ناگهان، یک دم به خود لرزید، ناقوس، از صدای دلنشین وحدت حق. اهل «تثلیث» از ندای عشق و ایمان، چون سپیداری، به خود لرزید. گیسوانی چون چلیپا سایه ها بود و سیاهی، صحن تاریکی، رقم می خورد. جان ترسایان، پر از تردید، روزشان هم مثل شب ها بود. بسته ی قید تجمل بود اسقف. ابتدا با او، محمد، سرگران بود. جان عالم، ساده و بی ادعا بود. از تواضع، خاک پایش، چون حریری، نرم و نازک بود. اهل نجران، لاجرم، رخت زینت را ز تن، کندند. بعد از آن، شد گفتگو، آغاز. روز با شب، نابرابر بود. نور تابان صداقت، در برابر بود. پنج تن، چون ماه تابان، بر فراز خاک تیره، چتر گل را می گشودند. در «کسا»ی جان جانان، در امان بودند. در میان آن «کسا»، جان پیمبر بود. همچنین، زهرای اطهر بود. دو برادر، نور چشمان علی و فاطمه، هم. اهل نجران، ترس شان بود از محمد( ص). «رحمه للعالمین» اما، شکوه ایزدی داشت. زان مهابت، رنگ این قوم « نصارا» می پرید از ترس. این چنین شد: چهره‌شان، سرشار تردید. جان شان، محصور، در پرگار تکفیر. هر کشیشی، در لجاجی سخت بود و غوطه ها می خورد. پرده ای را، بر حقایق می کشید از جهل. نور خورشید حقیقت را مگر، کتمان توان کردن ؟ خوب می دانست راهب، این معانی را: لب به نفرین گر گشایند این بزرگان، این زمین و آسمان، طومارشان، پیچیده خواهد شد. اهل نجران، این صلابت را به عینه، دیده بودند. نور اخلاص پیمبر، آن زمان، در چشم آنان، منعکس می شد. در نتیجه، این جماعت، پیش قرآن، سر فرود آورده بودند. #موسی_صباغیان #نیمایی #مباهله ارسالی به #اولین_جشنواره_شعر_مباهله سال ۱۴۰۲ https://eitaa.com/mobahelerey

نامه‌ای بنوشت پيغمبر در اوجِ اقتدار...! تا کند اسلام را بر اهلِ نجران آشکار...! اسقفِ نجرانیان چون دید این مکتوب را...؛ گفت؛ ما را نیست جز تثلیت در عالَم، شعار...! او و همراهانِ راهب، راهی یثرب شدند...؛ تا عیان سازند باورهایِ خود را اعتبار...! ابتدا گفتند با شوق و شعف؛ عیسی خداست...؛ گفت پيغمبر؛ که هرگز نیست او پروردگار...! کِی خدا باشد کسی که زاده‌ی مریم بُوَد...؛ هست او هم بنده‌ای، از بندگانِ کردگار...! گفت اسقف؛ حضرت عیسیاست فرزندِ خدا...؛ هیچ کس را نیست خلقت همچو او در روزگار...! گفت پيغمبر که این خلقت؛ شبیهِ آدم است...؛ آنکه او را آفریده حق، ز خاکِ رهگذار...! بحث چون بالا گرفت و عیسوی خاضع نشد...؛ نازل آمد آیه‌ای از سویِ حق، با افتخار...! گفت با نجرانیان؛ باشد زمانِ ابتهال...؛ تا شود هر شک و شبهه زین میانه، برکنار...! اَنفُس و ابناء خود را همرهِ زن‌هایِ خود...؛ آوريد اینک به میدانِ دعا، بهرِ نثار...! این سخن، ختمِ کلامِ احمدِ مختار بود...؛ تا نماید منطقِ نجرانیان، منکوب و خوار...! گوشه‌ای از شهرِ یثرب، وعده‌گاهِ عشق شد...؛ تا در آن میقات، از رخسارِ حق، گیرد غبار...! چون برون آمد ز بیتِ خویش، ختم المرسلین...؛ گفت جبریل امین؛ طی شد زمانِ انتظار...! عزمِ او، عزمِ بیانِ واژه‌هایِ نور بود...؛ تا نماید لشکرِ تثلیثِ نجران، تار و مار...! جلوه‌ی وحدت عیان از چهره‌ی نورانی اش...؛ بر لبِ او، ذکرِ توحیدِ الهی بی‌شمار...! در یمینش، نَفسِ او، یعنی امیرالمؤمنین...، آنکه شد میلادِ او را، کعبه ی حق پرده‌دار...! کمترین مدحِ علی، این بس که گفتا جبرئیل...؛ لافَتی اِلّا علی، لاسَیف اِلّا ذوالفقار...! در یسارش، دخترِ او، حضرت خیرالنساء...؛ آن‌که دارد آفرینش، از قرارِ او قرار...! فاطمه، اُمِّ اَبیها، باعثِ کون و مکان...؛ سرورِ زن‌هایِ جنّت، معنیِ عزّ و وقار...! پیشِ رویِ او روان، نورالهدی، سبطینِ او...؛ جلوه‌ی شمس الضّحی و عرشِ حق را گوشوار...! یک طرف در جلوه رخسارِ کریم ابن کریم...؛ آنکه باشد کشورِ حُسنِ خدا را شهریار...! سویِ دیگر جلوه‌گر رویِ دلآرایِ حسین...؛ آنکه باشد دینِ حق، از کربلایش، استوار..‌.! جمعِ اصحابِ کسا شد جمع زیرِ آسمان...؛ آسمانی‌ها همه چشم انتظارِ انتصار...! وقت، وقتِ لعن و نفرین بر طریقِ باطل است...؛ تا برآرَد دستِ حق، از لشکرِ باطل، دمار...! دید چون اسقف چنین اوضاع و احوالِ نبی...؛ گفت با نجرانیان، این مرد باشد رستگار...! دعوت او حقّ و استدلال او بر حق بُوَد...! بهترین ره بهرِ ما باشد از این صحنه، فرار...! آن‌که آمد با تبختر سوی یثرب، بازگشت...؛ رو سویِ نجرانیان، بی‌اعتبار و شرمسار...! بارالها...! این من و این حرف هایِ شبهِ شعر...؛ کن قبول و ابر رحمت را بر این عاصی ببار...! حجّتی بالاتر و والاتر از این خمسه نیست...؛ حقّ این حجّت مکن ما را به نامردان دچار...! #ابراهیم_ذوالفقاری #مباهله ارسالی به #اولین_جشنواره_شعر_مباهله سال ۱۴۰۲ https://eitaa.com/mobahelerey

