کلیپ کوتاه دکتر محمدطاهر قادری در خصوص جایگاه امام حسین علیه السلام در مقایسه با امامان مذاهب اربعه اهل سنت 💠 دکتر محمدطاهر قادری، از رهبران بزرگ بریلویه پاکستان است. ایشان در بخشی از سخنان حماسی خود می گوید: «همه امامان اهل سنت فدای خاک پای امام حسین علیه السلام هست

مداح منصوری تشنگان حرم عشق همه گوش کنید آب را از نظر خویش فراموش کنید ناله واعطشا را همه خاموش کنید آب را از نظر خویش فراموش کنید تشنگان حرم عشق .... می رسد دم به دم از علقمه فریاد حسین کیست این لحظه کند روی به امداد حسین خیمه ها را همگی جمله سیه پوش کنید آب را از نظر خویش فراموش کنید تشنگان حرم عشق .... جسم عباس علمدار، زمین افتاده با لب تشنه نگهبان حرم جان داده می ز جام غم و اندوه و الم نوش کنید آب را از نظر خویش فراموش کنید تشنگان حرم عشق .... کیست مردانه چو عباس علم برگیرد رمق از پیکره ظلم و ستم برگیرد علم اشک و عزا را همه بر دوش کنید آب را از نظر خویش فراموش کنید تشنگان حرم عشق .... گل نثار تن صدپاره عباس کنید با گل بوسه همه حرمت وی پاس کنید جسم صدپاره عباس در آغوش کنید آب را از نظر خویش فراموش کنید تشنگان حرم عشق ....

