eitaa logo
دلنوشته های یک طلبه
89هزار دنبال‌کننده
3.2هزار عکس
666 ویدیو
125 فایل
نوشتارها و رمان های محمد رضا حدادپور جهرمی ادمین: @Hadadpour سایت عرضه آثار: www.haddadpour.ir توجه: هر نوع استفاده یا برداشت و کپی و چاپ مستندات داستانی چه به صورت ورد یا پی دی اف و ... و حتی اقتباس برای فیلم‌نامه و تئاتر و امثال ذلک جایز نیست.
مشاهده در ایتا
دانلود
پس تا اینجای بحثمون این شد که: اولا دوست در زندگی لازمه ثانیا دوست را باید انتخاب کرد ثالثا بر اساس آرمان ها و اهدافی که داریم، انتخاب کنیم و از طولانی شدن ارتباطات یهویی پرهیز کنیم.
مطلب مهمی که باید بهش توجه داشت اینه که در انتخاب و تدوام ارتباط با دوست، اصلا ! کسی که دوستش را امتحان میکنه، باید یادش باشه که: اولا هیچ کدوم از ما معصوم نیستیم ثانیا حالات و روحیاتمون در هر ساعت ممکنه یه حال خاصی باشه و همیشه یه جور نباشیم ثالثا مگه ما چه کاره ایم که به خودمون اجازه میدیم کسی را تست کنیم؟ حالا مثلا اگر سربلند دراومد، میخوایم چه گلی به سرش بزنیم؟ رابعا مگه چه کارش داریم که از یه طرف انتخابش میکنیم و از یه طرف دیگه باید سرفراز بیرون بیاد؟ تکلیفمون با خودمون روشنه؟ خامسا با دست خودمون داریم زمینه دوری و جدایی غیر محسوس و سوءظن و ده ها صفت زشت دیگه فراهم می‌کنیم. لابد آخرشم می‌خوایم بگیم به درد نمی‌خورد و جنبش پایین بود!! مثل بچه آدم اگه از کسی خوشت اومد و فهمیدی که میتونی روش حساب کنی که حداقل ضرر نزنه بهت و اهل دغدغه های عقلایی تو باشه، کافیه!
ضمنا معتقدم که نگه داشتن دوست، از پیدا کردنش سخت تر هست. بله. سخت تر هست. مگه تعارف داریم؟ معمولا چیز نگه دار نیستیم. ادعامونم میشه و هر کسی از دست دادیم، میگیم : بی معرفت بود و حتی یه زنگم نمی‌زد و بو و بخاری نداشت! آی بدم میاد از اونایی که همیشه طلبکارن! وقتی برات زنگ میزنه و احترامت میذاره، دیگه نگو: سلام بی معرفت! اصلا معلومه کجایی؟ پارسال دوست، امسال هیچی! نه حالی نه احوالی! خب چرا دست پیش میگیری که پس نیفتی؟! حالا شب تولد یا شهادتی بوده و یه پیام را برای همه سند تو آل کردی و از قضا به دست اونم رسیده! این ینی یادش کردی و معرفت تو از اون بیشتره؟! تو چی هستی؟ کی هستی؟ عالیجناب بامعرفت! اسطوره معرفت! چند بار شد اینقدر بیایی پشت خطش که بالاخره باهاش دو کلوم حرف بزنی و بگی یادت کردم و چاکرتم و مشتی هستی و التماس دعا ؟! نکردی جان من نکردی عزیزدلم توقعم داری همه برات لاو بترکونن!!
من آشنا زیاد دارم اما دوست زیادی ندارم خودم اینجوری خواستم و انتخاب کردم چون نمیتونم ساپورت کنم خیلی صادقانه و راحت بگم ترجیح میدم رابطه محترمانه و گرم و جک و شوخی با مرتبطینم و همکارام و بچه های کانالم داشته باشم اما عنوان دوست روی اون رابطه نباشه فقط هم علتش اینه که خیلی کار دارم و اصلا هم اسمش خودخواهی نیست و به خدا پناه میبرم که خودخواه باشم. 👈 اتفاقا چون خودخواه نیستم، یک بین خودم و بقیه حفظ میکنم. حد فاصل، خیلی چیز عالی هست و باعث میشه بهم این شهامت و شجاعت را میده که و در قالب و ظرف توقعات کسی شکل نگیرم. البته گاهی سخت هست و آدم دوست داره یه نفر باشه که باهاش هیئت بره و به خاطر چالش علمی و معنوی، سر به سر هم بذارن و تیکه بار هم کنن و ... اما تلاشی برای این چیزا نداشتم و همیشه از توقعات بعدش ترسیدم. البته پشیمون نیستما
اما پیشنهاد میدم قبل از دوستی، دو چیز را به خودتون حالی و تفهیم کنین: اول اینکه ما همیشه تنهاییم و هیچ کس قرار نیست ما را از تنهایی عمیقی که داریم نجات بده. بلکه اصلا چیز بدی نیست که بخواد نجاتمون بده. مگه تو چاه گیر کردیم که بخواد کسی نجاتمون بده؟ ما کلا و اساسا و ماهیتا هستیم در دنیا یک مشت جمع شدیم و روابطی برقرار کردیم و اسمش گذاشتیم دوستی وگرنه اساسا هستیم و این تنهایی خیییییلی چیز باحالیه خیلی لذت بخشه اساس هر نوع معنویتی می‌تونه باشه اساس هر نوع خلوت و سحر و سر و صلاتی می‌تونه باشه ولی بی دلیل ازش فرار میکنیم و اگه یه روز نت نداشته باشیم و یا کسی از دوستانمون آنلاین نباشه یا برنامه اش با ما مچ نشه، اون روز به سرمون سیاه میشه و بهم میریزیم و دمق میفتیم
