▪️امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمود: مَن یَقبِض یَدَهُ عَن عَشیرَتِهِ فَإنَّما تُقبَضُ مِنهُ عَنهُم یَدٌ واحِدَةٌ وَ تُقبَضُ مِنهُم عَنهُ اَیدٍ کَثیرَةٌ: کسی که دست خود را از یاری و عطا کردن به خویشاوندانش ببندد، جز این نیست که یک دست از جانب او بر روی آنها بسته شده است و دست‎های بسیاری از آنان بر روی او بسته شده است. ▪️یَدُ اللهِ مَعَ الجَماعَةِ: دست خدا با جماعت است. در یک مجلس، یک دل می‎شکند و خدا به سبب همان یک دل، همه‎ی اهل مجلس و حتّی همه‎ی اهل مملکت را مورد رحمت قرار می‎دهند. ▪️عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی▪️ ◾️کتاب مصباح الهدی تألیف استاد مهدی طیّب◾️ @mohamad_hosein_tabatabaei

ایات32-28 آل عمران، قسمت چهارم بخش اول ● مغفرت الهى و در نتيجه ، افاضه رحمت الهى ، اثر نزديكى خدا به بنده است وَ يَغْفِرْ لَكمْ ذُنُوبَكمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ رحمت واسعه الهيه و فيوضات صورى و معنوى غير متناهى كه نزد خدا است ، موقوف بر شخص و يا صنفى معين از بندگانش نيست ، و هيچ استثنائى نمى تواند حكم افاضه على الاطلاق خدا را مقيد كند و هيچ چيزى نمى تواند او را ملزم بر امساك و خوددارى از افاضه نمايد، مگر اينكه طرف افاضه استعداد افاضه او را نداشته باشد و يا خودش مانعى را به سوء اختيار خود پديد آورد، و در نتيجه از فيض او محروم شود. و آن مانعى كه مى تواند از فيض الهى جلوگيرى كند گناهان است كه نمى گذارد بنده او از كرامت قرب به او و لوازم قرب (بهشت و آنچه در آن است ) برخوردار گردد، و ازاله اثر گناه از قلب ، و آمرزش و بخشيدن آن تنها كليدى است كه در سعادت را باز مى كند، و آدمى را ترجمه تفسير الميزان جلد 3 صفحه : 251 به دار كرامت وارد مى سازد، و بدين جهت است كه دنبال جمله ((يحببكم اللّه )) فرمود: ((و يغفر لكم ذنوبكم ))، چون كلمه حب همانطور كه در سابق گذشت محب را به سوى محبوب جذب مى كند، (و نيز محبوب را به سوى محب مى كشاند). پس همانطور كه حب بنده باعث قرب او به خدا گشته و او را خالص ‍ براى خدا مى سازد و بندگيش را منحصر در خدا مى كند، محبت خدا به او نيز باعث نزديكى خدا به او مى گردد و در نتيجه حجابهاى بعد و ابرهاى غيبت را از بين مى برد، و حجاب و ابرى به جز گناه نيست . پس نزديكى خدا به بنده ، گناهان او را از بين مى برد و مى آمرزد و اما كرامت هاى بعد از مغفرت ، ديگر هيچ بهانه نمى خواهد، بلكه افاضه وجود الهى كافى در آنست كه بيانش در سابق گذشت . دقت در آيه شريفه ((كلا بل ران على قلوبهم ما كانوا يكسبون ، كلا انهم عن ربهم يومئذ لمحجوبون )) و نيز دقت در آيه : ((يحببكم اللّه و يغفر لكم ذنوبكم )) در تاءييد بيان ما كافى است . قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ الرَّسولَ در حالى كه آيه قبلى مردم را دعوت مى كرد به پيروى از رسول و پيروى كه معناى لغويش دنبال روى است وقتى فرض دارد كه متبوع در حال رفتن به راهى باشد و تابع دنبال او، آن راه را برود و راهى كه رسول خدا مى رود صراط مستقيم است كه صراط خداست و شريعتى است كه او براى پيغمبرش تشريع كرده و اطاعت آن جناب را در پيمودن آن راه بر مردم واجب ساخته ، با اين حال براى بار دوم در اين آيه نيز معناى پيروى رسول را در قالب عبارت : ((اطاعت او كنيد)) تكرار فرمود تا اشاره كرده باشد به اينكه سبيل اخلاص كه همان راه رسول است عينا همان مجموع اوامر و نواهى و دعوت و ارشاد او است . پس پيروى از رسول و پيمودن راه او، اطاعت خدا و رسول او است در شريعتى كه تشريع شده ، و شايد اينكه نام خدا را با رسول ذكر كرد براى اشاره به اين باشد كه هر دو اطاعت يكى است ، و ذكر رسول با نام خداى سبحان براى اين بود كه سخن در پيروى آن جناب بود. ترجمه تفسير الميزان جلد 3 صفحه : 252 از اينجا روشن مى شود اينكه بعضى از مفسرين گفته اند: معناى آيه : ((اطيعوا اللّه فى كتابه و الرسول فى سنته )) سخن درستى نيست . براى اينكه گفتيم از مقام آيه استفاده مى شود كه گوئى جمله : ((اطيعوا اللّه و الرسول ...)) بيانگر آيه ((قل ان كنتم تحبون اللّه فاتبعونى ...)) است . چرا كه آيه شريفه اشعار دارد بر اينكه اطاعت خدا و اطاعت رسول يك اطاعت است ، و به همين جهت امر به اطاعت در آيه تكرار نشد، و اگر مورد اطاعت خدا غير مورد اطاعت رسول بود، مناسب بود كه بفرمايد: ((اطيعوا اللّه و اطيعوا الرسول )) همانطور كه در آيه شريفه : ((اطيعوا اللّه و اطيعوا الرسول و اولى الامر منكم )) بخاطر اقتضاء مقام ، كلمه ((اطيعوا)) تكرار شده است . اين را هم بگوئيم و بگذريم ، كه سخن در آيه شريفه ، از حيث اطلاقش و منطبق بودن اطلاقش بر مورد، نظير همان مطلبى است كه در آيه قبلى بيان شد. فَإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لا يحِب الْكَفِرِينَ در اين آيه شريفه دلالتى هست بر اينكه هركس از دستور ((اطيعوا اللّه و الرسول )) سرپيچى كند كافر است ، همچنان كه ساير آياتى هم كه از دوستى كفار نهى مى كند بر اين معنا دلالت دارد و نيز در اين آيه شريفه اشعارى است به اينكه اين آيه چيزى شبيه به بيان ، براى آيه قبلش ‍ مى باشد، چون آيه قبلى اثبات دوستى خدا براى مؤمنين مى كرد كه تسليم فرمان اتباع بودند، و اين آيه نيز پس از دستور به اطاعت خدا و رسول مى فرمايد: ((خدا كافرين به امر اتباع را دوست نمى دارد))، پس آيه دوم بيانگر آيه اول است . (دقت بفرمائيد) #تفسیر_المیزان #سوره_آل_عمران #علامه_طباطبایی_ره 🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸 🔹💠کانال کیش,مهر💠🔹 🔺درمحضرعلامه طباطبایی ره🔺 ▶️: https://telegram.me/mohamad_hosein_tabatabaei