✳️برخورد کریمانه و درس آموز حضرت امیر (ع) با دزدان وَ بِإِسْنَادِهِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ مَنْصُورٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: أُتِيَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع بِقَوْمٍ سُرَّاقٍ قَدْ قَامَتْ عَلَيْهِمُ الْبَيِّنَةُ وَ أَقَرُّوا قَالَ فَقَطَعَ أَيْدِيَهُمْ ثُمَّ قَالَ يَا قَنْبَرُ ضُمَّهُمْ إِلَيْكَ فَدَاوِ كُلُومَهُمْ وَ أَحْسِنِ الْقِيَامَ عَلَيْهِمْ فَإِذَا بَرَءُوا فَأَعْلِمْنِي فَلَمَّا بَرَءُوا أَتَاهُ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ- الْقَوْمُ الَّذِينَ أَقَمْتَ عَلَيْهِمُ الْحُدُودَ قَدْ بَرَأَتْ جِرَاحَاتُهُمْ فَقَالَ اذْهَبْ فَاكْسُ كُلَّ رَجُلٍ مِنْهُمْ ثَوْبَيْنِ وَ أْتِنِي بِهِمْ قَالَ فَكَسَاهُمْ ثَوْبَيْنِ ثَوْبَيْنِ وَ أَتَى بِهِمْ فِي أَحْسَنِ هَيْئَةٍ مُتَرَدِّينَ مُشْتَمِلِينَ كَأَنَّهُمْ قَوْمٌ مُحْرِمُونَ فَمَثُلُوا بَيْنَ يَدَيْهِ قِيَاماً فَأَقْبَلَ عَلَى الْأَرْضِ يَنْكُتُهَا بِإِصْبَعِهِ مَلِيّاً ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ إِلَيْهِمْ فَقَالَ اكْشِفُوا أَيْدِيَكُمْ ثُمَّ قَالَ ارْفَعُوا رُءُوسَكُمْ إِلَى السَّمَاءِ فَقُولُوا اللَّهُمَّ إِنَّ عَلِيّاً قَطَعَنَا فَفَعَلُوا فَقَالَ اللَّهُمَّ عَلَى كِتَابِكَ وَ سُنَّةِ نَبِيِّكَ- ثُمَّ قَالَ لَهُمْ يَا هَؤُلَاءِ إِنْ تُبْتُمْ سُلِّمْتُمْ أَيْدِيَكُمْ وَ إِلَّا تَتُوبُوا أُلْحِقْتُمْ بِهَا ثُمَّ قَالَ يَا قَنْبَرُ خَلِّ سَبِيلَهُمْ وَ أَعْطِ كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ مَا يَكْفِيهِ إِلَى بَلَدِهِ. متن: أُتِيَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع بِقَوْمٍ سُرَّاقٍ قَدْ قَامَتْ عَلَيْهِمُ الْبَيِّنَةُ وَ أَقَرُّوا قَالَ فَقَطَعَ أَيْدِيَهُمْ ثُمَّ قَالَ يَا قَنْبَرُ ضُمَّهُمْ إِلَيْكَ فَدَاوِ كُلُومَهُمْ وَ أَحْسِنِ الْقِيَامَ عَلَيْهِمْ؛ زخم های آنان را درمان کن و با آنان به نیکی رفتار کن. اینها نشان از اوج محبت امام دارد. فَإِذَا بَرَءُوا فَأَعْلِمْنِي فَلَمَّا بَرَءُوا أَتَاهُ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ- الْقَوْمُ الَّذِينَ أَقَمْتَ عَلَيْهِمُ الْحُدُودَ قَدْ بَرَأَتْ جِرَاحَاتُهُمْ فَقَالَ اذْهَبْ فَاكْسُ كُلَّ رَجُلٍ مِنْهُمْ ثَوْبَيْنِ وَ أْتِنِي بِهِمْ قَالَ فَكَسَاهُمْ ثَوْبَيْنِ ثَوْبَيْنِ وَ أَتَى بِهِمْ فِي أَحْسَنِ هَيْئَةٍ مُتَرَدِّينَ مُشْتَمِلِينَ كَأَنَّهُمْ قَوْمٌ مُحْرِمُونَ فَمَثُلُوا بَيْنَ يَدَيْهِ قِيَاماً؛ لباس های شیک و مرتب به تن آنان کرد. فَأَقْبَلَ عَلَى الْأَرْضِ يَنْكُتُهَا بِإِصْبَعِهِ مَلِيّاً؛ این حالت تفکر و تامل امام می تواند حکایت از رنجش درونی امام دارد که چرا باید برخی از بندگان خداوند چنین جرم هایی را مرتکب شوند و اینک دست آنان قطع گردد. ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ إِلَيْهِمْ فَقَالَ اكْشِفُوا أَيْدِيَكُمْ ثُمَّ قَالَ ارْفَعُوا رُءُوسَكُمْ إِلَى السَّمَاءِ فَقُولُوا اللَّهُمَّ إِنَّ عَلِيّاً قَطَعَنَا فَفَعَلُوا؛ یعنی گواه باشید که علی (ع) نه از روی انتقام بلکه از روی عمل به شریعت و فرمان الهی چنین کرده است. فَقَالَ اللَّهُمَّ عَلَى كِتَابِكَ وَ سُنَّةِ نَبِيِّكَ- ثُمَّ قَالَ لَهُمْ يَا هَؤُلَاءِ إِنْ تُبْتُمْ سُلِّمْتُمْ أَيْدِيَكُمْ وَ إِلَّا تَتُوبُوا أُلْحِقْتُمْ بِهَا ثُمَّ قَالَ يَا قَنْبَرُ خَلِّ سَبِيلَهُمْ وَ أَعْطِ كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ مَا يَكْفِيهِ إِلَى بَلَدِهِ؛ امام در باره سارقان پس از قطع دست آنان چهار اقدام انجام داد: یک؛ از آنان به بهترین شکل ضیافت کرد و با پذیرایی کامل از رهگذر غذاهای مقوی کوشید تا زخم دست آنان بهبودی یابد. دو؛ لباس های فاخر آن هم دو دست به آنان هدیه داد. سه؛ آنان را نصیحت کرد و از آنان خواست تا صادقانه توبه کنند. چهار؛ به آنان کمک خرجی داد تا به خانه های خود بازگردند. از این رفتار امام در عین قاطعیت در اجرای احکام الهی، نهایت لطف و کرامت قابل مشاهده است. از این روایت بدست می آید که حکومت اسلامی چگونه باید میان اجرای قاطع حدود الهی با رعایت تمام جوانب اخلاقی و حقوق افراد حتی اگر دزد باشند، جمع کند. 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

✳️ چرا به ما شیعه جعفری می گویند؟ پاسخ در فایل صوتی پیوست آمده است. http://eitaa.com/alinasirigilani

