باسمه تعالی شبهه از قول نیچه نقل شده است که هنوز برای ما مشخص نشده است که سوختن ستمگر در دوزخ آن دنیا چه سودی برای مردم این دنیا دارد؟ این اشکال ظاهرا در صدد بیان این نکته است که اگر ستمگران در همین دنیا مجازات شوند به حال مردم این دنیا فایده دارد زیرا مجازات آنها عامل بازدارنده ای نسبت به ارتکاب ظلم هم برای أنها و هم برای دیگران می باشد اما مجازات ستمگران در آن جهان چنین فایده ای ندارد چون کار از کار گذشته است . پاسخ این پرسش این است که همان گونه که مشاهده مجازات در این دنیا بازدارنده است اعتقاد به مجازات حتمی و شدید ستمگران در آخرت برای بسیاری از انسانها در این جهان بازدارنده است اگر ترس از جهنم و مجازات اخروی در برابر ظلم و آزار و اذیت دیگران نبود قطعاً دامنه و دایره ظلم بسیار گسترده تر می شد. از این گذشته اعتقاد مظلومان به اینکه خداوند در دفاع از آنها در کمین ظالمان نشسته است و در جانبداری از آنها در آخرت از ظالمان، انتقام سخت و سنگین و پشیمان کننده می گیرد خود عامل مهم آرامش بخش و تسکین دهنده روحی و روانی برای مظلومان است. چنان که اعتقاد به بهشت برای مظلومانی که در دفاع از حق خویش در برابر ظالمان ایستادگی میکنند و سختی های مبارزه علیه آنها را تحمل می کنند و حتی ممکن است در این راه جان خود را فدا می کنند عامل مهم وادارنده ای برای مبارزه علیه ظالم و جلوگیری از ظلم و تجاوز او می باشد. ضمناً نباید از این نکته هم غافل بود که مجازات مجرمان و ظالمان در آن جهان پیامد طبیعی و قهری و تکوینی اعمال خود آنهاست. یعنی ظلم و تجاوز و آزار و اذیت آنها به صورت آتش جهنم و عذاب جحیم تجسم و تبلور پیدا می کند. به قول مولوی چون ز دستت ظلم بر مظلوم رست آن درختی گشت ز آن زقوم رست این سخن های چو مار و کژدمت مار و کژدم می شود گیرد دمت. ✍️نیکزاد

دکتر نعمت الله فاضلی: @DrNematallahFazeli 📝 مولف کیست؟ 🔻نعمت الله فاضلی، 20 مرداد 1402 ✅ روزگاری غریبی است. عده زیادی دست و پا می زنند اسم و رسمی میان اهل قلم برای خود دست و پا کنند. گاه به هر قیمتی. از خرید کتاب و مقاله سفارشی گرفته تا سرقت و سرهم بندی کردن مطالب از این و آن. 🔻برخی هم کژراهه های عجیب تر می روند و می کوشند از راه فحش دادن به این و آن شاعر و ادیب و مولف سرشناس، و هیاهو و هوچی گری، خود را "مولف" و متفکر جا بزنند، در حالی که عقده ها، حسادت ها، جاه طلبی ها و حقارت های شان راهنمای آنهاست و جز پوچی چیزی در چنته ندارند. 🔻اینها غافلند یا خود را به تغافل می زنند. اینها سرشان به سنگ می خورد و راهی به دهی نمی برند، چه، می دانیم "ذهن جامعه" اینها را دور می ریزد و مقام "مولف" را به آنها اعطا نمی کند. ✅ خلاصه بگویم. فضای مجازی، شبکه های اجتماعی، رسانه ها، ناشران و کتابفروش ها هر روز اقیانوسی از متن ها را درون جامعه سرازیر می کنند. 