برای مردم غزه دعا کنید
این سه روز ایام البیض ماه مبارک دعای مجیر
بخوانید به نیت نجات زنان و مادران غزه
و نابودی اسراییل غاصب کودک کش زن کش جنایت کار
این جنایت بزرگ بیمارستان شفا و خون زنانی که مورد تجاوز قرار گرفتن و بعد به شهادت رسیدند نباید پایمال شود
این خونها باید بجوشد و این رژیم منحوس را
نابود کند
جوشش این خونها باید توسط ما توسط همه مسلمین جهان صورت بگیرد
یک یاعلی بگویید و تمام فضای توییتر و اینستاگرام و ویراستی و شبکه های اجتماعی را پر از انزجار عمومی با درخواست نابودی اسراییل کنید
هشتک #اسراییل_جنایتکار راه بیندازید
هشتک #سازمان_حقوق_بشر_ضد_حقوق_بشر
راه بیندازید
یا صاحب الزمان خودت کمک کن
اللهم عجل لولیک الفرج
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎥مادرم از اذان گفتن من خیلی ذوق کرد
بنیامین بهادری پس از حواشی بهوجود آمده در رابطه با اذان گفتنش گفت: وقتی اذان گفتم یکنفر به من گفت که آیا تو با مردمی یا علیه آنها هستی؟ ولی برای من ذوق کردن مادرم از این واقعه بیش از بقیه چیزها اهمیت داشت.
من برنامهها و کنسرتهای بسیاری را با موفقیت اجرا کرده بودم ولی مادرم با اذان گفتن من ذوق کرد، به آن فرد گفتم: «حالا نمیدانم آیا مادرم جزو مردم هست یا نه!»
حالا دغدغه مسلمین جهان برای جزءهای عقبافتادهشان از ختم رمضانی قرآن، بیش از نگرانیشان برای وعدههای عقبافتاده غذایی در نوار غزه است. واللّه نگرانی زنان خانههامان برای انتخاب غذایی برای پخت سحری فردا، بیشتر از نگرانیشان برای مادران غزه شده که گوشتهای سوخته اطفالشان را در پلاستیک جمع میکنند. امروز صیام و گرسنگی مردان در سراسر بلاد اسلامی، آنها را به یاد ساعتهای باقیمانده تا افطار میاندازد اما بهیاد گرسنگی مسلمین غزه نه. والدینِ بچههای ناز لطیفی که هنوز به تکلیف نرسیدهاند، وقتی اندک زحمت و اذیت کودکشان در روزهی کلهگنجشکی را میبینند، تاب نمیآورند و اصرار میکنند که غذا بخور، ولی لحظهای برای ماهها گرسنگی اطفال غزاوی بغض نمیکنند. جوانها کتب اخلاقی میخوانند؛ شیعیان ابوحمزه و سنیان رکعتبهرکعت تراویح میخوانند، اما کسی برای نوامیس مسلمین زیر یوغ یهود فریادی برنمیکشد. قحطی شده. امکانات پزشکی نیست. خانهها تخریب شده. مساجد خاکستر شده. همه اما کنج محراباند. جهان اسلام مرده؛ در تابوت خفته؛ و حتی غیورمردی نیست که بر جنازهاش نماز بگذارد. نه دول اسلامی رگ غیرتی برای حمایت و نطق کشیدن دارند و نه حتی عموم مسلمین مواسات و همدردی با مسلمانهای زیر بمب و آوار غزه. فراموش شدهاند. انگار که هرگز نبودهاند. نه دیگر تیتر خبرهایند و نه موضوع یادداشتها. نه در دعاهای جمعیِ مساجد میشود یافتشان، و نه در محتوای مجازی تایملاین جهان اسلام. سفرههای افطار در پنجاهودو مملکت اسلامی، روی خون اطفال غزه پهنشده انگار. هیچکس به یادشان نیست. هیچکس. چه خوب گفته بود آن خبرنگار فلسطینی: این بدترین ماه رمضانی نیست که بر امت مسلمان می گذرد؛ بلکه بدترین امت مسلمان است که ماه رمضان بر او میگذرد!
«مهدی مولایی»