﷽ 🌸یا علی گفتیم و عشق آغاز شد🌸 🎙اجرای سرود زیبای 🌹🌹مهرعلی ع و زهرا س🌹🌹در ویژه برنامه سلام تهران 💞به مناسبت سالروز ازدواج آسمانی و پربرکت 💞 ❤️ حضرت علی علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها ❤️ 🖥پخش زنده از شبکه تهران 📅 شنبه ۱۹ خرداد ۱۴۰۳ ایتا👇🏻 https://eitaa.com/reynava10 روبیکا👇🏻 https://rubika.ir/Rey__nava

ای ثناخوان تو در قرآن خدایت یا محمد وی سر کویت بُوَد بر کل عالم راه و مقصد ای که جام جسم تو از باده حق پُر ز سرمد خاتم پیغمبران ای عقل کل روحِ مجرد کعبه دلها تویی تو رهبر و مولا تویی تو نور هل اتا تویی تو مظهر تقوا تویی تو خلقت از یُمن وجودت شد بپا تا روز محشر در شب معراج تو بر قاب قوسین پا نهادی از تکامل بر فراز قله ی حق ایستادی هم سخن با خالقت بودی و با او دست دادی محرم بزم الهی، هم مریدی هم مرادی آخرین پیغمبری تو مسلمین را رهبری تو انبیاء را سروری تو عاشقان را دلبری تو مظهر ذات خداوندی تو غرقه نور داور امر حق این بود که ادیان دگر اسلام آرند موسوی و عیسویان بر درت اکرام آرند پیروان هر کتب در مکتبت ادغام آرند باده از خمخانه ی عشق تو را در جام آرند مست گردند از سبویت سرمه سازند خاک کویت روی آرند جمله سویت بغض ورزند بر عدویت چون تویی انسان کامل نیست مثل تو پیمبر قوم نجران در تباهل فتنه ها از سر گرفتند گمرهان تثلیت را افضل ز هر باور گرفتند با کلام الله جدل کرده ره دیگر گرفتند با تفاخر سبقه از اسلام و پیغمبر گرفتند جمع گردیده قبائل جمله با حق در مقابل تا که شد این آیه نازل از خدا روز مباهل با نساء و انفس و ابناء خود آئید یکسر اسقف اعظم چنین گفتا سخن با قوم نجران گر محمد(ص) با صحابیون خود آید به میدان شک ندارم حق بُوَد با ما و او را نیست ایمان نی اگر با اهل بیتش آید حق است او و قرآن ناگهان آمد پیمبر همرهش زهرا و حیدر شد روان شبیر و شبر پنج تن حاضر به محضر عیسی از چرخ چهارم بر زمین شد بار دیگر لب گشود احمد سپس بر حمد خلاق دو عالم بعد از آن فرمود علی نفس من است و یار و بن عم او یدالله است و عین الله و صهر است او به خاتم پنج تن را دید در یک قاب تا اسقف اعظم بر پیمبر کرد تعظیم قوم نجران بود تسلیم جزیه اش را کرد تقدیم پایه اسلام تحکیم #عابدی روز تباهل شاد شد زهرای اطهر #علی_عابدی #مباهله ارسالی به #اولین_جشنواره_شعر_مباهله سال ۱۴۰۲ https://eitaa.com/mobahelerey

بسمه تعالی دومین جشنواره شعر غدیر و مباهله ؛ هیات زنجیرداران حضرت علی اکبر (ع) معروف به ( محمدهاشم ) در نظر دارد به مناسبت عید بزرگ غدیر و مباهله دومین جشنواره شعر را به شرح ذیل برگزار نماید؛ یک. موضوع اشعار ؛ عید غدیر واقعه ی مباهله منقبت حضرت امیرالمومنین علی (علیه السلام) دو. قالب اشعار ؛ کلاسیک شامل ( غزل، قصیده، قطعه، مسمط، ترجیع بند، ترکیب بند، رباعی، دوبیتی، مثنوی، غزل مثنوی، نوخسروانی ) آزاد شامل‌ ( نیمایی، سپید، موج نو ) سه. مهلت ارسال آثار ؛ تا روز چهارشنبه سی ام خرداد ۱۴۰۳ نحوه ارسال ؛ یکی از راه های ذیل Mobahelerey@gmail.com ایمیل https://eitaa.com/alirezaghorbankhan ایتا چهار. جشن غدیر و مباهله در روز دوشنبه ۱۴۰۳/۴/۱۱ بعد از نماز مغرب و عشا الی ساعت ۲۳ شب با پذیرایی شام و با شعرخوانی شاعرانی که اثر ارسال کرده اند و مداحی و برنامه های متنوع دیگر برگزار خواهد شد. پنج. محل برگزاری جشن ؛ شهرری ضلع جنوبی حرم حضرت عبدالعظیم اتوبان سلمان فارسی میدان امام هادی (ع) حسینیه زنجیرداران حضرت علی اکبر (ع) ( محمدهاشم ) شش. به تمامی شاعران گرامی که با ارسال شعر در این جشنواره شرکت می نمایند لوح تقدیر و هدایایی به رسم یادبود تقدیم خواهد شد. هفت. گزیده اشعار ارسالی در مجموعه ای با عنوان « غدیر و مباهله » و به نام شاعر اثر چاپ خواهد شد. به کانال اختصاصی مباهله بپیوندید؛ https://eitaa.com/mobahelerey

این حرف را به مردم نجران خطاب کرد باید تمام فاصله ها را خراب کرد عیسی پیمبر است خدا نیست بشنوید باید ز کفرگویی خود اجتناب کرد، گفتند گرچه نزد مسلمان خدا یکیست ما را فقط خدای سه گانه مجاب کرد گفتند چون که حضرت عیسی پدر نداشت بی شک خداست، می شود او را خطاب کرد حق گفت با حساب شما در خدا شدن باید که رویِ حضرت آدم حساب کرد مشروط شد مباهله تا داوری شود باید علاجِ شب پره با آفتاب کرد توحید شد مسلم و تثلیث رنگ باخت احمد دعا نکرد و خدا مستجاب کرد دستم بگیر ای غزلم در مباهله باید تمام کارِ نبی شعر ناب کرد #بهرام_وکیلی #مباهله ارسالی به #اولین_جشنواره_شعر_مباهله سال ۱۴۰۲ https://eitaa.com/mobahelerey

