صلی الله عليك یا سیدنا الغریب یا ابا عبدالله... خیز و ای خفته به صحرا، بنگر محفل زینب... @mohamad_hosein_tabatabaei

صلی الله عليك یا سیدنا الغریب یا ابا عبدالله... 🏴 أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ وَجعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الْإِمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ. ▪️عزاداریهایتان قبول و عنایات حسینی علیه السلام نصیبتان باد. ▪️اللهم کما قذفت حب الحسین علیه السلام و حب زیارته فی قلوبنا و جعلت حبه مکنونه فی قلوبنا؛ زدنا حبه و حب زیارته و وفقنا لاتباعه و ارزقنا زیارته فی الافاق و الانفس و شفاعته یوم الورود و اجعلنا من لثاراته مع ولیک الامام المهدی الطالب بدم المقتول بکربلاء بحقه. @mohamad_hosein_tabatabaei

صلی الله عليك یا سیدنا الغریب یا ابا عبدالله... 🏴 شهادت حضرت سید الساجدین، امام علی بن الحسین السجاد علیهماالسلام را به محضر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، و یکایک محبین حضرات آل‌الله علیهم السلام تسلیت عرض می‌کنیم. ▪️صلوات عرشی جناب محی الدین ابن عربی بر حضرت زین العابدین و سید الساجدین، مولانا علی بن الحسین علیهماالسلام▪️ ▪️صَلَواتُ اللهِ و ملائِکَتِه و حَمَلةِ عَرشِهِ و جَمیعِ خَلقِه مِنْ أرضِهِ و سَمائِهِ عَلی آدمِ أهْلِ البَیتِ، المُنَزّهِ عن کَیْت و ما کَیت، روحِ جَسَد الإمامةِ، شَمسِ الشّهامة، مَضمونِ کِتابِ الإبداعِ، حَلٍّ تَعْمیَة الإختِراعِ، سِرِّ اللهِ فی الوُجودِ، إنسانِ عَیْنِ الشُّهودِ، خازِنِ کُنُوزِ الغَیبِ، مَطلَعِ نورِ الإیمانِ، کاشِفِ مستورِ العِرفانِ، الحُجَّةِ القاطِعَة، و الدُّرَّةِ اللّامِعَة، ثَمَرةِ شَجَرةِ طوبی القُدسیّة، أزل الغَیبِ و أبدِ الشّهادةِ، السِّر الکُّلِّ فی سِرِّ العبادة، وتَدِ الأوتادِ و زَیْنِ العبادِ، إمام العالمین و مَجمعِ البَحرَین، زَیْن العابدینَ علیِّ بن الحسین علیهِ السلام. @mohamad_hosein_tabatabaei

صلی الله عليك یا سیدنا الغریب یا ابا عبدالله... ☑️از حضرت زین‌العابدین علیه‌السّلام روایت شده است که فرمودند: ▪️پدرم در آن روز که به شهادت رسید (#روز_عاشورا) مرا به سینه خویش چسبانید و در حالی که از زخم‌هایش خون فوران می‌کرد، فرمود: ▪️ای فرزند! از من #دعایی را که فاطمه علیها‌السّلام آن را به من آموخت، فراگیر و او از رسول الله صلّی الله علیه و آله و آن حضرت نیز از جبرییل تعلیم یافته بود تا در حوائج، مهمّات، اندوه و حوادث تلخی که بر او وارد می‌شود و پیش‌آمدهای عظیمی که رخ می‌دهد بخواند. آن گاه فرمود بخوان: ▪️بِحَقِّ یس وَ الْقُرآنِ الْکَرِیمِ وَ بِحَقِّ طه وَ الْقُرآنِ الْعَظِیمِ یا مَنْ یَقْدِرُ عَلَی حَوائِجِ السّائِلِینَ یا مَنْ یَعْلَمُ ما فِی الضَّمِیرَ یا مُنَفِّسَ (مُنَفِّساً) عَنِ الُمَکُرُوبِینَ یا مُفَرِّجَ (مُفَرِّجاً) عَنِ الْمَغْمُوْمِینَ یا راحِمَ الشَّیْخِ الْکَبیرِ یا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ، یا مَنْ لا یَحْتاجُ اِلَی التَّفْسِیرِ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی کَذا وَ کَذا. ▪️به جای: «و افعل بی کذا و کذا» باید حاجات خود را ذکر نمود. ▪️«دعوات، قطب الدین راوندی، ص۵۴»▪️   @mohamad_hosein_tabatabaei

