نظریه اصالت محبت و عشق تمدن‌ها با تأکید بر سیره نبی اعظم صلی‌الله‌علیه‌وآله ✍️ دکتر محمد جواد حیدری خراسانی 🔹 بازنگری و تحلیل: بر اساس سیره نبوی مقدمه یکی از ارکان مهم اخلاق اجتماعی در اسلام، محبت، نوع‌دوستی، مهرورزی و عشق به آدمیان است. پیامبر اعظم صلی‌الله‌علیه‌وآله که خداوند او را «رَحْمَةً لِّلْعَالَمِینَ» (الأنبیاء: 107) معرفی کرده است، نمونه کامل تجسم این حقیقت بود. نظریه «اصالت محبت» و «عشق تمدن‌ها» با تأکید بر سیره عملی و جهانی پیامبر اکرم (ص) در برابر نظریه «برخورد تمدن‌ها» و فراتر از نظریه «گفت‌وگوی تمدن‌ها» مطرح می‌شود. این نظریه می‌خواهد نقشه‌ای برای نظم نوین جهانی بر پایه عشق، همدلی، همکاری، و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز میان ملت‌ها ارائه دهد. چیستی عشق تمدن‌ها این نظریه تأکید می‌کند که بشر ذاتاً خشن و جنگ‌طلب آفریده نشده است. قرآن کریم می‌فرماید: «فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا» (الروم: 30). بر این اساس، فطرت انسان بر محبت، همزیستی و انس با همنوع بنا شده است. خشونت‌ها، جنگ‌های جهانی و ستم‌های مدرن نتیجه سیاست‌های سلطه‌گرانه است نه طبیعت بشر. در برابر نظریه «برخورد تمدن‌ها» (هانتینگتون) که بر تضاد تأکید دارد، نظریه «عشق تمدن‌ها» از ظرفیت‌های الهی و فطری انسان برای گفتمان صلح و محبت سخن می‌گوید. ابعاد عشق تمدن‌ها در سیره نبوی ۱. تبادل فرهنگی و هنری پیامبر اکرم (ص) با وجود تعصب شدید قریش، از شعر، خطابه و هنر برای گسترش معرفت و اخلاق بهره برد. حضور شاعران در مسجد النبی و تأیید شعرای مؤمن (چون حسان بن ثابت) نشانه‌ی استفاده ایشان از زبان فرهنگ برای پیوند تمدن‌ها بود (ابن هشام، السیره النبویه، ج 2). ۲. محبت و کرامت انسانی کرامت انسانی در سیره پیامبر محدود به مسلمانان نبود. قرآن می‌فرماید: «وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ» (الإسراء: 70). پیامبر با یهودیان، مسیحیان و حتی مشرکان با عدالت و رأفت برخورد می‌کرد. پیمان مدینه (صحیفه) نمونه روشن آن است که همزیستی دینی و تمدنی را نهادینه کرد (ابن هشام، همان). ۳. مقاومت در برابر ظلم امام علی(ع) فرمود: «كونوا للظالم خصمًا وللمظلوم عونًا» (نهج البلاغه، حکمت 47). این اصل در سیره نبوی جلوه‌گر بود؛ ایشان همواره در کنار بردگان و ستمدیدگان ایستاد (مانند حمایت از بلال حبشی) و در برابر اشراف قریش ایستادگی کرد. ۴. صلح و همزیستی جهانی صلح حدیبیه نمونه‌ای تاریخی است که پیامبر اکرم (ص) با صبر، حکمت و نگاه تمدنی مسیر فتح مکه را هموار کرد (طبری، تاریخ الامم والملوک، ج 2). این صلح نشان داد که محبت و مدارا می‌تواند تمدن‌ها را به هم نزدیک کند عشق تمدن‌ها و حقوق بشر اسلامی پیامبر اکرم (ص) در خطبه حجة‌الوداع منشوری جهانی از حقوق بشر ارائه کرد: جان انسان‌ها محترم است. زنان دارای حقوق انسانی و اجتماعی‌اند. نژاد و قبیله ملاک برتری نیست: «لَا فَضْلَ لِعَرَبِيٍّ عَلَى أَعْجَمِيٍّ إِلَّا بِالتَّقْوَى» (احمد بن حنبل، مسند، ج 5). این اصول، پایه‌ای برای پیوند حقوق بشر اسلامی با حقوق بشر جهانی است؛ همان چیزی که نظریه عشق تمدن‌ها مطرح می‌کند. نتایج و راهکارها ۱. توسعه محبت و کرامت انسانی الگوگیری از سیره نبوی در آموزش حقوق بشر اسلامی و تأکید بر رحمت جهانی. ۲. ترویج گفت‌وگوی تمدن‌ها بر محور عشق شرکت در کنفرانس‌های جهانی با طرح مدل سیره نبوی به‌عنوان الگوی همزیستی. 3. سازمان‌های حقوق بشری اسلامی ایجاد نهادهایی که بر اساس «رحمه للعالمین» فعالیت کنند. 4. همایش‌های علمی و فرهنگی گسترش فستیوال‌های هنری و علمی میان ملت‌ها بر محور محبت و عدالت. جمع‌بندی نظریه «عشق تمدن‌ها» در واقع ادامه رسالت جهانی پیامبر اعظم (ص) است؛ رسالتی که بر پایه محبت، صلح و کرامت انسانی استوار است. امروز بیش از هر زمان، جهان نیازمند رجوع به این سیره رحمانی است تا جایگزین منطق خشونت و سلطه گردد. 📚 منابع و مستندات منتخب قرآن کریم، سوره‌های الروم، الأنبیاء، الإسراء. نهج البلاغه، حکمت 47. ابن هشام، السیره النبویه. طبری، تاریخ الامم والملوک. احمد بن حنبل، المسند. مرتضی مطهری، حماسه حسینی (برای بحث عدالت و کرامت انسانی).

