🔴 #تاریخ_بصیرت_افزای_بزرگان_دینی_و_اصحاب
🔶 خیانت جَریربن‌عبدالله بَجَلی به امیرالمؤمنین (ع) و عکس‌العمل آن حضرت
🔺 جریر کسی است که امیرالمؤمنین (ع) نامه‌ای به دست او داده و او را به‌سوی معاویه فرستاد و در آن نامه، معاویه را بین دو امر مخیر کرد: یا تسلیم شود و یا اعلان جنگ کند. جریر نامه را به معاویه داد؛ اما خود برنگشت و به معاویه ملحق و پناهنده شد. علی (ع) به‌دلیل خیانت او، خانه‌اش را در کوفه خراب کرد.
🔺 با گذشت زمان و بعد از شهادت امام حسین (ع)، به‌دلیل پیروزی ظاهری یزید بر سیدالشهدا (ع)، در محل خانه جریر، مسجدی بنا کردند. چند مسجد در کوفه وجود داشت و در روایات نیز به آنها اشاره شده است که نماز خواندن در این مساجد، کراهت شدید دارد؛ یکی از این مساجد، مسجد جریربن‌عبدالله بجلی است. البته در حال حاضر اثری از آن مسجد وجود ندارد.
@ansoyesiasat
هدایت شده از استاد مهدی طائب
🔴 #تاریخ_بصیرت_افزای_بزرگان_دینی_و_اصحاب
🔷 یاران بابصیرت امیرالمؤمنین(ع)
14- حکیم‌بن‌جَبَله
🔺 حکیم‌بن‌جبله از یاران علی (ع) و از استوارگامان در اطاعتش و از آگاهان به حق خلافتش بود.
🔺 او در جریان شورش علیه عثمان، رهبری بصریان را بر عهده داشت.
🔺 در روزگار خلافت علی (ع) پس از آنکه فتنه‌افروزان جمل به سرگردگی طلحه و زبیر، آتش‌بس با عثمان‌بن‌حُنَیف (فرماندار بصره) را نقض کردند و بر مردم یورش برده و قصد تصرف بصره کردند، حکیم با یاران خود، آگاهانه و شجاعانه با آنان جنگید.
🔺جمله بلند او که در هنگام نبرد با جَمَلیان بیان کرد و گفت: «من در پیکار با اینان در تردید نیستم... »، نشان‌دهنده شناخت دقیق و باور عمیق او به حق است. او در این نبرد، شهد شهادت نوشید.
🔺 علی (ع) یکی از دلایل نبرد با لشکر جمل و فتنه‌گری و فسادجویی آنان را قتل حکیم‌بن‌جبله به دست آنان یاد کرد.
📚 منابع:
الإرشاد، ج1، ص252
اُسد الغابة، ج1، ص521
تاریخ الطبری، ج4، صص466-471
دانش‌نامه امیرالمؤمنین (ع)، ج13، ص178-184
رجال الطوسی، ص61
@tarikhbasiratafza
هدایت شده از استاد مهدی طائب
🔴 #تاریخ_بصیرت_افزای_بزرگان_دینی_و_اصحاب
🔷 گونه‌شناسی مردم کوفه در زمان امام حسن(ع) و تطبیق آنها بر جامعه ما
🔺 مردم کوفه عبارت بودند از:
1⃣ امویان: که به‌عنوان ستون پنجم و نفوذی دستگاه معاویه در کوفه عمل می‌کردند و از سران اینها می‌توان عمربن‌سعد و عَمروبن‌حُریث را نام برد.
2⃣ خوارج: کسانی که فقط به درگیری با سپاه شام می‌اندیشیدند؛ البته نه از نگاه و رویکرد امام حسن(ع)؛ بلکه براساس مبانی خود در تکفیر اهل شام. اینها خود را از امام حسن(ع) هم اتقلابی‌تر می‌دانستند و شمربن‌ذی‌الجوشن و شَبَث‌بن‌رِبعی از سران این گروه بودند. اینها برای حضرت هزینه درست می‌کردند و شاید بتوان گفت که نقش این گروه در تحمیل صلح بر امام حسن(ع) زیاد بود. عجب اینکه آنها در ادامه کار به‌سمت معاویه چرخیدند!
