💠شرح دعای هر روز ماه مبارک رمضان #دعای_روز بیست‌ودوم أللَّهُمَّ افْتَحْ لی فیهِ أَبْوَابَ فَضْلِکَ وَ أنْزِلْ عَلَیَّ فیهِ بَرَکاتِکَ وَ وَفِّقْنِی فیهِ لِمُوجِباتِ مَرْضَاتِکَ وَ أسْکِنِّی فیهِ بُحْبُوحَاتِ جَنَّاتِکَ یَا مُجِیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّین خدایا! در این روز بر من درهای فضل و کرمت را بگشا، برکاتت را نازل فرما و بر موجبات رضا و خوشنودیت موفقم بدار و در وسط بهشت‌هایت مرا مسکن ده. ای پذیرندۀ دعای پریشانان! 🔹پیام‌های دعا 1- درخواست گشایش درب‌های فضل الهی 2- طلب بركات الهی در ماه رمضان 3- موفقیت در کسب رضای خدا 4- استدعای سکونت در بهشت؛ 5- درخواست اجابت دعای مضطر 🔸پیام منتخب ✍️امام جواد(ع) می‌فرمايد: «اَلْمُؤمِنُ يَحْتَاجُ إلَی تَوْفِيقٍ مِنَ‌ اللهِ... ؛ مؤمن به... توفيق الهی محتاج است. ابن شعبه حرانی‌، تحف العقول، ص 457 مردی به امام كاظم(ع) عرض كرد: مگر من قادر به انجام تكاليفم نيستم؟ فرمود: «قدرت از نظر تو چيست؟ وی گفت: توان بر كار. فرمود: آری‌، توان به تو داده شده است؛ اگر كمک نيز به تو شود.» مرد گفت: «مرادتان از كمک چيست؟ فرمود: توفيق. وی گفت: توفيق چه اثری دارد؟ فرمود: اگر توفيق داشتی‌، كار را انجام می‌دهی‌؛ چه‌بسا کافری توانش از تو بيشتر است؛ ولی چون توفيق ندارد، به انجام كار نيک دست نيابد. سپس فرمود: به من خبر ده چه كسی اين نيرو را در تو خلق كرده است؟ گفت: خدای متعال؟ امام پرسيد: آيا با آن نيرو می‌توانی ضرر را از خود دفع و نفع را به سوی خویش جلب كنی؟ گفت: نه! امام فرمود:‌ پس آن‌چه را نمی‌توانی‌، ادّعا نكن! و سپس فرمود: اين ادّعا كجا و سخن بندۀ صالح خدا كجا كه می‌گويد، من توفيقی جز از جانب خداوند ندارم. مجلسی، بحار الأنوار، ج 5، ص 42 https://eitaa.com/moballeghan