◾️حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره◾️ ▪️بدانند که طاعات، عبادات، مقرّبات، اینها یک چیزی نیست که به واسطۀ اینکه [مثلاً] این اتاق خراب شد، آنها هم از بین بروند؛ [یا اگر] این بدن از روح منفصل شد، آنها هم بروند! ▪️آنها باقی و ثابت هستند؛ بلکه یک صورت معنویه‌ای در آنجا از اینها، برای هر فردفرد، ظاهر خواهد شد. مبادا غفلت کنید! ◾️رحمت واسعه، ویراست ٣، ص٩١◾️ @mohamad_hosein_tabatabaei

◾️مراقبات روزهای پایانی ماه شعبان◾️ ☑️این دعا را زیاد بخوانید: اَللَّـهُمَّ اِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنا فيما مَضی مِنْ شَعْبانَ، فَاغْفِرْ لَنا فيما بَقِیَ مِنْهُ ▪️روزۀ ۳ روز آخر ماه شعبان ▪️نماز آخرین جمعۀ ماه شعبان #مراقبات_ماه_شعبان @mohamad_hosein_tabatabaei

◾️به عمل کار برآید به سخن‌دانی نیست #حضرت_آیت‌الله_صمدی_آملی(حفظه‌الله)◾️ ▪️یکی از اصول تاکیدی در حوزه سلامت روان فرد و نیز در عرصه رفتار اجتماعی این است که: 《فرزندان ما آن طور که ما #می‌خواهیم تربیت نمی‌شوند بلکه آن گونه که ما #هستیم تربیت می‌شوند》 این بدین معناست که 《پدر خانواده》 و 《پدران جامعه》(رهبران و مدیران جامعه) صرفا با پند لسانی و دعوت با سخنرانی به رفتار حسنه نمی‌توانند فرزندان و مردمی #نیک‌سیرت تربیت نماید. ▪️انسانها بیش از آنکه متاثّر از #گفتار ما باشند متوجه #رفتار ما هستند. ولذا در قرآن کریم فرمودند: یا ایها الذین امنوا لم #تقولون ما #لاتفعلون: ای ایمان‌آورندگان، چرا #سخنی را می‌گوئید که خودتان #عامل بدان نیستید؟!؟》(صف/۲) ▪️حضرت سیدالاوصیا علی(علیه السلام) فرمودند: #شعار المومن #عمله(۱) البته که مومن اهل شعار دادن هست اما با رفتارش شعار می‌دهد و ارائه طریق می‌نماید. ▪️چنان چه امام صادق(علیه السلام) فرمود: 《كُونُوا #دُعَاةً لِلنَّاسِ بِالْخَيْرِ بِغَيْرِ #أَلْسِنَتِكُمْ لِيَرَوْا مِنْكُمُ الورع و الِاجْتِهَادَ وَ الصِّدْقَ وَ اَلْخَيْرَ فَإِنَّ ذَلِكَ دَاعِيَةٌ :  مردم را به غیر از روش سخنرانی یعنی با رفتار و عملگرایی به مرام و روش خویش دعوت كنيد، تا پارسايى و سخت‌كوشى و صداقت و خوبى را در رفتار شما ببينند؛ زيرا رفتارهای شما، خود بهترين مبلّغند. ▪️این اصل تربیتی قرنها مورد تاکید حکما و اُدبای بزرگ قرار گرفته چنانکه فرمودند: ☘دو صد گفته چون نیم کردار نیست(شاهنامه، فردوسی) ☘به عمل کار برآید به سخن‌دانی نیست(قصائد، سعدی) ☘عالم بی‌عمل به چه ماند به زنبور بی‌عسل(سعدی) ▪️این 《روش #تربیتی》و《اصل #مدیریتی》 در کتاب وجودی خط مقدم هشت سال دفاع مقدس نیز بشدت اعمال می‌شد. آقایان مسئولان نظام ! برادران ارجمند! هیچگاه یاد