□○خاطره سید عبدالباقی، فرزند علامه طباطبایی○□ □يك‌ روز بدون‌ اينكه‌ ما سؤالی‌ از پدر كرده‌ باشيم‌ رو به‌ ما كرد و با بشاشت‌ و نشاط‌ خاصّی‌ گفت‌: اين‌ پروفسور كربن‌ به‌ اسلام‌ مؤمن‌ شده‌ ولی‌ رويش‌ نمی‌شود كه‌ ايمانش‌ را بر زبان‌ بياورد! □چند صباحی‌ از اين‌ گفتۀ پدر گذشت‌ و يك‌ روز پروفسور كربن‌ در يك‌ كنفرانس‌ در خارج‌، سخنرانی جنجاليی كرد و دربارۀ امام‌ زمان‌ عجَّل‌ اللهُ تعالَی فرجَه‌ سخنان‌ پرشوری‌ ايراد كرد و ضمن‌ آن‌ گفت‌ كه‌: «من‌ بخاطر بحث‌ دربارۀ اسلام‌ و رسيدن‌ به‌ اين‌ حقائق‌، نزديك‌ بود پست‌ تحقيقی‌ خودم‌ را از دست‌ بدهم‌، يعنيی كليسا مرا از اين‌ پست‌ خلع‌ كند.» □پدر وقتی‌ از اين‌ موضوع‌ مطّلع‌ شد، بسيار مسرور و مشعوف‌ شد و گفت‌: نگفتم‌ اين‌ پروفسور كربن‌ مؤمن‌ به‌ اسلام‌ شده‌ ولی‌ رويش‌ نمی‌شود كه‌ صريحاً اعتراف‌ كند؟! □○مجلّۀ «جوانان‌ امروز» مورّخۀ ۲۴ آبان‌ ۱۳۶۱ (شمارۀ ۸۲۱)○□ @mohamad_hosein_tabatabaei

■●مقصود از رئیس مذهب بودن امام صادق علیه السّلام چیست؟ چرا مذهب تشیّع را به نام مذهب جعفری می‌شناسند؟ - بخش اوّل●■ ■●گرچه مذهب شیعه همان مکتب رسول خدا است؛ و آموزه‌های همه‌ی ائمّه در تبیین این مکتب، سهیم و دَخیل است؛ امّا اینکه امام صادق عليه السّلام به عنوان رئیس مذهب مشهورند، به دلیل موقعیت فوق‌العاده‌ای است که برخلاف پدران بزرگوار و فرزندان معصومشان، در اختیار آن حضرت قرار گرفت. ایشان در یک دوره‌ی انتقالی، بیشترین فراغت را برای نشر و تبیین و ترویج و تعلیم معارف قرآن و اهل بیت، در اختیار داشتند. ■●دوران امام باقر و امام صادق علیهما السّلام، دوره‌ی انتقال حکومت از بنی‌ امیّه به بنی عبّاس، یا به تعبیر دقیق‌تر از بنی مروان به بنی عبّاس بود و درگیری‌های قدرت‌های سیاسی با یکدیگر، فرصت و فراغت به آنها نمی‌داد که کنترل فوق‌العاده و اختناق شدیدی را که در زمان سایر ائمّه علیهم السّلام اعمال می‌کردند، در آن زمان هم اعمال کنند. ■●به همین خاطر بعد از دوران اختناقی که خصوصاً بعد از واقعه‌ی عاشورا پیش آمد و حکومت‌های ظالم اموی، کوچک‌ترین مَنفَذی را برای تبیین معارف قرآن و اهل بیت علیهم السّلام باقی نگذاشتند؛ امام باقر علیه السّلام و بعد از ایشان امام صادق عليه السّلام این فرصت را پیدا کردند که این معارف را تبیین و ترویج کنند. ■●شاید حدود هشتاد درصد احادیثی که در کتب حدیثی شیعه به ما رسیده است، از این دو امام بزرگوار، امام باقر و امام صادق علیهما السّلام، نقل شده است؛ به خاطر فرصت و فراغت ایشان. واِلاّ این گونه نیست که ائمّه‌ی دیگر در مقام و مرتبه‌ی علمی، چیزی کمتر از این دو امام بزرگوار داشتند. چنین فرصت و فراغتی در اختیار دیگر ائمّه‌ی ما قرار نگرفت. این است که مکتب تشیّع، به نام امام صادق شناخته شد. ■●شاید به لحاظ دیگری هم مذهب تشیّع به جعفری مشهور شد و آن این که مذاهب فقهی چهارگانه‌ی اهل سنّت (حَنَفی، مالکی، شافعی، و حَنبلی) هم تقریباً در عصر امام صادق علیه السّلام شروع به شکل گیری کردند. اَبوحَنیفه، معاصر امام صادق علیه السّلام بود و دو سال شاگردی و طلبگی ایشان را کرده بود؛ تا پایان عمر هم می‌گفت: «لَوْلا السَّنَتانِ لَْهَلَکَ اْلنُّعمان» اگر آن دو سال که من به درس امام صادق علیه السّلام رفتم، نبود؛ هلاک شده بودم. اینکه چه شد کسانی که شاگرد امام صادق علیه السّلام بودند، رو در روی امام ایستادند؛ برای خودشان مذهبی بنیان گذاری کردند و عدّه‌ای را به دور خود جمع کردند؛ نکاتی است که در کتاب «حدیث دوست» به آنها اشاره شده است. ■●چون این مذاهب از زمان امام صادق علیه السّلام به بعد شکل گرفتند و این چهار مذهب به اسم بنیان گذارانشان شناخته شدند؛ یعنی پیروان احمد حَنبَل را حنبلی مذهب؛ پیروان ابوحنیفه را حنفی مذهب؛ پیروان مالک بن انس را مالکی و پیروان امام شافعی را شافعی می‌گویند؛ پیروان مکتب تشیّع را هم، پیروان مذهب جعفری نام می‌نهند. ادامه دارد.... ■●استاد مهدی طیّب۹۱/۰۶/۱۶ #مناسبات_ماه_شوال●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