💠 معارفی از جزء بیست و سوم قرآن کریم 🔸عهدی که با خدا بسته ایم أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنى ءَادَمَ أَن لَّا تَعْبُدُواْ الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَکمُْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ(60) وَ أَنِ اعْبُدُونىِ هَاذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیمٌ(61- یس) اى فرزندان آدم! آیا با شما عهد نبستم که شیطان را بندگى نکنید که او براى شما دشمن آشکارى است؟ و گفتم که مرا بندگى کنید که این، راه مستقیم است. روی صحبت این آیه با مجرمین است که با توبیخ آنها را به یاد عهدی می اندازد که به آن بی توجهی کردند و در دام دشمنی معروف به نام شیطان افتاده و از راه مستقیم خارج شدند. علت این که خداوند مجرمین را به عنوان بنى آدم خطاب کرده این است که دشمنى شیطان با این عده که باعث انحراف و هلاکت اینها شد روی غرض خاصى نسبت به آنها نبوده؛ بلکه به این دلیل بوده که آنها فرزندان آدم بودند. و این دشمنى در روز اول آن جا بروز کرد که مامور به سجده بر آدم شد و زیر بار نرفت و استکبار کرد. نتیجهاش هم این شد که از درگاه خدا رانده شد و از آن روز با فرزندان آدم(ع) نیز دشمن گردید و همه را تهدید کرد.(1) متن عهدنامه را هم در آیه بازگو کرده است: شیطان را عبادت و پرستش و اطاعت نکنند و تنها خداوند متعال را پرستش و عبادت کنند. منظور از «عبادت کردن و پرستیدن شیطان»، اطاعت و پیروی از وسوسه های اوست. اما اینکه ما کی و کجا این عهد را با خدا بستیم مفسران نظرات گوناگون داده اند که به نظر می رسد این عهد همان عهدی است که در عالم فطرت بین انسان و خدای او منعقد شد و اگر روی آن را با غبار غفلت و معصیت نپوشانده باشد هر لحظه که به آن توجه کند به یاد آن عهد می افتد.(2) دست و پای مجرمین به آن گناهانی که با آن انجام دادهاند شهادت مىدهند؛ مثلا دستها به آن گناهانى شهادت مىدهد که صاحب دست به وسیله آن مرتکب شده؛ مانند سیلىهایى که به ناحق به مردم زده، اموالى که به ناحق تصرف کرده، نوشته هایی که به ناحق نوشته و امثال آن و پاها نیز به آن گناهانى شهادت مىدهند که صاحبشان با آنها انجام داده؛ مانند قدمهایى که به سوى مجلس گناه و برای انجام معصیت، خیانت، ظلم، فتنهانگیزى و امثال آن برداشته است خلاصه اینکه منشأ انحراف و تباهی ما بی توجهی به آن عهدی است که با خدا بسته ایم و نتیجه این بی توجهی هم چیزی نیست جز افتادن در دام شیطانی که بر تباه کردن ما قسم یاد کرده است.(3) (1) المیزان ج17 ص102 (2) برای اطلاع بیشتر به کتاب فطرت در قرآن آیت الله جوادی آملی رجوع کنید. (3) قالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعینَ (82- ص) #جزء_بیست_و_سوم https://eitaa.com/moballeghan

💠 معارفی از جزء بیست و سوم قرآن کریم 🔸روزی که دست حرف می زند و پا شهادت می دهد الْیَوْمَ نخَْتِمُ عَلىَ أَفْوَاهِهِمْ وَ تُکلَِّمُنَا أَیْدِیهِمْ وَ تَشهَْدُ أَرْجُلُهُم بِمَا کاَنُواْ یَکْسِبُونَ(65- یس) امروز بر دهانهایشان مُهر سکوت می زنیم و دستهایشان با ما سخن مىگویند و پاهایشان به اعمالى که همواره مرتکب مىشدند، گواهى مىدهند. براساس این آیه،دست و پای مجرمین به آن گناهانی که با آن انجام دادهاند شهادت مىدهند؛ مثلا دستها به آن گناهانى شهادت مىدهد که صاحب دست به وسیله آن مرتکب شده؛ مانند سیلىهایى که به ناحق به مردم زده، اموالى که به ناحق تصرف کرده، نوشته هایی که به ناحق نوشته و امثال آن و پاها نیز به آن گناهانى شهادت مىدهند که صاحبشان با آنها انجام داده؛ مانند قدمهایى که به سوى مجلس گناه و برای انجام معصیت، خیانت، ظلم، فتنهانگیزى و امثال آن برداشته است.(1) ازهمین جا روشن مىگردد که هر عضوى به عمل مخصوص به خود شهادت مىدهد و نام دست و پا در آیه شریفه از باب ذکر نمونه است و گرنه چشم و گوش و زبان و هر عضو دیگر نیز به کارهایى که به وسیله آنها انجام شده،شهادت مىدهند.(2) (1) المیزان ج17 ص103 (2)مانند آیه 36 سوره اسراء #جزء_بیست_و_سوم https://eitaa.com/moballeghan

