🔰آیا پیامبر(ص) نگران آن بودند که نامشان در عالم بلندآوازه نشود؟! 🔹 «وَ رَفَعْنا لَكَ ذِكْرَكَ»؛ ذکر شما را رفعت داديم. یعنی نام شما را در عالم، بلند کرديم و شما در عالم بلندآوازه شديد. 👈 گويا نبی اکرم (ص) نگران اين بودند که آوازه ایشان جهان‌گير نشود؛ خداوند می‌فرمايد: ما به شما #رفعت_ذکر داديم، بار را سبک کرديم و شما بلندآوازه شديد. 🔹 وجود مقدس نبی اکرم (ص) قطعاً نگران رفعت ذکر خودشان نیستند. قدم اول در وادی تقوا این است که انسان برتری جویی در زمين نداشته باشد. «تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذينَ لا يُريدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَ لا فَساداً وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقينَ»[قصص/83]؛ وجود مقدس نبی اکرم (ص) همه مقامات را طی کرده اند. پس نگرانی ايشان از اين رفعت ذکر، چه بوده؟ 🔸 قصه اين است که اگر نبوت نبی اکرم (ص) و نام نبی اکرم (ص) رفعت پيدا کند، توحيد در عالم رفعت پيدا می کند. #طريق_رفعت_توحيد، رفعت ذکر حضرت است. حضرت نگران اين هستند که دعوت خودشان، که دعوت به توحيد است، جهان‌گير نشود. نکته این است که اگر خدای متعال [به پیامبرش] می فرمايد ما شما را بلندآوازه کرديم، حضرت به‌دنبال نام خودشان نبودند، بلکه به‌دنبال رفعت نام الهی بودند و اين از طريق رفعت ذکر خود حضرت واقع می شود. [لذا میفرماید تا به حال اسمی از شما نبود، ولی ما دعوتِ شما را به جایی رساندیم که نام شما کنار نام خدا آمد. ❇️توحيد به این شکل محقق می‌شود؛ و الا قرآن درباره بت پرستان هم می فرمايد که اگر به آنها بگویی آسمان را چه کسی آفريده، میگویند خدا آفريده است[عنکبوت/61]؛ [اما] اينکه توحيد نيست. توحيد همان است که خدا به پيامبر عطا کرده و پيامبر به جامعه عطا می‌کند؛ «قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحى إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ»[کهف/110]. همه، مهمان اين توحيد هستند. به‌اندازه‌ای که شعاع توحيد نبی اکرم (ص) در دلی بيفتد، خداشناس می شود. «بِنَا عُبِدَ اللَّهُ وَ بِنَا عُرِفَ اللَّهُ وَ بِنَا وُحِّدَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ مُحَمَّدٌ حِجَابُ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى»[کافی،ج1ص145]. اين روايتِ عجيبي است. میفرماید توحيد و معرفت و عبادت خدا، از طریق ما واقع می‌شود و نبی‌اکرم (ص) حجاب است؛ يعني بدون حجابِ حضرت، کسي موحد نمی شود. #سوره_انشراح 📚 تأملات قرآنی، جلد۳، گفتار دوم @mirbaqeri_tafsir

🔰 معیار ارزیابی توحید در جوامع! 🔸 انسان به اندازه‌ای موحد می شود که ذکر نبی اکرم (ص) در دلش رفعت پيدا می کند. اصلاً #توحيد_بدون_نبی اکرم (ص) امکان ندارد. خدای متعال می‌توانست توحید را #بدون_واسطه در عالم به پا کند، اما #طريق_اقامه_توحيد و رفعت نام خودش را، نام انبياء و اولياء قرار داده است(1). هر دلی به‌اندازه‌ای که نبی اکرم (ص) در نظرش عظمت دارد، به همان اندازه موحد است. اگر کسی نبی اکرم (ص) را آدمی می داند که عارف بوده و رياضت می‌کشيده و مکاشفه داشته، به همين اندازه موحد است و بيشتر از اين به دين نرسيده است. اگر کسي ائمه (عهم) را در حد يک امامزاده می شناسد ـ و [مثلاً معتقد است ائمه (عهم)] آدم‌های خوبی بودند که گناه نمی کردند و علومی هم داشتند ـ [او] به همین اندازه موحد است، بيش از اين نمی تواند به توحيد برسد. 🔹عظمت نبی اکرم (ص)، عظمت الله است. اصلاً حضرت [در عرض خدای متعال] چيزی نيست که عظمتش در عرض عظمت خدای متعال باشد. مگر خود خدای متعال نمی فرماید «وَ رَفَعْنا لَكَ ذِكْرَكَ». آیا خدا ـ العیاذ بالله ـ يک بت در عالم درست کرده؟! یعنی آیا در مقابل رفعت خودش، به پيامبرش هم رفعت داده؟! آیا خودش بتی درست کرده، بعد هم گفته اين بت را نپرستيد؟! [قطعاً چنین نیست؛] پس #رفعت_ذکر نبی‌اکرم (ص)، رفعت توحيد است. 🔸 در هر #جامعه‌ای ـ نه فقط در آن دوران ـ به‌اندازه‌ای که ذکر نبی اکرم (ص) رفعت پيدا می کند، توحيد اقامه می شود؛ اگر می خواهيد ببينيد در یک جامعه چقدر توحيد اقامه شده، ببينيد پيامبر چقدر در آن عظمت دارد. حتی در #باطن_خود_انسان [هم به همین صورت است]؛ اگر کسی می‌خواهد ببيند چقدر توحيد در باطنش اقامه شده، اگر میخواهد ببیند چقدر موحد است، بايد ببيند چقدر نام نبی اکرم (ص) در نظرش رفعت دارد؛ به‌اندازه‌ای که نام حضرت در نظر او رفعت دارد، به همان اندازه موحد است. (1) لَا يُعْرَفُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَّا بِسَبِيلِ مَعْرِفَتِنَا ... إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَوْ شَاءَ لَعَرَّفَ الْعِبَادَ نَفْسَهُ؛ وَ لَكِنْ جَعَلَنَا أَبْوَابَهُ وَ صِرَاطَهُ وَ سَبِيلَهُ وَ الْوَجْهَ الَّذِي يُؤْتَى مِنْهُ؛ فَمَنْ عَدَلَ عَنْ وَلَايَتِنَا أَوْ فَضَّلَ عَلَيْنَا غَيْرَنَا فَإِنَّهُمْ «عَنِ الصِّراطِ لَناكِبُون» [الكافی، ج1، ص184] #سوره_انشراح 📚 تأملات قرآنی، جلد۳ @mirbaqeri_tafsir