⭕️تو را ز کنگره عرش می‌زنند صفیر؛ ندای فرشته داعی و جواب آن 🔸مرحوم #میرزا_جواد_اقا_ملکی_تبریزی در کتاب #المراقبات در مراقبت‌های #ماه_رجب می‌نویسد: یکی از مهمترین مراقبت‌های ابتدا تا انتهای ‏این ماه به یاد داشتن حدیث #فرشته_داعی است. 🔸و آن حدیث بنا بر روایتی که از پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌و‌سلّم نقل شده چنین است: ‏«خدای متعال در #آسمان_هفتم فرشته‌ای را بنام #داعی منصوب کرده است. پس وقتی ماه رجب فرا می‎رسد، آن فرشته هر شب تا صبح آواز سر می‌دهد که خوشا به حال ذاکرین خدا، خوشا به حال فرمانبرداران خدا، خدای متعال می‌فرماید: من همنشین کسی هستم که با من همنشینی کند و مطیع کسی هستم که فرمانبردارم باشد و بخشنده‌ی کسی هستم که خواهان بخشایشم باشد. این ماه، ماه من است و بنده، بنده من و رحمت، رحمت من است پس هر کسی در ‏این ماه مرا بخواند او را اجابت کنم و هر کس از من چیزی بخواهد به او عطا کنم و هر کس طلب هدایت کند، هدایتش کنم. این ماه را ریسمانی بین خود و بندگانم قرار دادم، پس هر کس به آن چنگ زند به من می‌رسد».‏ 🔸پس افسوس از کوتاهی ما در طاعت خدا! کجایند شکرگزاران؟ کجایند تلاشگران؟ کجایند عقلا در درک حقیقت این دعوت؟ چرا جوابی ‏نمی‌شنویم؟ کجایند عارفانی که می‌دانند کسی توان شکر این نعمت را ندارد؟ 🔸کجایند کسانی که اقرار به کوتاهی و عجز دارند؟ تا جواب این منادی ‏آسمانی را دهند و بگویند: اجابت و یاری‌ات می‌کنیم، درود و سلام بر تو ای منادی خدای زیبا و جلیل! شاه شاهان! مهربان‌ترین مهربانان! خدای بردبار و ‏کریم! رفیق دلسوز! صاحب عفوِ بزرگ! تبدیل کننده بدی‌های به خوبی‌ها! اینان بندگانی گناهکار و طغیانگر، پست و اسیر شهوت‌ها و غفلت‌ها ‏هستند.‏ 🔸بدان ای فرستاده بزرگ خدا! تو مردگان به‌ظاهر زنده را صدا می‌کنی. قلب‌هایشان مرده و عقل‌هایشان رفته و روح‌هایشان سرگردان است؛ پس چگونه مردگان را ‏صدا می‌زنی؟ 🔸مردگان سودی از آواز تو نمی‌برند مگر اینکه با آوازت قلب‌ها زنده شده، عقل‌ها بازگشته و روح‌ها بیدار شود و درباره ارزش و ‏بهای این ندای آسمانی و بزرگی پروردگار و پستی نفس و سختی آزمایش و بدی حال خود بیندیشند.‏ 🔸آنان شایسته راندن و دور نمودن و لعنت و عذاب‌اند، ولی وسعت رحمت پروردگار باعث این دعوت بزرگ شده است، آن هم با این زبان و بیان ‏لطیفی که بالاتر از تصور انسان و خواسته و آرزوی اوست. 🔸پس ای فرشته! اکنون با واسطه قرار دادن این ندای آسمانی و لطف بزرگ از خدا می‌خواهیم ما را موفق به ‏اجابت این دعوت عظیم و کرامت بزرگ بدارد.‏ 🔸ای وعده دهنده سعادت! با خوش‌آمد گویی و کمال میل و جان‌فشانی ندای تو را اجابت می‌کنیم، زیرا ما را به تسبیح کردن مالک کریم خود توجه دادی ‏و ترغیب به اطاعت از مولا و آقای رئوف و مهربان خود کردی و کرامت پروردگار مهربان را به ما رساندی. 🔸ای منادی!‏ زبان حال این افراد پست این چنین پاسخت می‌دهند: براستی که ما را بهره‌مند ساخته و بزرگ داشتی و دعوت به بزرگ‌ترین سعادت‌ها نمودی. پستی و فساد و کوچکی ما ‏کجا و تسبیح و تمجید خدایمان کجا؟ تراب کجا و رب‌الارباب کجا؟ آلوده به پلیدی‌ها کجا و مجلس پاکان کجا؟ اسیر در زنجیر کجا و منزل آزادگان ‏کجا؟ 🔸ولی کرم پروردگارمان باعث شده تا به ما اجازه تسبیح خود را بدهد؛ و حکمت او ما را مشرّف به این تکلیف کرده است.‏ 🔸چه رسوایی بزرگی اگر بعد از این بخشش بزرگ، در #ذکر او کوتاهی و در اطاعتش سستی کنیم! چه آقای کریمی و چه بنده‌های پستی، چه ‏خدای بردباری و چه بندگان نادانی! 🔸با گوش دل شنیدیم آنچه را از پروردگار به ما رساندی که «من همنشین کسی هستم که با من همنشینی کند» ‏در حالی که بزرگی این ابلاغ هر زبانی را در عالم امکان و در تکلیف جواب آن، لال کرده و عاقلان از زیبایی این کرامت متحیر شدند.‏ 🔸اگر هر کدام از مشرف شدگان به این خطاب دارای بدن تمام جهانیان و روح‌های تمام صاحبان روح بودند و تمام آن را در جواب و برای بزرگداشت این ‏خطاب فدا می‌کردند، چیزی از حقوق آن را ادا نکرده و شکر حتی جزئی از آن را نمی‌توانستند بجا آورند.‏ 🔸پس چرا انسان بیچاره‌ی پست از اجابت این دعوت غفلت می‌کند و در استفاده از این منزلت و مقام بزرگ کوتاهی می‌کند و به این هم بسنده ننموده و ‏بجای تمجید و تسبیح خدا، کسی را تمجید می‌کند که تمجیدش مستوجب آتش بوده و به‌جای همراهی با فرشته‌های نزدیک خدا و پیامبران، در ‏مجلسی که پروردگار جهانیان حضور دارد، به قرین شدن با جن‌ها و شیطان‌ها در میان طبقات جهنم راضی می‌شود؟ 🔸خدایا چه سخن شگفتی و چه کار زشتی! که خالق، مخلوق را برای هم‌نشینی خود بخواند و مخلوق در اجابت کوتاهی کند و سیّد مناجات بنده و انس او را بخواهد و بنده از قبول عنایت او خودداری کند! 📔 المراقبات (اعمال السنه)، ص ۷۰ تا ۷۵ 🇮🇷 مسجدجامع‌امام‌سجاد(علیه السلام) @mje_sajad