جای همه رفقا خالی🌹❤️ از بر و بچه های پاتوق کتاب قم علی الخصوص جناب پیرمرادیان و جناب اسلامی تشکر میکنم🌹🌹

یکی از مخاطبین محترم کانال نوشتند:

✨اصولا وقتی کتابی رو میخونم سعی میکنم سریع بعدش دست به قلم بشم تا روان شود از فکرم و احساسم ،کلمه به کلمه ،بر روی کاغد اما اینبار نشد.... چون بعد از خواندش فقط اشک هایم میتوانست راه خروجی کلمات از ذهنم باشد نه نوشتن 📌“ #حجره_پریا ” کتابی ک بعد از خوندنش میفهمی هر چی تا به حال در مورد خودت فکر میکردی غلط بود کل سال کنکور رو خوب درس خوندم فقط برای خدمت به خلق و وقتی به جایگاهی ک میخواستم رسیدم(دانشجوی پزشکی)فکر کردم ک دیگر میتوانم بشوم مفیدترین انسان روی کره ی زمین اما فقط با خوندن یک کتاب۲۵۶صفحه ای فهمیدم تازه اول راهم و چقدر هستند انسان هایی ک بدون هیاهو در خفا به دور از چشم دوربین ها و خبرنگاران بدون حتی یک تشکر و تقدیر نامه جانشان را وقف امنیت و آرامش این مردم کردند 📌“حجره پریا”کتابی ک موقع خواندش زمان و مکان و افرادی ک دور و برت هستند برایت اهمیت ندارد برایت مهم نیست در تاکسی باشی یا درخانه در ایستگاه اتوبوس باشی یا سره کلاس عمومی دانشگاه حتی به خاطر خواندن این کتاب ممکن است عبور سرویس دانشگاه را ک منتظرش بودی متوجه نشوی موقع خوندن صفحه۲۲۷،کتاب رو بستم نفسم داشت بند میومد این حس رو فقط تو دیدن فیلم ‘فرار از زندان ٬داشتم حقیقتا هم از فیلم های تعقیب وگریز معروف دنیا کم نداشت اما فقط یک فرق داشت آن هم اینکه بازیگرای اون فیلم بعد از گفتن کلمه ی’کات’از جاشون بلند میشند و سالم و سرحالند اما بازیگرای این کتاب..... آه ک حرفی در این باره ندارم ک بگویم 📌این کتاب بهت نشون میده مهم نیست چند نفر باشی حتی اگر هفت تا دختر جوان طلبه هم باشی میتونی جوری کار کنی ک بشی عامل برهم زننده ی ذهن اساتید بزرگترین دانشگاه های دنیا پس آب دستتونه زمین بزارید و برای خوندن این کتاب یه بسم الله بگید 🔴فصل اول حجره پریا(۱) پریا:«داداشی بیداری!؟» مرتضی:«سلام.جانم!» با تشکر از: ز.ح @mohamadrezahadadpour

▪️شهادت اولین مفسر و مبلغ و مدافع حقیقی نهضت عاشورا امام زین العابدین علیه السلام تسلیت باد.▪️

مرثیه امام‌سجاد علیه السلام تا اشک هست در بصرم گریه می کنم با این توان مختصرم گریه می کنم تنها نه با دو چشم ترم گریه می کنم با خون مانده بر جگرم گریه می کنم رنگم زمان دیدن مذبوح می پرد یا لحظه ای که طفل گلوبند می خرد یا مادری که کودک شش ماهه می برد با هر چه هست دور و برم گریه می کنم روح صحیفه پر شده از گریه کردنم خمس عشر، بهانه شده بهر شیونم گاهی گریز بین ابوحمزه می زنم بین نوافل سحرم گریه می کنم از خنده های حرمله زجری کشیده ام من که عقیله را سر بازار دیده ام بر دردهای عمه ی قامت خمیده ام بر غربت بزرگ حرم گریه می کنم ناموس خود به ناقه ی عریان که دیده است؟ آتش میان زلف پریشان که دیده است؟ افتادن قطار اسیران که دیده است؟ عمری است با غم سفرم گریه می کنم باید چه کرد بین گلو آه و ناله را زخم عمیق پهلو و بازوی لاله را خیلی زدند خواهر من را، سه ساله را یاد رقیه با پسرم گریه می کنم وقتی عقیله وارد بزم شراب شد وقتی که خواهرم به کنیزی خطاب شد روی سرم تمام زمانه خراب شد بر خاک ریخته به سرم گریه می کنم یادم نمی رود پدرم را پیاده بود هر طور بود روی دو پا ایستاده بود بر نیزه ی غریبی خود تکیه داده بود بر حال غربت پدرم گریه می کنم عمامه اش به خاک لگد مال مانده بود خیلی غریب در ته گودال مانده بود با کام تشنه، زخمی و بی حال مانده بود از اوج روضه با خبرم، گریه می کنم بالم زمان پا شدنم تیر می کشد از داغ زهر کل تنم تیر می کشد حالا که تشنه ام... بدنم تیر می کشد... ... یاد عموی تشنه ترم گریه می کنم محمد جواد شیرازی @mohamadrezahadadpour

سلام و ارادت دو تا مطلب میخواستم عرض کنم. اولی درباره #اربعین دومی هم یه نقد #راهبردی