💠 معارفی از جزء بیست و سوم قرآن کریم 🔸زنده و مرده در فرهنگ قرآن لِّیُنذِرَ مَن کاَنَ حَیًّا وَ یحَِقَّ الْقَوْلُ عَلىَ الْکَافِرِینَ(70- یس) قرآن برای آن است تا کسانى را که زندهاند هشدار دهد و فرمان عذاب بر کافران محقق و ثابت شود. از تقابلی که در این آیه بین «حیّ؛ زنده» و «کافر» وجود دارد معلوم می شود که این عبارت در واقع این بوده است که برای رعایت صنایع ادبی به این شکل درآمده است آن عبارت این بوده: قرآن مومن را چون زنده است از نافرمانی و عذاب الهی هشدار می دهد ولی برای کافر که مرده است اثری ندارد و عذاب در انتظار اوست. این همان حیات و مرگ معنوى است که از مرگ و حیات ظاهرى به مراتب برتر و فراتر است و آثار آن گستردهتر و وسیعتر. این حیات و زندگى مختص انسانی است که به معنى «نفس کشیدن» و «غذا خوردن» و «راه رفتن» نیست؛ زیرا اینها اموری اند که در همه حیوانات یافت می شوند. حیات انسانى شکوفا شدن گلهاى عقل و خرد و ملکات برجسته در روح انسان و تقوى و ایثار و فداکارى و تسلط بر نفس و فضیلت و اخلاق است، و قرآن پرورش دهنده این حیات در وجود انسانهاست.(1) نتیجه اینکه در فرهنگ قرآن مومن زنده است و کافر مرده؛ مومن حق را می بیند و می شنود و در قلب و اندیشه او اثر کرده و در عمل او ظاهر می شود اما کافر و کسی که منکر دین است چون مرده است؛ کر است و کور است و قلب و اندیشه اش هیچ تاثیری از قرآن و کلام حق نمی پذیرد.(2) (1) ر.ک به نمونه ج18 ص441-442 (2) آیه 179 سوره اعراف #جزء_بیست_و_سوم https://eitaa.com/moballeghan

💠 معارفی از جزء بیست و سوم قرآن کریم 🔸آنچه که ابلیس را ملعون ابد کرد قَالَ یَا إِبْلِیسُ مَا مَنَعَکَ أَن تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِیَدَىَّ أَسْتَکْبرَْتَ أَمْ کُنتَ مِنَ الْعَالِینَ(75) قَالَ أَنَا خَیرٌْ مِّنْهُ خَلَقْتَنىِ مِن نَّارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِن طِینٍ(76) قَالَ فَاخْرُجْ مِنهَْا فَإِنَّکَ رَجِیمٌ(77) وَ إِنَّ عَلَیْکَ لَعْنَتىِ إِلىَ یَوْمِ الدِّینِ(78- ص) خداوند متعال فرمود: اى ابلیس! چه چیز مانع شد بر مخلوقى که من آفریدم سجده نکنی؟ تکبر ورزیدى، یا بالاتر از آن بودى که فرمان سجود به تو داده شود؟ ابلیس [گزینه اول را انتخاب کرد و] گفت: من از او (آدم) بهترم، چرا که مرا از آتش آفریدهاى و او را از گل. خداوند به او فرمود: از صفوف ملائکه، از آسمان برین، بیرون رو که تو رانده درگاه منى و مسلما لعنت من بر تو تا روز قیامت ادامه خواهد یافت. «اى مردم! وحشتناکترین چیزى که از ناحیه آن بر شما مىترسم دو چیز است: پیروى از هوای نفس و آرزوهاى دور و دراز است؛ اما پیروى از خواهش نفس، شما را از حق باز مىدارد و آرزوهاى دور و دراز قیامت را از یاد شما می برد.» سه درس آموزنده و مهمی که در این گفتگو نهفته است 1-در پاسخ ابلیس اشارهاى است به اینکه از نظر ابلیس اوامر الهى به خودی خود لازم الاجرا نیستند؛ بلکه فرامین الهی وقتى لازم الاطاعة هستند که حق باشند و چون امرش به سجده کردن، حق نبود پس اطاعتش هم واجب نبود. برگشت این حرف به این است که ابلیس اطلاق مالکیت خدا و حکمت او را قبول نداشته و این همان اصل و ریشهاى است که تمامى گناهان و عصیانها از آن سرچشمه مىگیرد؛ چون معصیت وقتى سرمىزند که صاحبش با انکار ربوبیت خدا و با این توجیه که ارتکاب معصیت بهتر از ترک آن است، از حکم الهی سرپیچی کند.(1) اگر قیامتی نباشد و محکمه عدل و پاداش و عقابی برپا نشود آنگاه کسی که در این دنیا بد بود و بد عمل کرد فرقی با آنکه خوب بود و خوب عمل کرد تفاوتی نخواهد داشت و این از نظر وجدان پذیرفته شدنی نیست 2-این مجازات سنگین برای ابلیس تنها برای ترک یک سجده نبود؛ آنچه باعث این سقوط و لعنت ابدی ابلیس شد استکبار او بود. استکباری که با اظهار نظر و استدلال در برابر امر الهی وجودش ثابت شد. اگر استدلال ابلیس را تحلیل کنیم سر از کفر عجیبى در مىآورد او با این سخن خود در حقیقت به خدا گفت که برخی از دستورات تو اساس و پایه درستی ندارد (انکار حکمت الهی) و نیز برخی از دستورات تو کاملا نادرست است معاذالله جاهلانه است (انکار علم الهی) و من بهتر از می فهمم. 3-کسی که عالمانه و از روی عمد مرتکب معصیت می شود در حقیقت همان راهی را رفته است که ابلیس رفته. یعنی به خدا می گوید تو گفته ای نکن ولی نظر من این است که انجام این کار اشکالی ندارد و بعد مرتکب می شود. (1)ر.ک به المیزان ج17 ص225-226 #جزء_بیست_و_سوم https://eitaa.com/moballeghan

