مشکلات جامعه ایران با حرف زدن درباره‌ش حل نمی‌شه، اسرائیل با حرف زدن از روی نقشه پاک نمی‌شه، گودال تبدیل به شکاف نمی‌شه، هیچی نمی‌شه کلا.

الان می‌دونم با یه آدم اهل نوشتن صحبت کنم کلی جواب داره برای حرفام که به همه‌شون می‌گم آره درست می‌گی و من دارم اشتباه می‌گم، ولی حقیقتش خسته شدم‌. از خوندن خسته شدم و از نوشتن. از اینکه فکر می‌کنم اگه درباره فلسطین بنویسم دیگه عالیه و کارمو انجام دادم.

صبح شنبه بخیر.

اغلب اوقات، جواب "بقیه چه فکری می‌کنن"، اینه که آدما اصلا فکر نمی‌کنن.

این مرد هیچ‌وقت از ذهنم بیرون نرفته. وسط قاطی شدن با اموری که هیچ ربطی به وقایع جهان ندارن، یادش میفتم. و بعد یادم میاد که چقدر دنیا جدی‌تر و بزرگ‌تر از چیزیه که دارم زندگی‌ش می‌کنم.

.

هر کجا هستم، باشم آسمان مال من است پنجره، فکر، هوا، عشق، زمین مال من است چه اهمیت دارد گاه اگر می‌رویند قارچ‌های غربت

اومدم اینو بگم، دیدم کلا یه ربعه که یک‌شنبه شده.

"متفاوت بودن" خیلی ادای جالبیه ها، کلیم آدما باهاش پز میدن ولی درواقع این شکلیه که هر ثانیه داری فکر می‌کنی آیا شبیه عقب‌مونده‌ها رفتار می‌کنی یا صرفا احمق به نظر میای.

تا وقتی مدعیان اسرائیل تو این دنیا نفس میکشن، خیال راحت حراممونه!

تاحالا به "کاشکی این نبودم" فکر کردین؟

دانشکده‌مون عالیه دوربین گرفتم دستم، نه تنها گیر نمیدن بلکه وقتی یه نفر گیر داد مسئول امور عمومی اینجوری بود که نهه اشتباه گرفتن تو کار خودتو بکن خیلیم عالیه:))