن لحظه ای که برای همیشه به بهشت خدا باز شد ، ندیدیم اما حتما آقای ما در چشمهایش روایتی را خواند که آرمانِ عزیزِ ما خطابش کرد ... ما چشم های دخترک کاپشن صورتی با گوشواره قلبی را در آن لحظه که خود را به آغوش عمو قاسم رساند ندیدیم ، اما او چه حرفی با چشمهایش زد که یک ملت با سیل اشک او را یاد می کنند ... ما در لحظات حساس چشمها را ندیده ایم ... حرفهایشان را نشنیده ایم ... چشم حججی را در مقتل ... چشم عجمیان را در زیر دست و پا ... چشم آن مادر شهید گمنام را به وقت دلتنگی ... و هیهات از چشمانی که نبیند چشمها سخن می گویند ... خوب که می نگرم ... پا که به وادی چشم ها می گذارم ... خودم را در محضر آنها می بینم ... چقدر سخت است چشم دوختن به چشمانی که با تو سخن ها داشته و تو به زرق و برق موهوم دنیای ماده بر آنها چشم بسته ای ... همه ی چشم ها حالا به فردای من است ... این برگه ی رای نیست که در هوا می غلطد بروی برگه های دیگر صندوق می نشیند ... این لحظه ی قرار چشم هاست که به اندازه ۴۵ سال ایستادگی و مقاومت حرف دارد ... و من می آیم که چشم هایم را بروی چشمانشان باز کنم نه زیر لگد قاتلانشان.... #مسافر۱۴۴۴ #انتخابات #ایران_قوی #همه_با_هم #چشم https://eitaa.com/joinchat/482803912C9dd4382f00