خبری کوچه به کوچه همه جا می گردید آمده بین مسلمان و ، مسیحی تردید خبر آهسته ولی وِرد زبانها گشته خبر از جنس تَنش کوه بلایا گشته گفتگو بر سَرِ آیین و رُسُل بُحرانیست منکر سُنَّتُ قرآنِ مُبین نجرانیست وحی و نازل، سخن از ایزد منان آمد آیه شصت و یک سوره عمران آمد یا نبی صدق کلام تو ، بُوَد عترت تو با علی ، فاطمه و دو نوه ات عازم شو نور حق جلوه شُد و فاطمه با یار آمد نبی با دو نوه و حیدر کرار آمد گوییا بت شکن کعبه علی آمده است فاتح خیبر و سردار و ولی آمده است سرُّ صدقِ همه آیاتِ شرف گشته عیان طاهر و زاکی و تقوا بنگر رتبه شان بین دلهای مسیحی شده غوغا بر پا نبی آورده فقط فاطمه و اهلش را بَرَد از قوم مسیح احمد اگر سر به سجود یک نصارا نشود در همه عالم موجود لب به نفرین اگر اولاد نبوّت بزَنَد سیل قهرو غضبش خیل نصارا ببرد #فاطمه_عزت_آبادی_پور #مباهله ارسالی به #اولین_جشنواره_شعر_مباهله سال ۱۴۰۲ https://eitaa.com/mobahelerey

با ماهِ خود آفتاب را  آورد و... خورشید و تبارش، آب را آورد و... ایمان به محمد آن زمان آوردند وقتی که ابوتراب را آورد و... با آینه صحبت از غضب می کردند نفرین به خدای روز و شب می کردند آری؛ چه مسیحیان نجران دیدند؟ از پنج جهت نور طلب می کردند با آمدنِ بهارِ اندیشه نشست کفر از درِباغ و سرِ هر بیشه نشست جهل از درِ خفت به خفا کرد فرار خورشید در آمد آب تا ریشه نشست کردند از آیینه سوال اهل سراب گفتند بیاورد دلیل اهلِ کتاب! آورد نفس نفس؛ نفس ها ی نبی با آیه ی تطهیر به آن قوم جواب #آرزو_آذری_فر #مباهله ارسالی به #اولین_جشنواره_شعر_مباهله سال ۱۴۰۲ https://eitaa.com/mobahelerey

خجسته باد نام خداوند، نیکوترین آفریدگاران  که تو را آفرید.  از تو در شگفت هم نمی توانم بود  که دیدن بزرگیت را، چشم کوچک من بسنده نیست:  مور، چه می داند که بر دیواره ی اهرام می گذرد  یا بر خشتی خام.  تو، آن بلندترین هرمی که فرعونِ تخیّل می تواند ساخت  و من، آن کوچکترین مور، که بلندای تو را در چشم نمی تواند داشت  پایی را به فراغت بر مریّخ، هِشته ای  و زلالِ چشمان را با خون آفتاب، آغشته  ستارگان را با سرانگشتان، از سرِ طیبَت، می شکنی  و در جیب جبریل می نهی و یا به فرشتگان دیگر می دهی به همان آسودگی که نان توشه ی جوین افطار را به سحر می شکستی یا، در آوردگاه، به شکستن بندگان بت، کمر می بستی چگونه این چنین که بلند بر زَبَرِ ما سوا ایستاده ای در کنار تنور پیرزنی جای می گیری، و زیر مهمیز کودکانه بچّگکان یتیم، و در بازارِ تنگِ کوفه... پیش از تو، هیچ اقیانوس را نمی شناختم که عمود بر زمین بایستد... پیش از تو، هیچ خدایی را ندیده بودم که پای افزاری وصله دار به پا کند، و مَشکی کهنه بر دوش کشد و بردگان را برادر باشد. آه ای خدای نیمه شبهای کوفه ی تنگ. ای روشن ِ خدا در شبهای پیوسته ی تاریخ ای روح لیلة القدر حتّی اذا مَطلعِ الفجر اگر تو نه از خدایی چرا نسل خدایی حجاز «فیصله» یافته است...؟ نه، بذرِ تو، از تبار مغیلان نیست... خدا را، اگر از شمشیرت هنوز خون منافق می چکد، با گریه ی یتیمکان کوفه، همنوا مباش! شگرفیِ تو، عقل را دیوانه می کند و منطق را به خود سوزی وا می دارد خِرَد به قبضه ی شمشیرت بوسه می زند و دل در سرشک تو، زنگارِ خویش، می شوید اما: چون از این آمیزه ی خون و اشک جامی به هر سیاه مست دهند، قالب تهی خواهد کرد. شب از چشم تو، آرامش را به وام دارد و توفان، از خشم تو، خروش را. کلام تو، گیاه را بارور می کند و از نـَفـَست گل می روید چاه، از آن زمان که تو در آن گریستی، جوشان است. سحر از سپیده ی چشمان تو، می شکوفد و شب در سیاهیِ آن، به نماز می ایستد. هیچ ستاره نیست که وامدارِ نگاه تو نیست لبخند تو، اجازه ی زندگی است هیچ شکوفه نیست کز تبار گلخند تو نیست زمان، در خشم تو، از بیم سِترون می شود شمشیرت به قاطعیّتِ «سِجیّل» می شکافد و به روانی خون، از رگها می گذرد و به رسایی شعر، در مغز می نشیند و چون فرود آید، جز با جان بر نخواهد خاست چشمی که تو را دیده است، چشم خداست. ای دیدنی تر گیرم به چشمخانه ی عَمّار یا در کاسه ی سر بوذر هلا، ای رهگذاران دارالخلافه! ای خرما فروشان کوفه! ای ساربانان ساده ی روستا! تمام بصیرتم برخی چشم شمایان باد اگر به نیمروز، چون از کوچه های کوفه می گذشته اید: از دیدگان، معبری برای علی ساخته باشید گیرم، که هیچ او را نشناخته باشید. چگونه شمشیری زهراگین پیشانی بلند تو، این کتاب خداوند را، از هم می گشاید چگونه می توان به شمشیری، دریایی را شکافت! به پای تو می گریم با اندوهی، والاتر از غمگزایی عشق و دیرینگی غم برای تو با چشمِ همه ی محرومان می گریم با چشمانی: یتیم ِ ندیدنت گریه ام، شعر شبانه ی غم توست... هنگام که به همراه آفتاب به خانه ی یتیمکان بیوه زنی تابیدی وصَولتِ حیدری را دستمایه ی شادی کودکانه شان کردی و بر آن شانه، که پیامبر پای ننهاد کودکان را نشاندی و از آن دهان که هَرّای شیر می خروشید کلمات کودکانه تراوید، آیا تاریخ، به تحیّر، بر دَرِ سرای، خشک و لرزان نمانده بود؟ در اُحُد که گلبوسه ی زخم ها، تنت را دشتِ شقایق کرده بود، مگر از کدام باده ی مهر، مست بودی که با تازیانه ی هشتاد زخم، برخود حدّ زدی؟ کدام وامدار ترید؟ دین به تو، یا تو بدان؟ هیچ دینی نیست که وامدار تو نیست دری که به باغ ِ بینش ما گشوده ای هزار بار خیبری تر است مرحبا به بازوان اندیشه و کردار تو شعر سپید من، رو سیاه ماند که در فضای تو، به بی وزنی افتاد هر چند، کلام از تو وزن می گیرد وسعت تو را، چگونه در سخنِ تنگمایه، گنجانم؟ تو را در کدام نقطه باید بپایان برد؟ تو را که چون معنی نقطه مطلقی. الله اکبر آیا خدا نیز در تو به شگفتی در نمی نگرد؟ فتبارک الله، تبارک الله تبارک الله احسن الخالقین خجسته باد نام خداوند که نیکوترین آفریدگاران است و نام تو که نیکوترین آفریدگانی #علی_موسوی_گرمارودی #امام_علی #سپید #شعر_عالی #امام_شناسی #انجمن_ادبی_شبنم به کانال تخصصی « علی، غدیر، مباهله » بپیوندید؛ https://eitaa.com/mobahelerey