3⃣ شکاک‌ها: کسانی که فریب خوارج را خورده بودند؛ اما هنوز در سلک آنها درنیامده بودند. اگرچه که مخالفتی از اینها سرنمی‌زد، اما قابل اعتماد نیز نبودند.
4⃣ الحمراء: که حدود بیست‌هزار جنگجوی تازه‌مسلمان و غیرعرب بودند و به‌دلیل ناآشنایی با معارف حقیقی اسلام، به‌راحتی در اختیار مجموعه‌ها و افراد قرار می‌گرفتند. مثلا در ماجرای مربوط به امام حسن(ع) و قضیه عاشورا به‌نفع امویان حرکت کردند.
5⃣ شیعیان: مردمانی بابصیرت که پابه‌رکاب حضرت، آماده جنگ و مبارزه بودند.
🔺 حال نوبت آن است که از تاریخ درس بگیریم: اگر معاویه را نماد «دشمن خارجی» بگیریم، شاید بتوان راهبردها و راهکارهای او را بر حرکات دشمنان مختلف نظام اسلامی تطبیق کرد. برخی را از عاقبت تقابل با خود می‌ترساند و برخی دیگر را با تطمیع و تهدید از میدان به‌در می‌کند. نیروهای داخل جامعه هم شامل همان تقسیم‌بندی بالا هستند: «نفوذی‌ها» که دل در گرو دشمن دارند و پازل دشمن در داخل کشور را تکمیل می‌کنند. خوارج که همان انقلابی‌نماها هستند و با اعمال غلط خود هزینه‌سازی برای انقلاب می‌کنند. شکاک‌ها که در فضای اجتماعیِ غبارآلود و کم‌کاری نیروهای انقلاب، ممکن است تحت‌تأثیر حرکات انقلابی‌نماها یا نفوذی‌ها قرار بگیرند. الحمراء را شاید بتوان بر افرادی تطبیق کرد که هم شور و هیجان و قدرت‌عمل دارند و هم فهمشان از مبانی انقلاب و اسلام، به‌اندازه کافی نیست و به همین دلیل باید به آنان آگاهی و بصیرت لازم را داد؛ وگرنه خدای‌ناکرده ممکن است فریب بخورند. و نهایتا انقلابیون مؤمن، که به آرمان انقلاب وفادارند و با فهم درست از تحولات داخلی و بین‌المللی، همواره پای کار انقلاب مانده و با همه سختی‌ها و مشقت‌ها، کار انقلاب را پیش برده‌اند.
🔺 تاریخ نیز چیزی جز برآیند این نیروها بر هم نیست. پس هرگاه مؤمنان انقلابی که متناظر بر شیعیان مخلص دوران امام مجتبی(ع) هستند، به وظایف خود عمل کنند و با شکست توطئه نفوذی‌های دشمن و انقلابی‌نماها، سایر طیف‌های جامعه را هدایت درست کنند، قاعدتا می‌توان آینده جامعه را آینده‌ای مطلوب و تضمین‌شده دانست؛ آنچنان‌که در دوران انقلاب اسلامی، این اتفاق رخ داده است.
📰 هفته‌نامه خط حزب‌الله، شماره 147
@tarikhbasiratafza
هدایت شده از استاد مهدی طائب
🔴 #تاریخ_بصیرت_افزای_بزرگان_دینی_و_اصحاب
🔷 گونه‌شناسی مردم کوفه در زمان امام حسن(ع) و تطبیق آنها بر جامعه ما
🔺 مردم کوفه عبارت بودند از:
1⃣ امویان: که به‌عنوان ستون پنجم و نفوذی دستگاه معاویه در کوفه عمل می‌کردند و از سران اینها می‌توان عمربن‌سعد و عَمروبن‌حُریث را نام برد.