💠شرح دعای هر روز ماه مبارک رمضان #دعای_روز بیست‌وسوم أللَّهُمَّ اغْسِلْنی فیهِ مِنَ الذُّنُوبِ وَ طَهِّرْنی فیهِ مِنَ الْعُیُوبِ وَ امْتَحِنْ قَلْبِی فیهِ بِتَقْوَی الْقُلُوبِ یا مُقِیلَ عَثَرَاتِ الْمُذْنِبِین خدایا! در این روز مرا از گناهان پاکیزه گردان، از هر عیب و نقص پاک ساز و دلم را با رتبۀ دل‌های اهل تقوا آزمایش کن. ای پذیرندۀ عذر لغزش‌های گناه‌کاران! 🔹پیام‌های دعا 1- درخواست آمرزش گناهان 2- طلب پاكی از عيوب 3- امتحان و آزمایش با تقوای قلب 4- توبه‌پذیری خداوند 🔸پیام منتخب ✍️هر كدام از اعضا و جوارح ما، برای خود شأن و منزلت و حقوقی دارند كه رعايت تقوا دربارۀ آنان لازم و ضروری است. قرآن تقوا را به دل‌ها منسوب کرده و می‌فرمايد: «ذَلِكَ وَ مَن يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ؛ و هر كس شعائر دين خدا را بزرگ و محترم بدارد، اين از ويژگی‌های دل‌های باتقواست.» حج، آيه 32 علامه طباطبايی ذيل اين آيه می‌نويسد: «اضافه‌شدن تقوا به قلوب، اشاره است به اين‌كه حقيقت تقوا و دوری از غضب خدای متعال و تورع از محارم او، امری است معنوی كه قائم است به دل‌ها و منظور از قلب، دل و نفس است.» طباطبایی، محمدحسین، تفسیرالميزان، ج 14، ص 528 اگر می‌خواهيم باتقوا باشيم، بايد ابتدا دل‌ را اهل تقوا كنيم تا در پی آن، جسم نيز اهل پرهيزكاری شود. #محتوای_مناسبتی https://eitaa.com/moballeghan