🎞 مبانی فلسفی اخلاق و معنویت سکولار و تفاوت آن با اخلاق و معنویت اسلامی 🎙 ابوالفضل ساجدی #اخلاق_و_معنویت_سکولار #اخلاق_و_معنویت_اسلامی 💡 حق پژوهی؛ مرکز تخصّصی نقد و بررسی فرق، ادیان و جریانات انحرافی https://eitaa.com/mohammadjavadheidari 🆔 @haghpajohi | 🔰 @Sajedi_ir

🌷 امام کاظم (علیه السلام) : ✍ لا تَمْنَحوا الجُهّالَ الحِكمَةَ فتَظْلِموها ، ولا تَمْنَعوها أهْلَها فتَظْلِموهُم . 🖌 حکمت را در اختیار نادانان مگذارید که در غیر این صورت به آن ستم کرده‌اید و آن را از اهلش دریغ نکنید که در غیر این صورت به آنان ستم روا داشته‌اید. 📔 بحار الأنوار ، 78/303/1 ☀️ به ما بپیوندید 👇https://eitaa.com/mohammadjavadheidari http://eitaa.com/joinchat/243138561C1ffca3526e

نصر بن صباح ، قال حدثنی إسحاق بن  محمد البصری، قال حدثنی محمد بن جمهور القمی، قال حدثنا موسی بن بشار الوشاء، عن داود بن النعمان ، قال دخل الکمیت فأنشده ، وذکر نحوه ثم قال فی آخره أن الله عز و جل یحب معالی الأمور ویکره سفسافها، فقال الکمیت یاسیدی أسألک عن مسألة و کان متکئا فاستوی جالسا وکسر فی صدره وسادة ثم قال سل فقال أسألک عن الرجلین فقال یاکمیت بن زید ماأهریق فی الإسلام محجمة من دم و لااکتسب مال من غیرحله و لانکح فرج حرام إلا و ذلک فی أعناقهما إلی یوم یقوم قائمنا، ونحن معاشر بنی هاشم نأمر کبارنا وصغارنا بسبهما والبراءة منهما. 🔸 داود بن نعمان گفت: كمیت خدمت امام صادق صلوات الله علیه رسید و شعرى سرود؛ امام شعر او را تصحيح نمود. آنگاه فرمودند: خداوند كارهای عالی را دوست دارد و از چیزهاى نامرغوب و بد خوشش نمی‌آيد. كمیت عرض كرد: آقا اجازه می‌دهید سوالی بکنم؟! امام صلوات الله علیه تكیه كرده بودند، راست نشست و سينه‌ی خود را بر بالشی تكیه داد فرمود: سوال كن. عرض کرد: درباره‌ی آن دو نفر (ابو بکر و عمر لعنهما الله) چه می‌گویید؟ فرمود: ای کمیت! اگر به اندازه‌ی يک حجامت خون در اسلام ریخته شود يا مالى از راه حرام به دست آید و يا زنا و زناشویى حرامى انجام شود؛ گناه آن به گردن آن دو نفر است تا روز قیامت تا قائم (عجل الله تعالی فرجه) ما قیام كند. ما بنى هاشم بزرگ و كوچک خود را به سب و برائت از آن دو نفر دستور می‌دهيم. 📚 اختیار معرفة الرجال المعروف بـ رجال الکشی، صفحه ۱۸۰، حدیث ۳۶۳، چاپ موسسه النشر الاسلامی

