روزِ‌آشناییمون‌یادت‌میاد؟ لعنت‌بھ‌اون‌روز ..

من نمی‌خواستم این و باور کنم کھ اون من و دوستم نداشت . .

امیدوارم تک‌تکِ اخبارای اردبیل بھ گوشت برسه. و حداقل با اسم اردبیل، یادِ یھ منی هم بیوفتی ، حالا اگھ منی هم یادت باشه ..

اگر حالم را می‌خواهی بداني، درختی را تصور کن کھ تبر خورد وُ نیفتاد ..

دارم با خودم زمزمہ می‌کنم، تو دلِ شب و میگم ؛ بیا بھ من بگو بعد تو به چی دل‌خوش شم ؟ بیا بھ من بگو، من چطوری فراموشت کنم ؟ بیا بھ من بگو من بعد تو چطوری دل‌تنگت نباشم ؟ بیا بھ من بگو من بعد تو چطوری خوب باشم اصلاً . . ؟ مجدداً قدم میزنم، با هر قدمم، صـدای خش‌خش برگای زرد و سبز و قهوه‌ایی و . . میپیچه توی گوشم. با خودم میگم، اگه بودی بهت می‌گفتم حتی صداۍ خش‌خش برگ‌ها هم بدونِ تو بھ خوشم نمی‌گذره (: شاید اون موقع، از نبودنِ بی‌موقعت، شاید اون‌موقع از این‌که دستام و ول کردی، خجالت می‌کشیدی . . شاید، شاید. ولی خُب در کل کاش فراموشت کنم، کاش. این‌که هرروز به یادتم، این‌که هرروز یھ " آه " می‌کشم برای خاطراتمون، زندگی رو برام تنگ کرده . . حلالت نمی‌کنم کہ شاید خدا روزِ قیامت تو رو جلو روم سبز کنه، تا شا ا ا ید، روزِ قیامت رفع‌دلتنگی کنم . . (:

ولۍ خب من فراموشت نکردم، اون وُ چیکارش کنیم ؟

میدونی چیھ ؟ وقتی یادت می‌افتم یہ لبخندِ چپکیِ خیلی مسخره‌ایی اما آلوده بھ غمی، کل صورتم و میگیره .. اون وُ چیکارش کنیم ؟

پشتِ هر دل‌تنگی یھ بی‌معرفتی کھ کلۍ روزایِ خوب رو فراموش کرده ..

*

آدم‌ها بھ فراموشی محتاج‌ترند تا بہ خاطره . .