#یاصاحب‌الزمان‌علیه‌السلام ○تقويم را ورق بزن و انتخاب كن ○اين جمعه ها برای تو تعطيل می شود #علی‌اکبرلطیفیان‌ #السلام‌علیک‌یابقیة‌الله‌فی‌ارضه @mohamad_hosein_tabatabaei

■●امام صادق علیه السّلام فرمود: کسی که به دینش وثوق داشته باشم، اگر یک ساعت کنارش بنشینم برای من از هفتاد سال عبادت بهتر است. نفرمود برای او از چند سال عبادت بهتر است. مجالست مؤثّر است. شبانه روزی ده دقیقه خلوت کنیم و با وضو بر سجّاده بنشینیم و به خدا و موالیانمان بگوییم آمده ایم خدمت شما بنشینیم. ■«عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی»■ ■●کتاب مصباح الهدی تألیف استاد مهدی طیّب●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

□●علم و عمل در حقیقت، جوهر انسان سازند، و انسان آنچه را فرا گرفته و بدان عمل نموده است، گوهر ذات او می گردد. و به عبارت دیگر، علم و عمل خود سازنده وجود است، هر خردمند فرزانه باید بنگرد که در شب و روز، خودش را چگونه می سازد و این مطلب وزین، بر اصل استوار و پایدار اتحاد عقل و عاقل و معقول، یعنی علم و عالم و معلوم، و هم اتحاد عمل و عامل و معمول است، چه این که عمل را دو روی است، رویی با زمان و ماده است که متصرم و منقضی است، و رویی با ماورای زمان و ماده و طبیعت است که حقیقت گوهر انسان می شود و همیشه باقی و برقرار است. □●لذا پیغمبر خاتم صلی اله علیه و آله به قیس بن عاصم فرمود:همه احوال و اهوال و نشیب و فراز را که در پیش داری، آن عمل تو است. □●غرض این که مرد و زن بزرگوار اجتماع ما باید بکوشند تا خود کتاب زنده جاودانه سودمند باشند، که جوهر ذات آنها به نور دانش فروغ گیرد. #به_قول_حافظ_شیرین_سخن:  ●گوهر معرفت آموز که با خود ببری ●که نصیب دگران است نصاب زر و سیم □●داستانهای عارفانه در آثار علامه حسن زاده ی آملی●□ @mohamad_hosein_tabatabaei

| خَلْقَ الْإِنْسَانِ مِنْ طِينٍ | (سجده/۷) از #خاکی آفریده شده‌ ایم که به آغوشش برمی‌گردیم این #خاک اما ، هرکس را به نوعی #استقبال می‌کند! وَلَاتَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فِی سبیلِ اللّهِ ← اَمواتاً... یکی را با "مرگِ مَمات" و دیگری را با #حیات! #شهادت @mohamad_hosein_tabatabaei

