«من مادر گریه سیاسی‌ام...» @zakhm_kary

«واقعاً دختر پیامبر(ص)، معمای ناگشوده‌ی ذهن بشر و معارف بشری است.» -امام خامنه‌ای

از روی کفن گل‌های تنت زدند جوانه؛ عزیزِ حیدر...

چه جان دادن‌ها که به روضه‌هات بدهکارم..

آرزو داشتم دردونه‌ی من گریه میکردی صدات میپیچید تو خونه‌ی من،دردونه‌ی من..

واست میخوندم لالایی مادر تا که بخوابی، سر میذاشتی روی شونه‌م لالایی مادر... کجایی مادر؟ نمیتونم بعد تو من زنده بمونم...

کاشکی صداتو میشنیدم با گریه‌ت از خواب میپریدم اسم تو رو محسن میذاشتم چه آرزوها که نداشتم...

دردونه‌ی من، برگ گل من خزون گرفتی!

مگر تو خوابم ببینم که جون گرفتی..

کاشکی میدیدم راه رفتنت رو آرزو داشتم ببینم شکفتنت رو... اون روزای پا گرفتنت رو

بزند شنبه بیایی و دل جمعه بسوزد...

مصیبت بزرگ علی‌ع در شیعیانش است.

دلم می‌خواست الان نجف بودم سمتِ راستم با فاصله‌ی کمتر حرمِ ازهدالزاهدین و سمتِ چپم با فاصله‌ی بیشتر وادی السلام ؛ همونطور حیرون و سرگردون بینِ زمین و آسمان زمزمه می‌کردم و اشک هام امانم نمی‌داد : _ یا فاطمه ( س ) من عقده‌ی دل وا نکردم گشتم ولی قبرِ تو را پیدا نکردم...

حکمت 282.

دعای مخصوص ادامین، خصوصاً من.

«مَا زِلْتُ مَظْلُوماً مُنْذُ قَبَضَ اللهُ رَسُولَهُ حَتَّى يَوْمَ النَّاسِ هَذَا»؛ (من همواره از آن روز كه خداوند روح پيغمبرش را قبض كرد تا امروز مظلوم بوده ام!) -مولا علی علیه السلام

فریاد زد «وا مظلوماه» و امام فرمود «هَلُمَّ فَلْنَصْرَخْ مَعاً فَإِنِّي مَا زِلْتُ مَظْلُوماً»

مرا آوارهٔ کوچه‌های نجف کن ابالحسن.

وَ مَا الَّذِی نَقَمُوا مِنْ أَبِی الْحَسَنِ، نَقَمُوا مِنْهُ وَاللَّهِ نَکِیرَ سَیْفِهِ وَ قِلَّةَ مُبَالاتِهِ بِحَتْفِهِ وَ شِدَّةَ وَطْأَتِهِ وَ نَکَالَ وَقْعَتِهِ وَ تَنَمُّرَهُ فِی ذَاتِ اللَّهِ. مگر چه ایرادی به ابوالحسن داشتند؟! آری، خوش نداشتند از علی برندگی شمشیرش را، سخت لگد کوب کردنشان را، به سخت کیفر دادن در کارهایش را، و سخت گیری اش را در راه خدا. اینها باعث دشمنی آنان با علی شد. _خطبه حضرت زهرا در میان زنان مدینه (الإحتجاج على أهل اللجاج(للطبرسي)، ج‏ 1، ص 108)

سقیفه، مکتب شیطانی خلافت بود.

جهان سؤال بزرگی‌ست؛ کشف خواهد شد اگر که چاه بگوید چه بود راز علی‌ع.