🔻 هزاران نام و نویسنده این متن ها را می نویسند. اما اندکی از این نام ها اقتدار و مرجعیت دارند و متن های شان خوانده و اثرگذار می شود. چرا؟ 🔻چرا هر کس بنویسد، "مولف" نمی شود و نیست؟ 🔻پاسخ دم دست این است که متن های فاخر، زیبا، خلاق، بدیع، جالب، خواندنی و اصیل هستند که خوانده می شوند و مابقی را "ذهن جامعه" غربال کرده و دور می ریزد. ✅ همین طور است، اما قصه به این سرراستی و سادگی نیست. "ذهن جامعه" متن هایی را زیبا، خواندنی، اصیل، جالب و ... می بیند و می پسندد که مولفانی با منش متمایز، شخصیتی ویژه، خاص بودگی و زندگی یکتا دارند، کسانی که به قول کاستیکا براداتان در کتاب "جان دادن در راه ایده ها"، برای خلق متن های شان زجرها کشیده و رنج ها برده اند. 🔻آنها که به قول زیتا هیتس در کتابش "لذت تفکر"،  "روحیه متفکرانه" دارند و می دانند "انسانیت ما وقتی بهتر خودش را نشان می دهد و لذتبخش است که با محدودیت های جدی رو به رو می شویم". 🔻"ذهن جامعه"، کسانی را که همرنگ جماعت اند، پس می زند، و کسانی را "مولف" می شناسد که متفاوت می اندیشند.  ✅ این متفاوت بودن و خاص بودگی را جدی بگیرید و بگیریم. از همرنگ جماعت بودن بپرهیزیم. ارنست دیمنه در شاهکارش، "هنر فکر کردن" نکته شگفتی را بیان می کند. می نویسد: "هنر فکر کردن عبارت است از هنر خود بودن". 🔻این سخن جا افتاده ای است که به "گفته ها نگاه کنید نه به گوینده". یعنی مهم نیست چه کسی می گوید، مهم این است که چه چیزی می گوید. 🔻ذهن جامعه می داند نیم این سخن درست است. بله، مهم است که چه گفته می شود، اما چه کسی می گوید هم مهم است. گوینده نباشد، گفته ها هم فاقد اقتدارند.  نیلون و. ژیرو در کتاب "جعبه ابزار نظریه" می نویسند "گوینده تضمین کننده اصالت و معنای نهفته در پس متن هاست". 🔻بله، خوانندگان هم معنای خودشان از متن ها را برساخت می کنند و "مولف"، تعیین کننده معنای نهایی متن نیست، اما هر نوشته ای خوانده نمی شود. متن ها برای آن که خوانده شوند نیازمند مولف و اقتدار او هستند. 🔻هر کس کتاب و مقاله و یادداشت بنویسد مولف نیست. این را حتی عامه مردم هم می دانند. اصلا اگر رولان بارت هم "نویسا" (writer) و "مولف" (author) را تفکیک نمی کرد، ما و عامه اهل فکر می دانستیم این دو، دو چیز متفاوت و حتی متضادند. 🔻کسانی که گزارش کار می نویسند، کتابچه های تبلیغاتی تهیه می کنند، دفترهای راهنمای توریستی یا از این قماش مطالب می نویسند، حتی اگر خلاقانه هم باشد، "مولف" نیستند. 🔻حتی بیشتر. آنها که مدام از طریق رسانه ها و مطبوعات و تلویزیون های رسمی، با القاب و عناوین بزرگ اندیشمند، شاعر، ادیب، نویسنده و متفکر خطاب و معرفی می شوند، ذهن جامعه اغلب آنها را غربال می کند و با بی اعتنایی و تمسخر، به زباله دان می ریزد. ذهن جامعه اینها را مولف نمی شناسد. ✅ پس چه چیزی مولف را می سازد؟ و چگونه کسی در مقام مولف جایگاهی در جامعه کسب می کند؟ 🔻می دانیم که حکیم فردوسی، علامه دهخدا، محمدعلی اسلامی ندوشن و محمد حسین پاپلی یزدی و محمود دولت آبادی، مثال هایی از میان هزاران مولف دیگر، مولف اند، اما نویسندگان هزاران مقاله علمی پژوهشی دانشگاهی مولف نیستند، مگر انگشت شماری از آنها. 🔻اینها مولف اند، زیرا روحیه و زندگی متفکرانه دارند، رنج کشیده اند، سخت کوش بوده اند و "خود بودن" را انتخاب کرده اند. ✅ با رابرت نیزبت کاملا همدلم. در کتاب جامعه شناسی به مثابه فرم هنری" وجوه اشتراک دانشمندان علوم اجتماعی و مولفان ادبی را دقیق بیان می کنند. مهمترین ویژگی مشترک شان این است که آنها مولف اند، چشم انداز و بینش دارند و سبک مند می نویسند. 🔻ذهن جامعه، مولف را از نامولف تشخیص می دهد. راه و روش مولف شدن را بیاموزیم تا مجبور نباشیم کژراهه های هوچی گری، سرقت ادبی، سرهم بندی کردن و بی راهه ها را برویم

پنج قلوهایی که نامشان مزین به نگاه رهبری شد - ایرنا https://www.irna.ir/news/85195773/%D9%BE%D9%86%D8%AC-%D9%82%D9%84%D9%88%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D9%86%D8%A7%D9%85%D8%B4%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%B2%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%B1%D9%87%D8%A8%D8%B1%DB%8C-%D8%B4%D8%AF ✳️همه ما در مقابل خطر پیری جمعیت مسیول هستیم خدایا به حق قلب داغدیده امام زین العابدین سلام الله علیه و عمه عظیم الشأن او زینب سلام الله علیها به زنان ما قدرت و توان بارداری بیشتر و صبر و شکیبایی توام با سلامتی و موفقیت و شادکامی عطا کن خدایا به زنان ما فهم عمیق از این خطری که متوجه ایران عزیز ماست خطر کاهش جمعیت جوانی عطا کن و زمینه ازدواج دختران این سرزمین که سالیان طولانی در انتظار شوهر هستند فراهم کن خدایا به جوانان و پسران ما جوانان این مرزو بوم قدرت و توان ازدواج و عزم راسخ و تصمیم جدی بر ازدواج عطا کن خودم خدا را شاکرم که با وجود فشار دوستان و اطرافیان بر جلوگیری از فرزند اسیر جو آن دروه نشدم به لطف خدا دارای شش فرزند هستم از خدا خواسته بودم به من دوازده فرزند عطا کند اکنون شاهد هستم کسانی که مرا به دلیل عقیده ام بر تن ندادن به طرح کنترل فرزند به بهانه های هزینه دانشگاه و مدرسه ملامت می کردند تو فردا چه خواهی کرد ؟!! به لطف الهی فرزندان من دارای تحصیلات عالیه دانشگاه و حوزه علمیه هستند الا یک نفر که مشکل هزینه نبود ولی یکی از دوستان که بیشتر از همه غصه مرا می خورد و اصرار داشت از فرزند چهارم و پنجم خودداری کنم که البته نکردم و خوشحال و شاکرم اما متاسفانه خودشان هرگز موفق را رساندن فرزندشان به دانشگاه نشد و ماجرای دیگر که طرح آن شایسته نیست همه ما در مقابل این خطر عظیم پیری که متوجه