ندارم در ۸ سال جنگ سردار حاج مرتضی قریانی یا حاج قاسم سلیمانی(ره) و سایر عزیزانم در عملیاتی از واژه 《#برو》 استفاده کرده باشند بلکه مدام شاهد مکتب و مرام 《#بیا》از این عزیزانم بوده‌ام. روش《#برو》یعنی #هدایت و دعوت صرف بدون عملگرایی اما مکتب《#بیا》 یعنی #امامت پیشرو با عملگرایی عالمانه. یعنی #قبلا من به عنوان مدیر، فرمانده، پدر ، استاد و معلم خودم #فهمیده و #بابصیرت راه را رفتم و حال به تو می‌گویم که این راه و طریق را طی کن و #بیا بالا. ▪️دو مکتب و روش مدیریتی است: ۱) #امامت: پیشرو در عملگرایی عالمانه(مکتب بیا) ۲) #هدایت: دعوت دیگران بدون عمل(روش برو) تجربه نشان داده کدام مکتب و مرام #هدایت یا #امامت!! کدامشان کارآمد، ماندگار، فطری و بر مبنای عقل سلیم بشری هستند. ▪️در تقدم #خودسازی بر 《تربیت دیگران》 و ترجیح دعوت مردم باعمل صالح و نه صرفا حرف و شعار حضرت وصی، علی(علیه السلام) فرمودند: من نصب نفسه للناس اماما فلیبدا بتعلیم نفسه قبل تعلیم غیره، ولیکن تادیبه #بسیرته قبل تادیبه #بلسانه، و معلم نفسه و مؤدبها احق بالاجلال من معلم الناس و مؤدبهم : کسی که خود را در مقام امامت و پیشوایی مردم قرار دهد، باید پیش از تعلیم به دیگران، خود را تعلیم دهد و قبل از تربیت به زبان با عملش تربیت کند و کسی که آموزگار و مربی نفس خویش است، به احترام و اکرام سزاوارتر است از آن که معلم و مربی دیگران باشد‌‌》 @mohamad_hosein_tabatabaei

آیات 32-28 آل عمران، قسمت چهارم بخش دوم ● چهار نكته كه از آيات كريمه گذشته استفاده شد از سخنانى كه پيرامون اين آيات كريمه به ميان آمد، چند نكته به دست آمد: اول اينكه : تقيه به طور اجمال و سربسته امرى است مشروع . دوم اينكه : مواخذه و عذاب كسى كه كفار را دوست بدارد و نهى خدا از آن را اعتنا نكند، حتمى و قطعى است ، و به هيچ وجه تخلف نمى پذيرد، و جزء قضاهاى حتمى خدا است . سوم اينكه : شريعت الهى دستوراتى عملى و اخلاقى و عقيدتى است كه در حقيقت اخلاص للّه را تبلور داده و مجسم مى سازد، همچنان كه اخلاص للّه مجسم شده حب للّه ، و دوستى او است . ترجمه تفسير الميزان جلد 3 صفحه : 253 و به عبارتى ديگر دين خدا كه مجموع معارف الهى و دستورات اخلاقى و احكام عملى است ، با همه عرض عريضش جز به اخلاص فقط، تحليل نمى شود، يعنى اگر آن را موشكافى كنيم ، مى بينيم كه تنها و تنها به اخلاص منتهى مى شود، و اخلاص همين است كه انسان براى خود و صفاتش (يعنى اخلاقش )، و اعمال ذاتش ، و افعال خود زير بنائى به غير از خداى واحد قهار سراغ نداشته باشد، و اين اخلاص نامبرده را اگر تحليل و موشكافى كنيم جز به حب منتهى نمى شود، اين از جهت تحليل ، و اما از جهت تركيب ، حب نامبرده به اخلاص منتهى مى شود و اخلاص به مجموع احكام شريعت ، همچنان