امشب دلیل مستی ام از هر جهت تویی دنیا تویی برای من و آخرت تویی شایسته مرد هیمنه سلطنت تویی نور خدا به هیبت انسان فقط تویی در جلوه ات خدا شده تکرار ، یاعلى تو بودى و خدا و جهان آفرینى ات تو بودى و ملائک و خلوت گزینى ات صدها هزار سال پس از همنشینى ات حالا رسیده وقت ظهور زمینى ات حالا رسیده موعد دیدار ، یا على من سینه چاک روی توام، کعبه نیز هم گرم طواف کوی توام، کعبه نیز هم من در نماز سوی توام، کعبه نیز هم مدیون آبروی توام، کعبه نیز هم ای قبله گاه، کعبه ی سیار،یا على کعبه اگر که چاک گریبان گشوده است ثابت نمود،عاشقت از قبل بوده است صحنی که خاک مقدم مریم زدوده است در را به روی بنت اسد وانموده است مختصِ توست، مُعجزِ بسیار،یا على مِنْ بعد از این علامت توحید، علم شده ماتِ تجلّیِ تو خداوند هم شده بتخانه ی حجاز ،دگر محترم شده بیت الحرام بعد تو بیت الحرم شده شد با شرافت این درو دیوار،یا على دادم زکف به شوق مدیحت ،قرار را واجب شده است سجده کنم نام یار را میزان کجاست ،تا که بسنجد عیار را نشناختیم غیر تو پروردگار را ماتم از این شباهت رفتار،یا على گاهی علی نشسته به جای خدای خود گاهی خداست جای شه لافتای خود در تو نگاه کرده خدا رو نماى خود هنگام خلقت همه بنده هاى خود... فرموده است اول گفتار ، یا على در لا اله غیر تو خواندیم ،جا نشد من هیچکس برای دلم مرتضا نشد مومن نشد هرآنکه ز کفرش دوا نشد پس لاشریکٓ لَهْ که حقیقت ادا نشد من به یقین رسیده ام اینبار،یا على آنقدر مِی زدم علنی عشق می کنم امشب اویسمُ قرنی عشق میکنم با جمله ی یَموت یَرنی عشق میکنم من با ابالحسن،حسنی عشق میکنم دیوانه ام ،پیاله نگه دار یا على عشقم اگر علیست سرِ دارَم آرزوست من سر گذشتِ میثم تمارم آرزوست خرما فروختن بشود کارم آرزوست رسوا شدن میانه ی بازارم آرزوست بالای دار از تو زنم جار،یا علی هر کس که دید اوج تورا بال و پر فروخت نهج البلاغه از نمک تو شکر فروخت آنقدر غمزه های نگاهت، نظر فروخت هر کس که دید سر به جنون زد جگر فروخت عشاق را تویی تو خریدار، یا على پر میدهیم مرغ دل خویش تا نجف کنج ضریح گوشه ایوان طلا نجف پر شد قنوت هر شبم از ذکر یا نجف من سالهاست خواسته ام از خدا نجف خواندم دعای وصل تو بسیار ،یاعلی سر میدهم سروش نجف روزی ام کنید ابر گناه پوش نجف روزی ام کنید هستم پیاله نوش نجف روزی ام کنید دیدار می فروش نجف روزی ام کنید پس تا نجف بگو:صد و ده بار یا على در این مسیر دیده ی گریان مُقرب است در صحن شاه، ریگ بیابان مقرب است در خانه ای که کلب نگهبان مقرب است زانو زدن مقابل ایوان مقرب است پس سجده میکنم به تو اینبار، یا علی گر چه برات ،مالک اشتر نمیشویم مقداد نیستیم ،ابوذر نمیشویم سلمان نبوده مُحرِم این در نمیشدیم اینها که جای خود سگ قنبر نمیشویم اما تویی همیشه مددکار،یا علی توحید محض، باعث ایجاد حیدر است بالای عرش افضل اوراد حیدر است آنکس که جام دست نبی داد حیدر است زهرا عروس خانه و داماد حیدر است ای در نگاه عشق،علمدار یا علی مولی الموحدین،نفحات پیمبری نَفسِ رسول، باب نجات پیمبری رمز شفاعت عرصات پیمبری مِیلِ حیات و کُنهِ صفات پیمبری پیغمبر است بر تو گرفتار ،یا علی حبّ علی نتیجه ی احسان فاطمه است او هل اتای فاطمه، قرآن فاطمه است اسباب شادی لب خندان فاطمه است این مرد مهربان به خدا جان فاطمه است زهرا توراست یار و وفادار،یا على آنجا که نیست نام تو جای نشست نیست لعنت به هرکسی که زجام تو مست نیست بر روی دست دست خداوند دست نیست این ورطه جای آنکه یقینش شکست نیست لعنت به هر که میکند انکار،یا علی    ای شیر پاک،ای ثمر لقمه ی حلال خونم حلال تو شده یا سیف ذی الجلال گرما بده شراب شود غوره های کال ما را به غیر هجر نجف نیست یک ملال امضا بزن به نامه ام ای یار،یا علی ای اولین تلاوت قرآنِ قبل از آن ای اولین امام مسلمان قبل از آن آیات مومنون نمایان قبل از آن ای صاحب ولایت دوران قبل از آن قرآن بخوان بگو تو ز اسرار،یا علی قاری شدی و تیر و سنانت نریختند سنگ جسارتی به لبانت نریختند با خیزران به سمت دهانت نریختند مشتی حرامزاده به جانت نریختند وای از حسین و مجلس اغیار،یا علی" #محمد_جواد_پرچمی به کانال تخصصی « علی، غدیر، مباهله » بپیوندید؛ https://eitaa.com/mobahelerey