ایران عزیز ماست مسیول هستیم اگر خودمان زمینه زمینه لازم را نداریم ولی می توانیم چند کار انجام دهیم اول به جوانان خصوصا فرزندان خود توصیه کنیم زودتر ازدواج کنند و آنان را یاری کنیم دوم بانوان را تشویق کنیم به زایش فرزند بیشتر از سه و چهار سوم به بانوان توصیه کنیم به قانون اسلام در تعدد همسر برای مردان، احترام بگذارند البته برای همسرانی که امکانات مالی مناسب برای اراده دو خانواده یا سه خانواده را دارند بانوانی که شوهرشان توانایی مالی و فرهنگ و ادب چند همسری را دارد شوهر خود را تشویق کنند زنانی که به هر دلیل شوهر خود را از دست دادند و تامین زندگی مشکل دارند با آنان ازدواج کنند من بانوان محترمی می شناسم که خودشان قدم جلو گذاشتند از این طریق زن محترمی که سرپرست نداشت برای شوهر خود عقد کرده الان هر دو در یک ساختمان زندگی می کنند آن زن دوم پسری دارد دسته گل که کمک کار هر دو مادر است من همیشه این بانوی فرهیخته را با یک اقدام خداپسندانه دو کار مهم کرده دعا می کنم اول اینکه یک زن مومنه سیده بی سرپرست را از یله گی و افتادن در ورطه خطر گناه نجات داد و دختر پیامبر اکرم ص را یاری کرد هم اینکه با فرزند آوری او به طرح جوانی کمک کرد. آفرین به این بانو که درک الهی داشت و دارد انشاءالله زنان مومنه دیگر هم بررسی کنند در این راه چه قدمی می توانند بر دارند . سید کمال الدین عمادی 21/5/402

2️⃣ چرا دیگر نمی‌اندیشیم؟؟ ↪️ نمونه دیگر از استعمار کلان، روش ارجاع دادن به سبک جهانی است. حال کسی نمی‌داند که مثلاً چگونه می‌توان به کتاب بدیع و قافیه خزائلی و سادات ناصری ارجاع داد که نه ناشرش معلوم است و نه تاریخ نشرش، یا به کلیله و دمنه که معلوم نیست نویسنده‌اش ابن مقفع است یا نصرالله منشی یا مجتبی مینوی، و از این گذشته تاریخ هم ندارد. 😇 حال خطر این جهانی سازی چه می تواند باشد؟ تا اینجا که نمی شود به هیچ یک از این موارد اعتراض کرد. اشکال از جایی شروع می شود که این جهانی شدن در ما نهادینه بشود. یعنی بی آنکه بدانیم به استعمار از نوع کلانش گردن بگذاریم. همین نا آگاهی از تحمیلی بودن قواعد جهانی سبب می‌شود تا فقط کشورهای شمالی حق و فرصت اندیشیدن داشته باشند و کشورهای جنوبی فقط روی اندیشه آنها اندیشه کنند. جهان شدگی ناخودآگاه ما را به جایی می‌رساند که معنی اندیشیدن را فراموش کنیم. 👈 وقتی واژه اندیشیدن نامفهوم بشود؛ چطور می‌توانیم بپرسیم چرا نمی‌اندیشیم؟ حال پاسخش طلبمان. ❌ چامسکی این حق را به خودش می‌دهد که بعضی از کتاب‌هایش را بدون ارجاع به هیچ منبعی بنویسد که هیچ اشکالی ندارد خیلی هم عالی است. ولی زبانشناس ایرانی پیش از آنکه بداند فارغ از اندیشه‌های چامسکی هم می‌شود اندیشید خودش را از چنین حقی محروم می‌کند. به همین دلیل است که ما بیشتر «خبرنگار زبانشناسی» و در بهترین حالت «زبانشناسی دان» داریم تا «زبان شناس». به همین دلیل است که ما هنوز نتوانسته ایم بسیاری از مسائل زبانی مان را حل کنیم. ما هنوز حتی یک دستور زبان فارسی که مبتنی بر زبان شناسی باشد ننوشته ایم! در عوض همیشه کسانی بوده اند که از این دستور نانوشته هم ایراد بگیرند. 