من به عنوان یک پسر ۳۱ ساله تا همین چند ماه پیش خیلی در پی ازدواج کردن بودم (خییلیییییی روحم ازدواجی بود) اما الان به دلایل شخصی کاملا منصرف شدم از ازدواج با اینکه کار و درآمد دارم و امکان تهیه منزل شخصی هم برام فراهمه اما حاضر نیستم مستقل زندگی کنم چون دوران دانشجویی خونه مجردی داشتم توی یه شهر دیگه، اون موقع مجبور بودم چون خانواده م با خوابگاه مخالف بودن زندگی مستقل تک نفره خیلی سخته، شاید از بیرون قشنگی هاش به چشم بیاد و کسانی که توشن فقط از خوبیهاش بگن اما سختی های اون وقتی براتون مشخص میشه که برید داخلش اینکه هرکاری بخوای بکنی، هرچی بخوای بخوری و هر زمانی بخوای عبادت کنی برای روز اول، هفته اول، ماه اول جذابه، بعد از این قشنگیای زودگذر خودتی و تنهایی و تنهایی و تنهایی. یا مجبوری وابسته و چسب به اطرافیانی که خارج از زندگیت هستن باشی و با اونا رفت و آمد کنی (که خب اونها به هردلیلی شاید نخوان) یا اینکه بری توی غار تنهاییت و تهش چیزی جز مشکل اعصاب و کلی اختلال نمیمونه پیشنهاد میکنم فرار کنید از این زندگی مستقل تک نفره که جز بدبختی چیزی نداره #کسی_که_ازدواجی_بود_الان_فراری #نه_به_تنهایی