مـُـدافِعان‌‌ِحـَＣ᭄ــرَم🇮🇷🇵🇸
✍️ رمان #دمشق_شهر_عشق #قسمت_نود_یک 💠 به نیمرخ صورتش نگاه می‌کردم که هر لحظه سرخ‌تر می‌شد.... و
رمان
✍️ #دمشق_شهر_عشق
#قسمت_نود_دو
💠 ساعتی پیش از مصطفی دورم کرده و دوباره می‌خواست مرا به بیمارستان برگرداند که فقط حیرت‌زده نگاهش می‌کردم. به سرعت به راه افتاد و من دنبالش می‌دویدم و بی‌خبر اصرار می‌کردم :«خب به من بگو چی شده! چرا داریم برمی‌گردیم؟»
💠 دلش مثل دریا بود و دوست داشت دردها را به تنهایی تحمل کند که به سمت خط تاکسی رفت و پاسخ پریشانی‌ام را به شوخی داد :«الهی بمیرم، چقدرم تو ناراحت شدی!» و می‌دیدم نگاهش از نگرانی مثل پروانه دورم می‌چرخد که شربت شیرین ماندن در #سوریه به کام دلم تلخ شد.
تا رسیدن به بیمارستان با موبایلش مدام پیام رد و بدل می‌کرد و هر چه پاپیچش می‌شدم فقط با شیطنت از پاسخ سوالم طفره می‌رفت تا پشت در اتاق مصطفی که هاله‌ای از اخم خنده‌اش را برد، دلنگران نگاهم کرد و به التماس افتاد :«همینجا پشت در اتاق بمون!» و خودش داخل رفت.
💠 نمی‌دانستم چه خبری شنیده که با چند دقیقه آشنایی، مصطفی مَحرم است و خواهرش نامحرم و دیگر می‌ترسد تنهایم بگذارد. همین که می‌توانستم در #سوریه بمانم، قلبم قرار گرفته و آشوب جانم حس مصطفی بود که نمی‌دانستم برادرم در گوشش چه می‌خواند.
در خلوت راهروی بیمارستان خاطره خبر دیروز، خانه خیالم را به هم زد و دوباره در #عزای پدر و مادرم به گریه افتادم که ابوالفضل در را باز کرد، چشمان خیسم زبانش را بست و با دست اشاره کرد داخل شوم.
💠 تنها یک روز بود مصطفی را ندیده و حالا برای دیدنش دست و پای دلم را گم کرده بودم که چشمم به زیر افتاد و بی‌صدا وارد شدم.
سکوت اتاق روی دلم سنگینی می‌کرد و ظاهراً حرف‌های ابوالفضل دل مصطفی را سنگین‌تر کرده بود که زیر ماسک اکسیژن، لب‌هایش بی‌حرکت مانده و همه #احساسش از آسمان چشمان روشنش می‌بارید.
#ادامه_دارد ...
.
مـُـدافِعان‌‌ِحـَＣ᭄ــرَم🇮🇷🇵🇸
✍️ رمان #دمشق_شهر_عشق #قسمت_نود_پنج 💠 و خواستم دوباره اصرار کنم که هر دو دستم را گرفت و حرف آخرش ر
✍️ رمان #دمشق_شهر_عشق
#قسمت_نود_شش
کمتر از اتاقش خارج می‌شد مبادا چشمانم را ببیند و حتی پس از بهبودی و رفتن به مغازه، دیگر برایم پارچه‌ای نیاورد تا تمام روزنه‌های #احساسش را به روی دلم ببندد.
💠 اگر گاهی با هم روبرو می‌شدیم، از حرارت دیدارم صورتش مثل گل سرخ می‌شد، به سختی سلام می‌کرد و آشکارا از معرکه #عشقش می‌گریخت.
ابوالفضل هرازگاهی به داریا سر می‌زد و هر بار با وعده اتمام مأموریت و برگشتم به تهران، تار و پود دلم را می‌لرزاند و چشمان مصطفی را در هم می‌شکست و هیچکدام خبر نداشتیم این قائله به این زود‌ی‌ها تمام نمی‌شود که گره #فتنه سوریه هر روز کورتر می‌شد.
