به بهانه ۶ آبان ماه پایان ۵۲ سالگی و آغاز یک سال بیشتر پیر شدن... یک عمر کنارتان به صد شوق،خندیدم و طی راه کردم پنجاه و دوسال عمر خود را با دست خودم تباه کردم شعر آیه روح بخش جان شد،بزم شعرا حرای احساس پیغمبر دوستی گزیدم،افسوس که اشتباه کردم هر دست دراز دوستی شد،یک خنجر سخت آبدیده پهلوی دریده ام گواه است بر آنچه که اشک و آه کردم هر کس که عصای دست من شد،پایش ز جفای چاله پیچید از مکر برادران جان بود روزی که هوای چاه کردم........ هر چند گلایه ها زیادند، تکرار گلایه ناسپاسی است یاران که تمام بد نبودند، العفو که من گناه کردم #محمد_رضا_کاکایی @mohammadrezakakaei

#غزل گرچه نقل داستان غصه هایم بی سر است نیستم نومید چون یارم مُجیب المضطر... است در هوای سینه ام هر چند شوقی تازه نیست گرچه مرغ جان من عمریست بی بال و پر است روز از نو روزی از نو گر صدای قلب من باز می گوید که دردی تازه پشت این در است گر چه گاهی دل از آن خورشید غافل می شود روزهایم غرق در تاریکی شرم آور است تا صدایش می کنم آرام می گیرد دلم زندگی با او برایم شور و حالی دیگر است ذکر بسم الله او نقش نگین جان من دوستی با او برایم حلقه انگشتر است هر که جانش مُلک او شد پادشاهی می کند او سلیمان است و عشق او سلیمان پرور است #محمد_رضا_کاکایی @mohammadrezakakaei