▪️گرچه علم و وعای علم مجرد است و مادی نیست ولی چشم و گوش و اعضا و جوارح، آلات علم اند و مادی، که علت معده هستند برای تحقق علم.
▪️ پدر، مادر، نطفه و به خصوص مزاج نیز علل معده برای تحقق علم اند، هر چه علل معده پاک تر باشند نفس مستعدتر خواهد بود.
▪️مزاج هر چه معتدل تر باشد، افاضه ماورای طبیعت، تام است، فقط این طرف باید قابلیت پیدا بشود. هر چه قابایت در قبول، لطیف تر و ظریف تر، افاضه قوی تر است.
▪️ موجود مجرد عقلی در افاضه فیض، تام و تمام است. هیچ از آن طرف تبعیض نیست، حق در افاضه، نه بخل دارد و نه عجز. اصلا متن وجود را «جود» تشکیل می دهد.
▪️ انسان، هر موجودی را در نظام هستی می بیند، می یابد که زمینه برای تکامل لایقش فراهم است. لذا باید آمادگی را تقویت کرد، مغز و اعضا و جوارح به عنوان علت معده، باید نفس را کمک کنند که مستعد شود برای اخذ حقایق از ماورای طبیعت.
▪️ متن عقل نسبت به کلیات و جزئیات نظام هستی، یک متن عجزی است چون فرشته ها در خلقت انسان، اعتراض کردند، گفته شد ما به انسان، همه اسماء را تعلیم دادیم. آن ها اظهار عجز کردند، این اظهار عجز عقل است در منطق قرآن.
▪️ تعقل برای رسیدن به اسرار تعبد است که تعبد اگر با تعقل همراه شود لذتی در تعقل هست که به صرف تعبد، آن لذت، حاصل نمی شود.
▪️ حدود و دیات برای تأدیب است، متن حدود و دیات، تکامل است، متن تکامل به نفس ناطقه بر می گردد.
📗
#شرح_دروس_معرفت_نفس
🔉
#جلسه_ی_صد_و_هشتادوپنجم۱۸۵
#از_کتاب_معرفت_نفس درس ۴۸
#علامه_حسن_زاده_آملی
#استاد_صمدي_آملي
جهت ارتقاء کانال نشر با لینک ⬇️
@modafeanzuhur
