🔰آن جا که تو تمام شدی تازه رفتن آغاز می شود. 🔶🔸 بلاء در نعمت‏ ها و تحول نعمت‏ ها، اطمينان به نعمت را بر مى‏ دارد. 🔸 و ابتلاء و مصائب، ضعف‏ ها و حالت‏ ها را به تو نشان مى‏ دهند و تمحيص مى‏ كنند 🔸 و در نتيجه تكيه بر علم و عشق و عمل برطرف مى‏ شود و اطمينان به قدر و اطمينان به شكر در دارايى‏ ها و صبر در گرفتارى‏ ها، در تو مى‏ شكند، 🔸 كه اين‏ها و اين شكر و صبر به اندازه تو هستند و مگر تو چه قدر و تا چه قدرى، كه تا او سربردارى. 🔸 مگر حسين عليه السلام با آن همه فنا و وفاء و شكر و رضا در لحظه‏ هاى آخر مستغيث نيست و «يا غياث المستغيثين» ندارد؟ 🔸 پس تو مى‏ مانى بدون تكيه بر نعمت و بدون تكيه بر علم و عشق و عمل، و بدون تكيه بر طاعت و حالت و بدون تكيه بر صبر و شكر، 🔸 تو مى‏ مانى و بى نهايت راه و توشه‏ ى كم. 🔸 تو مى‏ مانى و تمام مى‏ شوى و آن‏جا كه تو تمام شدى تازه رفتن آغاز مى‏ شود. «يا ايتها النفس المطمئنة ارجعى الى ربك ...» 🔸 از تمام امكانات و از تمامى سعى و عمل و صبر و شكر، به او باز مى‏ گردى، 🔸 كه جز با او به سوى او راهى نيست، «يا غياث المستغيثين». 📝 استاد علی صفایی حائری( کتاب وارثان عاشورا،صفحه ۷۳) #قلم_علما @gonbadekabood