سالروز استقرار اولین حکومت مردمی ایران، بر همه ایران دوستان مبارک باد.🌹🌹🌹

اینجا مجتمع خرید #آرامش رامسره چون هوا بارونیه نشد تو فضای باز باغ ایرانی برنامه اجرا کنیم و اومدیم تو این فضا از اونجا که تنها مرکز خرید رامسره به شدت شلوغه با مشورت رفقا امشب اومدیم اینجا نیم ساعت مسابقه داشتیم و بعد هم یه گروه سرود نکته قابل توجه میدونید چی بود؟ این مجتمعی که خب ۹۰درصدش کم حجاب ها حضور داشتند و شرکت کننده های مسابقه هم ایضا و از دور میگیم اوههههه چه مجتمع افتضاحی ولی وقتی براشون اجرا کردیم دیدیم عه اینا که خیلی با ما اشتراکات زیادی دارند مثلا یه زوج جوان که ظاهرشون خیلی متفاوت با ما بود گفتیم بهترین خاطره زندگیتون چی بود ؟ گفتند سفر به #مکه یه دختر بچه دیگه ای اومد گفت میشه شعر بخونم ؟ عملا هیچ حجابی نداشت و نزدیک ۱۲سال هم سنش بود گفتیم خب بخون میدونید چی خوند؟ شعر معرفی دوازده امام ... چی می‌خوام بگم می‌خوام بگم خیلییییییی کم کار کردیم باور کنید کم گذاشتیم باور کنید بین مردم نبودیم و خوب دین و معرفی نکردیم این مشکلات امروز بدحجابی همش از کم کاری ها بوده باور کنید درصد خیلییییییی کمی معاند هستند بسیاری از اینهایی که ما امشب تو این مجتمع دیدیم دلبسته این دین و این کشور هستند ای کاش فرصت ها رو از دست ندیم #سید_مرتضی_پورعلی ۱۲فروردین ۱۴۰۲/مجتمع تجاری #آرامش https://eitaa.com/zendeshad

🔴مراقبت از محیط زیست از نگاه قرآن و روایات 🖊احمدحسین شریفی ـــــــــــــــــــــــــــــــ در قرآن کريم از گياهان و درختان بسيار سخن به‌ ميان آمده و خداوند سبحان به برخي گياهان سوگند خورده است: (و التین و الزیتون). خداوند متعال، همان‌گونه که زمين و آسمان و آنچه را که در آنهاست، مسخّر انسان فرموده و به امانت در اختيار او نهاده و به او حق بهره‌برداری داده است، مسؤوليت نگه‌داری و آبادانی زمين و طبيعت را نيز بر عهده‌ی او گذاشته است. «أَنْشَأَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَکُمْ فيها؛ (هود، آيه 61) شما را از زمين پديد آورد و خواست که آبادانش داريد.» بدون تردید، از جمله مصادیق آباد ساختن زمين و نگه‌داری از نعمت‌های الهی، مراقبت از گياهان، درختان و کشتزارهاست. در احادیث معصومان علیهم السلام نیز از آسیب‌رساندن به گیاهان و نابود کردن درختان و محیط زیست به شدت نهی شده است: پیامبر اکرم(ص) در بخشی از فرمان خود درباره رفتار سپاهيان اسلام، حتی در سرزمين دشمن می‌فرمايند از آتش زدن، غرق کردن و قطع و نابود کردن درختان و کشتزارها، جز در مواقع اضطرار، پرهيز کنيد: وَلاَ تُحْرِقُوا النَّخْلَ وَلاَ تُغْرِقُوهُ بِالْمَاءِ وَلاَ تَقْطَعُوا شَجَرَةً مُثْمِرَةً وَلاَ تُحْرِقُوا زَرْعاً. از امير مؤمنان علیه السلام، نيز چنین نقل شده است که کيفر کسی که بدون ‌دليلی موجه چهارپايی را بکشد، يا درختی را قطع کند، يا کشتزاری را تخريب و يا چاه يا نهر آبی را تخريب کند، جريمه‌ی نقدی و شلاق است: عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام: أَنَّهُ قَضَي فِيمَنْ قَتَلَ دَابَّةً عَبَثاً أَوْ قَطَعَ شَجَراً أَوْ أَفْسَدَ زَرْعاً أَوْ هَدَمَ بَيْتاً أَوْ عَوَّرَ بِئْراً أَوْ نَهْراً أَنْ يُغْرَمَ قِيمَةَ مَا اسْتَهْلَکَ وَأَفْسَدَ وَيُضْرَبَ جَلَدَاتٍ نَکَالاً. امام صادق علیه السلام نیز کيفر چنين کاری را عذاب الهی دانسته‌ و می‌فرمایند: «لاَ تَقْطَعُوا الثِّمَارَ فَيَبْعَثَ اللَّهُ عَلَيْکُمُ الْعَذَابَ صَبّاً؛‌درختان ميوه را قطع نكنيد، كه خداوند بر سر شما عذاب فرو مى‌ريزد.» #اخلاق #محیط_زیست @Ahmadhoseinsharifi 🌹

