🌹پیشقراولان تربیتی نسل جدید 🌹 ايران صفوي بر دو ستون ايرانيت و تشيع استوار بود. عنصر “مدرنيته”، بعدها، جاي خود را گشود و سومين پايه مُقوّم "ماهيت ايران" شد. برخورد روحانيت ايراني با دنياي نو ، سلبي و منفعلانه بود. رقيب را نمي شناخت . هنوز هم نمي شناسد. امروز هم، دنيايي كه روحانيت ترسيم و نقد مي كند، دنيايي خياليست كه با جهان واقع ، فرق دارد. چالش بزرگ روحانيت، همچنان، شناختِ جهان نو و ايجاد تعادلي مطلوب بين دين و مدرنيته است. روحانياني چون موسي و باقر صدر ، بهشتي و علامه طباطبايي كه توانستند به شناختي معتبر - ولو نسبي- از دنياي نو دست يابند، بس كم شمارند. امروز برايتان، از مجتهدي معاصرِ امام خميني مي گويم كه دنيا را جوري متفاوت از امام ديد و در قبال چالش مدرنيته ، راهي دگر پيمود. مرحوم علي اصغر كرباسچيان، شاگرد بارز و محبوب آيت الله بروجردي بود. آقا به او لقب"علّامه" داد. در قم دهه ٣٠، مجتهدي توانا و صاحب حلقه درسي پر رونق بود. او آينده فقاهتي درخشاني داشت. حديثي نبوي ص، مرد روحاني را متحول كرد. " اگر خداوند به دست تو يك انسان را هدايت كند، برايت از تمام آنچه خورشيد بر آن بتابد، بهترست..." تصميم گرفت عمرش را صرف تربيت نسلي از مسلمانان روزآمد كند. او با دنياي جديد، بيش از ديگر معممين، آشنايي نداشت . امّا انتخابي هوشمندانه كرد. سال ٣٤، علّامه همه چيز را رها كرد و به تهران شتافت. ساختمان كوچكي اجاره و مدرسه "علوي" را تاسيس كرد. فقير بود و خدمتكار نداشت. قبل از اذان صبح، از سرچشمه آب مي آورد و خودش مدرسه را نظافت مي كرد. خيلي طول كشيد تا بفهمند كه نظافتچي غيبي، خود آقا است. رضا روزبه فيزيكدان و عالم ديني بدو پيوست و اداره امورِ علمي مدرسه را به دست گرفت. روزبه در كمالات نفساني، نادره بود. "علوي" در تعليم ديني و علمي، درخشيد. ساختمان مناسب، لابراتورها، امكانات ورزشي، آموزش مدرن انگليسي و عربي و معلمين خبره، فراهم آمد. امّا علّامه تا آخر عمر، در همان دو اتاق گلي موروثي، زيست. بچه هاي علوي در مجامع علمي و دانشكده هاي برتر، نامي بلند يافتند. دهها مدرسه پسرانه و دخترانه اسلامي، از حركت او ريشه گرفت. راهكار او ، برسميت شناختن تعليم و تربيت به عنوان اولويتِ اصلي جامعه اسلامي بود! فتح اله گولن و برخي ديگر از متفكران جهان اسلام، به همين راه رفتند. كرامت- آزاد انديشي - عقل محوري- گريز از مريد بازي -پركاري -اخلاق مداري - حساسيتِ به حقّ الناس- تعادل روحي- سلامت جسم و دسترسي به بالاترين مرزهاي آموزش، اهداف مدرسه بود. او شيعه را صاحب كرامت و به دور از مريد بازي و غلام صفتي مي خواست. اگر زنده بود، يقينا گوش شاگرد نام آورش محمد جواد ظريف را كه سر پيري، هوس مشق مريدي كرده، مي پيچاند. در علوي، توجه به حقوق ديگران و فرهنگ "حق الناس" ، فراگير بود. دين او، دين تعقل و پرسش بود. قرار نبود تو عقلت را تسليم كسي (ولو خود علّامه) كني. اين بود كه خيلي از شاگردانش - به تشخيصِ خودشان- به نهضت خميني پيوستند. او غايت تربيت را "باور به معاد" و "عظمت روح" مي دانست. مي گفت اعمال خيلي ها- معمّم و مكلّا- نشان مي دهد حتّي احتمال هم نمي دهيم معادي در كار باشد. راست مي گفت. مثل بروجردي محبوبش، باوري به حركات انقلابي و تشكيل حكومت نداشت. انقلاب او ، نهضت آدم سازي بود. بستر تربيت و رشد امام و علّامه، بسيار شبيه بود. هر دو آدم هاي برجسته و كميابي بودند. امّا "جهان بيني" و "اولويت" شان، فرق داشت . هر دو پيروزي و شكست هايي داشتند. امّا بسيار فراتر از انسانهاي معمولي بر جهانِ پيرامونشان اثر گذاشتند. "تجربه خميني" ، جهان شيعه و ايران را دگرگون كرد و تاريخ دنياي اسلام را ورق زد. "تجربه علّامه" حيطه اثر بس محدودتر، امّا از جنبه هايي، عمق انساني بيشتري داشت. موضوع كار امام، توده ها، ايران ومنطقه بود. امّا علّامه اصلاح جهان را در گرو احياء و هدايت " انسان" مي ديد . " هر كس يك نفر را زنده دارد، مثل آن است كه تمام انسانها را احياء كرده است. - الآية" سالهاست، نادانان- آدمهايِ تربيت نشده- ارواح كوچك و دين بازان، آسيب ها به "ميراثِ خميني" زده و مي زنند. شيعه ايراني، در عرصه حكمراني، سرافكنده و خجلت زده است. وضع امروز ما، گوياي ضرورت توجه بيشتر به "تجربه علّامه" است. انقلاب ما اثبات كرد كه تلاش براي ساختن دين باورانه دنيا، بدون تربيت آدم هاي دين باور و دانا، توهمي است كه تبديل به كابوس مي شود! مي گويند وقتي در زمستان ٥٧ علامه ، امام را زيارت كرد، پرسيد: "من حساب كرده ام كه براي اداره حكومت اسلامي به چند صد نفر مسئول اصلي نياز داريد. اينها را تربيت و آماده كرده ايد؟" سير تحولّات انقلاب ، نشان داد، نگراني علّامه بجا بوده است .