🚫 به این ترتیب، جهانی شدن ما را در مسیری انداخته که فکر نکردن برایمان نهادینه بشود و خیال کنیم این رفتار خود علم است؛ در حالی که علم و اندیشه جدا از مد پاچه شلوار است. 💤 دیدگاه‌های کسانی چون دریدا و بارت و فوکو که اساساً نظریه‌های زبانی هستند؛ بیرون از حیطه زبان شناسی مدتی چنان نقل همه محافل می‌شوند و درباره‌شان چنان بحث‌های داغی در می‌گیرد که من زبان شناس هم از آنها سر در نمی‌آورم. 💢 وقتی ادای عالم بودن جای خود را به فرهنگ علم بدهد؛ دیگر اندیشیدن مطرح نخواهد بود. آنقدر اطلاعات وارداتی به خورد دانشجو داده می‌شود که دیگر جایی برای اندیشیدن باقی نمی‌ماند. البته من نمی‌گویم که بدون داشتن اطلاعات کافی می‌توان اندیشید؛ اندیشه باید در کنار مطالعه باشد. در شرایطی که استعمار کلان یله می‌شود در محدودیت‌های اجتماعی و پس از نهادینه شدن، به زبان شناس هم نشت می‌کند فقط و فقط از یک راه می‌شود آن را کنار زد: از راه اندیشیدن در کنار مطالعه. ✍️ مرحوم کوروش صفوی عضو هیات علمی گروه زبانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی 🇮🇷 کانال حکمرانی مسوولانه @hokmrani_masoulaneh

عَدی (پسر حاتم طائی معروف)، از محبين و مخلصين اميرالمؤمنين عليه السلام بود. او از سال دهم هجری كه مسلمان شد هميشه در خدمت امام عليه السلام بود و در جنگ جمل و صفين و نهروان ملازم ركاب حضرت بوده است و در جنگ جمل يك چشم او مجروح شد و نابينا گشت. به خاطر كاری وقتی به معاويه وارد شد، معاويه گفت: چرا پسران خود را نياوردي؟ عدی گفت: در ركاب اميرالمؤمنين عليه السلام كشته شدند، معاويه زبان دراز كرد و گفت: علی در حق تو انصاف نداد كه فرزندان تو را به كشتن داد و فرزندان خود را باقي گذاشت! عدي در جواب فرمود: من با علی عليه السلام انصاف ندادم كه او كشته شد و من زنده ماندم. ای معاويه هنوز خشم از تو، در سينه های ما وجود دارد. دانسته باش كه قطع حلقوم و سكرات مرگ بر ما آسان تر است از اينكه سخنی ناهموار در حق علی بشنويم. 📚الغارات 1/55 - داستانهائی از زندگی علی عليه السلام ص7

🌸 ســـلام 🍃به دلهای گرمتان 🌸سـلامی به 🍃قلب پاک و پر مهرتان 🌸آرزو میکنم امروزتون 🍃از شوق سر ریز باشید 🌸و لبخندی به بلندی آسمان 🍃رو لبهاتون نقش ببندد ســـ😍✋ـــلام 🌸صبح قشنگ یک شنبه تون گلباران

📖 تقویم شیعه ☀️ امروز: شمسی: یکشنبه - ۲۲ مرداد ۱۴۰۲ میلادی: Sunday - 13 August 2023 قمری: الأحد، 26 محرم 1445 ❇️ وقایع مهم شیعه: 🔹شهادت علی بن حسن مثلث علیه السلام، 146ه-ق 📆 روزشمار: ▪️24 روز تا اربعین حسینی ▪️32 روز تا شهادت حضرت رسول و امام حسن علیهما السلام ▪️34 روز تا شهادت امام رضا علیه السلام