❇️ انتظار و جامعه مهدوی 🔸بازخوانی اندیشه های رهبری(73) ✅ انتظار، به معنای نشستن و دست روی دست گذاشتن و چشم به در دوختن هم نیست؛ انتظار به معنای آماده شدن است، به معنای اقدام کردن است؛ ✅ به معنای این است که انسان احساس کند عاقبتی وجود دارد که میشود به آن دست یافت که برای رسیدن به آن عاقبت بایستی تلاش کند. ✅ ما که انتظار فرج داریم، انتظار ظهور حضرت بقیّةالله (ارواحنا فداه) را داریم، باید در این راه تلاش کنیم؛ باید تلاش کنیم در راه ایجاد جامعه‌ی مهدوی؛ هم خودسازی کنیم، هم به قدر توانمان، ✅به قدر امکانمان، دگرسازی کنیم و بتوانیم محیط پیرامونی خود را به هر اندازه‌ای که در وسع و قدرت ما است، به جامعه‌ی مهدوی نزدیک کنیم که جامعه‌ی مهدوی : جامعه‌ی قسط است، جامعه‌ی معنویّت است، جامعه‌ی معرفت است، جامعه‌ی برادری و اخوّت است، جامعه‌ی علم است، جامعه‌ی عزّت است. ▪️سخنرانی تلویزیونی به مناسبت ولادت حضرت امام زمان(عج) در تاریخ : ۱۳۹۹/۰۱/۲۱- https://eitaa.com/rahbari1340

جزء نهم

ترجمه جزء نهم

تلاوت جزء نهم

تصویر جزء نهم

🔴 نمونه ای از امر به معروف و نهی از منکرهای نادرستی که جز بیزار کردن مردم از دین فایده‌ دیگری ندارد! 🔸یکی از آقایان خطبا نقل می‌کرد که مردی در مشهد اصلا با دین پیوندی نداشت؛ یک آدم ضد دین بود. ما مدت زیادی با این آدم صحبت کردیم تا اینکه نرم و ملایم و واقعاً معتقد و مؤمن شد و روش خود را به‌کلی تغییر داد؛ کارش به جایی کشید که با اینکه اداری بود و پست حساسی هم در خراسان داشت، مقید شده بود که نمازش را با جماعت بخواند. 🔹مدتی دیدیم که این آقا پیدایش نیست. دیگر نماز جماعت هم نمی‌رود. معلوم شد قضیه از این قرار بوده است: این آقا چند روز متوالی به نماز جماعت می رفته و در صف چهارم پنجم می‌ایستاده است. یک روز یکی از مقدس مآب‌هایی که در صف اول پشت سر امام می‌نشینند و تحت الحنک می‌اندازند و همیشه خودشان را از خدا طلبکار می‌دانند، در میان جمعیت، در موقع نماز، از آن صف اول بلند می‌شود می‌آید تا این آدم را پیدا می‌کند. 🔸می‌گوید: آقا! یک سؤالی از شما دارم. شما مسلمان هستید یا نه؟ این بیچاره درمی‌ماند که چه جواب بدهد. ناراحت می‌شود، می‌گوید من مسلمانم؛ اگر مسلمان نباشم، در مسجد گوهرشاد در صف جماعت چه‌کار می‌کنم؟ می‌گوید: اگر مسلمانی، چرا ریشت را این‌طور کرده‌ای؟ از همان‌جا سجاده را برمی‌دارد و می‌گوید این مسجد و این نماز جماعت و این دین و مذهب مال خودتان. رفت که رفت. 🔹این هم یک جور به اصطلاح نهی از منکر کردن است، یعنی فراراندن و بیزار کردن مردم از دین. برای مخالف تراشی، برای دشمن تراشی، چیزی از این بالاتر نیست. 📝 استاد مطهری، حماسۀ حسینی، ج۱، ص۲۳۵ (با تلخیص)

