مسئله تحقیق:
بررسی تطبیقی واقعه مباهله از منظر سه کتاب: طبقات ابن سعد، فتوح البلدان بلاذری و تاریخ طبری
بند آغاز:
با توجه به اینکه قرآن کریم دارای آیات تاریخی فراوانی است که با حوادث صدر اسلام مرتبط می باشد و فهم بسیاری از این آیات نیازمند مراجعه به تاریخ، به ویژه تاریخ صدر اسلام است؛ بنابراین توجه به تاریخ صدر اسلام در فهم آیات قرآن کریم از ضرورت و اهمیت فراوانی برخوردار است که این موضوع، این توقع را به وجود می‌آورد که حوادث مهم مربوط به صدر اسلام یا حداقل حوادث مهمی که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در آنها نقش داشته‌اند، به صورت کامل، با جزئیات و به صورت یکسان در کتب مربوط به سیره و تاریخ اسلام بیان شده باشد، در حالی که با مراجعه به کتب تاریخی مشخص میشود که چنین نیست. یکی از وقایع مهم صدر اسلام واقعه‌ی مباهله است که در سه کتاب تاریخی مهم طبقات، فتوح البلدان و تاریخ طبری نه تنها با جزئیات و به صورت کامل مطرح نشده، بلکه به صورت متفاوت نیز نقل گردیده است. از جمله تفاوت های این سه کتاب در نقل واقعه مباهله، تفاوت در بیان سال وقوع مباهله، افراد حاضر در این واقعه و سرنوشت نهایی واقعه مباهله می‌باشد.
موضوع: تاثیر یاد خدا در رشد انسان از منظر قرآن
بند آغاز
یاد خدا از زیباترین و بهترین جلوه های عبودیّت، و اساسی ترین و بنیادی ترین طریق بندگی و سلوک الی الله است. اگر یاد خدا در رفتار و زندگی آدمی طلوع کند، آثار ارزشمندی از خود به جای می گذارد؛ اما با نگاهی به نظر مفسرین در می یابیم که غفلت از آن نیز سبب بروز آثار زیانباری می گردد.به عبارتی تاثیرات یاد خدا بر زندگی و متعاقباً رشد انسان به دو دسته تقسیم میشود؛دسته اول آثار دنیوی مثل شکوفایی عقل، پایداری و پیروزی ، تجارت و بازار، همنشینی با خدا، بازسازی رفتار و عمل،ایمنی از شیطان،تهذیب نفس و اصلاح درون و دسته دوم آثار اخروی مثل آمرزش گناهان ،ورود بهشت،مصونیت از آتش دوزخ .بنابراین،یاد خدا موجب رشد انسان در دنیا و آخرت می شود.
موضوع:شیوه های ترویج حیا با محوریت سوره نور
يکي از صفات انساني و الهي که در آموزه هاي ديني داراي جايگاه خاصي است و رابطه تنگاتنگي با ايمان دارد، صفت حيا است. کلمه حيا در لغت به معناي شرم است و با توجه به تعاريف بيان شده، حيا زماني ايجاد مي شود که فرد حضور شخص يا اشخاص ديگري را حس کند که اين اشخاص ناظر بر اعمال انسان هستند که شامل: حيا از خدا، امام، فرشتگان، و حيا از خود و ديگران مي باشد. اما گاهی در حيا، مانند صفات خوب ديگر، افراط يا تفريط مى شود. دسته اى راه تفريط را مى پيمايند و بدون تفکر، به هر عملى دست مى زنند. در مقابل، عده اى نيز راه افراط را بر مى گزينند و به نام حيا، از حضور در اجتماع خوددارى مى کنند، در حالي که قلمرو حيا امور زشت و ناپسند است و شرم ساري در انجام نيکي ها هيچ گاه پسنديده نيست و لذا در بسياري از روايات حياورزي در برخي موارد مانند: حيا ورزيدن از گفتار، کردار و درخواست حق، تحصيل علم، تحصيل درآمد حلال، خدمت به مهمان، احترام گذاشتن به ديگران، درخواست از خداوند، خدمت به خانواده و... ممنوع شده است.