شب جمعه، شب زیارتی آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام، به یاد سردار دلها و رئیس جمهور شهید و محبوب مون و همه شهدای عزیز میهن اسلامی و شهدای راه حق و حقیقت و عزیزان از دست رفته مان، فاتحه مع الصلوات و الاخلاص 🤲🤲🤲🤲🤲

سلام حرکت ونهضت امام خمینی تربیتی بود وهزاران جوان را تربیت کرد به طوری که ره صد ساله عشق وعرفان وپرواز تا بی نهایت را در مدت کوتاهی طی کردند شاگردان اقای کرباسچیان که به اروپا وامریکا سفر کردند وازقافله مجاهدان وشهیدان ویاوران خمینی چون بهشتی وچمران وصیاد وبروجردی وهمت و... وا ماندند احیانا در سیر وسلوک عرفانی به گرد توحید وعرفان انان هم نرسیدند

شب جمعه است و شب زیارتی ارباب... صلی‌الله علیک یا ابا عبدالله الحسین...

حدیث امام حسین ع می فرمایند: ‏ «إِنّ شِیعَتَنَا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهمْ مِنْ کُلّ غِشّ وَغَلّ وَدَغَلٍ». «شیعه ما کسی است که دلش از هرگونه خیانت و نیرنگ و مکری پاک است». مهمترین رسالت ما وشما تلاش برای تحقق خارجی پیام حسینی است شما می دانید برخی مجالس تا نیمه شب عزاداری می کنند وچه تلاش هایی برای نهاد علم وهیات های مذهبی می گردد خداوند خیرشان دهاد ای کاش خروجی حوزه ودانشگاه وسیستم حکمرانی ومجالس عزاداری تحقق عینی وعملی حدیث فوق بود حیدری (بحار الانوار، ج ۶۵ ص ۱۵۶ ح۱۰ )

سخن جالب دکتر الهی قمشه ای

✍🏻بنا بر منطق عاشورا، امر به معروف و نهی از منکر، باید از بالاترین طبقات شروع شود، تا فساد از ریشه برافتد، و باید توانگرانی که قرآن می‌فرماید مایه فسادند(مفسد فی‌الارض‌اند) و به هیچ‌گونه در برابر اصلاحات تسلیم نمی‌شوند، حتی در خود پیکره دولت، تکلیف‌شان با قرآن و عاشورا معلوم گردد، جامعه عاشورا جامعه حسینی است نه یزیدی... و جامعه تکاثری، جامعه یزیدی است نه حسینی. عاشورا و عدالت محمدرضا حکیمی (ره)

✍🏻 این شیعیان ایران بودند که از لحظه اول، به ادای تکلیف اسلامی خود قیام کردند، و به‌صراحت ابراز داشتند که ما همچنان‌که برای «عاشورا» عزاداریم، برای مردم غزه نیز عزاداریم... ✍🏻 دفاع از غزه، دفاع از مسجد الاقصی است، دفاع از کل موجودیت‌های اسلامی است... این را باید مرتجعین بدانند. عاشورا و غزه محمدرضا حکیمی (ره)

📌واژه شب عاشورا، نماز و عدالت واژه روز عاشورا ✍ واژه‌های عاشورا تنها «تشنگی», «شهادت» و «اسارت» نیست، «نماز» و «عدالت» نیز هست؛ بلکه واژه‌های اصلی همین دوتاست، نماز واژه شب عاشوراست و عدالت واژه روز عاشورا... محمدرضا حکیمی (ره)

مشکل جامعه ایران مشکل فرهنگه واقعا تکان دهنده است نزاع ها ی جناحی وسیاسی و طلاق وغارت محیط زیست دریا وجنگل وهوا واب ریشه در ضعف فرهنگ دارد

دعا برای عزاداران حسین علیه السلام امام صادق علیه السلام: اَللّهُمَّ ،.. فَارحَمْ تِلكَ الوُجوهَ الّتي غَيَّرَتها الشَّمسُ وَ ارحَمْ تِلكَ الخُدودَ الّتي تَقَلَّبُ عَلى قَبرِ أبي عَبدِ اللّهِ عليه السلام وَ ارحَمْ تِلكَ الأعيُنَ الّتي جَرَت دُموعُها رَحمَةً لَنا وَ ارحَمْ تِلكَ القُلوبَ الّتي جَزِعَت وَ احتَرَقَت لَنا وَ ارحَمْ تِلكَ الصَّرخَةَ الّتي كانَت لَنا؛ بار خدايا! ... اين چهره‌هاى آفتاب سوخته را و اين گونه‌هايى را كه بر قبر پدرم ابى عبد اللّه [حسين] به خاك ماليده مى‌شود و اين چشم‌هايى را كه از سر دل‌سوزى براى ما اشك‌هايشان سرازير مى‌گردد و اين دل‌هايى را كه در غم مصيبت ما بي‌تاب و سوزان است و اين ناله و شيون‌هايى را كه براى ما مى‌شود، مشمول رحمت خويش بفرما. بحار الأنوار : ج ١٠١ ص ٨ ح ٣٠