🟢 برخورد خشن راننده اتوبوس با شهید مطهری به خاطر لباس روحانیت 🔹در ایامی که در قم بودیم، تازه این شرکتهای مسافربری راه افتاده بود. به قصد مشهد سوار شدم. بعد از مدتی احساس کردم راننده اتوبوس نسبت به شخص من که معمّم هستم، یک حالت بغض و نفرتی دارد. نه من او را می‌شناختم و نه او مرا می‏شناخت. در ورامین که توقف کرد، وقتی خواستم از او بپرسم که چقدر توقف می‌کنید، با یک خشونتی مرا رد کرد که دیگر تا مشهد جرأت نکنم یک کلمه با او حرف بزنم! 🔹پیش خودم توجیهی کردم، گفتم لابد مسلمان نیست، مادّی است، یهودی است. آن طرف سمنان که رسیدیم، من وقتی رفتم وضو بگیرم تا نماز بخوانم، همین راننده را دیدم که دارد پاهایش را می‏ شوید. مراقب او بودم، دیدم بعد وضو گرفت و  نماز خواند. حیرت کردم: این که مسلمان و نمازخوان است! ولی رابطه ‏اش با من همان بود که بود. 🔹شب شد. پشت سر من دو تا دانشجوی تربتی بودند. آنها هم می‌خواستند ایام تعطیلات بروند خراسان (تربت). او برعکس، هرچه که نسبت به من اظهار تنفر و خشونت داشت، نسبت به آنها مهربانی می‏‌کرد. شب از یکی از آنها خواهش کرد که بیاید کنارش با هم صحبت کنند تا خوابش نبرد. او هم رفت. دیدم این راننده دارد سرگذشت خودش را برای آن دانشجو می‏گوید. من هم به دقت گوش می‏‌کردم که بشنوم. 🔹 اولًا از مردم مشهد گفت که از آنهایشان که با آخوندها ارتباط دارند بدم می‌آید. گفت: خلاصه این را بدان که در میان همه فامیل من، تنها کسی که راننده است منم. باقی دیگر، دکتر و مهندس و تاجر و افسر هستند. 🔹من سرگذشتی دارم. پدر من آدم مسلمان و بسیار متدینی بود. من بچه بودم، مرا به دبستان فرستاد. پیشنماز محلّه از این مطلب خبردار شد، آمد پیش پدرم گفت: تو بچه‌ات را به مدرسه فرستاده‏‌ای؟! ای وای! مگر نمی‏دانی که اگر بچه‌ات به مدرسه برود لامذهب می‏شود؟ پدر من هم از بس آدم عوامی بود، این حرف را باور کرد و دیگر نگذاشت دنبال درس بروم.  یک روز بعد از اینکه زن و بچه پیدا کردم فهمیدم که اصلًا من سواد ندارم. 🔹معمّا برای من حل شد که این آدم، بیچاره خودش مسلمان است ولی خودش را بدبختِ صنفِ من می‌داند، می‏ گوید: این عمامه به سرها هستند که ما را بدبخت کردند. 🔹این یک جور نهی از منکر است، یعنی رماندن، بدبخت کردن مردم و دشمن ساختن مردم با دین و روحانیت. بعد من پیش خود گفتم: خدا پدرش را بیامرزد که فقط با آخوندها دشمن است، با اسلام دشمن نشد؛ باز نمازش را می‌خواند، روزه‏ اش را می‌گیرد، به زیارت امام رضا(ع) می‌رود. 📙 حماسه حسینی، ج۱، ص۸-۲۳۶(با اندک تلخیص)