خدا می‌خواست چشمِ او فقط عین‌الیقین باشد خدا می‌خواست دستِ او فقط حَبل‌المَتین باشد خدا می‌خواست تیغِ او میانِ کُفر و دین باشد خدا می‌خواست نامِ او به نامِ خود قَرین باشد خدا خود را که مومن خواند *منظورش همین باشد که می‌خواهد علی تنها امیرالمومنین باشد خدا تصویری از خود را زمانی که به قاب انداخت خدا را شُکر ما را هم به پایِ بوتراب انداخت "صبا خاکِ وجودِ ما به آن عالیجناب" انداخت رُطب‌های نجف وقتی دهان‌ها را به آب انداخت ضریح غرقِ انگورش مرا شَطِ شراب انداخت صُراحی می‌کشم وقتی شرابش اینچنین باشد دلم مست است تا ساقی امیرالمومنین باشد علی منظور از مِی‌ها از این هوهو و هِی‌هِی ها علی می‌جوشد از هر لب لبِ ما یا لبِ نِی ها علی موسیقیِ باران که می‌بارد پیاپی ها فدای شاه راهش که به مژگان می‌کنم طی ها سمرقند و بخارا و حجاز و کعبه و رِی ها علی حق و علی حی و پس از این نقطه چین باشد فقط وصفِ خدا وصفِ امیرالمومنین باشد خدا وقتی بهشتی رویِ دامانِ نجف دارد بهشت از دور رویایِ بیابانِ نجف دارد چه غم دارد کسی که خُرده‌ای نانِ نجف دارد که زهرا هم دو چشمش را به ایوانِ نجف دارد چه کم دارد خدا وقتی که سلطان نجف دارد خدا را می‌توان بینی اگر آئینه این باشد خدا را شُکر مولایم امیرالمومنین باشد به حیرت کعبه می‌بیند شکوهی آسمانی را ظهورِ نقطه‌ی بسم‌الله سَبْع‌الْمَثانِى را نبی می‌بوسدش از لب همین جامِ دهانی را به میدان می‌رود بیند زمین خانه تکانی را به تیغ آبدارا و به هر سو سر پَرانی را همیشه مرکبش دُل‌دُل برایِ فتح زین باشد رمیدنهای لشکر از امیرالمومنین باشد نه تنها وقت رزمش زَهره هاشان از جگر ریزد نه تنها وقتِ مِیدان‌داریَش کوه از کمر ریزد که از جبریل و عزرائیل حتی کُرک و پَر ریزد نه تنها پیشِ او صحرایی از تیغ و سپر ریزد که از تیغ و سپرشلوارهاشان بیشتر ریزد نمی‌اُفتیم از پا تا علی حِصنِ حَصین باشد نمی‌اُفتیم از پا تا امیرالمومنین باشد اگر توفیق باشد سر به پای قنبر اندازیم "فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم بُوَدکان شاهِ خوبان را نظر بر منظر اندازیم که دست افشان غزل خوانیم و پاکوبان سر اندازیم" که از خاکِ نجف خود را به حوضِ کوثر اندازیم به نامش بشکند هر سَد اگر دیوارِ چین باشد ولیِ رهبرم وقتی امیرالمومنین باشد #حسن_لطفی به کانال تخصصی « علی، غدیر، مباهله » بپیوندید؛ https://eitaa.com/mobahelerey

نام عشق به نام خدا به نام علی شروع می کنم این شعر را به نام علی هزار مرتبه ممنون مادر و پدرم که کرده اند مرا آشنا به نام علی برو به طوس، برو کاظمین و سامرا برو مدینه برو کربلا به نام علی نهاده اند سرم تاج جاه و عزت را قدم گذاشته ام هر کجا به نام علی به زیر پرتو این نام، هرچه نام، گم است همینکه می تابد آفتاب نام علی تو را خدای تو از بسکه دوست داشت علی خودش علی شد و نام تو را گذاشت علی زمان رو شدن گنج های راز شده که روشن از دل ویرانه ی حجاز شده چه بوده است مگر راز سر به مهر خدا که بر ظهورش لب های کعبه باز شده ببین تواضع معبودهای سنگی را حقیقت آمده، در سجده هر مجاز شده و بی نیازی مخصوص آسمان ها بود علی رسید و زمین نیز بی نیاز شده و ان یکاد نخوانید که برای علی زمین پر است از آیات در فراز شده رسید حضرت قرآن و از درون میخواند برای احمد از آیات مومنون میخواند بگو تو را که چه بنویسم ای نمود خدا اگر قلم نزنم در حد و حدود خدا کسی به چشم خدا را ندید و تو دیدی تویی که غرق شدی غرق در وجود خدا زمان خلقت نور تو را که می داند؟ تو نیز بوده ای از آن زمان که بوده خدا روانه است به سمت علی و آل علی همیشه تیر سلام خدا درود خدا فضائل تو اگرچه زیاد، باز کم است یقین فراتر از این ها تو را ستوده خدا به حق عشق، به حق علی و آل علی خدا نصیب کند باز هم وصال علی خدا نصیب کند باز هم سفر به نجف ببر دوباره مرا باز هم ببر به نجف نجف؟! کدام نجف؟! آن دیار که انگار گشوده است خدا از بهشت، در به نجف به نیت همه ی مادران مدینه برو بیا به نیت پابوسی پدر به نجف هزار بار نظر سمت کعبه بردن را معاوضه نکنم با یکی نظر به نجف اگر بناست که در کربلا بمیرم، کاش که قبل از آن برسد جسم محتضر به نجف هزار مرتبه ما را به کربلا ببری نرفته ایم به زیبایی نجف سفری #محمد_علی_بیابانی به کانال تخصصی « علی، غدیر، مباهله » بپیوندید؛ https://eitaa.com/mobahelerey