💠 معارفی از جزء بیست و چهارم قرآن کریم 🔸امان از انسان ناشکر و نمک نشناس فَإِذَا مَسَّ الْانسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ثمَُّ إِذَا خَوَّلْنَهُ نِعْمَةً مِّنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِیتُهُ عَلىَ عِلْمِ بَلْ هِىَ فِتْنَةٌ وَ لَاكِنَّ أَكْثرََهُمْ لَا یَعْلَمُونَ(49- زمر) وقتى انسان گرفتار زیان مىشود، ما را مىخواند و هنگامى كه ما از جانب خود نعمتى به او مىدهیم [به جای شکر گزاری] مىگوید: این با تلاش و درایت خودم به دست آمده است؛ در حالی که آن نعمت وسیله ای برای امتحان او بود و بیشتر مردم از واقعیت بی خبرند. این آیه به یکی از ویژگیهای طبیعت انسانی اشاره می کند كه به پیروى هواى نفس گرایش دارد و به نعمتهاى مادى و اسباب ظاهرى پیرامونش مغرور است و فراموشكار نیز هست؛ که هر وقت دچار گرفتارى می شود رو به خدا کرده و او را به خلوص مىخواند ولی همینکه پروردگارش نعمتى به او داده و او را از گرفتاری خلاص می کند فورا آن نعمت را به خودش نسبت مىدهد و مىگوید: «هنر خودم بود» و پروردگارش را فراموش مىكند و نمىداند كه همین خود وسیله ای است كه با آن امتحانش مىكنند. دو نکته: 1. انسان هم دارای طبیعت است و هم دارای فطرت. طبع و طبیعت او ریشه در جنبه مادی و خاکی او دارد(1) ولی فطرت او متعلق به عالم بالا و آن جنبه ملکوتی اوست.(2) بنابراین هر چه که برای انسان طبیعی و مربوط به طبیعت او می شود اگر تحت مدیریت وحی و فطرت در نیاید عامل سقوط و هلاکت انسان می شود. یکی از این طبیعی ها همین حالت است که در آیه به آن اشاره شد. 2. انسان باید تمام داشته های خود را نعمت الهی دانسته و شکرگزار او باشد و نیز بداند که داده های خدا جنبه آزمون و امتحان هم دارد که اگر با مصرف درست آنها در مواردی که رضای الهی در آن است شکر آن را بجا آورد علاوه بر حل مشکل دنیائیش، بهشت خود را هم آباد کرده است و اگر به محض دریافت نعمت، دهنده آن را فراموش کرد و در مسیر کفر و ناسپاسی قدم گذاشت؛ همان نعمت تبدیل به نقمت شده و جهنم او را شعله ور می کند. (1) هُوَ الَّذی خَلَقَكُمْ مِنْ طینٍ (2- انعام) (2) فَإِذا سَوَّیْتُهُ وَ نَفَخْتُ فیهِ مِنْ رُوحی (29- حجر) #جزء_بیست_و_چهارم https://eitaa.com/moballeghan

💠 معارفی از جزء بیست و چهارم قرآن کریم 🔸بندگان خدا! از رحمت او مأیوس نشوید قُلْ یَاعِبَادِىَ الَّذِینَ أَسْرَفُواْ عَلىَ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُواْ مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ(53- زمر) بگو: اى بندگان من كه [با ارتكاب گناه] بر خود ستم کرده اید! از رحمت خدا نومید نشوید که یقیناً خدا همه گناهان را مىآمرزد زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است خداوند متعال در این آیات راه بازگشت را توأم با امیدوارى به روى همه گنه كاران مىگشاید و با لحنى آكنده از نهایت لطف و محبت آغوش رحمتش را به رویشان باز كرده و فرمان عفو آنها را صادر نموده است. دقت در تعبیرات این آیه نشان مىدهد كه از امیدبخشترین آیات قرآن مجید نسبت به همه گنهكاران است. فراگیری و گستردگى آن به حدى است كه طبق روایتى امیر مؤمنان على علیه السلام فرمود: در تمام قرآن آیهاى وسیعتر از این آیه نیست.(1) دو نکته مهم 1. با استناد به جمله « إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا» ثابت می شود که خداوند هر گناهی اعم از صغیره و کبیره را بخشیده و مشمول غفران خود می کند. 2. با مقایسه این آیه با آیه 48 سوره نساء که می فرماید: «إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَكَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ یَشاءُ؛ خداوند شرك را نمىبخشد، اما كمتر از آن را براى هر كس كه بخواهد مىبخشد.» فهمیده می شود که بخشش در آیه مورد بحث در صورتی است که گنهکار توبه کرده باشد که اگر فرد گنهکار به واقع توبه کرد وعده خدا در حقش عملی شده و گناه او هر چه که باشد بخشیده می شود حتی اگر شرک باشد؛ اما اگر توبه ای در کار نبود خدا ممکن است از برخی گناهان او در گذرد که بی تردید شرک جزء آنها نخواهد بود.(2) (1) برای مطالعه بیشتر به مقاله «بخشش؛ بدون توبه» رجوع کنید (2) التحقیق فی كلمات القرآن الكریم ج5، ص271 #جزء_بیست_و_چهارم https://eitaa.com/moballeghan

