♨️تغییر بنیادین رویکرد سعودی در برابر بحران سوریه؛ شرکت در جنگ سوریه حرام است! 🔻شیخ سلیمان الرحیلی، از سلفی‌های مدخلی سعودی به صراحت شرکت در جنگ سوریه را حرام دانست. 🔻همزمان با بالاگرفتن مجدد درگیری‌ها در سوریه و پیشروی سریع گروه‌های مسلح در مناطقی از این کشور، الرحیلی از سلفی‌های مدخلی سعودی، در اظهاراتی گفت: من آگاهانه فتوا می‌دهم که بر جوانان و مردان و زنان جایز نیست به بهانه جهاد، به شام یا فلسطین بروند، چرا که این، جهاد در راه خدا نیست؛ هیچ کدام از فضائل جهاد را ندارد و فاقد شرایط جهاد است. 🔻وی در ادامه می‌گوید چه بسیار جوانانی که رفتند و کشته یا ناقص‌العضو شدند، و مشکلات زیادی برای خانواده‌هایشان به وجود آمد... 🔻این فتوای الرحیلی در حالی است که دولت سعودی در یک دهه گذشته - از آغاز جنگ داخلی سوریه -، یکی از قوی‌ترین حامیان نیروهای سلفی و جهادی در آن کشور بوده است. 🔻اما اکنون بسیاری از شخصیت‌های سرشناسی که نقشی پررنگ در تحریک افراد و مشروعیت‌بخشی به جنگجویان تکفیری سوریه داشتند، مانند محمد العریفی، ناصر العمر و... در زندان‌های سعودی به سر می‌برند. @mh_sahraei

خاستگاه رهبران تروریست وهابی کجاست؟ @mh_sahraei

بیت‌کوین ۱۰۰ هزار دلاری شد هر واحد از بیت‌کوین، گران‌قیمت‌ترین ارز دیجیتال جهان، در ادامۀ رکوردشکنی‌های تاریخی‌اش به بیش از ۱۰۲ هزار دلار رسید. @mh_sahraei

🟡 یارو عکس چند تا زن لختی کنار دریا از قبل از انقلاب گذاشته و یه عکس هم از زنان محجبه بعد از انقلاب در کنار دریا گذاشته و به خیال خودش قبل و بعد انقلاب را با هم مقایسه کرده! 🟢 یه عزیزی هم در جوابش دو تا عکس بالا فرستاده و نوشته: «این فقط تهران قبل و بعد از انقلابه بقیه شهرهای ایران که در حد دهات‌های الان هم نبودن! اما خب مغز اپوزیسیون ایرانی توی پایین‌تنه‌ست و فقط لخت شدن رو توسعه و پیشرفت می‌بینه...» @mh_sahraei

. @mh_sahraei

📸 شهر غزه، صف #نان و شکوه #حجاب...❕ @mh_sahraei

ساده لوح ها تا "سلاحشان رو زمین گذاشتن" تا "آدم حسابشان کنند" مجبورشان کردند قبل از اعدام، صدای سگ‌ دربیاورن #صحبتهای_در_نیویورک #اعتماد_به_دشمن #آمریکا @mh_sahraei

🟢 سیر تا پیاز تحولات سوریه، و اطلاعات ضروری درباره گروه‌های فعال در سوریه را «مقداد خداداد» با زبان ساده در ۹ دقیقه توضیح می‌دهد. @mh_sahraei