محمد بن مسعود، قال حدثنی علی بن محمد القمی، قال حدثنی أحمد بن محمد بن عیسی ، عن زحل عمر بن عبد العزیز، عن جمیل بن دراج ، عن حمزة بن محمد الطیار، قال ذکرنا محمد بن أبی بکر عند أبی عبد الله عليه السلام فقال : أبو عبد الله عليه السلام رحمه الله وصلی علیه ، قال لأمیر المؤمنین عليه السلام یوما من الأیام : أبسط یدک أبایعک ، فقال أو مافعلت ؟ قال : بلی ، فبسط یده ، فقال : أشهد أنک إمام مفترض طاعتک ، و أن أبی فی النار . فقال أبو عبد الله عليه السلام : کان النجابة من قبل أمه أسماء بنت عمیس رحمة الله علیها ، لا من قبل أبیه . 🔸 محمد طیار گفت: نزد امام صادق علیه السلام از محمد بن ابی بکر یاد کردیم. حضرت فرمود: درود و رحمت خدا بر او؛ همانا روزی از روزها محمد بن ابی بکر به امیر المومنین علیه السلام گفت: دستت را باز کن تا با تو بیعت کنم. حضرت فرمودند مگر نکردی؟ گفت چرا. حضرت دستشان را باز کردند و محمد بن ابی بکر گفت شهادت می‌دهم که تو امامی هستی که اطاعتت واجب است و پدر من در آتش است. سپس امام صادق علیه السلام فرمودند: نجابت محمد بن ابی بکر از طرف مادرش اسماء بنت عمیس بود نه پدرش. 📚 اختیار معرفة الرجال معروف به رجال الکشی، صفحه ۶۶-۶۷، چاپ مؤسسة النشر الاسلامی

ضرورت تبیین وتبلیغ فقه همبستگی و وفاق ملی واتحاد وفقه تعامل 🔹با توجه به وضعیت کنونی جوامع اسلامی، امروزه این جامعه زخم‌خورده بیش از هر زمان دیگری نیازمند فقه همبستگی و وفاق ملی و وحدت و انسجام است. اجازه ندهیم باز مانند سالهای گذشته مسلمانان به بهانه‌ برخی اختلافات ومنازعات مذهبی با هم درگیرشوند و دشمنان نیز سوءاستفاده کنند 🔸 با عنایت به اشتراکاتی از جمله اعتقاد به توحید، نبوت، قبله واحد و بسیاری از اعتقادات مشترک دیگر مانند حب اهل بیت علیهم السلام که در بین مذاهب اسلامی وجود دارد ومی تواند پشتوانه و پیشران وحدتی پولادین باشد. وحدتی که اگر محقق شود، قدرت پوشالی دشمنان اسلام و مسلمانان را ریشه‌کن خواهد کرد. 💯 حوزه‌های علمیه به جای تقابل به جهاد تبیین و تعامل بپردازند و با مراکز علمی اهل سنت و همچنین ارتباط با علمای شاخص و نخبگان دینی اهل سنت طرحی نو دراندازند وبر مشترکات مذاهب تاکید نمایند رویکردهایی که از در فضای مجازی وحقیقی در خصوص تفرقه و تشدید اختلاف مذاهب اسلامی سامان‌دهی می‌شود، نیاز به نقد وافشا دارد بایدفقه وفاق وهمبستگی و وحدت وتعامل بر فقه اختلاف ونزاع وتقابل حاکم گردد اختلاف وتقابل در میان مسلمین ونهاد علم وحوزه وروحانیت معنا ودلیلی ندارد وموجب نابودی می گردد حیدری https://eitaa.com/mohammadjavadheidari