💠 معارفی از جزء بیست و چهارم قرآن کریم 🔸یکی را «بدرقه» ؛ یکی را «هِی» می کنند وَ سِیقَ الَّذِینَ كَفَرُواْ إِلىَ جَهَنَّمَ زُمَرًا ... وَ سِیقَ الَّذِینَ اتَّقَوْاْ رَبهَُّمْ إِلىَ الْجَنَّةِ زُمَرًا ... (73- زمر) « سِیقَ» ماضی مجهول فعل «سَاقَ» و از ریشه «سَوق» است و معنای آن حرکت دادن از پشت سر است.(1) از این رو به کسی که حیوانات را از پشت می راند تا حرکت کنند «سائق» گفته می شود.(2) «زُمَر» که نام همین سوره هم هست جمع «زُمرة» است و زمره به معنای جماعت و گروهی از مردم است(3)؛ بنابراین معنای آیات مورد بحث این می شود: که منکر شدند و کفر ورزیدند را به صورت گروه گروه به سمت جهنم می برند و در مقابل کسانی که اهل تقوا و خداترسی بودند را هم دسته دسته ساماندهی کرده و به سوی بهشت حرکت می دهند. نکته قابل توجه این است که برای هر دو دسته از فعل « سِیقَ» استفاده کرده است؛ آیا این بدان معناست که طرز حرکت و انتقال این دو گروه به بهشت و جهنم به یک سبک و سیاق است؟ یا هر یک از این دو طایفه را با سبک و سیاق متناسب با آنها به سمت جایگاه و محل استقرارشان حرکت می دهند؟ پاسخ روشن است؛ بی تردید در روزی که حقیقت ظهور می کند کسانی که عمری به دین خدا احترام گذاشتند؛ احترام خواهند دید(4) و آنان که تا توانستند دین خدا را مسخره کردند و از هیچ بی احترامی نسبت به آن دریغ نورزیدند، جز خفت و خواری چیزی نصیبشان نمی شود(5) پس معنای « سِیقَ» برای کافران و مؤمنان متفاوت خواهد بود. « سِیقَ» برای کافران یعنی آنها را همچون حیوان از پشت سر هِی کرده و به جهنم می ریزند(6) و « سِیقَ» برای مومنان یعنی آنها را در کمال عزت و احترام بدرقه کرده و با تشریفات خاصی تا بهشت مشایعت می کنند. (1) التحقیق فی كلمات القرآن الكریم ج5، ص271 (2) لسان العرب ج10 ص166 (3) مجمع البحرین ج3 ص318 (4) قَالَ لهَُمْ خَزَنَتهَُا سَلَامٌ عَلَیْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَلِدِینَ(73- زمر) و نیز آیه 8 سوره تحریم (5) آیه 27 سوره نحل (6) این برخورد با کسانی که «أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ» هستند امر عجیب و دور از ذهنی نخواهد بود. #جزء_بیست_و_چهارم https://eitaa.com/moballeghan

💠 معارفی از جزء بیست و چهارم قرآن کریم 🔸دو شرط بهشت در کنار تنها شرط جهنم مَنْ عَمِلَ سَیِّئَةً فَلَا یجُْزَى إِلَّا مِثْلَهَا وَ مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثىَ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُوْلَئكَ یَدْخُلُونَ الجَْنَّةَ یُرْزَقُونَ فِیهَا بِغَیرِْ حِسَابٍ(40- غافر) هر كه بدى كند جز به مانند آن كیفر نیابد، و از مردان یا زنان كسانى كه كار شایسته انجام دهند در حالى كه مؤمن باشند، آنان در بهشت درآیند و در آن بىحسابْ روزى یابند. پیام آیه این است: كسى كه در دنیا عمل ناپسندی انجام دهد، در آخرت فقط مثل همان عمل جزای او خواهد بود؛ یعنى جزایى كه او را بد حال و گرفتار كند و كسى كه عمل صالحى انجام دهد، چه مرد باشد و چه زن، به شرطى كه ایمان هم داشته باشد، در آخرت داخل بهشت گشته و در آن رزقى بىحساب خواهند داشت.(1) اما برداشتی که از این آیه ممکن است و روا این است که ورود به جهنم و تحمل عذاب آخرت تنها یک شرط دارد و آن اینکه انسان نافرمانی خدا را کرده و مرتکب گناه شود؛ ولی ورود به بهشت دارای دو شرط است: یکی ایمان و دیگری عمل صالح و در تحقق این شروط هم به هیچ وجه جنسیت مطرح نیست. (1) المیزان ج17 ص332 #جزء_بیست_و_چهارم https://eitaa.com/moballeghan