ایستگاه_صلواتی_ارتش_ هند ٥٧ ثانيه 🌹عجب چراغ شگفت آوری است نور حسین که هر چه باد وزد میشود فروزانتر

💠 #امام_صادق (علیه‌السلام) قِيلَ لِلصَّادِقِ (ع) عَلَى مَا ذَا بَنَيْتَ أَمْرَكَ؟ فَقَالَ: عَلَى أَرْبَعَةِ أَشْيَاءَ: ۱) عَلِمْتُ أَنَّ عَمَلِي لاَ يَعْمَلُهُ غَيْرِي فَاجْتَهَدْتُ وَ ۲) عَلِمْتُ أَنَّ اَللَّهَ عَزَّوَجَلَّ مُطَّلِعٌ عَلَيَّ فَاسْتَحْيَيْتُ وَ ۳) عَلِمْتُ أَنَّ رِزْقِي لاَ يَأْكُلُهُ غَيْرِي فَاطْمَأْنَنْتُ وَ ۴) عَلِمْتُ أَنَّ آخِرَ أَمْرِي اَلْمَوْتُ فَاسْتَعْدَدْتُ. از امام صادق (ع) پرسیده شد: کار خود را بر چه اساسی استوار ساخته اید؟ فرمودند: چهار اساس: ۱) دانستم که عمل مرا کسی دیگر انجام نمى‌دهد پس تلاش کردم. ۲) دانستم که خداوند بر من آگاه است پس حيا کردم. ۳) دانستم که روزیِ مرا دیگری نمی‌خورد پس آرام گرفتم. ۴) دانستم که پایان کار من مرگ است پس برای آن آماده شدم. 📚 #بحار_الانوار ، ج ۷۵، ص ۲۲۸

🌼زندگی ذره كاهیست، كه كوهش كردیم 🌺زندگی نام نکویی ست كه خارش كردیم 🌼زندگی نیست بجز نم نم باران بهار 🌺زندگی نیست بجز دیدن یار 🌼زندگی نیست بجز عشق 🌺بجز حرف محبت به كسی 🌼ورنه هر خار و خسی 🌺زندگی كرده بسی 🌼زندگی تجربه تلخ فراوان دارد 🌺دو سه تا كوچه و پس كوچه 🌼و اندازه ی یك عمر بیابان دارد 🌺ما چه کردیم و چه خواهیم کرد 🌼در این فرصت کم ؟! ... 🌺ظهـرتـون بخیر

⭕️ دیدگاه رهبری در امر به معروف و نهی از منکر(۱) 🔸بازخوانی اندیشه های رهبری(۱۴۳) 🔻قوام حکومت اسلامی و بقای حاکمیت اخیار، به این است که در جامعه امربه‌معروف ونهی ازمنکر باشد. 🔻این، به معنای یک نظارت عمومی است؛ یک حضور عمومی است؛ یک همکاری عمومی است؛ یک معرفت بالا در همه است. 🔻والّا اگر ما امربه‌معروف را در یک دایره محدود، آن هم به وسیله افراد معلومی، زندانی کنیم، دشمن هم در تبلیغات خودش بنا میکند سمپاشی کردن؛ که در ایران بناست از این به بعد، نسبت به زنهای بدحجاب، این‌طور عمل شود! 🔻این واجبِ به این عظمت را، که قوام همه چیز به آن است، بیاورند در دایره‌ای محدود، در خیابانهای تهران؛ آن هم نسبت به چند نفر زنی که وضع حجابشان مثلاً درست نیست. 🔻این است معنای امر به معروف!؟ این است معنای حضور نیروهای مؤمن در صحنه‌های گوناگون جامعه!؟ 🔻قضیه، بالاتر از این حرفهاست. تخلّفها یک اندازه و یک نوع نیست. تخلّفها، تخلّفهای فردی نیست. 🔻بالاترین تخلّفها، آن تخلّفها و جرایمی است که پایه‌های نظام را سست میکند. 🔻نومید کردن مردم، نومید کردن دلهای امیدوار، کج‌نشان دادنِ راه راست... (ادامه دارد) ▪️بیانات در دیدار جمعی از روحانیون در تاریخ :۱۳۷۱/۰۵/۰۷ - با تلخیص و ویرایش جزئی- https://eitaa.com/rahbari1340