🎙️ ؛ #امیر_کرمانشاهی "تا علی هست با نسب تر نیست صحبت از جانشین دیگر نیست هیچ کس با علی برابر نیست مرد میدان سخت خیبر نیست دست بالای دست حیدر نیست تکیه ی بر تخت کبریا داده به جنون درس ابتلا داده اذن افشایِ راز را داده در ازل دست با خدا داده دست بالای دست حیدر نیست تیغِ طوفان سوار می گوید قبضه ی کهنه کار می گوید فاتح کارزار می گوید تا ابد ذوالفقار می گوید دست بالای دست حیدر نیست نه فقط ذوالفقار می گوید کعبه با افتخار می گوید عاشقی روی دار می گوید قنبر شهریار می گوید دست بالای دست حیدر نیست خسته از فتنه ها نشد جنگید فارغ از روح و کالبد جنگید تا که جان داشت,تاکه شد,جنگید با نود زخم در اُحُد جنگید دست بالای دست حیدر نیست این مثل از زبان اغیار است دست بالایِ دست بسیار است شرح نقدش, هزار طومار است شک نکن! عالمی خبر دار است دست بالای دست حیدر نیست در نجف, گبر و صوفی و هندو مست از لا اله ألا هو چه بگویم از آن خَم ابرو می شود دست دشمنانش رو دست بالای دست حیدر نیست باغ در چنگ خاروخس افتاد برق تیغش پیِ هرس افتاد سر به سر, سر به پیش و پس افتاد ملک الموت از نفس افتاد دست بالای دست حیدر نیست فارغ از قیل و قال می گویند نطفه های حلال می گویند مستند, با مثال می گویند از «بحار» و «خصال» می گویند دست بالای دست حیدر نیست #وحید_قاسمی #امام_علی #امام_شناسی به کانال تخصصی « علی، غدیر، مباهله » بپیوندید؛ https://eitaa.com/mobahelerey

من و انبوهی از دلواپسی ها که دارم لشکری از بی کسی ها تمام کوفه عهدی تازه دارند برای کشتن تو ای مسیحا دلم را مثل پیمان ها شکستند دو دستم را به عهدی تازه بستند همان هایی که نامه می نوشتند به استقبال تو خنجر به دستند دلم مانده ست و داغ جانگدازی که شد با حرمت نام تو بازی تنم زخمی، لبم تشنه، دلم خون امان از این همه مهمان نوازی #سید_محمد_جواد_شرافت #مسلم_بن_عقیل #انجمن_ادبی_شبنم https://eitaa.com/mobahelerey

در شهادت حضرت مسلم بن عقیل از #غلامرضا_سازگار مسلم که از حسین سلام مکرّرش باید که خواند حضرت عبّاس دیگرش فرموده مدح و منقبتش را به افتخار ثاراللّهی که بوده نبی مدح گسترش ایثار و عزم و غیرت و آزادی و شرف تعظیم می‌کنند همه در برابرش حیرت برند اهل فضیلت به رتبه‌اش زانو زنند اهل کرامت به محضرش مبهوت گشته آدمیان و فرشتگان از عزّتی که کرده عطا حیّ داورش... تعریف کرد و داد خبر از شهادتش با دیدن عقیل همانا پیمبرش این است آن شهید که در یاری حسین تا روز حشر مسجد کوفه‌ست سنگرش لبّیک او حسین و طوافش به موج خون تکبیرها بلند ز هر زخم پیکرش... پیوسته بوی عطر گل نینوا گرفت زآن دسته‌های نی که عدو ریخت بر سرش سر داد و سر نکرد به جز بر حسین خم ای جان فدای پیکر در خون شناورش... این است آن قتیل که بر زندگان دهد روح حیات از نفس روح‌پرورش... بالای دار رفت و همه سربه‌دارها گل‌بوسه می‌زنند به قبر مطهّرش #مسلم_بن_عقیل #انجمن_ادبی_شبنم https://eitaa.com/mobahelerey

میان کوچه ها در فکر زینب خواهرت باشم به یاد صورت نیلی زهرا مادرت باشم نباشم هیچ دلگیر از برای دختر خُردم ولی دلگیر از بهر سه ساله دخترت باشم گرفتم جام آبی تا بنوشم با لبی پر خون ننوشیدم به یاد تو به یاد اصغرت باشم نی ام آزرده گر طفلان خود دادم به چنگ گرگ ولی آزرده از بهر علی اکبرت باشم اگر من نیستم در کربلا از بهر جانبازی ولی وقت اسارت نوک نی همسنگرت باشم همانند حبیب ابن مظاهر ظهر عاشورا دلم میخواست هنگام نمازت در برت باشم #خلیل_کاظمی #مسلم_بن_عقیل https://eitaa.com/mobahelerey

می‌گردد آسمان، به طوافی همیشگی بر این مدار غربت و بر این مکان، غریب #حسین_اسرافیلی ۷ ذي‌الحجه، شهادت امام محمد باقر (ع) #امام_باقر #شهادت #امام_شناسی https://eitaa.com/mobahelerey

🎙️؛ #محسن_عراقی دست در دست تو دادیم و جهان شکل گرفت حرکت کرد زمین بعد زمان شکل گرفت مژه ات تیر کجی بود و برای پرتاب چون که ابروی تو خم گشت کمان شکل گرفت همه انگار که نا خواسته لبخند زدند  نامت ان لحظه که در بین دهان شکل گرفت حفره ای بود پر از خون وسط سینه ی من  مهرت افتاد به قلبم ضربان شکل گرفت تا که سلمان وسط ظهر پس از نام نبی اشهدان علی گفت اذان شکل گرفت مثل خونی که به رگ های بدن جریان داشت شیعه گی نیز پس از این جریان شکل گرفت با تو هر جای خرابی شده اباد ترین بی تو در شهر خرابات مغان شکل گرفت با علی اصغر تو روز جهانی عطش با علی اکبر تو روز جوان شکل گرفت سر مولا که سری گشت میان سر ها نقشه قتل علی در رمضان شکل گرفت #مهدی_رحیمی #مهدی_رحیمی_زمستان #غزل #امام_علی #امام_شناسی https://eitaa.com/mobahelerey

