حسم نسبت به وضعیت های ایده آلی که تو ذهنم ترسیم میکنم، همینه:
Dream within a dream...
به طرز عجیبی، هرچی میام تایپ کنم بعدش پشیمون میشم و کاملا، نمیدونم چی میشه گفت...
یه سری مواقع هست که اگه گریه کنم، حرصم درمیاد که چرا گریه کردم
و اگه گریه نکنم، حرصم درمیاد که چرا گریه نکردم...
دقیقا خودمم نمی دونم باید چه غلطی کنم.
یکی از جنبه های خودآزاری اینه که میگی اِ سرم درد میکنه؟ پس بزار موهامو محکم تر ببندم.🚶🏻♂️