💠 کشتار مردم #حمص و قتل عام خانوادگی روستاهای اطراف، عادت روزانه #ارتش_آزاد شده بود تا ۶ ماه بعد که شبکه #سعودی العربیه اعلام کرد عملیات آتشفشان دمشق با هدف فتح پایتخت توسط ارتش آزاد به‌زودی آغاز خواهد شد.
در فاصله ۱۰ کیلومتری دمشق، در گرمای اواخر تیرماه تنم از ترس حمله #تروریست‌های ارتش آزاد می‌لرزید، چند روزی می‌شد از ابوالفضل بی‌خبر بودم که شب تا صبح پَرپَر زدم و همین بی‌قراری‌ام یخ رفتار مصطفی را آب کرده بود که دور اتاق می‌چرخید و با هر کسی تماس می‌گرفت بلکه خبری از #دمشق بگیرد تا ساعتی بعد که خبر انفجار ساختمان امنیت ملی #سوریه کار دلم را تمام کرد.
💠 وزیر دفاع و تعدادی از مقامات سوریه کشته شدند و هنوز شوک این خبر تمام نشده، رفقای مصطفی خبر دادند نیروهای ارتش آزاد به #زینبیه رسیده و می‌دانستم برادرم از #مدافعان_حرم است که دیگر پیراهن صبوری‌ام پاره شد و مقابل چشمان مصطفی و مادرش مظلومانه به گریه افتادم...
#ادامه_دارد...
.
مـُـدافِعان‌‌ِحـَＣ᭄ــرَم🇮🇷🇵🇸
✍️ رمان #دمشق_شهر_عشق #قسمت_صد_و_سه 💠 ابوالفضل از خستگی نفس کم آورده و دلش از غصه غربت #سوریه می‌س
✍🏻 رمان #دمشق_شهر_عشق
#قسمت_صد_و_چهار
و با همین چند کلمه کاری کرد که سر مصطفی بالا آمد و دل خودش دریای درد بود که لحنش گرفت
:«ظاهراً ارتش تو داریا هم چندتاشون رو گرفته.»
و دیگر #داریا هم امن نبود که رو به مصطفی بی‌ملاحظه حکم کرد
:«باید از اینجا برید!»
💠 نگاه ما به دهانش مانده و او می‌دانست چه آتشی زیر خاکستر داریا مخفی شده که محکم ادامه داد
:«ان‌شاءالله تا چند روز دیگه وضعیت #زینبیه تثبیت میشه،
براتون یه جایی می‌گیرم که بیاید اونجا.»
به‌قدری صریح صحبت کرد که مصطفی زبانش بند آمد و ابوالفضل آخرِ این قصه را دیده بود که با لحنی نرم‌تر توضیح داد
:«می‌دونم کار و زندگی‌تون اینجاس، ولی دیگه صلاح نیس تو داریا بمونید!»
💠 بوی افطاری در خانه پیچیده و ابوالفضل عجله داشت به #زینبیه برگردد که بلافاصله از جا بلند شد.
شاید هم حس می‌کرد حال همه را بهم ریخته که دیگر منتظر پاسخ کسی نشد،
با خداحافظی ساده‌ای از اتاق بیرون رفت و من هنوز تشنه چشمانش بودم که دنبالش دویدم.
روی ایوان تا کفشش را می‌پوشید، با بی‌قراری پرسیدم
:«چرا باید بریم؟»
قامتش راست شد، با نگاهش روی صورتم گشت و اینبار شیطنتی در کار نبود که رک و راست پاسخ داد
:«زینب جان! شرایط اونجوری که من فکر می‌کردم نشد.
مجبور شدم تو این خونه تنهات بذارم، ولی حالا...»
که صدای مصطفی خلوت‌مان را به هم زد
:«شما اگه می‌خواید خواهرتون رو ببرید، ما مزاحمتون نمیشیم.»
💠 به سمت مصطفی چرخیدم، چشمانش سرد و ساکت به چهره ابوالفضل مانده و از سرخی صورتش حرارت #احساسش پیدا بود.