■●مقصود از رئیس مذهب بودن امام صادق علیه السّلام چیست؟ چرا مذهب تشیّع را به نام مذهب جعفری می‌شناسند؟ - بخش دوّم●■ ■●بنا به اعتقاد ما، تشیّع یعنی استمرار آموزه‌های رسول الله صلی الله علیه و آله و سلّم، و چیزی جدای از آن نیست. ■●تشیّع در زمان حیات رسول الله آغاز شد. حتّی واژه‌ی شیعه را خود پیغمبر ذیل آیه‌ی شریفه: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ» در مورد یاران و همراهان امیرالمؤمنین علیه السّلام به کار بردند. اهل سنّت، در کتاب معتبر حدیثی‌شان از پیغمبر اکرم،‌ نقل کرده‌اند که فرمودند: «ﻳَﺎ علی ﺃَﻧْﺖَ ﻭَ ﺷِﻴﻌَﺘکَ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ» ای علی؛ تو و شیعیانت، بهترین خلایق خدا هستید. ■●بنابراین واژه‌ی شیعه، توسّط خود پیغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم وضع و به کار برده شد و تشیّع از زمان حیات ایشان مطرح بود. ■●در دوران حیات پیغمبر صلّی الله علیه و آله و سلّم، عدّه‌ای از اصحاب پیامبر دور امیرالمؤمنین علیه السّلام جمع و با ایشان محشور بودند. کَمااینکه عدّه‌ای هم دور ابابکر و عمر و عثمان بودند. در واقع دو تیپ مختلف در بین صحابه‌ی پیغمبر دیده می‌شد. از همان زمان حیات رسول الله، کسانی با امیرالمؤمنین علیه السّلام هم روحیه و همراه بودند و بعد از رحلت رسول الله هم شیعه خوانده شدند. پس تشیّع در زمان پیغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم وجود داشت و در زمان امیرالمؤمنین علیه السّلام، در زمان حسنین و در زمان امام سجّاد و امام باقر علیهم السّلام استمرار پیدا کرد؛ منتها به دلیل اینکه چهار مکتب فقهی اهل تسنّن در آن زمان شکل گرفت و به نام رؤسای آن مذاهب خوانده شد؛ مکتب تشیّع هم مکتب جعفری نام گرفت. ■●بخش عمده‌ای از آموزه‌های مکتب تشیّع را امام صادق عليه السّلام در جلسات درس عظیمی که دایر می‌کردند، بیان فرمودند. حاصل این آموزه‌های حضرت، چهارصد کتاب شد که شاگردان ایشان تألیف کردند. این چهارصد کتاب «اصول أربَعَةُ مِأة» نام گرفت. بعدها نیز مطالب همان کتاب‌ها تدوین شد و کتابی مثل کافی و کتاب‌های حدیثی بعدی شیعه را شکل داد. به این لحاظ این مذهب را مذهب جعفری و امام صادق علیه السّلام را رئیس این مذهب می‌دانند. والّا رئیس مذهب ما خود رسول الله و امیرالمؤمنین علیهما السّلام هستند و تشیّع چیزی جدا از اصل آموزه‌های پیغمبر و قرآن کریم نیست. منتها شیعه این آموزه‌های قرآن و سنن نبوی را از زلال‌ترین، پاک‌ترین و ناب‌ترین مَجرا، که اهل بیت پیغمبر اکرم صلوات الله علیه و آله و سلّم هستند، دریافت کرده است. ■●بنا به ضرب المثلی که در بین عرب است؛ که «أهل البَيتِ أْدریٰ بِْما فِْی‌اْلبَيتِْ» اهل خانه بیشتر می‌دانند که در خانه چه می‌گذرد. شیعه معتقد است أهل البَيتِ پیغمبر نسبت به آموزه‌های پیامبر أْدریٰ هستند و لذا این آموزه‌ها را مستقیماً از اهل بیت علیهم السّلام دریافت کرده است. ■●شهادت امام صادق علیه السّلام را به محضر فرزند برومند و بزرگوار آن حضرت، بقیة الله الأعظم امام عصر أرواحُنافِداه و همه‌ی پیروان، ارادتمندان، سرسپردگان و دوستداران ایشان، تسلیت عرض می‌کنم و امیدوارم خدای متعال ما را شاگردان شایسته‌ای برای مکتب امام صادق علیه السّلام قرار دهد. ■●استاد مهدی طیّب۹۱/۰۶/۱۶ #مناسبات_ماه_شوال●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