كه دين به يك نظر ديگر به تسليم و تسليم به توحيد منتهى مى گردد. چهارم اينكه : دوستى كفار كفر است ، و مراد از اين كفر، كفر در فروع دين است ، نه در اصول دين ، نظير كفر مانع زكات و تارك صلات و ممكن است كفر چنين افراد، عاقبت كار آنان باشد، و به بيانى كه گذشت و در آينده نيز در سوره مائده ان شاء اللّه مى آيد، از اين نظر باشد كه دوستى كفار سرانجام كار انسان را به كفر مى كشاند. #تفسیر_المیزان #سوره_آل_عمران #علامه_طباطبایی_ره 🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸 🔹💠کانال کیش,مهر💠🔹 🔺درمحضرعلامه طباطبایی ره🔺 ▶️: https://telegram.me/mohamad_hosein_tabatabaei

◾️حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره◾️ ▪️هرکس به پایین‌تر از خودش نگاه کند و بگوید: «الحمدُللّه». ▪️اصلاً خود همین شکرگزاری، سبب غنا می‌شود... خود این شکر، موضوعیّت و سببیّت برای غنی‌شدن دارد. ◾️فیضی از ورای سکوت، ص ١٧٠◾️ #پرسش_و_پاسخ از آیت‌الله بهجت قدس‌سره ▪️ #سؤال: با چه کاری _ غیر تدریس و همت‌گماردن به کتاب خداوند متعال و تفسیر اهل‌البیت علیهم‌السلام _ می‌توان بر تقوا و سیر به سوی خداوند متعال، قوت پیدا نمود. ▪️ #حضرت_آیت‌الله_بهجت_قدس‌سره: تصمیم همیشگی و دائمی بر ترک گناه در اعتقاد و عمل. @mohamad_hosein_tabatabaei

☑️برادرم ! حرف این و آن را مزن ، دم فروبند و تماشا کن . بنگر و عبرت بگیر . به فکر خود باش . دست توسل به دامن خاتم اوصیاء و اولیاء امام زمان مهدی موعود حجة بن الحسن العسکری (علیه السلام ) دراز کن که گردنه های سهمگین و هولناک در پیش داری و آن بزرگوار امیر کاروان است . از افراط و تفریط بپرهیز ! اهدنا الصراط المستقیم گوی . از پیروی نفس حذر کن ! از اوباش بگریز ! به مضمون نامه ای که در پیش تقدیم داشتم عمل کن . به آن چه که شفاها معروض داشتم اهتمام و اعتناء داشته باش . پاسبان حرم دل باش ! ای سالک ره ! از خود خبردار بس رهزنت هست در هر کمینی دل را به یاد دلدار یک جهت کن تا از محبین باشی . مناجات محبین امام زین العابدین و سید الساجدین (علیه السلام ) را فراموش مکن : بسم الله الرحمن الرحیم الهی من ذالذی ذاق حلاوة محبتک فرام منک بدلا . . . (۲۳) ◾️پندهای حکیمانه حسن زاده آملی◾️ @mohamad_hosein_tabatabaei

☘۱۳ فروردین در فرهنگ ایرانیان روز صله رحم ِعقلانی و عاطفی با طبیعت و انسان☘ #آیت‌الله_صمدی_آملی: ▪️اجتماع یک خانواده بزرگ است و آن چه این خانواده بزرگ را محل قرار و آرامش برای همگان قرار می‌دهد محبت، صمیمیت و عاطفه است. شما سیره حضرت علی و فاطمه(سلام الله علیها) را در منزل و اجتماع ببینید. امام علی‌‌(علیه السلام) از نظر ارتباطات عاطفی بسیار دقت داشتند و از تعابیری مثل «حبیبتی زهرا؛ محبوبه من زهرا»، یا "بنفسی انت:جانم فدات" بهره داشتند و حضرت فاطمه در جواب می‌فرمودند: «روحی لروحک الفداه؛ روح من فدای روحت». خطاب محترمانه در اجتماع با برادران دینی نیز در سیره علوی(علیهم السلام) مضبوط است. لذا علی(علیه السلام) فرمودند: «اجملوا فی الخطاب تسمعوا جمیل الجواب: زیبا سخن بگویید تا سخن زیبا بشنوید.» ▪️... روز سیزده فروردین که در فرهنگ ایرانیان روز صله عقلانی با باطن و اسرار طبیعت و صله عاطفی با ظاهر طبیعت. "سیزده به در" باید محملی باشد برای تسری عواطف بین اقوام و خویشاوندان و نیز مودت و محبت بین عموم مردم در اجتماع. آن چه جامعه ایران امروز بیش از پیش بدان نیازمند است جوشش روح عاطفه و محبت براساس مبانی عقلانی و رحمانی عترت است. @mohamad_hosein_tabatabaei

◾️دعای شب آخر ماه شعبان و شب اوّل ماه رمضان◾️ ▪️اللّٰهُمَّ إِنَّ هٰذَا الشَّهْرَ الْمُبارَكَ الَّذِى أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ وَجُعِلَ هُدىً لِلنَّاسِ وَبَيِّناتٍ مِنَ الْهُدىٰ وَالْفُرْقانِ قَدْ حَضَرَ فَسَلِّمْنا فِيهِ وَسَلِّمْهُ لَنا وَتَسَلَّمْهُ مِنّا فِى يُسْرٍ مِنْكَ وَعافِيَةٍ، يَا مَنْ أَخَذَ الْقَلِيلَ وَشَكَرَ الْكَثِيرَ اقْبَلْ مِنِّى الْيَسِيرَ؛ ▪️اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ أَنْ تَجْعَلَ لِى إِلىٰ كُلِّ خَيْرٍ سَبِيلاً، وَمِنْ كُلِّ مَا لَاتُحِبُّ مانِعاً يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ، يَا مَنْ عَفا عَنِّى وَعَمَّا خَلَوْتُ بِهِ مِنَ السَّيِّئاتِ، يَا مَنْ لَمْ يُؤاخِذْنِى بِارْتِكابِ الْمَعاصِى، عَفْوَكَ عَفْوَكَ عَفْوَكَ، يَا كَرِيمُ؛ ▪️إِلٰهِى وَعَظْتَنِى فَلَمْ أَتَّعِظْ، وَزَجَرْتَنِى عَنْ مَحارِمِكَ فَلَمْ أَنْزَجِرْ، فَما عُذْرِى، فَاعْفُ عَنِّى يَا كَرِيمُ، عَفْوَكَ عَفْوَكَ؛ ▪️اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ، وَالْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسابِ، عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ التَّجاوُزُ مِنْ عِنْدِكَ، يَا أَهْلَ التَّقْوىٰ وَيَا أَهْلَ الْمَغْفِرَةِ، عَفْوَكَ عَفْوَكَ؛ ▪️اللّٰهُمَّ إِنِّى عَبْدُكَ بْنُ عَبْدِكَ بْنُ أَمَتِكَ ضَعِيفٌ فَقِيرٌ إِلىٰ رَحْمَتِكَ، وَأَنْتَ مُنْزِلُ الْغِنىٰ وَالْبَرَكَةِ عَلَى الْعِبادِ، قاهِرٌ مُقْتَدِرٌ أَحْصَيْتَ أَعْمالَهُمْ، وَقَسَمْتَ أَرْزاقَهُمْ، وَجَعَلْتَهُمْ مُخْتَلِفَةً أَلْسِنَتُهُمْ وَأَلْوانُهُمْ خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ، وَلَا يَعْلَمُ الْعِبادُ عِلْمَكَ، وَلَا يَقْدِرُ الْعِبادُ قَدْرَكَ، وَكُلُّنا فَقِيرٌ إِلىٰ رَحْمَتِكَ، فَلا تَصْرِفْ عَنِّى وَجْهَكَ، وَاجْعَلْنِى مِنْ صالِحِى خَلْقِكَ فِى