همان دقیقه که ابلیس داستان می گفت به گوش آدم و حوا، نبی اذان می گفت نبی تولد عیسی مسیح، خاتم بود نبی به حضرت مریم از آسمان می گفت نبی؟ کدام نبی؟ نام احمد انجیل... محمد است...! ، علی از نهان و جان می گفت به راه رفتن و عطر و تبسم آرام علی، رموز نبوت به راهبان می گفت نه اینکه ملت اسلام را به تنهایی، علی فضیلت وحدت به کهکشان می گفت در آن مقال که آواز کرد بلبل مست چگونه زاغچه ی لال، داستان می گفت؟ چه جای بیرق بی رونق مباهله بود؟ در آن مجال که جبریل، توامان می گفت:_ محمد آمده با سروران ارض و سما محمد آمده بود و چنین عیان می گفت: که جمله عالمیان در پناه فاطمه اند فرشتگان مقرب، سپاه فاطمه اند که با حسن به کرامت رسیده عالم خاک که با حسین به معراج رفته خوشه ی تاک چه جای ضامن و سوگند نامه است دگر؟ به پنج گانه بیا، چون اقامه است دگر به کوس خجلت نجرانیان نواخته شد چنین گذشت که عید بزرگ ساخته شد بیا که عید فرح بخش جان، مباهله است بساط بهجت ما شیعیان مباهله است #سجاد_حیدری_قیری #مباهله ارسالی به #اولین_جشنواره_شعر_مباهله سال ۱۴۰۲ به کانال تخصصی « علی، غدیر، مباهله » بپیوندید؛ https://eitaa.com/mobahelerey

نظر به بندگان اگر، ز مرحمت خدا کند قسم به ذات کبریا، ز یمن مرتضی کند خدا چو هست رهنمون، مگو دگر چرا و چون که او کند هر آنچه را که حکمت اقتضا کند ز قدرت یَدُ اللَّهی، کسی ندارد آگهی وسیله‌اش بود علی، خدا هر آن چه را کند به جنگ بدر و نهروان، علی است یِکّه قهرمان نگر که دست حق عیان، قتال اشقیا کند به روی دوش مصطفی، نهد چو پای مرتضی نگر به بت شکستنش، که در جهان صدا کند به رزم خندق و اُحُد، به قتل عَمْرو عَبْدُوُد خدا به دستِ دست خود، لوای حق بپا کند چو افضل از عبادت خلایق است، ضربتش علی تواند این عمل، شفیع ما‌سِوی کند به پیشگاه کردگار، ز بس که دارد اعتبار دُیون جمله بندگان، تواند او ادا کند نماز، بی ولای او، عبادتی است بی‌وضو به منکر علی بگو، نماز خود قضا کند هر آنکه نیست مایلش، جفا نموده با دلش بگو دل مریض خود، به عشق او شفا کند علی است آن‌که تا سحر، سرشک ریزد از بصر پی سعادت بشر، ز سوز دل دعا کند علی انیس عاشقان، علی پناه بی‌کسان علی امیر‌مؤمنان، که مدح او خدا کند پس از شهادت نبی، که را سِزَد به جز علی که تا به حشر آدمی، به کارش اقتدا کند قسیم نار و جنتّش، ترازوی محبّتش که مؤمنان خویش را، ز کافران جدا کند گهی به مسند قضا، گهی به صحنه ی غزا گهی به جای مصطفی، که جان خود فدا کند علی است فرد و بی‌نظیر، علی مجیر و دستگیر که نام دل‌گشای او، گره ز کار وا کند زکار قهرمانیش، پر است زندگانیش نگین پادشاهیش، به سائلی عطا کند امیر کشور عرب، ثنا کنان، دعا به لب برد طعام نیمه شب، عطا به بی‌نوا کند ز کوی شاه اولیا، که مهر اوست کیمیا کجا روی، بیا بیا، که دردها دوا کند کنیم چون‌که های‌ و‌ هو، به پیشگاه لطف هو خدا نظر کند به او، علی نظر به ما کند دل علی گداخته، که با زمانه ساخته امام ناشناخته، ز خلق شکوه‌ها کند پس از وفات فاطمه، کشید دامن از همه که ختم عمر خویش را، به کنج انزوا کند ز قبر بنت مصطفی، کجا رود علی، کجا که نیست یار آشنا، دلش ز غم رها کند سرشک بر دو عین او، ز اشک زینبین او که گریه بر حسین او، به یاد کربلا کند علی غریب و خون جگر، ز هجر یار نوحه‌گر کنار آن جدار و در، اقامه ی عزا کند #حسان بگیر دامنش، قسم به حقّ محسنش گره گشای انبیا، حوائجت روا کن #حبیب_الله_چایچچیان https://eitaa.com/mobahelerey

الهی ! سینه ی حسین پاره پاره شود گلوی حسین بریده شود از حسین راضی میشوی؟ #عرفه #امام_حسین #امام_شناسی https://eitaa.com/eshare

#می_مینای_حقیقت #ذلک_الکتاب #قرآن #جام_یک #لسان_صدق #علی حضرت ابراهیم - سلام بر ایشان - اینچنین با پروردگار خویش مناجات می کند و از او می خواهد که؛ « رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ » شعرا ۸۳ « پروردگارا! به من حکمت بخش، و مرا به شایستگان ملحق کن.» « وَاجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ » شعرا ۸۴ « و قرار بده برای من لسان صدقی از آخرین » و پروردگار حضرت ابراهیم - سلام بر ایشان - در سوره ی مریم آیات ۴۹ و ۵۰ دعای ایشان را اینگونه اجابت می فرماید که ؛ « فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ ۖ وَكُلًّا جَعَلْنَا نَبِيًّا » مریم ۴۹ « پس هنگامی که از آنان و آنچه جز خدا می پرستیدند، کناره گرفت، اسحاق و یعقوب را به او بخشیدیم و هر یک را پیامبر قرار دادیم.» « وَ وَهَبْنَا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا » مریم ۵۰ « و به آنان از رحمت خود بخشیدیم، و قرار دادیم برای ایشان « علی » را لسان صدق... » حضرت اسحاق و حضرت یعقوب - سلام بر هر دو - هدیه ای از جانب پروردگار برای حضرت ابراهیم - سلام بر ایشان - است و هر دو نبی و پیامبر هستند و سپس در آیه ی ۵۰ می فرمایند؛ و به ایشان ( لهم؛ در اینجا به هر سه پیامبر بزرگ الهی برمی گردد؛ ابراهیم، اسحاق و یعقوب ) رحمت خویش را هدیه کردیم و حضرت مولا علی - سلام بر ایشان - را به عنوان لسان صدق هر سه و در واقع لسان صدق کل انبیا و کل ادیان الهی قرار دادیم. چه اینکه کل ادیان امروز دنیا از این دو فرزند صالح حضرت ابراهیم - سلام بر ایشان - نشات گرفته است و لسان صدق انبیا و ادیان مولا علی - سلام بر ایشان - است. نکته؛ « لسان صدق علیا » را در اکثر ترجمه ها نام نیک و بلند مرتبه ترجمه کرده اند که متاسفانه کامل نیست و البته درست است زیرا پیامبر اسلام و مولا و فرزندان ایشان نام پیامبران راستین الهی مخصوصا حضرت ابراهیم و دین حنیف او را زنده و بلند آوازه کردند و معنای ظاهر آیه نیز دلالت بر مولا علی دارد اما حرف این است که معنای اصلی و ظاهری آیه هم مولا علی است به دلایل مختلف از جمله اینکه از فرزندان او اسحاق و یعقوب صحبت می کند و بلافاصله لسان صدق را می آورد و نام مولا را و نیز « لهم » در اینجا به هر سه پیامبر برمی گردد و نیز اینکه « جعلنا » را برای لسان صدق استفاده می نماید که در آیه ی ۴۹ نیز برای اسحاق و یعقوب استفاده کرده بود و نیز اینکه « علیا » که به ظاهر صفت برای لسان است منافاتی ندارد که همزمان اسم نیز باشد و.... نکته؛ فراز هفتم از دعای ندبه؛ « وَ بَعْضٌ اتَّخَذْتَهُ لِنَفْسِكَ خَلِیلًا، وَ سَأَلَكَ لِسانَ صِدْقٍ فِی الآخرِینَ، فَأَجَبْتَهُ، وَ جَعَلْتَ ذلِكَ عَلِیّاً » « و بعضی را برای خود دوست صمیمی گرفتی، و از تو درخواست نام نیک، در میان آیندگان کرد، و تو درخواست او را اجابت نمودی، و قرار دادی آن لسان صدق را «علی» » نکته؛ از پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد - اللهم صل علی محمد و آل محمد - ؛ « اللهم وفقنی لما یرضیک عنی و یحسن فی الناس ذکری » بار خدایا مرا توفیق ده تا آن کار کنم که تو از من خشنود شوی و نام من در خلق نیکو کند ... این دعای پیامبر درست مانند دعای حضرت ابراهیم است و اثر آن نیز همان نام نیکو و لسان صدق است و آنچه که باعث رضایت الله - جل و‌ جلاله - از پیامبر شد اعلام عمومی ولایت مولا بود ؛ « الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا » « امروز [با نصبِ علی بن ابی طالب به ولایت، امامت، حکومت و فرمانروایی بر امت] دینتان را برای شما کامل، و نعمتم را بر شما تمام کردم، و اسلام را برایتان به عنوان دین پسندیدم » امروز ؛ اکمال دین برای شما اتمام نعمت بر شما راضی شدن الله از شما پذیرش اسلام از شما & لسان صدق = علی اسلام = علی #امام_علی #امام_شناسی #غدیر #دعاهای_قرآنی #ندبه #حدیث https://eitaa.com/eshare

دل سفر کن در منا و عید قربان را ببین چشمه‌های نور و شور آن بیابان را ببین گوسفند نفس را با تیغ تقوا سر ببر پای تا سر جان شو و رخسار جانان را ببین سفره ی مهمانی خاص خدا گردیده باز لاله ی لبخند و اشک شوق مهمان را ببین دیو نفس از پا درافکن، سنگ بر شیطان بزن هم شکست نفس را، هم مرگ شیطان را ببین تیغ در دست خلیل و بند در دست ذبیح حنجر تسلیم بنگر، تیغ بُرّان را ببین کارد تیز و دست محکم، حلق نازک‌تر ز گل پای تا سر چشم شو، اخلاص و ایمان را ببین خاک گل انداخته از اشک چشم حاجیان در دل تفتیده ی صحرا، گلستان را ببین گریه و اشک و دعا و توبه و تهلیل را رحمت و لطف و عطا و عفو و غفران را ببین آتش گرما گلستان گشته چون باغ خلیل در دل صحرا صفای باغ رضوان را ببین روی حق هرگز نگنجد در نگاه چشم سر چشمِ دل بگشا جمال حی سبحان را ببین خیمه ی حجاج را با پای جان یک یک بگرد آتش دل، سوز سینه، چشم گریان را ببین دل تهی از غیر کن تا بنگری دلدار را سر بزن در خیمه‌ها شاید ببینی یار را سینه مشعر، دل حرم، میدان دید ما مِناست گر ببندی لب ز حرف غیر، هر حرفت دعاست غم مخور گر گم شدی یا خیمه را گم کرده‌ای سیر کن تا بنگری گم‌گشته ی زهرا کجاست لحظه‌ای آرام منشین هرکه را دیدی بپرس یار سوی مکه رفته، یا به صحرای مناست؟ حیف یاران در منا رفتم ندیدم روی او عیب از آن رخسار زیبا نیست، عیب از چشم ماست حاجیان جمعند دور هم به صحرای منا حاجی ما در بیابان در مسیر کربلاست حاجیان کردند دل را خوش به ذبح گوسفند حاجی ما ذبح طفلش پیش پیکان بلاست حاجیان سر می‌تراشند از پی تقصیرشان حاجی ما هم چهل منزل سرش برنیزه‌هاست حاجیان دست دعاشان بر سما گردد بلند حاجی ما از بدن دست علمدارش جداست حاجیان را هست یک قربانی آن هم گوسفند حاجی ما هم ذبیحش جمله تقدیم خداست حاجیان را از هجوم زائرین بر تن فشار حاجی ما سینه‌اش از سم اسبان توتیاست خوش بود «میثم» همیشه سوگواری بر حسین حاجی آن باشد که اشکش هست جاری بر حسین #اغلامرضا_سازگار #عید_قربان https://eitaa.com/mobahelerey