#چرایی_عزاداری
#اهل_بیت
🌴🌑🌴🌑🌴🌑
پرسش:
چرا براي اهل بيت که جایشان در بهشت است ، عزاداري کنيم؟
پاسخ:
مگر گريه ما به خاطر اين است که آنها بعد از مرگ جايشان بد است؟
مگر پدري که براي مرگ کودک خود گريه مي کند گمان کرده که او در جهنم است؟
وقتي ما براي امام حسين اشک مي ريزيم براي اين است که اولا ولي خدا را دعوت کردند و بي يار و ياور کشتند ثانيا گريه بر مصائب او مي کنيم که چقدر به آن حضرت ظلم شد ثالثا براي اين که ولي خدا را از ما گرفتند رابعا حسرت مي خوريم چرا نبوديم که ولي خدا را ياري کنيم خامسا براي شوق به شهادت و رسيدن ياران امام به آن فيض عظيم است
اما علت اينکه در روايات اينقدر بر گريه سفارش شده اين است که عاشورا يک مکتب عقلي است که مي بايست در ميان مردم تا قيامت باقي بماند، اما هر مکتب عقلي براي ماندگاري بايد با عاطفه انسان پيوند بخورد
به همين خاطر پيامبر(ص) مي فرمايند:
إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ حَرَارَةً فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لَا تَبْرُدُ أَبَدا ؛ به درستي که در قتل حسين(ع) حرارتي است در دلهاي مومنين که هرگز سرد نميشود
شهید مطهری در کتاب حماسه حسيني ج1 ص 78 می گوید:
گريه براي اهل بيت(ع) تلفيقي از عشق و مصيبت است و شدت عشق و مصيبت، سطح اين گريه را تعيين مي کند.حسين مکتب عملي در اسلام تأسيس کرد و نمونه عملي قيام هاي اصلاحي است.خواستند مکتب حسين زنده بماند.خواستند حسين سالي يک بار با آن نداهاي حماسه انگيزش ظهور پيدا کند.خواستند تربيت حسيني زنده بماند و پرتوي از روح حسيني در اين ملت بتابد.حيات و انسانيت و شرف شما بستگي به اين حادثه دارد.اسلام را با اين وسيله مي توانيد زنده نگه داريد.اما متأسفانه عده اي خيال کردند که بدون اينکه مردم را به مکتب و فلسفه قيام و مقامات حسيني آشنا کنيم ، همين قدر که مردمي آمدند و يک گريه اي را نفهميده و ندانسته کردند ، ديگر کفاره گناهان است
آیت الله جوادی آملی در ص 312 کتاب حماسه و عرفان می گوید:
اين که سفارش فراوان به اشک ريختن و عزاداري کردن نموده‌اند براي آن است که اشک بر شهيد اشتياق به شهادت را به همراه دارد خوي حماسه را در انسان زنده و طعم شهادت را در جان او گوارا مي‌گرداند
چون اشکْ رنگ کسي را مي گيرد که براي او ريخته مي‌شود و همين رنگ را به صاحب اشک نيز مي‌دهد از اين رو انسان حسيني منش نه ستم مي‌کند و نه ستم مي‌پذيرد
🌑🌴🌑🌴🌑🌴
┏━━━🍃🍂━━━┓
🆔 @mobaleghin_oghaf_kh
┗━━━🍂🍃━━━┛
❤️ بسم الله الرحمن الرحیم 🖤
✔️به مناسبت ایام شهادت مولایمان جعفر ابن محمد الصادق سلام الله و صلوات الله علیه ...
▪خلاصه ای از زندگینامه #امام_صادق سلام الله و صلوات الله علیه
📌نام:
جعفر بن محمد سلام الله علیه
📌كنيه:
ابوعبدالله، ابواسماعيل و ابوموسى
📌 القاب:
صادق، فاضل، صابر، طاهر، قائم، كافل و منجى مشهورترين لقب آن حضرت « #صادق» است.
اين لقب به خاطر صدق گفتار آن حضرت و تمايز از جعفر كذاب، كه در عصر #امام_زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ادعاى امامت كرده بود، به آن حضرت داده شد.
منصب:
معصوم هشتم و امام ششم شيعيان.
