‍ همان روزی که برای اولین بار وصیتنامه‌ات را خواندند تیر و ترکش طعنه‌ها به سمت خانواده‌ات پرتاب شد. این تیر و ترکش هایی که تمامی نداشت. درهمان روزها و لحظه‌های سنگین ابتدایی بعد از شهادتت یکی از به اصطلاح دوستان مادر قلبش را نشانه گرفت. از آن سر شهر تماس گرفته بود و به مامان فاطمه گفته بود: «تو لیاقت این بچه رو نداشتی. باید این بچه رو می‌فرستادی بره خارج از کشور کیف کنه، یا با دوتا دختر درست‌وحسابی آشناش می‌کردی، نه که بفرستی سوریه برای جنگ.» آخرسر هم تیر خلاص را زده بود: «خوب شد دیگه، بچه‌ات رفت، سهمیه دکترای خودت و دخترت درست شد.» چقدر فکر بعضی‌ها حقیر است. آن‌هایی که روح بزرگ مادرت را درک نمی‌کنند، مادری که سعی داشت به پسرش راه آسمان را بیاموزد نه اهل دنیا شدن را. مادری که رؤیایش روسفیدی نزد مادر سادات بود و هست. مادری که فقط نفس عمیق کشیده بود و جوابی نداده بود به این حرف‌های باطل. باید چه جوابی می‌داد به کسی که هیچ درکی از دنیای تو نداشت. به دایه مهربان‌تر از مادر....نگاه خیلی‌ها شبیه این دایه مهربان‌تر از مادر بود. هنوز حتی یک ماه هم از شهادتت نگذشته بود که کسی در خانه را زده و گفته بود: «بچه‌ام مریضه.بیست میلیون لازم دارم. شنیدم بعد از #شهادت محمد، شما دستتون از نظر مالی باز شده. یه بیست میلیون به من بدید. پولی نیست در مقابل پولی که شما گرفتید.» چطور باید جواب این‌ها را داد؟تو که نیروی رسمی نظامی نبودی. یک نیروی داوطلب بودی. نیروی داوطلب هم که حق مطالبه پول ندارد. برای دل خودش رفته. برای پول که نرفته. پولی که نداده بودند هیچ، بلافاصله بعد از شهادتت حتی حساب پس‌انداز خودت را هم بلوکه کردند.‌‌. 🖇به نقل از #خواهر_شهید #شهید_محمدرضا_دهقان_امیری 🌷 بریده‌ای از #کتاب «یک روز بعد از حیرانی» زندگینامه داستانی #مدافع_حرم‌ شهیدمحمدرضادهقان‌امیری به روایت #خانواده و دوستان نویسنده: فاطمه سلیمانی ازندریانی ناشر: #شهید_کاظمی @modafehh