ابوالفضل قدمی را که به سمت پله‌های ایوان رفته بود به طرف او برگشت و با دلخوری پرسید
:«یعنی دیگه نمی‌خوای کمکم کنی؟»
#ادامه_دارد...
.
مـُـدافِعان‌‌ِحـَＣ᭄ــرَم🇮🇷🇵🇸
✍🏻 رمان #دمشق_شهر_عشق #قسمت_صد_و_بیست_و_پنج 💠 شب عید #قربان مادرش با آرد و روغن و شکر، شیرینی س
✍️ رمان #دمشق_شهر_عشق
#قسمت_صد_و_بیست_و_شش
و محکم روی پا مصطفی کوبید
:«این تا وقتی زن نداره خیلی بی‌کلّه میزنه به خط!
زن و بچه که داشته باشه،
بیشتر احتیاط می‌کنه کار دست خودش و ما نمیده!»
💠 کمکم داشتم باور می‌کردم همه با هم هماهنگ شدند تا بله را از زیر زبان من بکشند که
مادر مصطفی از صدایش شادی چکید
:«من می‌خوام مصطفی رو زن بدم،
منتظر اجازه شما و رضایت خواهرتون هستیم!»
بیش از یک سال در یک خانه از #داریا تا #دمشق با مصطفی بودم،
بارها طعم احساسش را چشیده و یک سحر در #حرم حرف عشقش را از زبان خودش شنیده بودم
و باز امشب دست و پای دلم می‌لرزید.
💠 دلم می‌خواست از زبان خودش حرفی بگوید و او همه #احساسش در نگاهش بود که امشب دلم را بیش از همیشه زیر و رو می‌کرد.
ابوالفضل کار خودش را کرده بود که از جا بلند شد و خنده‌اش را پشت بهانه‌ای پنهان کرد
:«من میرم یه سر تا مقرّ و برمی‌گردم.»
و هنوز کلامش به آخر نرسیده،
مصطفی از جا پرید و انگار می‌خواست فرار کند
که خودش داوطلب شد
:«منم میام!»...
#ادامه_دارد..
.
مـُـدافِعان‌‌ِحـَＣ᭄ــرَم🇮🇷🇵🇸
✍️ رمان #دمشق_شهر_عشق #قسمت_صد_و_بیست_و_شش و محکم روی پا مصطفی کوبید :«این تا وقتی زن نداره خیلی
✍️ رمان #دمشق_شهر_عشق
#قسمت_صد_و_بیست_و_هفت
💠 از اینهمه دستپاچگی، مادرش خندید
و ابوالفضل دیگر دلیلی برای پنهان‌کاری نداشت که با نمک لحنش پاسخ داد
:«داداش من دارم میرم تو راحت حرفاتو بزنی،
تو کجا می‌خوای بیای؟»
از صراحت شوخ ابوالفضل اینبار من هم به خنده افتادم و خنده بی‌صدایم مقاومت مصطفی را شکست که
بی‌هیچ حرفی سر جایش نشست و می‌دیدم زیر پرده‌ای از خنده،
نگاهش می‌درخشد و به‌نرمی می‌لرزد.
💠 مادرش به بهانه بدرقه ابوالفضل به‌زحمت از جا بلند شد،
با هم از اتاق بیرون رفتند و دیگر برنگشت.
باران #احساسش به حدی شدید بود که با چتر پلکم چشمانم را پوشاندم و او ساده شروع کرد
:«شاید فکر کنید الان تو این وضعیت نباید این خواسته رو مطرح می‌کردم.»
💠 و من از همان سحر #حرم منتظر بودم حرفی بزند و
امشب قسمت شده بود شرح #عشقش را بشنوم که لحنش هم مثل دلش برایم لرزید :
«چند روز قبل با برادرتون صحبت کردم،
گفتن همه چی به خودتون بستگی داره.»
نگاهش تشنه پاسخی به سمت چشمه چشمانم آمد و من در برابر اینهمه احساسش کلمه کم آورده بودم که
با آهنگ آرمشبخش صدایش جانم را نوازش داد:
«همونجوری که این مدت بهم اعتماد کردید، می‌تونید تا آخر عمر بهم #اعتماد کنید؟»
#ادامه_دارد..