💠شرح دعای هر روز ماه مبارک رمضان #دعای_روز بیست‌وچهارم أللَّهُمَّ إِنّی أسْئَلُكَ فیهِ ما یُرْضیكَ وَ أعُوذُ بِكَ مِمَّا یُؤْذیكَ وَ أسْئَلُكَ التَّوْفیقَ فیهِ لِأنْ أُطیعَكَ وَ لا أعْصِیَكَ یا جَوادَ السّائِلِین خدایا! در این روز از تو می‌خواهم آن‌چه را که رضایت در آن است، به تو پناه می‌برم از آن‌چه تو را ناپسند است و توفیق می‌خواهم که در این روز، به فرمانت باشم و هیچ نافرمانی نکنم. ای بخشنده به درخواست‌کنندگان! 🔹پیام‌های دعا 1- طلب خشنودی خدا 2- درخواست توفیق اطاعت از پروردگار 3- جود و كرم خداوند بر بندگان سائل 🔸پیام منتخب ✍️طاعت خدای متعال و فرمان‌برداری از او، زيبنده‌ترين عملی است كه عبد در برابر مولای خود می‌تواند انجام دهد. این دعا شباهت زیادی به این دعای امام زمان دارد: «أللَّهُمَّ ارْزُقْنا تَوْفيقَ الطّاعَةِ وَ بُعْدَ الْمَعْصِيَةِ؛ خدایا! به ما توفیق بندگی و دوری از نافرمانی‌ات را روزی کن.» کفعمی، ابراهیم، مصباح، ص 720 حضرت علی(ع) می‌فرماید: «إِيّاكَ اَنْ يَفقُدَكَ رَبُّكَ عِنْدَ طَاعَتِهِ، أو يَراكَ عِنْدَ مَعْصِيَةٍ فَيَمْقَتَكَ؛ برحذر باش از اين‌كه پروردگارت تو را در طاعتش نيافته و نزد معصيت ببيند. پس دشمن دارد تو را.» تمیمی آمدی، تصنيف غررالحكم و دررالكلم، ج 2، ص 814 برای كسب طاعت خداوند متعال، بايد از لذّات مادی دوری كرد، به دنيا بی‌رغبتی نشان داد و در فرمان‌برداری از خداوند پايداری نمود. كسی كه طاعت او نمايد، به پيروزی دست يافته، به خدا تقرب جسته و به بهشت راه می‌يابد. لازم است بر فرمان‌برداری محافظت نمايد و اين مهم با تقوای الهی‌، مجاهدت در عبادت، بندگی خدا، حلم و پيشه‌کردن زهد حاصل می‌شود. https://eitaa.com/moballeghan

#فیش_منبر_شب_قدر👆

#معارفی_از_جزء_بیست_ویکم_قرآن👆

#شرح_دعای_روز_بیست_و_یکم👆

💠مناسبت : #شب_قدر_3 🌀موضوع : #شب_قدر_از_خدا_چه_بخواهیم؟ 🔵ماهیت : فردی از پیامبر خدا پرسید: «اگر شب قدر را دریابم، از خدا چه چیزی مسئلت کنم؟» حضرت فرمودند: #عافیت نویسنده : حجت الاسلام #زارع 🔰دریافت سخنرانی در شبکه های داخلی #منبرانقلابی به آدرس: @enqelabee

🔵 سخنرانی #کاربران 💠مناسبت : #شب_قدر 🌀موضوع : #محبت_خدا 🔰دریافت سخنرانی در شبکه های داخلی #منبرانقلابی به آدرس: @enqelabee

📹 امشب غوغا کنید! 🔻همیشه کنار گود بودی، ایندفعه وسط گودی! #انتشار_حداکثری @Panahian_ir

#معارفی_از_جزء_بیست_و_چهارم_قرآن👆

#شرح_دعای_روز_بیست_و_چهارم👆

#فیش_منبر_شب_بیست_و_چهارم👆