ثانیا اشتباه می‌کنه کسی که اهل دوستی و رفاقت بوده اما با ازدواج، دوست های خودش را از دست بده و ولشون کنه. و حتی اشتباه می‌کنه مرد یا زنی که همسرش را از ارتباط با رفقای چندین ساله دوران مجردیش محروم می‌کنه. بلکه اگه مرد یا زنی عاقل باشه، باید به همسرش بگه با دوستات قرار بذار و زمینه مهمونی های صحیح و سالم فراهم کنه و همراه خوبی برای همسرش باشه. چقدر اشتباه میکنن اونایی که یا دوستان مجردی را رها میکنن و یا به همسرشون اجازه رابطه با دوستان خوب و صمیمی که داشته، نمیدن و مانع میشن. بله . اگر دوستان محردی، آدم های آلوده و منفی و این جور چیزا بودند که اصلا اسمشون دوست نیست بلکه رفیق ناباب بودند. اما تشخیص اینکه چه کسی رفیق بد یا نابابی هست، در مرحله اول با خود شخص هست نه همسرش. لذا به دوستان همسرمون احترام بذاریم و آنها را رقیب احساسی خودمون ندونیم. چرا که با احترام، زمینه روابط یواشکی فراهم نمیشه و ارزش و عزت خودت هم بالاتر میره.
بچه ها دیگه چشمام اذیت میشه بخوام بیشتر از این تایپ کنم. فعلا همین قدر داشته باشید. هر کس استفاده کرده و به دلش نشسته، لطفا یه صلوات ختم بفرماید🌷
👇🔹پرسش و پاسخ مختصر🔹👇
دقایقی صبر کنید تا چند قدم راه برم و بعدش خدمت برسم. تا یه مرور میکنید، برگشتم🌷
ماشاالله اکثر سوالات ، بعدش نوشتین تو کانال نذار که شاید فلانی هم باشه و نمی‌خوام بدونه و بفهمه که من اینو پرسیدم☺️ خب عزیز من! داری دهن خودتو به خاطرش سرویس می‌کنی اما غرور یا خودخواهی و یا نجابت زیادی و یا اینکه نمیخوای بگی کم آوردی و ... اجازه نمیده بشینی باهاش حرف بزنی! معتقدم اکثر مشکلات ما تا زمانی که اسممون آدم و انسان هست، با رو در رو حل میشه. تلاشتو بکن که باهاش حرف بزنی اگه نشد و یا نخواست، تمرین کن به چیزای مهمتری مشغول بشی و اصلا اصرار بر موندن باهاش نداشته باش! مگه بیکاری؟ یادت باشه که: 👈 کسی که اگه نباشی فراموشت می‌کنه و یا تمایلی نداره باهات باشه، حالا به هر دلیلی، شک نکن که اگه باهاش باشی حیفت میکنه! ولش کن از اون مهم تر، زندگیته
ما تا زمانی که توسعه یافته نشیم و فقط ذکر و هوش و حواسمون به نیازهای تن و بدنمون باشه، حتی اگر توی حرم امام حسین علیه السلام هم باشیم، بازم این نیاز و سطح از دغدغه دست از سرمون برنمیداره. لذا یهو تا به خودت میایی، محو تماشای نامحرمی شدی که بنده خدا اشکال و جذابیت غیر شرعی و .... ندارن اما چشمت افتاده دنبالش. بعدش یه استغفرالله میگی و به نگا به گنبدش می‌کنی و خجالت میکشی که توی حرم هم آره ! تازه اگه آدم پررویی باشی، مثل طلبکارا برات سوال پیش میاد که: چرا حس توی حرم با حس خارج از حرمم فرقی نداره؟! بعدشم ناامیدانه میگی: رفتم حرمش و عوضم نکرد! غافلی غافل اصلا حواست نیست که مقتضای سن و حس و نیاز خودته که دنیا را اینجوری میبینی! دنیا را میبینی دوستیت هم یه مدت خوبه ها اما بعدش حاشیه ها اذیتت میکنن 👈 پس برای دوستی و زیارت و حال خوش و همه این کلمات و واژه های مقدس، باید مدیریت امیال و خواسته هات را در دست بگیری. و الا توقع می‌کنی که دوستت درستت کنه توقع می‌کنی که امام حسین معجزه کنه و گناه نکنی و توی حرمش و شهر و دانشگاه و محل کارت و محازی، دنبال حاشیه نری علیکم انفسکم خودت دست به کار شو گردن همه انداختی الا خودت
یهو زیر همه چی نزن. تدریجا وابستگی خودت به اونا قطع کن لازم نیست باهاشون سرسنگین بشی و تا نگات کردند روت برگردونی و انگار جن دیدی قشنگ سلام و علیک داشته باش براشون دعای خیر کن اجازه نده کسی بیاد و غیبتشون کنه ولی وابستگیت کم کن و بذار یواش یواش، در طول زمان، از گردونه رفاقت های بی اثر و حتی مضر زندگیت حذف بشه. کار سختی نیست