🚩 از شب یازدهم محرّم سال ۶۱ هجری تا قیام حجّت خدا شام غریبان است. ▪️با شهادت اباعبدالله الحسین علیه السّلام و اولاد و اصحاب بزرگوارش و با به آتش کشیده شدن خیمه‌ها و آواره شدن آل الله در بیابان‌ها، شام غریبانی آغاز شد که تمامی ندارد، مگر با ظهور حجّت خدا. ▪️مسلمان‌ها دو جبهه شدند، به ظاهر سه گروه هستند، ولی در واقع، دو جبهه هستند. ▪️گروه اوّل عاشقان حقیقت هستند؛ اباعبدالله الحسین علیه‌السّلام و خاندان و اصحاب صدیقش. ▪️گروه دوّم دنیاطلب صریح هستند؛ سپاهیان عمرسعد و شامیان و جبهۀ باطل. ▪️گروه سوّم کسانی هستند که از صحنۀ عاشورا فرار کردند و مشغول ذکر و عبادت و طواف کعبه شدند. ▪️اباعبدالله الحسین علیه‌السّلام هشتم ذی‌الحجّه از مکّه خارج شدند، اما این گروه سوّم به جای همراهی با اباعبدالله، به سوی منا و عرفات و طواف کعبه رفتند تا اینکه واقعۀ کربلا و عاشورا اتفاق افتاد. ▪️به اسم عرفان و تصوّف و تقدّس و عبادت و دیانت و زهد و تقوا و ایمان، از صحنۀ رویارویی با جبهۀ باطل گریختند؛ اینها همان گروهی هستند که در زیارت عاشورا نفرین کرده و می‌گوییم: ▪️لعَنَ اللهُ الْمُمَهِّدينَ لَهُمْ بِالتَّمْكينِ مِنْ قِتالِكُمْ ▪️نفرین می‌کنیم کسانی را که سکوت کردند و با سکوتشان زمینه را مستعد کردند که چنین فاجعۀ عظیمی اتفاق بیافتد؛ لذا آنها هم به سپاهیان عمر سعد و شامیان ملحق هستند. ☑️پس در واقع دو جبهه است: یا حسینی هستی یا اگر حسینی نیستی، یزیدی هستی. ▪️اگر حسینی نیستی، یزیدی هستی، چه در مکّه مشغول طواف کعبه باشی و چه کنار یزید در میخانه مشغول شراب خواری باشی. ▪️این دو جبهه بعد از واقعۀ عاشورا استمرار دارد. حرامیان جبهۀ شام همواره خواهند بود و یاران اباعبدالله الحسین علیه‌السّلام، یاران ولیّ اعظم خدا، در این شام غریبان زندگی می‌کنند. ▪️لذا هر وقت مصائب، سختی‌ها، ابتلائات، کاستی‌ها و فشارها آمد، یک نگاه بیندازید ببینید ما کجا هستیم! آیا در شام غریبان می‌شود انتظار خوشی و رفاه و راحتی داشت؟ ▪️بعد از فاجعۀ عاشورا تا قبل از اینکه منتقم خون اباعبدالله علیه‌السّلام ظهور کند و انتقام خون جدّ بزرگوارش را بگیرد، آیا دیگر آب گوارایی از گلوی شیعه پایین می‌رود؟! ▪️لذا خیلی خلاف انتظار ما نباید باشد اگر دیدیم آواره شدیم، اگر ما را متهم کردند، به ما تهمت زدند، سیلی زدند، اگر حقوقمان را تضییع کردند و به تاراج بردند، اگر بر ما تاختند، توجّه داشته باشیم که شب شام غریبان است و خلاف این عجیب است. ▪️هر وقت سختی‌ها آمد تا ما را از پا درآورد و بی تحمّلی و کلافگی نشان دهیم و جزع و فزع کنیم، یک نگاه بیاندازیم که کجاییم! ▪️در شام غریبان نمی‌شود توقع خوشی داشت، البته در جنبه‌های ظاهری؛ در جنبه‌های باطنی که شیرین‌ترین شهدها در همین شام غریبان است. در جنبه‌های ظاهری و طبیعی، غارت و به آتش کشیده شدن خیمه هاست، کشیدن گوشواره از گوش کودکان است و ... ▪️لذا وقتی توجّه داشته باشیم که در شام غریبان هستیم، دیگر شرایط برایمان قابل تحمّل است و کلافگی نشان نمی‌دهیم. ▪️وقتی ولیّ اعظم خدا آن‌گونه به شهادت می‌رسد و سر مطهّرش از پیکر جدا می‌شود و اسب‌ها را نعل تازه زدند و بر پیکر پاک حجّت خدا تاختند تا پیش فرماندۀ خود افتخار کنند که یک استخوان سالم بر پیکر اباعبدالله الحسین علیه‌السّلام نگذاشته‌اند، آیا ما می‌توانیم در جنبه‌های ظاهری و طبیعی انتظار راحتی و شیرینی داشته باشیم؟! ▪️شام غریبان است، این شام سحر نخواهد شد، مگر با ظهور حجّت خدا و منتقم خون اباعبدالله علیه‌السّلام. آنجاست که آغاز طلیعۀ صبح است و بسیار هم نزدیک است. قرآن فرمود: الَیْسَ الصُّبْحُ بِقَرِیبٍ آیا صبح نزدیک نیست؟ ▪️در جنبۀ باطنی این بیان قرآن که آیا صبح نزدیک نیست، می‌خواهد یک تکانی به ما بدهد؛ شاید می‌خواهد بگوید خوب نگاه کن ببین آیا صبح نشده! ▪️در جنبۀ ظاهری و عمومی هم صبح نزدیک است. فرمود: إنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدا وَ نَرَاهُ قَرِيبا ▪️اینست که هروقت سختی‌ها فشار آورد، دعایمان این باشد: ▪️اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج ▪️اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج ▪️اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج ▪️بحَقِّ مُحَمَّد وَآلِهِ الطّاهِرينَ #استاد_مهدی_طیب @mohamad_hosein_tabatabaei

صلی الله عليك یا سیدنا الغریب یا ابا عبدالله... ▪️عصر عاشورا پس از به شهادت رسیدن تمامی ‎اصحاب و خود اباعبدالله علیه السّلام و به آتش کشیده شدن و غارت خیمه‎ها، در عالم حقیقت، مولایمان امام حسین علیه السّلام بلند شدند و سر مبارکشان را به بدن خود ملحق فرمودند. سپس سرهای یک یک اصحاب را نیز به بدن‎ها ملحق نمودند و آنها پیرامون حضرت نشستند. آن‎گاه حضرت کف یکی از دستان خود را به صورت پیاله در آورده و از انگشتان دست دیگرشان آبی درون آن جاری ساختند و همه‎ی اصحاب را سیراب نمودند. آن‎گاه مجلسی برپا شد که پیامبر خاتم و امیرمؤمنان و حضرت زهرا و امام مجتبی و همه‎ی انبیا و اولیا علیهم السّلام در آن حضور داشتند و امام حسین علیه السّلام به شکرانه‎ی موفّقیتی که خداوند در روز عاشورا نصیب آن حضرت و اصحاب بزرگوارش نموده بود، مهمانی برگزار کردند و از همه‎ی انبیا و اولیا پذیرایی نمودند. ▪️چه در بین اهل مَجاز و چه در بین عرفا، هیچ‌جا عشقی مانند آنچه در عاشوراست، طلوع نکرده است. ▪️عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی▪️ ◾️مصباح الهدی تٱلیف استاد مهدی طیّب◾️ @mohamad_hosein_tabatabaei

🏴 #حسین_منی_و_انا_من_حسین  🏴   ☑️قسمت ۳۳ ▪️به این نظام وجود بنگرید. عالم علم انباشته روی هم است. اما علیم در عالم کیست؟ علم زیاد است؛ «فَوْقَ كُلِّ ذِي عِلْمٍ عَلِيمٌ» (یوسف/۷۶). تمام مخلوقات علم حق متعال را ظهور می‌دهند. یک مخلوقی بیابید که آن مخلوق علیم باشد یعنی دیگر جوف نداشته باشد و صمد باشد و علم حق متعال را آنگونه که هست بنمایاند. این ادعا را در عالم وجود، کسی جز ۱۴ نفر نتوانسته است ثابت کند که «أنا بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ»، من مصداق علم مطلقم. امام باقر علیه السلام می‌فرمایند: «شَرِّقٰا وَ غَرِّبٰا لَن تَجِدا عِلْماً صَحيحاً إلاّ شَيئاً يَخرُجُ مِن عِنْدِنا أهلَ البَيتِ». به شرق و غرب عالم بروید هیچ علمی را نمی‌یابید مگر آن که از ما اهل بیت ظهور کرده است. این مقام فقط خاص انسان است. انسان فوق مقوله است، یعنی انسان حد ندارد لذا بد به حال انسانی که متوقف است... عموم مردم به دنبال گناه نکردن هستند یا اینکه صرفا کار خوبی انجام دهند. قوه و مُنّه ای که خدا در تو قرار داده است معادل فعلیت خودش است، یعنی قابلیتی در انسان قرار داده است که می‌تواند فعلیت تمام و کمال خودش را در تو ظهور دهد... از عبادت می توان الله شد نِی توان موسی کلیم الله شد ▪️امام صادق علیه السلام می فرمایند: «اَلْعُبودِیَّةُ جَوْهَرَةٌ كُنْهُهَا الرُّبوبِیَّةُ». فقط انسان است که می‌تواند نور واحد را آنگونه که هست نشان دهد لذا قیامت یعنی اتصال به بی نهایت. انسان می‌تواند متصل به عالم بی نهایت شود؛ ما ازلی هستیم و می‌توانیم ابدی بشویم. سایر مخلوقات هم اینچنین هستند؟ می‌توانند ازلی و ابدی باشند؟ به اندازه‌ی خودشان صمد هستند. به اندازه‌ی خودشان خدا را نشان داده‌اند اما به اندازه‌ی خودشان، انسان اما قابلیت این را دارد که بی اندازه شود... هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود وارهد از حد جهان بی‌حد و اندازه شود ▪️جز انسان هیچ کس در عالم چنین قابلیتی را ندارد. نه موجودات عالم طبیعت و نه حتی ملائکه ای چون جبرئیل و میکائیل و ملائکه‌ی مهیمین و نه هیچ کس دیگر. حال بنگرید که این انسان با خود چه کرده است: «وَ لَقَدْ ذَرَأْنٰا لِجَهَنَّمَ كَثِيراً مِنَ اَلْجِنِّ وَ اَلْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لاٰ يَفْقَهُونَ بِهٰا وَ لَهُمْ أَعْيُنٌ لاٰ يُبْصِرُونَ بِهٰا وَ لَهُمْ آذٰانٌ لاٰ يَسْمَعُونَ بِهٰا أُولٰئِكَ كَالْأَنْعٰامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولٰئِكَ هُمُ اَلْغٰافِلُونَ» (اعراف/۱۷۹) و در حقیقت، بسیارى از جنیان و آدمیان را براى دوزخ آفریده ایم. دل هایى دارند که با آن دریافت نمى‌کنند، و چشمانى دارند که با آن ها نمى‌بینند، و گوش هایى دارند که با آن ها نمى‌شنوند. آنان همانند چهارپایان بلکه گمراه ترند. آنها همان غافل ماندگانند. از این ظلم در عالم بالاتر نیست که تو می‌توانی خدا شوی اما بشوی كَالْأَنْعٰامِ بَلْ أَضَلُّ... لذا حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام می‌فرماید: «من دیدم که در کربلا گرگ ها مرا می‌درند». انسانی که می‌تواند خدا شود، گرگ شده است. یا می‌فرماید: «دیدم یک سگ سیاه و سفید که بیماری پیسی گرفته، به من حمله کرد و سر مرا برید». این همان شمر است. او که می‌توانست الله باشد، سگ شده است بلکه سگ های عالم هم شکایت می‌کنند که چرا ما را با اینان مقایسه کردید؟! می‌گویند خدا ما را به همین حد معین خلق کرده است، ما می‌توانستیم تا همین حد خدا را نشان دهیم اما اینها می‌توانستند به معراج برسند، می‌توانستند به اعلی علیین برسند اما پایین آمده اند و سگ شده اند بل هم اضل، شده اند جماد، «فَهِيَ كَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً» (بقره/۷۴) از سنگ هم پست تر شده اند... چرا؟ چون از دل سنگ نهر جاری می‌شود اما این ها کسانی هستند که منجمدند... #ح_م

صلی الله عليك یا سیدنا الغریب یا ابا عبدالله... 🏴 #شرح_مراتب_نفس_اماره 🏴   ▪️قسمت ۴ ▪️عده‌ای هستند که وارد ظلمات می‌شوند. ظلمات فوق ظلمات، ظلمت بالای ظلمت. در ماده و تاریکی های عالم ماده گرفتار می‌شوند. دیگر از این ماده جداشدنی نیستند و کارشان خیلی سخت است. به زبان نمی‌آید که موت اینان چگونه است. اینان اصلا موت به معنای واقعی آن ندارند، به ظاهر جسمشان را ترک می‌کنند ولی هرگز نمی‌میرند؛ باید مدتی بسیار طولانی در عذاب باشند تا خدا آرام آرام قیودشان را کنار بزند... «إِذٰا أَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَرٰاهٰا» (نور/۴۰) ببینید این ها چقدر در قید هستند که به تعبیر قرآن اگر دستشان را در این ظلمت دراز کنند، آن را نمی‌بینند. دست یعنی چه؟ دست مظهر یدالله است. «نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ اَلْوَرِيدِ» (ق/۱۶)  اینها خدایی را که از رگ گردن به آنها نزدیک تر است نمی‌توانند ببینند. خدا نزدیک ترین حقیقت به انسان است... البته این نزدیک ترین تعبیر صحیحی نیست زیرا وقتی از نزدیک تر حرف می‌زنیم باید دو چیز را متصور شویم و یکی را به دیگری نزدیک بدانیم. خدا فراتر از نزدیک ترین است. «وَ فِي أَنْفُسِكُمْ أَفَلاٰ تُبْصِرُونَ» (الذاریات/۲۱) حق متعال در خود شماست! شخص آن قدر در ظلمت گرفتار است و دچار جهل مرکب شده که این خدایی را که از همه به او نزدیک تر است نمی‌بیند. باید توجه داشته باشید که بعضی از کفار خدا را می‌دیدند. از آنها می‌پرسیدند این آسمان را چه کسی خلق کرده؟ «فَسَيَقُولُونَ اَللّٰه» (یونس/۳۱) خدا را می‌دیدند. حالا ما چه کنیم از این جهل و ظلمات خارج شویم؟ کار خیلی سختی است اما با اهل‌بیت علیهم السلام آسان می‌شود. اباعبدالله الحسین علیه السلام روزی که وارد کربلا شد فرمود: «اللّهُمَّ إنّي أعُوذُ بِكَ مِن الکَرْبِ وَ البَلاءِ». آیه قرآن می‌فرماید: «قُلْ مَنْ يُنَجِّيكُمْ مِنْ ظُلُمٰاتِ اَلْبَرِّ وَ اَلْبَحْرِ» (انعام/۶۳) بگو: چه کسى شما را از تاریکیهاى خشکى و دریا مى‌رهاند؟ ظلمات خشکی حجاب های ظلمانی یعنی جسم و جسمانیات است. ظلمات دریایی نیز حجاب های روحانی است. به عنوان مثال، کسی که علم آموخته است، همین علم و درسش حجاب او می‌شود، کسی که اهل کمک کردن به مردم و دستگیری است دچار عُجب می‌شود؛ همه‌ی این کمک کردن ها را به خود نسبت می‌دهد و همین نابودش می‌کند. حال ما چه کنیم؟ «قُلِ اَللّٰهُ يُنَجِّيكُمْ مِنْهٰا وَ مِنْ كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ» (انعام/۶۴) بگو: خداست که شما را از آن و از هر اندوهى مى‌رهاند، باز شما شرک مى‌ورزید. اگر به در خانه‌ی امیرالمؤمنین علیه السلام بروید خدا شما را نه تنها از ظلمات برّ و بحر بلکه از کل کرب نجات می‌دهد... #ح_م

🏴 #حسین_منی_و_انا_من_حسین  🏴   ☑️قسمت ۳۴ ▪️قال سیّد الکونین صلوات الله علیه: «حُسَینٌ مِنّي وَ أنا مِن حُسَین» حقیقت اهل بیت علیهم‌السلام که عبارت است از روح، نفس و جان ایشان، صورت اتمّ انسانی در عالم وجود و مبدأ خلقت است. همه‌ی چهارده معصوم علیهم السلام در نور واحد اشتراک دارند. پیغمبر صلّی الله علیه و آله و سلّم می‌فرمایند: «...كُلُّنا واحِد مِن نُور واحِد و روحِنا مِن أمر الله، أوَّلُنا مُحَمّد وَ أوسَطُنا مُحمد وَ آخرُنا مُحمّد و كُلُّنا مُحَمّد» این حدیث اشاره دارد به حقیقت محمدیه که همین نور واحد است که خدا به واسطه‌ی این نور به همه‌ی مخلوقات افاضه‌ی فیض می‌کند. امام صادق علیه السلام می‌فرماید: «الصورَةُ الإنْسَانِیَّةُ هِیَ أکْبَرُ حُجَجِ اللهِ عَلى خَلْقِهِ وَ هِیَ الکِتابُ الَّذی کَتَبَه بِیَدِهِ وَ هِیَ الهَیْکَلُ الّذی بَناهُ بِحِکْمَتِهِ وَ هِیَ مَجْمُوعُ صُوَرِ العَالَمینَ وَ هِیَ المُخْتَصَرُ مِنَ العُلُومِ فی اللَّوحِ الْمَحْفُوظِ». ایشان از این نور واحد به صورت انسانیه تعبیر می‌کند. آیا سایر مخلوقات از انسان ها هم دارای صورت انسانیه هستند؟ خیر... امام علی علیه السلام می‌فرماید: «الصُّورَةُ صورَةُ الانسانِ القلبُ قلبُ الحیوانِ» صورت انسانیه، کاملترین مخلوق حق متعال است و جز انبیاء عظام و اولیاء الهی از این صورت به طور تام بهره ندارند. صورت انسانیه که بزرگ ترین حجت خدا بر خلق است، نور الانوار است. سایرین بهره هایی از این صورت دارند. حال سوال پیش می‌آید که این صورت انسانیه چیست؟ آیا شکل و هندسه است؟ بُعد و عرض و طول و عمق دارد؟ آیا صوت است؟ ▪️در ادامه می‌فرماید که این صورت انسانیه الکتاب است. نمی فرماید کتاب بلکه الکتاب؛ محلّی به الف و لام. «وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا ۚ قُلْ كَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ»(رعد/۴۳) و کسانى که کافر شدند مى‌گویند: «تو فرستاده نیستى». بگو: «کافى است خدا و آن کس که نزد او علم کتاب است، میان من و شما گواه باشد». درباره‌ی آصف بن برخیا می‌فرماید «الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ»، او از کتاب علمی داشته است. اما درباره‌ی امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرماید «مَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ». کل ماسوی الله و عالم وجود در این الکتاب است. و این کتابی است که «کَتَبَهُ بِیَدِهِ». حق متعال آن را با دو دستش نوشته است. این دو دست چه هستند؟ یکی دست جمال حق متعال است و دیگری دست جلال او. خداوند اسماء الله دارد. «وَلِلَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ فَادْعُوهُ بِهَا» (اعراف/۱۸۰). اسماء خدا یا جمالی هستند و مظهر جمال حق متعال یا جلالی هستند و مظهر قهر و جلال حق متعال. انسان کامل جامع بین جمال و جلال است. یک بُعدی نیست و همه‌ی اسماء حسنی را دارد. خدا تمام اسماء خود را در او نوشته است لذا این صورت انسانیه کتابی است که خدا به دو دستش نوشته است. ▪️امام در ادامه می‌فرماید که این کتاب، مجموعه‌ی همه‌ی صورت های عالمین است چه ظاهر و چه باطن و صورت هم که عرض شد همان حقیقت است. هر حقیقتی که در عالم مکتوب است، به کتابت حقیقیه‌ی عینیه و نوریه نه کتابت لفظی، در وجود این صورت انسانیه جمع شده است. شما یک مکتوب هستید، کوه مکتوب است، اسماء الله و ملائکة الله نیز مکتوب هستند. مکتوبات الهی همه این ها را شامل می‌شود. این انسان کامل، نور الانوار، مجموع همه‌ی صورت های عالم است یعنی همه‌ی حقائق عالم در او جمع شده است. #ح_م

صلی الله عليك یا سیدنا الغریب یا ابا عبدالله... 🏴 #شرح_مراتب_نفس_اماره 🏴   ☑️قسمت ۵ ▪️اباعبدالله علیه السلام در کربلا می‌فرمایند: «اللّهُمَّ إنّي أعُوذُ بِكَ مَن الکَربِ وَ البَلٰاءِ» کرب به معنی سختی است و سختی و ظلمت جایی است که قید آن جا باشد. هرجا که قید نباشد آن جا کربی وجود ندارد. امام حسین علیه السلام در کربلا می‌خواهد با همه‌ی قیود مبارزه کند. همه‌ی قید ها و حجاب ها را کنار زدن کار بسیار دشواری است لذا می‌فرماید: «اللّهُمَّ إنّي أعُوذُ بِكَ مَن الکَربِ وَ البَلٰاءِ». ما باید چه کار کنیم که از ظلمات نفس رها شویم؟ «إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي» (یوسف/۵۳). تا لحظه‌ای که بمیریم نفس امّاره ما را رها نمی‌کند. لذا می‌فرماید خدایا من به تو پناه می‌برم. کجا؟ در روضه‌ی امام حسین علیه السلام معارف حقه‌ی اهل‌بیت علیهم السلام را می‌آموزم. دیگران چشم، گوش و سینه‌ی خود را با چیزهای دیگر پر می‌کنند اما خرقه‌ی من می‌شود پیراهن امام حسین علیه السلام تا از ظلمات رها بشوم. این پیراهن مشکی خرقه‌ی عشاق است. خرقه از قدیم الایام بوده، بعضی ها آن را به حضرت آدم، پیامبران و یا امیرالمؤمنین علیه السلام بر می‌گردانند. خرقه یک نشان ظاهری بوده که ایشان می‌پوشیدند که دلالت می کرد بر این که اینها در مسیر ولایت اهل‌بیت علیهم السلام هستند یا تسلیم یک ولی خدا هستند منتها یک نماد ظاهری بیش نبود لذا خرقه‌ی سالوس داریم. حافظ این خرقه بینداز مگر جان ببری کآتش از خرقه سالوس و کرامت برخاست ▪️برخی در باطن هیچ ولایت، سر، تسلیم، زهد و فقری نداشتند اما خرقه می‌پوشیدند لذا در اشعار حافظ خرقه‌ی ریایی، خرقه‌ی سالوس و خرقه‌ی نفاق دیده می‌شود. نقد صوفی نه همه صافی بی غش باشد ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد ▪️اما خرقه حسینی مستوجب آتش نیست بلکه مستوحب خموشی آتش است. این خرقه که شما می‌پوشید، هم ظاهر است و هم باطن، هم نشان است و هم ضمان. همین پیراهن ظاهری امام حسین علیه‌السلام شما را از انحراف ضمانت می‌کند. لذا می‌گوید وارد مجلس امام حسین شوید. اهل‌بیت علیهم السلام دوست دارند من و شما نایستیم و رشد کنیم. ▪️پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم می‌فرمایند: «تَنَاكَحُوا تَنَاسَلُوا تَكْثُرُوا فَإِنِّي أُبَاهِي بِكُمُ الْأُمَمَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ لَوْ بِالسِّقْط». مردان و زنان با همدیگر ازدواج كنید و دارای نسل گردید و زیاد شوید، به راستی كه من مباهات می‌كنم به واسطه‌ی شما در مقابل امت‌های دیگر در روز قیامت، ولو با بچه سقط شده! این حدیث خیلی لطیف است. یک ظاهری دارد و یک باطنی. تأویل باطنی آن مطرح می‌شود. ما یک نکاح ظاهری داریم و باید نسل شیعه زیاد بشود. این ظاهر قضیه است اما یک نکاح باطنی هم وجود دارد دیگر. بشریت جنبه‌ی ظاهری ماست و انسانیت جنبه‌ی باطنی ما. اصالت ما با انسانیت است. ما اصالتا انسانیم. جسم ما ازدواج بکند اما روحمان ازدواج نکند؟ لذا روح هم باید ازدواج بکند. روح با حقایق، معقولات، تفکر و تأمل در نظام هستی ازدواج می‌کند. هر چه شما بیشتر فکر کنید و بفهمید، به اندازه‌ی فهمتان انسان هستید. پیغمبر می‌فرمایند من به این مباهات می‌کنم. من مباهات می کنم به این که «عُلَمٰاء أُمَّتي أفْضَلُ مِنْ أَنْبیٰاء بَني إسرٰائیل» من مباهات می‌کنم وقتی در قیامت می‌بینم که خیلی از انبیاء به دنبال یک شیعه‌ی امیرالمؤمنین در قرن ۱۴ باید باشند. فهمی که این شیعه دارد فراتر از خیلی از انبیاء گذشته است. راه نبوت تشریعی بسته است، راه نبوت انبائی که بسته نیست. نبوت انبائی آن است که عقل شما چنان رشد کند که بتوانید در نظام هستی سیر کنید. لذا پیغمبر به ما مباهات می‌کند وَ لَوْ بِالسِّقْط. بچه ای که سقط می‌شود، بچه‌ای است که به تکامل نرسیده است. بچه‌ای که هنوز جا دارد برای کامل شدن اما کامل نشده است، یعنی برزخ. بچه‌ی ۶ ماهه‌ای که سقط می‌شود، شکل انسان را دارد دیگر. پیغمبر می‌فرماید خودتان را به شکل انسان به برزخ برسانید باقی با ما. دست و پا و سر و گوشی در بیاورید مابقی با ما. اگر حتی به برزخ سقط بشوید ما به آن هم مباهات می‌کنیم... #ح_م

صلی الله عليك یا سیدنا الغریب یا ابا عبدالله... ▪️کسی که بر امام حسین گریه کند، حسّاس می‎شود و وقتی اولیاءالله و عباد خدا که بدنشان نرم است، او را در بغل می‎گیرند، او این را احساس می‎کند و لذّت می‎برد. ▪️در این امّت، امام حسین علیه السّلام خالق گریه است. در بارگاه قرب که جای ملال نیست سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است ▪️و در عین اینکه خالق گریه است، ذات مؤمنین را می‎خنداند. عصر عاشورا بعد از همه‎ی عزاداری‎ها و گریه‎ها، بچّه‎ها و جوان‌ترها، اگر بزرگ‌ترها مانعشان نشوند، بی‌‎اختیار شوخی می‎کنند و می‎خندند، در حالی که عصر عاشورا آغاز مصائب اهل حرم و بازماندگان شهدای کربلاست و باید مغموم باشند. این بهجت و سرور ذاتی مال امام حسین علیه السّلام است. ▪️عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی▪️ ◾️مصباح الهدی تٱلیف استاد مهدی طیّب◾️ @mohamad_hosein_tabatabaei