🟢 برخورد خشن راننده اتوبوس با شهید مطهری به خاطر لباس روحانیت 🔹در ایامی که در قم بودیم، تازه این شرکتهای مسافربری راه افتاده بود. به قصد مشهد سوار شدم. بعد از مدتی احساس کردم راننده اتوبوس نسبت به شخص من که معمّم هستم، یک حالت بغض و نفرتی دارد. نه من او را می‌شناختم و نه او مرا می‏شناخت. در ورامین که توقف کرد، وقتی خواستم از او بپرسم که چقدر توقف می‌کنید، با یک خشونتی مرا رد کرد که دیگر تا مشهد جرأت نکنم یک کلمه با او حرف بزنم! 🔹پیش خودم توجیهی کردم، گفتم لابد مسلمان نیست، مادّی است، یهودی است. آن طرف سمنان که رسیدیم، من وقتی رفتم وضو بگیرم تا نماز بخوانم، همین راننده را دیدم که دارد پاهایش را می‏ شوید. مراقب او بودم، دیدم بعد وضو گرفت و  نماز خواند. حیرت کردم: این که مسلمان و نمازخوان است! ولی رابطه ‏اش با من همان بود که بود. 🔹شب شد. پشت سر من دو تا دانشجوی تربتی بودند. آنها هم می‌خواستند ایام تعطیلات بروند خراسان (تربت). او برعکس، هرچه که نسبت به من اظهار تنفر و خشونت داشت، نسبت به آنها مهربانی می‏‌کرد. شب از یکی از آنها خواهش کرد که بیاید کنارش با هم صحبت کنند تا خوابش نبرد. او هم رفت. دیدم این راننده دارد سرگذشت خودش را برای آن دانشجو می‏گوید. من هم به دقت گوش می‏‌کردم که بشنوم. 🔹 اولًا از مردم مشهد گفت که از آنهایشان که با آخوندها ارتباط دارند بدم می‌آید. گفت: خلاصه این را بدان که در میان همه فامیل من، تنها کسی که راننده است منم. باقی دیگر، دکتر و مهندس و تاجر و افسر هستند. 🔹من سرگذشتی دارم. پدر من آدم مسلمان و بسیار متدینی بود. من بچه بودم، مرا به دبستان فرستاد. پیشنماز محلّه از این مطلب خبردار شد، آمد پیش پدرم گفت: تو بچه‌ات را به مدرسه فرستاده‏‌ای؟! ای وای! مگر نمی‏دانی که اگر بچه‌ات به مدرسه برود لامذهب می‏شود؟ پدر من هم از بس آدم عوامی بود، این حرف را باور کرد و دیگر نگذاشت دنبال درس بروم.  یک روز بعد از اینکه زن و بچه پیدا کردم فهمیدم که اصلًا من سواد ندارم. 🔹معمّا برای من حل شد که این آدم، بیچاره خودش مسلمان است ولی خودش را بدبختِ صنفِ من می‌داند، می‏ گوید: این عمامه به سرها هستند که ما را بدبخت کردند. 🔹این یک جور نهی از منکر است، یعنی رماندن، بدبخت کردن مردم و دشمن ساختن مردم با دین و روحانیت. بعد من پیش خود گفتم: خدا پدرش را بیامرزد که فقط با آخوندها دشمن است، با اسلام دشمن نشد؛ باز نمازش را می‌خواند، روزه‏ اش را می‌گیرد، به زیارت امام رضا(ع) می‌رود. 📙 حماسه حسینی، ج۱، ص۸-۲۳۶(با اندک تلخیص)