ورژن آخر شبِ آدم‌ها دلنشین‌تره؛ احساسی، شجاع، آسیب‌پذیر، واقعی، واقعی، واقعی.

- سوگند های شبانه.

از دست دادن خیلی پدیده عجیبیه. نه میتونی پیش‌بینی ش کنی، نه میتونی گاهاً جلوشو بگیری، نه میتونی بفهمی چیو قراره از دست بدی، حتی گاهیم اصلا نمیفهمی که داری از دست میدی.

ولی فکر کردن بهش از خودشم گاهی مزخرف تره. فک کن نشستی کنار دوستات داری چیپس میخوری، فارغ از هر گونه درس و کنکوری که فاصله ی زیادی باهاش نداری و یهو، "دیگه قرار نیست چنین چیزیو تجربه کنی؛ چون قراره به زودی تموم شه!"

هیچ وقت این صحنه رو یادم نمیره. همه ی بچه‌ها داشتن داد میزدن، چراغا خاموش بود و فقط تلوزیون روشن بود، مسی داشت سمت دروازه ی فرانسه میرفت، هیجان زیاد بود، و اون وسط یهو یادم افتاد که من دیگه هیچ وقت چنین چیزیو تجربه نمیکنم. هیچ وقت. و انگار همون وسط خشکم زده بود.

یه کارایی رو با بقیه نکنید که اگه یه روز یکی همون کارو با خودتون انجام داد، اشکتون دربیاد.

هرچقد روز کنکور استرس نداشتم، الان برا نتایج استرس دارم.

-

کی میدونه هیچ وقت تا آخر عمرت چیزی که تغییر کرده، دوباره اونی میشه که قبلا بوده یا نه...

_

احساساتتون حالمو بهم میزنه. احساساتتون حالمو بهم میزنه. احساساتتون حالمو بهم میزنه.