بسم الله النور... از امروز ... از شادیِ حلالِ قشنگی که ماند به یادگار و رفت و چسبید چون قاب زیبایی به کنجِ دل های لطیفِ چند تن انسانِ هم زیست... از خاطراتی سخن میگویم که میمانند و ثبت و ضبط میشوند . در دل ، دلی که نسیان ندارد از خاطرات و میتواند یادآوری کند به وقتِ غم ؛ روز های زیبایِ هیجان انگیزی را در این ذهن که خدا رقم میزند برای آدم ها به تعریفِ خیرالرازقین بودنش... یادم میمانَد و به این ذهن ، عرضه میدارَم که بمانَد به یادَش جبّار بودنِ خدای جابری که هر غم و رنجشی که بدهد ، پس از آن راحتی می‌نوشاند به جان هایِ خسته و رنجورِ بی‌تابی که گاه ، بی قرارِ خنده ای عمیق بر عمقِ جانشان میشوند... دایره غم ، کنار شادی و شادی کنارِ غم معنا میشود همیشه و این یک قانون است انگار .. اصلا همین ترکیبِ اینهاست که تشکیل دهنده زندگانی ست :) آری. خلاصه که زندگی را ... باید زندگی کرد! زندگی را... باید زیبا کرد ... جهان را ، با عیب و نواقصش باید پذیرفت تا او هم بپذیرد که با تو راه بیاید و آرام آرام اینگونه کَج‌دار مریض رفتار کردن ، آدم را میرسانَد ..‌ به هر آن چیز ، که... در جست و جویِ آن است 🌱:))) در نتیجه از هر چیزِ بی دلیلی هم میشود و میتوان که هدف ساخت ... همیشه در تلاطُم لحظات تلخ و شیرین ، یادآور شو که ...، هر چیز که در جُستنِ آنی ؛ آنی |• #حالِ‌دل

بقیه اللهِ من! در میان ازدحامِ دل کندن های این روح و روان، بگذار تو ماندنی ترین وجودی باشی که در هر شرایطِ بد و خوب و ممکن و ناممکنی،میمانی برایم و می‌آیی به سمت نگاهم و دست ضعیفم را میگیری برای یاری! تویی که در نهایت شیرین و تلخ زندگانی ام، تنها به تو میرسم ... "بابا مهدی" #حالِ‌دل #صاحبِ‌زندگانی