🌓 اگر امام موسی صدر اکنون در ایران و در قم بود چه می‌کرد؟ ✍رضا مختاری 🔸 با توجه به موقعیت و جایگاه علمی امام موسی صدر، اگر او امروز در حوزۀ علمیه بود، در ردیف مراجع طراز اول محسوب می‌شد. از سوی دیگر وی مصلح اجتماعی و دینی بود و همّت و وقت و عمر خود را صرف کارهای اهم و از سوی دیگر امور زمین‌مانده می‌کرد نه کارها و امور تکراری، و در پی درمان دردهای اجتماعی و انسانی بود، نه تثبیت جایگاه خود و بهره‌‌برداری شخصی از این جایگاه. 🔸 با عنایت به این ویژگی‌ها، به نظر این ناچیز، اگر امروز امام موسی صدر در قم و حوزه بود، در خصوص داخل ایران به این امور می‌پرداخت: 1⃣  همانند ایّام اقامتش در لبنان، به تمام روستاهای شیعه‌‌نشین محرومِ سیستان و بلوچستان و سایر نقاط ایران مسافرت و سرکشی می‌کرد و از نزدیک و به‌طور عینی و ملموس مشکلات و نابسامانی‌ها و فقر و محرومیت اقتصادی و فرهنگی آنان را بررسی و صدای خرد شدن استخوان‌های محرومان را مستقیم و بلاواسطه و از نزدیک می‌شنید و به جای اینکه در قم بنشیند و نماینده بفرستد یا نفرستد، خود شخصاً به آن مناطق سفر و از آن‌ها بازدید و برایشان سخنرانی و اقامۀ جماعت می‌کرد. درست مانند لبنان و برای پیشرفت اقتصادی و فرهنگی آنان چاره‌جویی و راهکار ارائه می‌کرد و آن را عملی می‌ساخت و به سخنرانی و سخن‌گفتن بسنده نمی‌کرد. 2⃣ با عنایت به وجود سه چهار نفر مرجع تقلید طراز اول (دامت برکاتهم)، و وجود «من به الکفایه» دیگر نیازی نمی‌دید که به مرجعیت بیاندیشد و دفتر و دستک و بیتی جداگانه راه بیندازد. بلکه با انحرافات در این موضوع مبارزه می‌کرد و تأسیس دفتر تجمّلی و پرخرج و بدون سابقه در تاریخ مرجعیت شیعه را آن هم فقط برای روضۀ دهۀ محرم در آن و تثبیت جایگاه خود برنمی‌تافت. 3⃣ بر این نظر بود که در شهری مانند شهر مقدّس قم با وجود فضاهای گسترده و حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س) و مصلی و آن‌همه حسینیه و مسجد، دیگر نیازی نیست و بلکه مشروع نیست که بنایی عظیم و پرخرج ساخته شود و در طول سال معطل و بلااستفاده بماند و فقط دهه محرم در آن چند شب روضه برقرار باشد و بس! و با هر چه دعوت به خود بود مبارزه می‌کرد؛ از پخش و اهدای رسالۀ عملیه بین مبلّغان و روحانیان به عنوان بسته فرهنگی گرفته تا بدون تخصص در ادبیات عربی و فارسی به ترجمه مغلوط قرآن مجید پرداختن، و با استفاده از رانت جایگاه خود، به چاپ و نشر آن در شماری وسیع پرداختن و اهدا و فروش آن و .... 4⃣ با بررسی عمیق و همه‌جانبه، علل و عوامل بی‌اقبالی و بداقبالی بسیاری از مردم و جوانان به نماز جمعه و جماعت را کشف می‌کرد و به دست می‌‌آورد، و با آن علل و عوامل مبارزه و آن‌ها را ریشه کن می‌کرد. و از جمله به بسیاری از ائمۀ محترم جمعه، طریقۀ سخن گفتن و تعامل با مردم و راه جذب آنان را به دین می‌آموخت. 5⃣ با توجه به شناخت جهان و انسان معاصر و روابط حاکم بر آن، حوزۀ مقدسۀ قم (شیّد‌الله أرکانها) را به سوی تأمین نیازهای علمی و فرهنگی انسان هدایت و برای آن برنامه‌ریزی می‌کرد و راه تعامل حوزۀ شیعه با حوزه‌های علمی سایر مذاهب و ادیان مانند الأزهر مصر را می‌گشود و از محبوس‌شدن و حصر تلاش‌های علمی حوزه در قم و ایران جلوگیری می‌کرد و در کنار ارسال بعثه به حرمین شریفین، بعثه‌هایی به مراکز علمی عالم برای آشنایی و تعارف و تعامل علمی با آن‌ها می‌فرستاد. 6⃣ با توجه به مهارت ویژه‌اش در ایجاد تفاهم و تصالح و آشتی، علاوه‌بر سعی در تقریب بین مذاهب، بلکه خیلی بیشتر از آن، سعی در تقریب و نزدیکی بین طوائف و گروه‌های شیعه می‌کرد و تقریب درون مذهبی را که نیاز بزرگ امروز ماست، بر تقریب بین مذاهب، مقدّم می‌داشت.

