و مجازی ای که نذاشت دو سال تمام نوشته هام تو یه جای مطمئن تر از یه چت روم یا یه صفحه ی سفید دیجیتالی باشن که معلوم نیست کی پاک میشن یا کی گوشی رو از دست میدم🚶🏻‍♂

صبح مایل به ظهرتون بخیر✋🏻 امیدوارم انگیزه ی قوی برای بیدار شدن داشته باشین =)

یادم افتاد یه دورانی ام بود هممون ارزو داشتیم یه ویلا با ویو رو به دریا داشته باشیم که صبح بریم حموم و دوش بگیریم بعد با همون حوله بیایم لب بالکن قهوه بخوریم

میدونید فرق گیم با فیلم چیه؟ تو فیلم یه بازیگر این صحنه رو میبینه بعد واکنش های طبیعی خودشو نشون میده و بعد از اون شما فقط نگرانین که این جنازه نپره جلوی دوربین ولی تو گیم بعد از دیدن این صحنه خودتون باید ادامه راه رو برین و نگران خودتون باشین که یه وخ سکته نکنین ^_^

هر کی جرات داره بیاد بگه اینکه بعد از کلی چیز میز پاک کردن بازم پیام میاد حافظه نداری دلیل خوبی برای کوبیدن گوشی تو دیوار نیس همونجا گوشیمو میکوبم تو صورتش😑

دنیاهای خیالی برای مایی که توشون نیستیم خیلی جذابن دنیا های انیمه، فیلم، گیم... اون کاراکترا تو دنیای واقعی ای زندگی میکنن که ما میخواستیم داشته باشیم :) ولی حالا خیالی بودنشم حتی برامون لذت بخشه

ساحل خوش برگشتی

کلا زندگی من در حاشیه گذشت😂 هیچ وقت وسط ماجرا ها نبودم در حاشیه وایمیسادم تیکه پاره شدن بقیه رو نگا میکردم

زیباست نه؟ :/

عمیقا نیازمند اینم انقدر حرف داشته باشم برای زدن که باهاش بتونم مخ یه نفرو بخورم

چرا هر چی ساحل عمیقا دوستش داره منم دوست دارم؟

نگو ک توهم دوسش داری🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