🏴شرحی بر صلوات عرشی جناب ابن عربی بر حضرت امام جعفر بن محمد الصادق علیهما‌السلام🏴 ■قسمت دوم■ ■مُرتَقی المَعارِجِ و مُنتَهَی الصُّعُودِ؛ مرتقی جای بالا رفتن را گویند، معارج جمع معرج به معنای نردبان و پله است. مرتقی المعارج نردبان عروج در مراتب حقیقتی است که ذی المعارج است یعنی صاحب عظمت و علو و برتری است. الله جل جلاله هم رفیع الدرجات است هم ذی المعارج، یعنی مراتب و مظاهرش دارای درجات و پله های بی منتهاست که از فرش تا فوق عرش گسترانیده شده و به سالک الی الله خطاب شده که تا مرتبه جامعیت الله بالا بیاید، «تعالوا الی کلمة الله». ■حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به فرزندشان محمد بن حنفیه فرمود: «إِنَّ دَرَجَاتِ اَلْجَنَّةِ عَلَى عَدَدِ آيَاتِ اَلْقُرْآنِ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ يُقَالُ لِقَارِئِ اَلْقُرْآنِ اِقْرَأْ وَ اِرْقَ». هم بهشت مدرج است و هم قرآن، الله تبارک و تعالی هم داری معارج و مدارج است. به حیث جامعیت، رفیع الدرجة است و به حیث اسماء و اعیانش ذی المعارج و المدارج! ■سیر انسانی در مراتب این ذی المعارج است، يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ... امر الهی از سماء غیب به زمین عین در قوس نزول تدبیر می‌شود و در قوس صعود مراتب نزولی را بدون طفره و تجافی به سمت بالا طی می‌کند. امام منتهای صعود در قوس عروجی است و ورای محل صعود او درجه ای نیست، «لَیسَ وَراءَ عُبّادان قَریة». آنجا مقام أو أدنی است که نهایت قرب ممکنه بشری است در این موطن امام به اسم ذی المعارج و رفیع الدرجات متحقق و متخلق شده لذا هیچ درجه ای در نظام وجود نیست که امام آن درجه و رتبه را فتح نکرده باشد. او واقف به تمام مواقف شهودی و واصل به تمام مواطن وصولی است. ■الحمد لله الذی لم یجعلنی جاحدة بشئ من کتابه.... یعنی در تمام مراتب ظاهری و باطنی هیچ آیه‌ای از آیات قرآن متوقف نبودم پس تمام درجات جنت را واجد هستم و هیچ درجه ای از بهشت نیست که من در آن درجه نباشم... امام منتهای صعود است یعنی تمام معارج و مدارج این سُلّم عروج و مرقات صعود را طی کرده تا به این انتها رسیده است. این منتهای صعود محدود به حد انتها نیست بلکه نهایت بلا نهایت است چون انتهای صعود وصول به مقام اطلاق می‌باشد که آنجا هیچ حد وحصری راه ندارد بلکه بسیط و بی منتهاست. #ح_م

■شهادت جانسوز رئیس مذهب، حضرت امام جعفر بن محمد الصادق علیهما‌السلام را به محضر حضرت حجة بن الحسن ارواحنا فداه و تمامی شیعیان و محبین آل الله تسلیت عرض می‌کنیم. @mohamad_hosein_tabatabaei