دلنوشته‎ای با هواداران دکتر پزشکیان باسلام خدمت هواداران عزیز نمی‎خوام به کسی و رأی کسی بی احترامی کنم. طرف حسابم عزیزان و نورچشمانی هستند که شاید نمی‌دانند و فکر می‌کنند ما در مورد دکتر پزشکیان از سر لجبازی صحبت می‎کنیم. به والله به والله به والله قسم اینطور نیست. عزیزانی که به دکتر پزشکیان رأی داده‎اید، اگر این نگرانی‎های من جای نگرانی دارد شما عزیزان هم بیشتر تأمل و تدبر کنید. #ما از توهین و طعنه و بی‎احترامی به رهبرمان نگرانیم. (بیاد آورید این کلام رهبری را : بنده جان ناقابلی دارم جسم ناقصی ....) #ما از کوچکتر شدن سفره کارگرانمان به خاطر تعطیلی کارخانه وکارگاههایمان نگرانیم. (کارگر عزیزی می گفت تو رو خدا به کسی رأی بدهید نان ما را آجر نکند...) #ما از حجاب و عفت دخترانمان نگرانیم. (هنوز فتنه زن زندگی آزادی جلو چشمان ما است؛ آرمان عزیز و الداغی را خاطرتان هست ...) #ما از عادی شدن بیشتر از پیش روابط زن و مرد نامحرم به حکم آزادی نگرانیم. (تیشه به ریشه بنیان خانواده...) #ما از بابت جوان‌های عزیزی که بعد از سند آموزش 2030 یونسکو می‎خواهیم تربیت کنیم، نگرانیم. (رهبری: همین سند ۲۰۳۰. خب این غلط است؛ این غلط است؛ اصلاً این معیوب است؛ این حرکت، حرکت معیوبی است...) هواداران عزیز دکتر پزشکیان! چرا متوجه دلواپسی‎های ما نمی‌شوید. مگر نه اینکه خواهر دارید دختر دارید پسر دارید نوه دارید.... دلتان برای آن کارگر هپکو نمی‌سوزد که گریه والتماس می‎کند؟ پنبه ها را از گوشمان برداریم و صدای ناله و گریه آن کارگران عزیز را بشنویم. همان کارگرانی که می گفتند: آقای رئیسی اینقدر سراغ ما را می گرفت و ما را به اسم می‌شناخت. به ادامه دهنده واقعی راه شهید رئیسی بیشتر فکر کنیم. من فقط می خواهم بگویم مجدد تأملی کن و اگر باز هم به این رسیدی که باید به دکتر پزشکیان رأی بدهی عیبی ندارد و بدان ارادت همچنان باقی است.