صلی الله عليك یا سیدنا الغریب یا ابا عبدالله... #شرح_مراتب_نفس_اماره   ☑️قسمت ۶ ▪️من و شما یک مسیر طویل و درازی در پیش داریم. یَتَمَلْمَلُ تَمَلْمُلَ اَلسَّلِیمِ وَ يَبْكِي بُكَاءَ الْحَزِينِ وَ يَقُولُ: «...آهِ مِنْ قِلَّةِ اَلزَّادِ وَ طُولِ اَلطَّرِیقِ وَ بُعْدِ اَلسَّفَرِ وَ عَظِیمِ اَلْمَوْرِدِ». امیرالمؤمنین علیه السلام چون مار گزيده به خود مى‌پيچيد و چون اندوهگينان مى‌گريست و مى‌گفت: آه از اندک بودن توشه و درازى راه و دورى سفر و سختى منزلگاه. راه ما، راه خیلی طولانی‌ای است. در این سفر نباید وقوف داشته باشیم. باید سیر کنیم، تا کجا؟ تا ابدیت... این دنیا سخت‌ترین مرحله‌ی زندگی من و شماست. خرم آن روز کزین منزل ویران بروم راحت جان طلبم از پی جانان بروم ▪️رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می‌فرمایند: «الدُّنْيَا سِجْنُ المُؤْمِنِ وَ جنَّةُ الكَافِرِ». به کافر در این مرتبه خوش می‌گذرد چون کافر وقوف دارد. به همین مرتبه‌ی دنیا بسنده کرده و خودش را در همین حدّ حیوانیت بلکه پایین‌تر از آن نگه داشته‌است. اما ما ابدیت در پیش داریم. من و شما باید در عالم برزخ سر کلاس درس امیرالمؤمنین حاضر بشویم. من و شما باید در عالم قیامت و حتی فراقیامت سر کلاس درس اباعبدالله الحسین علیه السلام حاضر شویم. هر اتفاقی که قرار است آن جا بیفتد به وفق این دنیا است: «الدُّنْیا مَزْرَعةُ الآخِرَةِ». لذا مبارزه‌ی با نفس بسیار مهم است. ▪️«وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تَذْبَحُوا بَقَرَةً...» (بقره/۶۷) و هنگامى که موسى به قوم خود گفت: «خدا به شما فرمان مى‌دهد که: ماده گاوى را سر ببرید». باید دید این مرتبه‌ی حیوانیت چیست. خدا در قرآن از بقره، گوساله سامری، کلب به عنوان مظهر نفس یاد کرده ‌است. امام صادق علیه السلام می‌فرمایند که خدا این حیوانات را خلق کرد تا تمثیل اعمال شما باشند. یعنی ای انسانی که در مرتبه‌ی خوردن و خوابیدن و چریدن ماندی، باطن شما گاو است. ای انسانی که همیشه عصبانی و بدخلق هستی، باطن شما گرگ است. آقایی که همیشه در شهوت غوطه‌ور هستی، باطن شما خروس است. اباعبدالله الحسین علیه السلام در کربلا هم همین کار را کرده‌ است، او باطن ها را آشکار نموده است. باید دید این یزید و شمر کجای باطن ما قرار دارند. به تعبیر شهید مطهری آن شمر  ۱۴۰۰ سال پیش مرد و الان هم دارد عذاب می‌کشد. اما یزید و شمر من و شما کجاست؟ ابالفضل العباس من و شما کجاست؟ ۷۲ شهید کربلا مظهر ۷۲ لشکر عقل هستند و اسم اعظم هم ۷۳ حرف است و ماء هم به عدد ابجد ۷۲ است، این شهیدان کجایند؟ این ها همه رمز است که باید درون خودمان پیدا کنیم و پیاده کنیم. راهش هم امام حسین علیه السلام است... بنده به اندازه سعی خودم خیلی گشته‌ام، بسیار مطالعه کرده‌ام و در الفاظ و اصطلاحات غوطه‌ور شده‌ام، این در و آن در زدم، پیش افراد و اشخاص زانو زدم، نهایتا به در خانه اباعبدالله الحسین علیه السلام رسیدم. این در است و دگر دوم در نیست این ره است و دگر دوم ره نیست ▪️به در خانه‌ی امام حسین علیه السلام رسیدم، دیدم جمله‌ی انبیاء و اولیاء دم این در نشسته اند و بر حلقه و کوبه‌ی این در و خانه متمسک اند. وقتی اباعبدالله الحسین علیه السلام به کربلا آمدند همه‌ی این حضرات هم در کربلا حاضر شدند.... #ح_م