2⃣ خوارج: کسانی که فقط به درگیری با سپاه شام می‌اندیشیدند؛ البته نه از نگاه و رویکرد امام حسن(ع)؛ بلکه براساس مبانی خود در تکفیر اهل شام. اینها خود را از امام حسن(ع) هم اتقلابی‌تر می‌دانستند و شمربن‌ذی‌الجوشن و شَبَث‌بن‌رِبعی از سران این گروه بودند. اینها برای حضرت هزینه درست می‌کردند و شاید بتوان گفت که نقش این گروه در تحمیل صلح بر امام حسن(ع) زیاد بود. عجب اینکه آنها در ادامه کار به‌سمت معاویه چرخیدند!
3⃣ شکاک‌ها: کسانی که فریب خوارج را خورده بودند؛ اما هنوز در سلک آنها درنیامده بودند. اگرچه که مخالفتی از اینها سرنمی‌زد، اما قابل اعتماد نیز نبودند.
4⃣ الحمراء: که حدود بیست‌هزار جنگجوی تازه‌مسلمان و غیرعرب بودند و به‌دلیل ناآشنایی با معارف حقیقی اسلام، به‌راحتی در اختیار مجموعه‌ها و افراد قرار می‌گرفتند. مثلا در ماجرای مربوط به امام حسن(ع) و قضیه عاشورا به‌نفع امویان حرکت کردند.
5⃣ شیعیان: مردمانی بابصیرت که پابه‌رکاب حضرت، آماده جنگ و مبارزه بودند.
🔺 حال نوبت آن است که از تاریخ درس بگیریم: اگر معاویه را نماد «دشمن خارجی» بگیریم، شاید بتوان راهبردها و راهکارهای او را بر حرکات دشمنان مختلف نظام اسلامی تطبیق کرد. برخی را از عاقبت تقابل با خود می‌ترساند و برخی دیگر را با تطمیع و تهدید از میدان به‌در می‌کند. نیروهای داخل جامعه هم شامل همان تقسیم‌بندی بالا هستند: «نفوذی‌ها» که دل در گرو دشمن دارند و پازل دشمن در داخل کشور را تکمیل می‌کنند. خوارج که همان انقلابی‌نماها هستند و با اعمال غلط خود هزینه‌سازی برای انقلاب می‌کنند. شکاک‌ها که در فضای اجتماعیِ غبارآلود و کم‌کاری نیروهای انقلاب، ممکن است تحت‌تأثیر حرکات انقلابی‌نماها یا نفوذی‌ها قرار بگیرند. الحمراء را شاید بتوان بر افرادی تطبیق کرد که هم شور و هیجان و قدرت‌عمل دارند و هم فهمشان از مبانی انقلاب و اسلام، به‌اندازه کافی نیست و به همین دلیل باید به آنان آگاهی و بصیرت لازم را داد؛ وگرنه خدای‌ناکرده ممکن است فریب بخورند. و نهایتا انقلابیون مؤمن، که به آرمان انقلاب وفادارند و با فهم درست از تحولات داخلی و بین‌المللی، همواره پای کار انقلاب مانده و با همه سختی‌ها و مشقت‌ها، کار انقلاب را پیش برده‌اند.
🔺 تاریخ نیز چیزی جز برآیند این نیروها بر هم نیست. پس هرگاه مؤمنان انقلابی که متناظر بر شیعیان مخلص دوران امام مجتبی(ع) هستند، به وظایف خود عمل کنند و با شکست توطئه نفوذی‌های دشمن و انقلابی‌نماها، سایر طیف‌های جامعه را هدایت درست کنند، قاعدتا می‌توان آینده جامعه را آینده‌ای مطلوب و تضمین‌شده دانست؛ آنچنان‌که در دوران انقلاب اسلامی، این اتفاق رخ داده است.
📰 هفته‌نامه خط حزب‌الله، شماره 147
@tarikhbasiratafza