💠همه چیز در محبت است 🔸 آیت الله #بهجت ▶️@Menbarvaezin

🔖نسخه| دستورالعمل #علامه_حسن‌زاده_آملی (ره) 🔸برای خودسازی ▶️@Menbarvaezin

𖠇࿐ྀུ༅࿇༅༼﷽༽༅࿇༅࿐ྀུ༅𖠇 آیا مشکلات و گرفتاری ها و قحطی و امثال آن دلیل بر معصیت بندگان و دلیل برغضب الهی است. نظر محی الدین در این باره چیست؟ قرآن آیات مختلفی در این باره دارد.  در برخی از آیات که رویِ سخنش با گنهگاران یا کسانی است که میل به گناه و تبهکاری دارند چنین بیان می کند که اعمال ناشایست سبب نزول بلا و گرفتاری و مصیبت می شود. در برخی دیکر از آیات نظیر آیات سوره فجر، مطلب را در سطحی بالاتر مطرح  می کند  و بیان می کند که همه گناهان بر اثر اعمال ناصحیح و گناه نیست و دلایل مختلفی دارد. قرآن در سوره فجر این پندار را که هر کس در نعمت است حتما مورد تکریم و عنایت خداست و هر کس در گرفتاری است قطعا خدا از او رو گردانده و او را خوار کرده است رد می کند. محی الدین در باب 86 از فتوحات بیان می کند که دنیا سرای امتزاج است و هیچ چیز آن خالص نیست؛ و از این رو ، ظالم و غیر ظالم در این دنیا دچار بلا می شوند و او با این بیان تصریح می کند که ابتلائات و گرفتاری ها همه از باب عقوبت نیست. البته باید همواره در خاطر داشته باشیم که محی الدین بر اساس مخاطبان مختلف و ظرفیت و مرتبه آن ها پاسخ هایی متناسب با ایشان به آن ها می دهد و اصلا روش او این نیست که با تمام  دانش و معرفت خود همواره پاسخ دهد چون او این کار را بر خلاف حکمت می داند. از این رو محی الدین در باره یک موضوع  در جاهای مختلف اظهار نظرهای مختلفی می کند تا هر پاسخ به مخاطب خاص خودش اختصاص پیدا کند. محی الدین در بحث مورد نظر ، در فصوص الحکم سخنی دیگر برای خواص دارد و در آنجا بیان می کند که هرچه در جهان به هر شخصی می رسد بر اساس عین ثابته اوست  و ملاک فقط عین ثابته است، و معصیت و طاعت  در آنچه در دنیا به بنده می رسد مدخلیت ندارد. (مراجعه بفرمایید به فص یعقوبی  از کتاب فصوص الحکم، ترجمه استاد شالچیان ، نشر الهام، 1393، ص 96) ─༅࿇༅࿐ྀུ༅𖠇✨𖠇༅࿐ྀུ༅࿇༅─ 🆔https://eitaa.com/vahdatevojoodbezabanesade

𖠇࿐ྀུ༅࿇༅༼﷽༽═༅࿇༅࿐ྀུ༅𖠇 کمال ازنظر محی الدین از نظر محی الدین، کمال نیز همانند هر معنای دیگری، امری نسبی و اعتباری است؛ یعنی ممکن است چیزی نسبت به کسی کمال باشد و نسبت به دیگری کمال نباشد، و ممکن است چیزی به اعتباری، کمال باشد و به اعتباری دیگر کمال نباشد. از نظر محی الدین، کمال به صورتِ امری ثابت و جهان شمول وجود ندارد به طوری که به طور ثابت  در مورد همگان صادق باشد. محی الدین بر این باور است که اگر مفهومی به عنوانِ کمال را لحاظ کنیم، در مورد افراد مختلف، گوناگون است؛ و به عبارت دیگر، هر کس کمالِ مطلوب خودش را دارد؛ و کمال یک نفر با کمال کسی دیگر یا چیزی دیگر یکسان و همانند نیست. بنابراین، یکی از مهم ترین کارهای سالک این است که کمال خودش را دریابد و در آن مسیر حرکت کند؛ زیرا آنچه کمالِ اوست ممکن است کمالِ دیگری نباشد. این قضیه نیز لازم به ذکر است که افراد استعدادهای مختلفی دارند؛ و در نتیجه، هر کس باید استعدادهای خود را بشناسد و برای شکوفا کردن آن ها و به کمال رساندن آن ها تلاش کند. این نکته را نیز فراموش نکنیم که کمال مطلق، هرگز محقق نمی شود، زیرا مراتب کمال حدی ندارد و نامحدود است و برتر از هر کمال کمالی بالاتر و برتر متصوّر است. ─༅࿇༅࿐ྀུ༅𖠇✨𖠇༅࿐ྀུ༅࿇༅─ 🆔https://eitaa.com/vahdatevojoodbezabanesade