اعجاز قرآن مجید! انگار کلمه به کلمه این آیات نورانی دقیقا در خصوص حوادث امروز نازل شده است. https://eitaa.com/mohammadjavadheidari https://eitaa.com/s_hosseini_ir/1301

🔴 اثر وضوگرفتن بر بدن ♻️ بادوربین حرارتی ثابت شد صورت و بدن، با #وضو گرفتن نورانی می‌شود! پروفسور #رابرت_کنزی با دوربین حرارتی از وضوگرفتن مسلمین فیلم گرفت و نورانی شدن صورت و بدن را با وضو دید و صحت کلام پیامبر ص برایش ثابت و #مسلمان شد. کانال مهندسی شخصیت و توسعه

ذكر صاحب العروة(قده): وكذا لا فرق بين من جد في سفره بأن جعل المنزلين منزلاً واحداً وبين من لم يكن كذلك. ونذكر قبل بيان حكم هذه المسألة مقدمة وهي: أنه لا إشكال ولا شبهة أن الأصل في الصلاة الاتيان بها تماماً في كل الأحوال،إلا أنه وردت النصوص الكثيرة من الشارع المقدس في إستثناء طائفة من الناس وهم الذين يسافرون بمقدار مسافة شرعية فان وظيفتهم التقصير في الصلاة والافطار في الصوم ،ثم جائت النصوص الاخرى واستثنت من هذا الحكم طائفة وصفتهم بأنهم ممن كان شغلهم السفر أو في السفر فإن هؤلاء يتمون في حال السفر الشرعي وهو ثمانية فراسخ ،وهذه النصوص مطلقة في كل الأحوال ،وبعد ذلك نتكلم عن حال الجد في المسير وعدمه فهل يبقون تحت إطلاقات التمام السابقة أم أنهم يقصرون لورود النصوص الدالة على التقصير حال الجد في المسير؟ والجواب أنّ في المسألة روايات كثيرة معتبرة سنداً وتامة دلالة؟ إلا أنّ المشهور من الأصحاب أعرضوا عن العمل بها،ومن هنا برزت الحاجة لديهم لتأويلها بتأويلات كثيرة لإبعادها عن الدلالة الصريحة في الحكم بالتقصير حال الجد في المسير للمكاري والجمال ونحوهما،وبنظرنا القاصر أنّ هذه التأويلات بعيدة جداً . وبناءاً على ذلك يظهر لنا:أنّ المكاري إذا زاد في سيره أكثر من الحد المتعارف فوظيفته الصلاة قصراً ،وهذا هو مقتضى هذه الروايات إلا أنه مع ذلك فالاحتياط لا يترك في المسألة.