کاشکی یه مکان برای فرار باشه که علاوه بر کارا و مسئولیتا و آدما، زمان هم نتونه پیدات کنه. ددلاین، "وقتش الانه وگرنه جا میمونی"، "از زمانت استفاده کن"، و... توش نباشه.
این حالتی که یه چیزی رو از اعماق وجودت حس میکنی بعد فرداش بهش میگی "پیاماس بودم" چیز جالبی نیست. لطفاً حذف بشه.