اکثر اوقات به جای اینکه حرف بزنم، دارم توضیح میدم چقد تلاش میکنم برای حرف زدن ولی حرفم نمیاد.

من: از ثبات داشتن خوشم میاد همزمان من: هی، میشه یکم هیجان انگیز تر بشه؟

بی تو باز امشب چند بار شب است!

هر دفعه میام فکر کنم "این یکی دیگه مثل بقیه آدما نیست"، یکی غافلگیرم میکنه.

_ مرز در عقل و جنون باریک است...

این طراحای سوال چجوری شبا راحت میخوابن؟! واقعا برام سواله.

من آدم کم حرفی نیستم فقط تا میام حرف بزنم یادم میفته اینا آدمایی نیستن که حرفای منو بفهمن...

مخالفتتون با کلیشه ها ام کلیشه ایه!

هر کاری دلتون میخواد با زندگیتون بکنین فقط توقعات و از خودتون بالا نبرین. مخصوصا توقعات بقیه رو

قبلنا بعد از حضور تو یه جمع به این نتیجه میرسیدم با فلان آدما نمیتونم حتی حرف بزنم الان وقتی وارد جمع میشم وقتی میتونم با یکی حرف بزنم تعجب میکنم. به معنای واقعی.

دیگه احساس می کنم هرچی اینجا بگم بعدا بر علیهم استفاده میشه:/

دارم تو چرخه ی باطل "تایپ کردن، فکر کردن به اینکه فایده گفتنش چیه، و پاک کردن" گیر میفتم.