📌تاريخ ولادت:
هفدهم ربيع الاول سال 80 هجرى.
برخى مورخان، تاريخ تولد آن حضرت را اول رجب سال 80 هجرى و برخى ديگر سال 83 هجرى دانستهاند؛
اما قول اول مشهور است و اين روز مطابق است با روز ولادت #پيامبراكرم صلی الله علیه و آله
📌محل تولد:
#مدينه مشرفه، در سرزمين حجاز (عربستان)
نسب پدرى:
امام محمد باقر بن على بن حسين بن على بن ابیطالب سلام الله علیه
📌نام مادر:
#فاطمه، مكنّى به ام فَروه بنت قاسم بن محمد. ام فَروه، که مقام والايى در بين زنان زمان خويش داشت.
امام صادق سلام الله علیه درباره شأن او فرمود:
مادرم از جمله زنانى بود كه ايمان آورد و تقوا پيشه كرد و نيكوكارى نمود، و خدا نيكوكاران را دوست دارد.
اين زن از تربيت شدگان مكتب #امام_زين_العابدين سلام الله علیه و #امام_محمد_باقر سلام الله علیه است.
📌مدت امامت:
از زمان #شهادت پدرش، امام محمد باقر سلام الله علیه در هفتم ذی حجه سال114 هجرى تا 25 شوال سال 148 هجرى، به مدت 34 سال.
📌تاريخ و سبب شهادت:
25 شوال سال 148 هجرى، در سن 65 سالگى، به وسيله زهرى كه منصور دوانيقى #لعنت الله علیه به آن حضرت خورانيد. برخى تاريخ شهادت آن حضرت را نيمه رجب سال 148 هجرى دانسته اند.
📌محل دفن:قبرستان #بقيع، در مدينه مشرفه، در جوار قبر پدر و جدش و #امام_حسن_مجتبى سلام الله علیه (عربستان).
📌همسران:
1. فاطمه بنت حسين.
2. ام حميده (حميده مصفاة).
و چند ام ولد ديگر.
📌فرزندان:
1. #امام_موسى_كاظم سلام الله علیه
2. اسماعيل.
3. عبدالله.
4. محمد ديباج.
5. اسحاق.
6. على عريضى.
7.عباس.
8. ام فروه.
9. فاطمه.
10. اسماء.
📌اصحاب و ياران:
تعداد راويان و اصحاب امام صادق سلام الله علیه بيش از #چهار هزار نفر است كه از محضر آن حضرت بهرهمند شده و در جهان اسلام به انتشار علوم #اهل_بيت(سلام الله علیهم اجمعين) پرداختند.
در اين جا به نام برخى از بزرگان اصحاب و راويان آن حضرت اشاره میگردد :
1. جميل بن درّاج.
2. عبدالله بن مسكان.
3. عبدالله بن بكير.
4. حمّاد بن عيسى.
5. حمّاد بن عثمان.
6. ابان بن عثمان.
📌اين شش نفر به «اصحاب اجماع» معروف شده اند.
7. أبان بن تغلب.
8. اسحاق بن عمّار صيرفى.
9. ابو حمزه ثمالى.
10. بريد بن معاويه عجلى.
11. حريز بن عبدالله سجستانى.
12. حمران بن اعين شيبانى.
13. زرارة بن اعين شيبانى.
14. صفوان بن مهران اسدى.
15. عبدالله بن ابى يعفور.
16. عمران بن عبدالله اشعرى.
17. عيسى بن عبدالله اشعرى.
18. فضيل بن يسار بصرى.
19. فيض بن مختار كوفى.
20. ابو بصير مرادى.
21. مؤمن الطاق محمد بن على.
22. محمد بن مسلم كوفى.
23. معاذبن كثير كسايى.
24. مُعَلىّ بن خُنَيس كوفى.
25. هشام بن محمد.
26. يونس بن ظبيان كوفى.
27. معاوية بن عمّار.
28. زيد شحام.
29. سُدير بن حكيم.
30. عبد السلام بن عبدالرحمن.
31. جابربن يزيد جُعفى.
32. ثابت بن دينار.
33. مفضل بن قيس.
34. مفضل بن عمر جُعفى.
35. سفيان بن عيينه.