ماجرای هدیه انگشتر با نگین مشکی به حسن روح الامین توسط مقام معظم رهبری

فاصله رسانه تا حرفه‌ای شدن محمدهادی صحرایی روزنامه کیهان مورخ 22آذر403 https://kayhan.ir/fa/issue/3152/11 وقتی «کارلایل»، مطبوعات را پس از قانون اساسی و مجلس شورا و احزاب سیاسی، رکن چهارم دموکراسی و مشروطیت نامید، شاید گمان نمی‌کرد که پس از گذشت حدود 200 سال و با وجود تحول و تطور بنیادین شکل و قالب رسانه‌ها و ظهور پیام‌رسان‌های امروزی و «فضای مجازی»، همچنین «شهروند خبرنگارها» و «انسان رسانه‌ها» و ..، و نیز تغییر ساختار حکومت‌ها، هنوز برخی در رکن چهارم دموکراسی متوقف شده باشند. و شاید گمان نمی‌کرد که برخی دیکتاتورها یا در این رکن نفوذ کنند و یا خودشان رکن دیگری شوند و یا برخی از همین اهالی خودشان دیکتاتوری کنند و این حرفه منحرف شود و یا به مرور کار به دست غیرحرفه‌ای‌ها بیفتد و از آن برای تسویه‌حساب شخصی یا مطامع حزبی بهره گیرند. پیشنهاد این وجیزه، شروع یک گفت‌وگوی نخبگانی و ادامه‌دار و از سنخ امر به معروف رسانه‌ای است و معتقد است با کار حرفه‌ای یا اصلاح و احیای تعهد رسانه‌ای می‌توان مقدمه اصلاحات بزرگ و واقعی و مورد نیاز جامعه را فراهم کرد و ذائقه‌ها را به سمت اخلاق و سلامت و صداقت پیش برد. رسانه‌های بزرگ ملی اگر اراده کنند می‌توانند با شروع اصلاح‌گری از خود، اصلاح را به سطح رسانه‌های محلی و آنها هم این مایه حیات را به مویرگ‌های اجتماع برسانند. اگرچه برخی را می‌توان به تمام معنا کاسبان این بی‌اخلاقی دانست که از این آشفتگی و اغتشاش فرهنگی، نان می‌خورند و برای بی‌اخلاق کردن رسانه‌ها تلاش می‌کنند. شوربختانه، گسترش فضای مجازی و امکان حضور ناشناس و بی‌ضابطه افراد در آن از یکسو، همچنین امکان ورود بدون آموزش این حرفه در آن باعث ایجاد اختلالات شدید اخلاقی در رسانه‌هایی شده است که قرار بود در راه صلاح و اصلاح جامعه قلم بزنند و فعالیت کنند. نمی‌توان از اصلاح امور ناامید بود و بی‌عمل ماند. و اگر به آموزش ادامه دار و صحیح و اراده برای تغییر و نیز مراقبت از طهارت رسانه معتقد باشیم می‌توانیم به ساختن آینده‌ای خوب و روشن برای رسانه‌های متعهد اقدام کنیم و امیدوار باشیم که رسانه‌هایی متولد خواهند شد که به تمام معنا «معلم و مربی» افکار عمومی و رکن مهم و رشددهنده جامعه اسلامی باشند نه اینکه رکنی چهارم از دموکراسی‌ای باشند که به جای محوریت خدا و موضوعیت اخلاق در آن، انسان و سود سوداگران، حاکمیت دارند. شاید بیشترین لطمه را همین غفلت و فراموشی به بدنه رسانه‌ها و در نهایت اجتماع زده است. تقلید کورکورانه از رسانه‌های بی‌خبر از خدا و عاری از اخلاق غربی، جدای از نابود کردن رسانه و ناامید کردن مردم، توانسته رسانه را به «ابزار قتّاله»‌ای برای ذبح اخلاق و منافع اجتماعی تبدیل کند. دلیل اضطراب یا آرامش جامعه را می‌توان در موضوعات مختلف جست ولی یکی از مؤثرترین آن، بی‌شک رسانه‌ها هستند. برای نمونه «حجم زیاد پرونده‌های انتظامی و قضائی» را هم می‌توان به دلیل گسترش جرم و فساد جامعه دانست و با سایر کشورها مقایسه و مردم خود را تحقیر نمود، و هم می‌توان آن را نشانه اعتماد مردم به اقتدار فراجا و دستگاه قضا معرفی کرد، و هم می‌توان به این نکته اشاره نمود که بالا بودن این‌گونه آمار، نشان‌دهنده جامعه‌ای است که حساسیت اخلاقی بالایی دارد و با جوامعی که در آنها بی‌تفاوتی یا ناامیدی بالاست تفاوت دارد. در سایر فرهنگ‌ها غیرت و ناموس به اندازه فرهنگ ما نیست و یا مردمانشان مثل ما طلا و ارز و عتیقه انبار نمی‌کنند که تولید پرونده کند و در دزدی و قتل و... هم مردم ترجیح می‌دهند با خرید اسلحه و نگهداری سگ از امنیت خود محافظت کنند و به امید دستگاه‌های بوروکرات پلیسی و قضائی نباشند. غیر از این «زاویه دید» که گفته شد می‌توان به آفت‌های مختلف دیگری که در حوزه رسانه است و مانع انجام مأموریت رسانه‌هاست اشاره کرد. برای نمونه چقدر از مطالب رسانه‌ها به تسویه‌حساب‌های شخصی یا حزبی اختصاص می‌یابد؟ یعنی چرا باید بسیاری از «مطالبه رسانه‌ها طلبکاری»‌های گذشته باشد؟ چرا برای برخی رسانه‌ها «دولت‌ها معیار خوب و بد کارها» بوده و اقدامات دولت یا مسؤولین دلخواه، همه خوب و قابل دفاع است ولی همین اقدامات اگر توسط دیگران انجام شود بد است؟ چرا برخی رسانه‌ها گزاره‌ها و گزینه‌های اخلاقی را « نسبت به احزاب» می‌سنجند و گزینش می‌کنند؟ و این قاعده که فرمودند «دوست داشتن هر چیزی، انسان را کور و کر می‌کند» را چگونه می‌شود در رسانه‌ها مراقبت کرد؟ و مراقب بود که گلایه و به دلخواه نبودن، رسانه‌ها را از موضع حق برنگردانند؟