الْعَمَلِ وَالْأَمَلِ وَالْقَضاءِ وَالْقَدَرِ؛ ▪️اللّٰهُمَّ أَبْقِنِى خَيْرَ الْبَقاءِ، وَأَفْنِنِى خَيْرَ الْفَناءِ عَلَىٰ مُوالاةِ أَوْلِيائِكَ، وَمُعاداةِ أَعْدائِكَ وَالرَّغْبَةِ إِلَيْكَ، وَالرَّهْبَةِ مِنْكَ، وَالْخُشُوعِ وَالْوَفاءِ وَالتَّسْلِيمِ لَكَ، وَالتَّصْدِيقِ بِكِتابِكَ، وَاتِّباعِ سُنَّةِ رَسُولِكَ؛ ▪️اللّٰهُمَّ مَا كانَ فِى قَلْبِى مِنْ شَكٍّ أَوْ رِيبَةٍ أَوْ جُحُودٍ أَوْ قُنُوطٍ أَوْ فَرَحٍ أَوْ بَذَخٍ أَوْ بَطَرٍ أَوْ خُيَلاءَ أَوْ رِياءٍ أَوْ سُمْعَةٍ أَوْ شِقاقٍ أَوْ نِفاقٍ أَوْ كُفْرٍ أَوْ فُسُوقٍ أَوْ عِصْيانٍ أَوْ عَظَمَةٍ أَوْ شَىْءٍ لَاتُحِبُّ، فَأَسْأَلُكَ يَا رَبِّ أَنْ تُبَدِّلَنِى مَكانَهُ إِيماناً بِوَعْدِكَ، وَوَفاءً بِعَهْدِكَ، وَرِضاً بِقَضائِكَ، وَزُهْداً فِى الدُّنْيا، وَرَغْبَةً فِيما عِنْدَكَ، وَأَثَرَةً وَطُمَأْنِينَةً وَتَوْبَةً نَصُوحاً، أَسْأَلُكَ ذٰلِكَ يَا رَبَّ الْعالَمِينَ؛ ▪️إِلٰهِى أَنْتَ مِنْ حِلْمِكَ تُعْصىٰ فَكَأَنَّكَ لَمْ تَرَ، وَمِنْ كَرَمِكَ وَجُودِكَ تُطاعُ فَكَأَنَّكَ لَمْ تُعْصَ، وَأَنَا وَمَنْ لَمْ يَعْصِكَ سُكَّانُ أَرْضِكَ فَكُنْ عَلَيْنا بِالْفَضْلِ جَواداً، وَبِالْخَيْرِ عَوَّاداً، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ صَلاةً دائِمَةً لَاتُحْصىٰ وَلَا تُعَدُّ وَلَا يَقْدِرُ قَدْرَها غَيْرُكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ. @mohamad_hosein_tabatabaei

نوروز است و بهار طبیعت فرا رسیده است. جان تازه‌ای که در طبیعت جریان یافته است جان‌های لطیف را به وجد می‌آورد. انسان با مشاهده‌ی این همه زیبایی و تازگی، خالق بی همتا را شکر می‌کند که جهان را چنین زیبا و با نظمی حقیقتا حیرت‌انگیز خلق کرده است. چه خوب است که با تفکر و تدبر در این بهار نظام طبیعت، نوروز در باطن انسان نیز تجلی کند و بهاری که طبیعت را چنین شکوفا کرده است در باطن نیز رخ دهد. باطن انسانی هرگز متوقف نیست و می‌تواند پیوسته در ربیع و در شکوفایی باشد. این مهم نیز میسر نمی‌باشد مگر با توجه به امام که امام ربیع است، «السَّلَامُ عَلَى رَبِيعِ الْأَنَامِ وَ نَضْرَةِ الْأَيَّام». باطن انسان با توجه به امام که ربیع انام است بهاری می‌گردد و این شکوفایی متوقف به ایام سال و نوروز ظاهری نیست بلکه به نظر لطف انسان کامل، این بهار در جان پیوسته رخ می‌دهد. امید است که بهار طبیعت فرصتی باشد تا انسان با تفکر و تدبر در آیات الهی و توجه به فیاض هستی که همان امام است، بهار و نوروز را در جان خود پیاده کند تا عید بر او مبارک باشد بلکه خود او مبارک گردد. #ح_م

فَحُبُّك راحَتي في کُلّ حینٍ وَ ذِکْرُك مُونِسي في کُلّ حالي... #یاحسین @mohamad_hosein_tabatabaei